คืนวันถัดมา อากาศในเวกัสเริ่มเย็นลง เมืองแห่งการพนันซึ่งผู้คนคุ้นเคยกับการใส่กางเกงขาสั้นผ้าเนื้อบาง แต่ัดำกลับสวมเสื้อโค้ท เสิ่นิเติมน้ำมันให้จี๊ปฮัมเมอร์ เติมเสบียงต่างๆ ก่อนที่จะติดเครื่องยนต์แล้วออกรถแบบทิ้งฝุ่นควันเอาไว้
เสียงดังเอี๊ยดอ๊าดของโช๊คดังก้องตลอดทาง พระเ้าเท่านั้นที่รู้ว่ารถคันนี้หลุดมาจากดงตาลิบันหรือไม่
เสิ่นิพยายามสุดกำลังที่จะขับรถคันนี้ให้นิ่งที่สุด เขามองการเคลื่อนไหวโดยรอบผ่านกระจกมองหลังเป็ระยะ ในขณะที่รถทุกคันขับมุ่งหน้าเข้าสู่ใจกลางเมือง รถจี๊ปฮัมเมอร์สีดำกลับขับสวนทางไปบนถนนสายน้อย จากมุมที่จอดรถของซูเปอร์มาเก็ต ตลอดทางก็เป็ทะเลทรายอันแห้งแล้ง
ไฟถนนค่อยๆ ลับหายไป มีเพียงแสงจันทร์เท่านั้นที่ร่วมทางไปกับพวกเขา ไฟสูงของรถฮัมเมอร์ทำให้มองเห็นเนินหินซึ่งห่างไปไม่ถึง 60 เมตร อนาคตในวันพรุ่งนี้ช่างมืดมนราวกับหนทางที่กำลังมุ่งหน้าไปซึ่งไม่มีใครรู้ได้
“แต่ก่อน ฉันคิดแต่จะหนีออกจากเมืองที่มีแต่เหล็กเส้นและคอนกรีตที่วันๆ ได้แต่เสพสุขอยู่กับสุราและทองคำทุกวัน แบกกระดานวาดภาพขึ้นหลัง พร้อมกับกล่องที่เต็มไปด้วยสี นั่งลงบนยอดเขาที่สูงที่สุด ลงพู่กันถ่ายทอดความงามของโลกใบนี้ออกมา แต่ตอนนี้เมื่อมาคิดดูแล้ว ฉันช่างไร้เดียงสา” ที่เบาะหลัง ัดำมองออกไปนอกหน้าต่าง เธออดไม่ได้ที่จะนึกขำ “ผู้หญิงอ่อนแออย่างฉัน ไม่มีทางรอดในที่ทุรกันดารแบบนี้ วันที่ไม่มีอ่างน้ำนม แค่วันเดียวฉันก็ยังอึดอัดจนแทบขาดใจ”
“ตื่นเถอะ ตอนนี้พวกเรากำลังหนีเพื่อเอาชีวิตรอด” เซี่ยวอี๋เตือนสติัดำซึ่งเป็เหมือนกับเ้าหญิงขี้โรค
“สิ่งที่เป็โชคชะตา เราจะหนีมันพ้นจริงหรือ?” ัดำถอนหายใจ เสียงะเิมือดังตูม รถฮัมเมอร์ะเิออก คลื่นพลังงานเกือบทำให้เซี่ยวอี๋กัดลิ้นตนเอง เสิ่นิฝืนบิดพวงมาลัย เพื่อเบี่ยงหลบชะตากรรมเบื้องหน้า
“เกิดอะไรขึ้น?” เซี่ยวอี๋ร้องอย่างแตกตื่น ที่ตอบเธอนั้นไม่ใช่เสิ่นิ แต่เป็รถจี๊ปออฟโรด 4 คันซึ่งพุ่งออกมาจากด้านหลังของเนินหินด้านหน้า มือปืนบนหลังคายิงปืนกล ปัง! ปัง! ปัง! พ่นประกายไฟยาวครึ่งเมตร ะุพุ่งเข้าโขดหินรอบทิศอย่างบ้าคลั่ง
“เซี่ยวอี๋! ยิงโต้!” เสิ่นิเหยียบคันเร่งจนสุด
“ฉิบหาย! จะไม่มาอเมริกาอีกแล้ว!” เซี่ยวอี๋ลุกขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ เธอโผล่ท่อนบนของร่างกายออกไปนอกหน้าต่าง ก่อนจะหยิบปืนพกอัตโนมัติ G18 ออกมาและเปลี่ยนเป็โหมดยิงอัตโนมัติ เธอกดมันเบาๆ ปัง ปัง ปัง! ะุสาดไปอย่างต่อเนื่อง กระทั่งรถจี๊ปหลายคันจำเป็ต้องหาที่กำบัง
“ยอมแพ้เถอะ ครั้งหนึ่งมีผู้ชายที่ฉันรักเคยพยายามพาฉันหลบหนี ทายสิว่าสุดท้ายแล้วเป็อย่างไร? เขาตาย” ัดำเหมือนกับคนบ้า ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย เธอเอาแต่นั่งยิ้มอยู่คนเดียวภายในห้องโดยสาร
“ผมไม่ใช่ผู้ชายที่คุณรัก ผมเป็แค่บอดี้การ์ดของคุณ” เสิ่นิพูดพลางหักพวงมาลัยอย่างคล่องแคล่ว รถจี๊ปฮัมเมอร์สีดำตลบฝุ่นขึ้นมาจากพื้น หมุน 360 องศาและเลี้ยวไปที่ด้านข้าง
“ไอ้! บ้า! เอ๊ย!” เซี่ยวอี๋ซึ่งตัวท่อนบนอยู่นอกรถเกือบจะลอยหลุดออกไป
ะุหลายนัดปะทะเข้าที่หน้าต่างของฮัมเมอร์ กระจกกันะุถูกยิงจนกลายเป็ใยแมงมุม เสิ่นิลดหน้าต่างลงและยื่นปากกระบอกปืนสีเงินออกไป ปัง! ปัง! แค่สองนัด ะุเจาะทะลุยางหน้าของรถจี๊ป 2 คันสุดท้ายโดยที่มือปืนไม่รู้ตัว รถยวบลง ท้ายรถเชิดขึ้น มันพลิกตีลังกากลับหลังปะทะเข้ากับเนินหิน
เมื่อรถจี๊ปกลับเข้าสู่ทางหลัก เสิ่นิก็เหยียบคันเร่งพุ่งไปข้างหน้า จี๊ปอีกสองคันที่เหลือได้รับบทเรียนแล้วจึงไม่กล้าเข้าใกล้เกินไปนัก พวกมันได้แต่ใช้ปืนกลยิงจากระยะไกล ที่นี่คือทะเลทรายที่เป็หลุมเป็บ่อและมีระยะทางไกล ในเวลาค่ำคืนอันมืดมิด ระยะะุห่างจากฮัมเมอร์มากขึ้นเรื่อยๆ
“เวร! เกิน 80 เมตร ยิงไม่ถึงแล้ว!” เซี่ยวอี๋มุดอีกครึ่งตัวกลับเข้ามาในรถ พอนึกขึ้นได้ก็เกิดกลัวขึ้นมาเสียอย่างนั้น “เดี๋ยวก่อนนะ เมื่อครู่นี้มันปืนกลไม่ใช่เหรอ?”
“ปืนกลหนักทั่วไป MG249 ผลิตขึ้นในเบลเยียม ใช้ะุเจาะเกราะลำกล้อง 7.92 มม. ถ้าโดนยิงเข้าละก็เหมือนตกลงไปในเครื่องบดเนื้อเลย” เสิ่นิบรรยายเลคเชอร์
“แล้วยังจะให้ฉันออกไปยิงโต้!” เซี่ยวอี๋คิดแล้วก็อยากจะเอาปืนจ่อหัวเสิ่นิ
“การขับรถของผมเป็ระบบกันะุอันยอดเยี่ยมที่สุดของคุณ จะกลัวอะไรอีก?” เสิ่นิมีประสบการณ์ในการขับรถไล่ล่ามามากมายเหลือเกิน
“เสิ่นิ ปล่อยฉันไปเถอะ พวกมันไม่ยอมให้ฉันรอดออกไปจากเวกัสหรอก นี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่คุณจะควบคุมได้อีกต่อไป” ในที่สุดัดำก็กล่าวคำ “อำลา”
“ขออภัย รับส่งตรงป้ายเท่านั้น ไม่หยุดจนกว่าจะถึงที่หมาย” เสิ่นิพูดว่า “ไม่”
ณ ขณะนั้น รถจี๊ปที่ไล่ล่าก็ทิ้งระยะห่างยิ่งขึ้น มีเสียงคำรามดังกระหึ่มจากบนท้องฟ้า
“ไม่ใช่ไอ้นั่นใช่ไหม?” เซี่ยวอี๋หัวใจบีบแน่น
“ไอ้นั่นนั่นแหละ...” เสิ่นิเห็นแสงไฟจากกระจกมองหลัง บนท้องฟ้า เฮลิคอปเตอร์ส่งเสียงโหยหวนไล่ตามมา ประตูด้านข้างถูกเปิดออก ปืนกล Gatling Vulcan 6 ถูกผลักออกมา
มอเตอร์ขับเคลื่อนเครื่องยนต์ที่เป็เอกลักษณ์ขับเคลื่อนด้วยะุ 6 สูบที่หมุนด้วยความเร็วสูง อัตราการยิง 6,000 นัดต่อนาที เพียงพอที่จะยิงรถหุ้มเกราะขนาดย่อมให้พรุนจนกลายเป็ตะแกรงร่อนได้
“นั่งดีๆ ล่ะ!” ะุโลหะไล่ล่าตามมาติดๆ เสิ่นิตีวงอย่างดุเดือด ฮัมเมอร์ซึ่งอึดสุดๆ บิดหักศอก พุ่งตัวมุ่งหน้าไปที่โขดหิน
ะุเจาะทำลายแนวหินอันสูงตระหง่านจนทรุดตัวลงทางด้านท้ายของรถฮัมเมอร์ ความเคลื่อนไหวคล้ายกับดินถล่มจากแผ่นดินไหว!
“เปลี่ยนมุม! หมอนั่นมันเ้าเล่ห์!” มือปืนส่งสัญญาณให้คนขับฮ. ขยับไปอีกข้าง
ปืนกล Vulcan ไล่ยิงฮัมเมอร์ไปรอบๆ จนฝุ่นตลบ หัวใจของเซี่ยวอี๋เต้นแรงเสียจนมันจะเด้งออกมาที่ลำคอ เธอรู้สึกว่าชีวิตของเธออาจจะไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้วในชั่วพริบตา จะตายทั้งทีให้ศพสวยหน่อยได้หรือไม่? ความปรารถนาเช่นนี้แทบจะเป็ไปไม่ได้ภายใต้การโจมตีของปืนกล Vulcan
“แกลงไปซะดีกว่า! สายตาฝ้าฟางของคุณย่าฉันยังยิงได้แม่นกว่าแกอีก!” เ้าพ่อซึ่งนั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ไม่อาจทนดูได้อีกต่อไป เขาปลดหัวเข็มขัดนิรภัยที่เอวของมือปืนและเตะหมอนั่นออกจากห้องโดยสาร
อ้า!!! มือปืนร้องลั่นก่อนจะตกลงจากความสูง 50 เมตร เขาตายคาที่ คนอื่นๆ ในห้องโดยสารต่างพากันนั่งตัวแข็งทื่อเหมือนกับเข็มหมุด
“ปีเตอร์ ไปจัดการซะ” เ้าพ่อตบไหล่ของลูกชายพลางกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ปีเตอร์เองก็หวั่นๆ ว่าตัวเองจะถูกเตะลงไป เขาจึงรีบคว้าขีปนาวุธและเล็งเป้าไปที่แฮมเมอร์ด้วยสายตา
“ปัง!” แค่เสียงเดียว ขีปนาวุธพุ่งไปได้แค่ 10 เมตร เขากลับสะบัดเครื่องยิงให้โค้งขึ้นไปบนแนวน่านฟ้า เป็วิธีการโจมตีแบบเฉพาะตัว แม้แต่รถถังหนักก็สามารถทำให้ไม่เหลือชิ้นดีได้
เมื่อได้ยินเสียงเร่งเครื่องสองจังหวะอันเป็เอกลักษณ์เช่นนั้น เสิ่นิก็หันไปถีบเซี่ยวอี๋ออกจากรถ และไม่รอจนกระทั่งเซี่ยวอี๋ตกถึงพื้น เขาก็รวบตัวัดำและพุ่งตัวออกจากรถที่
เสียงดังตูม ฮัมเมอร์ที่พุ่งไปข้างหน้าถูกขีปนาวุธะเิจนกระทั่งลอยขึ้นกลายเป็ลูกไฟ เสิ่นิกอดัดำไว้ในอ้อมแขนแน่น พวกเขาเกลือกกลิ้งไปไกล 8 เมตรก่อนจะหยุดนิ่ง หินและทรายทำให้เป็าแไปทั่วทั้งร่าง
“ไม่เป็ไรใช่ไหม?” ท่ามกลางฝุ่นที่คละคลุ้ง เสิ่นิกระซิบถามหญิงสาวซึ่งตัวสั่นในอ้อมแขน ที่แท้เธอก็กลัวจนตัวสั่นระริก
“ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย? วันละสองหมื่นห้า มันสามารถทำให้คุณทุ่มเทได้ทั้งชีวิตเลยเชียวหรือ?” ัดำถามด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า “ชีวิตคุณช่างถูกนัก”
“ไม่เกี่ยวกับเงิน การปกป้องคุณ เป็ความรับผิดชอบของผม” เสิ่นิยังคงสุขุม
“บอดี้การ์ดหน้าโง่ ฉันหลอกพวกคุณมาโดยตลอด ฉันมีความลับอีกมากมายที่ไม่ได้บอกคุณ นี่เป็เื่บาดหมางระหว่างฉันกับพวกเขา คุณไม่จำเป็ต้องยื่นมือเข้ามายุ่งเลย” ในที่สุดัดำก็พูดประโยคแห่งความจริง
“ถึงไม่จำเป็ก็จะยุ่ง มาบอกตอนนี้ มันสายเกินไปแล้วมั้ง?” เสิ่นิพยุงตัวลุกขึ้น ไม่รู้ว่าสายรัดปืนลูกโม่หล่นหายไปไหนแล้ว
เซี่ยวอี๋ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก แต่ก่อนที่เธอจะยืนขึ้น ปากกระบอกปืนไรเฟิลกระบอกหนึ่งก็แตะเข้าไปที่ด้านหลังศีรษะของเธอ ส่วนอีกหนึ่งกระบอกก็เล็งที่แผ่นหลัง มือปืน 6 คนที่เพิ่งจะสู้กันมายืนอยู่ตรงนั้น
จู่ๆ สปอตไลท์ขนาดใหญ่ก็ส่องไปที่ร่างของเสิ่นิ กลางทะเลทรายอันมืดมิด มือปืนกว่า 30 คนที่มีอาวุธครบมือะโลงมาจากรถจี๊ป 6 คันซึ่งจอดรออยู่ จากลักษณะการถือปืนก็สามารถทราบได้แล้วว่าพวกเขามาจากกองทัพ ไม่ใช่นักเลงทั่วไป
จุดเลเซอร์สีแดงจำนวนมากปรากฏขึ้นบนตัวของเสิ่นิ แค่เพียงออกค่ำสั่ง ชะตากรรมของเขาก็ถึงจุดจบ
เฮลิคอปเตอร์ลงจอดท่ามกลางฝูงชน เ้าพ่อในชุดทักซิโดชั้นดี ย่างกรายลงมาจากฮ. ราวกับจะไปร่วมงานเลี้ยง
“ัดำ ทำไมถึงได้รีบร้อนขนาดนี้? ฮวงจุ้ยของเวกัสรั้งเธอไว้ไม่ได้แล้วหรือ?” เ้าพ่อยิ้มและะโ
“เ้าพ่อ มากันเป็ฝูงใหญ่โตเพื่อไล่ฆ่าหญิงพิการเพียงคนเดียว ไม่คิดว่ามันจะมากไปหน่อยหรือ?” ัดำนั่งตัวตรงบนพื้น แม้ใบหน้าจะซีดเซียว แต่เธอก็ยังคงดูเย่อหยิ่ง
“เพราะบอดี้การ์ดของเธอเก่งกล้าเกินไป มันทำลายรถของฉันเสียหายไปตั้งสองคัน และยังทำให้ฉันเสียมือปืนฝีมือดีไปอีกหนึ่ง” เ้าพ่อหมายถึงหมอนั่นที่เขาผลักตกจากเฮลิคอปเตอร์ “เพื่อเห็นแก่มิตรภาพของเรา ฉันจะให้โอกาสเธอได้สั่งเสียเป็ครั้งสุดท้าย”
“ฉันเอาเงินคอร์รัปชันไป” ัดำกล่าวอย่างสุขุม
“ใช่สิ อยากรอด ก็ต้องแบบนี้ พูดจาไร้สาระอะไรออกมาก็ได้” แน่นอนว่าเ้าพ่อไม่เชื่อ
“มันเป็แผนของฉันั้แ่แรก ฉันหลอกให้พวกคุณเอาเงินมาลงทุนจะได้อมเงินไป เงินถูกโอนผ่านบัญชี 30 กว่าแห่งไปที่บัญชีของฉันที่ต่างประเทศ แต่นักบัญชีรู้ตัวว่าเขาจะถูกฆ่า เขาจึงคิดจะโกยเงินหนีไป
แต่ฉันจัดการเขาเรียบร้อยแล้ว ฉันซ่อนเงินไว้ชั่วคราว เลขาของฉันจับคนมาได้คนหนึ่ง เขาเป็พยานได้ว่าฉันเอาเงินไป”
“จอห์นเรอะ? เด็กนั่นตายไปแล้ว” เ้าพ่อคือคนที่บุกไปโจมตีทีน่า และจอห์นก็ได้เล่าความทรงจำของเขาเกี่ยวกับเื่รถเข็นให้เ้าพ่อฟัง
“เ้าพ่อ คุณก็รู้จักฉันดี ถ้าเป็เงินที่ฉันซ่อนไว้ นอกจากฉันแล้ว คนทั้งโลกใบนี้ก็ไม่มีใครหามันเจอ” ัดำเปลี่ยนหัวข้อในทันที “กินคนเดียว อิ่มกว่าแบ่งกันกินตั้งห้าคน ว่าไหม?”
“เธอคิดจะเอาเงินซื้อชีวิตของตัวเองอย่างนั้นเรอะ?” เ้าพ่อเข้าใจความหมายของัดำในทันใด
“ชีวิตของฉันมีมูลค่ามหาศาล แต่ 3 พันล้านนั้นดูจะมากเกินไปหน่อย สองคนนั้น ฉันก็้ารวมไว้ในแพ็คเกจด้วย” ณ ขณะนี้ ัดำต่างหากที่คือ “บอดี้การ์ด” ที่แท้จริง
“ดีลนี้ช่างสมเหตุสมผล แต่ฉันชอบ ‘ต่อรอง’ จนเป็นิสัย จะเอาผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ ให้เลือกได้แค่หนึ่ง เลือกมาสิ” เ้าพ่อยิ้มเ้าเล่ห์