~ลานบ้านตระกูลหลี่~
ในห้องโถงใหญ่ มีชายวัยกลางคนสองคนกำลังนั่งหันหน้าเขาหากันและสนทนาบางอย่าง พวกเขาคือหลี่หยุนเฟิงและนาหลันจ้านอย่างแม่นยำ
ด้านล่างปรากฏให้เห็นหญิงสาวที่หน้าตาสวยงามในชุดสีขาวโบราณ ออร่าของนางที่ปล่อยออกมาเต็มไปด้วยความเ็า ตรงกันข้ามมีหญิงสาวสวมชุดสีแดง ใบหน้าของนางเต็มไปเสน่ห์แบบสาววัยรุ่น ทั้งสองกำลังพูดคุยกันพร้อมกับหัวเราะคิกคัก ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกนางจะสนิทสนมกันมาก
หญิงสาวชุดขาวคือนาหลันเสี่ยวฉี ส่วนหญิงสาวชุดแดงคือเสิ่นชิงอย่างแม่นยำ
"เสิ่นชิง เ้าบอกว่าอาหยุนเขาปรุงยาระดับ 3 ให้เ้าก่อนหน้านี้หรือ?" นาหลันเสี่ยวฉีกล่าวถาม นาง้าฟังเกี่ยวกับการพบกันครั้งแรกของหลี่ชิงหยุนและเสิ่นชิง
เมื่อฟังไปได้สักครู่นาหลันเสี่ยวฉีรู้สึกว่าั้แ่หลี่ชิงหยุนาเ็ในป่าสนดำในครั้งนั้น บุคลิกที่ใจดีและอ่อนโยนของเขาแม้จะยังคงเดิม แต่นางเริ่มรู้สึกว่าหลี่ชิงหยุนลึกลับมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนมีชั้นบางๆปกคลุมเขาไว้
ตอนนี้นางไม่สามารถเข้าใจความคิดของหลี่ชิงหยุนได้เลย
"ถูกต้อง อีกทั้งเขายังปรุงยาระดับ 4 เพื่อรักษาอาการาเ็ของเขาเองอีกด้วย" เสิ่นชิงพูดคุยเกี่ยวกับเื่ของหลี่ชิงหยุนว่าเขาเปรียบได้กับอัจฉริยะที่หาได้ยากในรอบหลายพันปี
เด็กหนุ่มอายุ 15 ที่สามารถปรุงยาระดับ 4 และมีความสามารถด้านค่ายกล อีกทั้งยังใช้เต๋าแห่งดาบขั้นแรกได้ หากให้พูดความจริง อัจฉริยะเช่นนี้จะปรากฏตัวในรอบแสนปีเท่านั้น
"ดูเหมือนว่าอาหยุนอาจจะพบโชคบางอย่าง" เมื่อนาหลันเสี่ยวฉีได้ฟัง นางรู้สึกยินดีกับเขามากขึ้น ใครจะไม่อยากให้คู่หมั้นของเขาเป็ชายที่แข็งแกร่ง? ดังนั้นเมื่อรับรู้ว่าตอนนี้หลี่ชิงหยุนแข็งแกร่งมาก นางย่อมรู้สึกภูมิใจกับมันโดยธรรมชาติ
"เสี่ยวฉี เ้าบอกว่าเ้าหมั้นกับชิงหยุนั้แ่อายุ 12...แล้วเ้าชอบเขาหรือไม่?...หรือเป็เพราะคำสั่งของตระกูล?" เมื่อเสิ่นชิงยิงคำถามนี้ออกไป ใบหน้าของนาหลันเสี่ยวฉีที่เ็า กลับเปลี่ยนรอยแดงจางๆทันที
"เ้าถามอะไรแบบนั้น?" นาหลันเสี่ยวฉีที่รู้สึกเขินอายตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
"เฮ้อ~ ความรักของเ้าช่างโชคดีจริงๆ แตกต่างจากชีวิตของข้า ข้าถูกคนอื่นกุมชะตากรรมอยู่ตลอด อีกทั้งพวกผู้าุโ้าให้ข้าแต่งงานทางการเมืองกับตระกูลหงอีก ด้วยเหตุนี้ข้าจึงหนีออกจากบ้านมา" เสิ่นชิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหดหู่ นางดูโศกเศร้าที่ไม่สามารถควบคุมชะตาชีวิตของตัวเองได้
นาหลันเสี่ยวฉีที่ได้ยินเช่นนั้น นางเองก็รู้สึกสงสารเสิ่นชิงเช่นกัน
หญิงสาววัยรุ่นที่ไม่แม้แต่จะทำตามใจตัวเองได้ ตอนนี้เสิ่นชิงแทบจะกลายเป็สิ่งของในการแลกเปลี่ยนของตระกูลสำหรับผู้าุโของนางเท่านั้น
ทันใดนั้นนาหลันเสี่ยวฉีมองไปที่เสิ่นชิงและพูดบางอย่างออกมาด้วยน้ำเสียงที่แปลกๆ "เสิ่นชิง เ้าชอบอาหยุนหรือไม่?"
"แน่นอนว่าข้าชอบ..." เมื่อพูดไปได้ครึ่งทาง เสิ่นชิงเพิ่งรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป นางหน้าแดงเหมือนแอปเปิ้ลสุกในทันที
"เสี่ยวฉี เ้าซนเกินไปแล้ว" เสิ่นชิงหยอกล้อกับนาหลันเสี่ยวฉี นาหลันเสี่ยวฉีก็หัวเราะคิกคัก
"ถ้าเ้าชอบเขา เหตุใดเ้าไม่บอกเขาเล่า?" คำถามของนาหลันเสี่ยวฉีเริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆ
"บอกเขา? บอกเขาแล้วข้าจะได้อะไร? อีกอย่างเ้าก็เป็คู่หมั้นของเขาอีกด้วย" เสิ่นชิงพูดพลางก้มหน้า
"แน่นอน ถ้าหากอาหยุน้ารับเ้าเป็ภรรยา ข้าก็ไม่ติดขัดอะไร" นาหลันเสี่ยวฉีพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ราวกับว่ามันเป็เื่ธรรมดาสำหรับนาง
เสิ่นชิงอดไม่ได้ที่จะผงะ "เอ๊ะ? เสี่ยวฉี เ้าพูดอะไรลงไปรู้ตัวหรือไม่?"
"แน่นอนว่าข้ารู้ ผู้ชายที่หล่อเหลาและมีความสามารถอย่างอาหยุน และยังมีคุณสมบัติที่ผู้ชายมากมายไม่มี ในอนาคตของเขาอาจจะมีสาวงามมาเพิ่มอีก...ใครจะไปรู้" นาหลันเสี่ยวฉีหัวเราะเบาๆพร้อมกับปิดปาก
ในความเป็จริง นาหลันเสี่ยวฉีก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับการที่ผู้ชายมีภรรยาหลายคน เพียงแต่นางรู้สึกได้ว่าหลี่ชิงหยุนเป็คนพิเศษ สักวันหนึ่งเขาจะกลายเป็ัในหมู่มนุษย์อย่างแน่นอน
รวมเข้ากับเสน่ห์และความหล่อเหลาของเขา หญิงสาวไม่สามารถทนต่อแรงดึงดูดเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้นางยังประทับใจอย่างมากที่หลี่ชิงหยุนมาช่วยนางไว้จากเล่ยเฉียน ทั้งๆที่รู้ว่าเล่ยเฉียนแข็งแกร่งกว่าเขามาก แต่เขาไม่ลังเลเลยที่จะเสี่ยงชีวิตเข้ามาช่วย
นสงได้ยินเื่ราวจากบิดาแล้วว่า เมื่อหลี่ชิงหยุนทราบข่าวเกี่ยวกับนาง เขาไม่ได้คิดอะไรเลยแม้แต่น้อยและเริ่มออกตามหาตนในทันที นี่คือสิ่งที่ตนประทับใจในตัวเขา
แน่นอนว่าถ้าหากหลี่ชิงหยุนชอบอะไร ในฐานะภรรยาคนแรก นาหลันเสี่ยวฉีจะไม่คัดค้านสิ่งใดอย่างแน่นอน
ผู้ชายที่ยอมเสี่ยงชีวิต เพื่อความปลอดภัยของคนรักเช่นนี้ ชีวิตนี้นาหลันเสี่ยวฉีจะขออะไรได้อีก?
นาหลันเสี่ยวฉียิ้มอย่างอบอุ่นหัวใจกับตัวเอง ไม่นานนางก็กลับไปสนทนากับเสิ่นชิงต่อ
"เสิ่นชิง เทคนิคบ่มเพาะที่อาหยุนมอบให้เ้ายอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยหรือ?" นาหลันเสี่ยวฉีได้ยินแล้วว่าหลี่ชิงหยุนปลุกร่างกายพิเศษให้กับเสิ่นชิง อีกทั้งยังมีทักษะระดับลมปราณลึกซึ้งมอบให้เสิ่นชิง นี่เป็สิ่งที่นางอิจฉาเล็กน้อย
"เสี่ยวฉี เ้าไม่จำเป็ต้องกังวลเื่นี้ เมื่อเขากลับมา ข้าเชื่อว่าสิ่งที่ชิงหยุนจะมอบให้เ้านั้น ดีกว่าของข้าอย่างแน่นอน" เสิ่นชิงพูดด้วยความมั่นใจอย่างยิ่ง นางเชื่อว่าหลี่ชิงหยุนจะมอบสิ่งที่พิเศษกว่าให้กับนาหลันเสี่ยวฉีอย่างแน่นอนในฐานะที่เป็คู่หมั้น
"นั่นก็อาจจะเป็ไปได้..." เมื่อนาหลันเสี่ยวฉีพูดจบ ในห้องโถงใหญ่มีกระแสลมขนาดใหญ่พัดผ่านอย่างรุนแรงจนลานบ้านสั่นะเืเบาๆ
ตรงกลางวังวนของสายลมก็ปรากฏตรงหน้าของพวกเขาทั้ง สี่ และในสายลมนั้นมีชายชราที่หล่อเหลาพร้อมกับกำลังแบกชายหนุ่มผู้หนึ่งอยู่บนหลังของเขาซึ่งอยู่ในสภาพหมดสติ
"อาหยุน!"
"ชิงหยุน!"
นาหลันเสี่ยวฉีและเสิ่นชิงะโพร้อมกันเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่หมดสติคือหลี่ชิงหยุน
"หยุนเอ๋อร์!" หลี่หยุนเฟิงที่ได้ยินเสียงะโของสองสาวก็เดินออกมาดูเช่นกัน เขากลับเห็นว่าหลี่ชิงหยุนอยู่ในสภาพหมดสติและมีาแทั่วร่างกาย
ทั้งสามคนวิ่งตรงไปที่หลี่ชิงหยุนด้วยความเป็กังวล
จู่ๆหลี่หยุนเฟิงก็พูดขึ้นมาทักทายชายชราในสายลมผู้นี้ด้วยความเคารพพร้อมกับก้มหน้าลงอย่างสำรวม "ผู้เฒ่าเทียนจิ เกิดอะไรขึ้นกับหยุนเอ๋อร์?"
ชายชราที่ชื่อเทียนจิตอบกลับอย่างช้าๆ และถอนหายใจ "นายน้อยาเ็สาหัสและหมดสติไป หลังจากสู้กับศัตรูที่ระดับลมปราณโลกและสังหารพวกมันไปทั้งหมด"
"อะไร!" สีหน้าของทั้งสามคนเต็มไปด้วยไม่เชื่อและความใสุดขีด