หลังจากเดินทางมาถึงยอดเขาแสงบริสุทธิ์ หานิก็เริ่มแนะนำตัวศิษย์ของเขาให้กันและกันรู้จักอย่างเป็ทางการ "นี่คือศิษย์คนที่สองของข้า หรงหลี่เซียน ศิษย์คนที่สาม ซูไป๋หนิง ศิษย์คนที่สี่ ฮ่าวหยาง และศิษย์คนที่ห้า เฟิ่งหวงจุน"
เฟิ่งหวงจุนเงยหน้ามองเหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องของเขา ดวงตาที่เคยอ่อนล้ากลับมีประกายขึ้นมา พวกเขามองมาเขาด้วยสายตาที่แตกต่างจากที่เคยพบเจอมาตลอดชีวิต มันไม่ใช่สายตาดูถูก ไม่ใช่ความเห็นอกเห็นใจปลอมๆ แต่เป็สายตาของคนที่เข้าใจและยอมรับในตัวเขาได้
หานิโบกมือเรียกหน้าต่างระบบขึ้นมาทันที "เปิดกล่องของขวัญ"
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับ โอสถระดับจักรพรรดิ โอสถจักรพรรดิฟีนิกซ์แห่งจุดเริ่มต้น +1, อาวุธจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ พัดแห่งความว่างเปล่า+1, คัมภีร์จักรพรรดิ ฟีนิกซ์แห่งความว่างเปล่า+1]
หานิมองของรางวัลที่ได้มาก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ดวงตาของเขาหันไปมองเฟิ่งหวงจุนที่ยืนอยู่เงียบๆ ร่างกายของเขายังคงแสดงให้เห็นถึงความทรมานที่ต้องเผชิญมาตลอดชีวิต แม้ว่าเขาจะถูกเยียวยาไปบางส่วน แต่ร่องรอยความเ็ปที่ลึกลงไปในจิตใจของเขายังคงหลงเหลืออยู่
หานิเดินเข้าไปหาเฟิ่งหวงจุน ก่อนจะยื่นคัมภีร์ให้ "นี่คือ คัมภีร์จักรพรรดิ ฟีนิกซ์แห่งความว่างเปล่า นี่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเ้าโดยเฉพาะ เนื่องจากว่าเ้านั้นมีสายเืของฟีนิกซ์แห่งความว่างเปล่าอยู่"
เฟิ่งหวงจุนมองคัมภีร์ในมือของเขาด้วยความลังเล ดวงตาของเขาสั่นไหวราวกับไม่กล้าเชื่อว่าของสิ่งนี้ถูกมอบให้กับเขา "ท่านอาจารย์… ข้ามีสายเืของฟีนิกซ์แห่งความว่างเปล่างั้นเหรอ?"
"แน่นอน และเ้ายังมีกระดูกศักดิ์สิทธิ์แห่งความว่างเปล่าด้วย แต่ดูเหมือนว่าตอนที่เ้าาเ็สาหัสอยู่ เหมือนจะมีคนมาขุดมันออกไป ข้าพยายามจะหาต้นกำเนิดของคนที่เอาเืและกระดูกของเ้าไปแล้วแต่เหมือนว่า์จะค่อนข้างรักคนคนนี้มาก มันปิดกั้นทุกอย่างเกี่ยวกับชายคนนี้ไว้ทั้งหมดเลย" หานิกล่าวด้วยน้ำเสียงขบขันเล็กน้อย
เฟิ่งหวงจุนกำคัมภีร์แน่น หัวใจของเขาสั่นะเืด้วยความใ เขาไม่เคยรู้ตัวเลยว่าตัวเองมีเืและกระดูกที่พิเศษขนาดนี้ และยังถูกทรยศโดยผู้ที่เคยเรียกเขาว่าพี่น้อง ถูกพรากเอาทุกสิ่งทุกอย่างไปจนหมดสิ้น แต่ว่าก็…มีคนที่ยอมรับตัวเขาในวันที่ตกต่ำที่สุด และมอบโอกาสให้เขาได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
หานิยิ้มเล็กน้อยก่อนจะบอกให้เฟิ่งหวงจุนเริ่มฝึกฝนคัมภีร์จักรพรรดิได้เลย เฟิ่งหวงจุนก็ทำการเรียนรู้คัมภีร์นั้นทันที ผ่านไปสักพักเขาก็ฝึกวิชา จักรพรรดิ ฟีนิกซ์แห่งความว่างเปล่า ได้สำเร็จ
หานิยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะยื่นโอสถจักรพรรดิฟีนิกซ์แห่งจุดเริ่มต้นให้เฟิ่งหวงจุน "กินซะ มันจะช่วยฟื้นฟูร่างกายของเ้า รวมถึงสายเืของเ้า… มันจะช่วยให้เ้าแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมเสียอีก"
"ขอบคุณท่านอาจารย์" เฟิ่งหวงจุนพูดออกมาพร้อมเสียงสะอื้น
เฟิ่งหวงจุนรับโอสถมาก่อนจะกลืนมันลงไป พลังอันบริสุทธิ์ไหลเวียนเข้าสู่ร่างของเขาทันที ความเ็ปที่สะสมมาตลอดค่อยๆ จางหายไป ร่างกายที่เคยอ่อนแอเริ่มฟื้นฟูจากภายใน กระดูกของเขาที่เคยถูกดึงออกไปค่อยๆ ถูกสร้างขึ้นมาใหม่
ตูมมมมมมมมมม
ออร่าของเฟิ่งหวงจุนพุ่งทะยานขึ้นสู่บนท้องฟ้าพร้อมความว่างเปล่ารอบด้านที่แตกออกการบ่มเพาะของเขาพุ่งทะยานขึ้นไป แต่หานิก็หยุดมันไว้ที่ระดับที่ 9 ของการรวบรวมชี่
ทันใดนั้น หานิก็ยื่นพัดแห่งความว่างเปล่าให้เขา "เอาเืมาแตะที่พัดอันนี้ นี่คืออาวุธของเ้า มันเป็อาวุธที่เหมาะกับเ้าอย่างแท้จริง มันจะเติบโตไปพร้อมกับเ้าในอนาคต"
เฟิ่งหวงจุนรับพัดมาอย่างสั่นเทา พร้อมกัดนิ้วมือและเอานิ้วมือของเขาลูบไปตามลวดลายอันซับซ้อนของมันอย่างแ่เบา ััของมันเย็นเฉียบราวกับความว่างเปล่าที่ไร้สิ้นสุด แต่มันกลับให้ความรู้สึกสงบและมั่นคง
"ข้า..." เฟิ่งหวงจุนเปิดปากพูด แต่เสียงของเขาสั่นเครือจนไม่สามารถพูดอะไรต่อได้
"เ้าร้องไห้ได้ ถ้าสิ่งที่แบกอยู่มันหนักเกินไป" หานิกล่าวด้วยเสียงเบาๆ เพราะเขาเองก็ได้เห็นความทรงจำของ เฟิ่งหวงจุนรวมถึงคนอื่นๆ มาเช่นกัน แต่ละคนค่อนข้างอาภัพเลยก็ว่าได้ และบางคนหากเขาไม่ได้ยื่นมือเขาไปช่วยก็อาจจะตายไปแล้วด้วยซ้ำ
เฟิ่งหวงจุนตัวสั่น น้ำตาของเขาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ไม่ใช่เพราะความอ่อนแอ แต่เป็เพราะความรู้สึกที่ถูกเติมเต็ม เขาคุกเข่าลงกับพื้น ก่อนจะโขกศีรษะกับพื้นสามครั้ง
"ขอบคุณท่านอาจารย์!"
เสียงของเขาดังขึ้นด้วยความมุ่งมั่น และความรู้สึกขอบคุณหานิจากหัวใจของเขา
หานิมองศิษย์ของเขาก่อนจะพยักหน้า "จากนี้ไป จงเงยหน้าขึ้นเดินไปข้างหน้า จงแข็งแกร่งขึ้น…และอย่าหันหลังกลับไปมองอดีต เื่ทั้งหมดมันผ่านมาแล้วจงทิ้งมันไว้แค่ในความทรงจำและทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอ"
เฟิ่งหวงจุนลุกขึ้นช้าๆ มือของเขากำพัดแน่น เขาสาบานกับตัวเองว่านับจากนี้ไป เขาจะไม่ใช่เหยื่อของโชคชะตาอีกต่อไป… แต่จะเป็คนที่ควบคุมโชคชะตาของตัวเอง!
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้ลงทุนในศิษย์ที่ไม่มีโชค ได้รับการตอบแทน 500 เท่า ได้รับ: โอสถระดับจักรพรรดิ 500 ชนิด, อาวุธจักรพรรดิ 500 ชิ้น, คัมภีร์ระดับจักรพรรดิ 500 เล่ม]
หลังจากนั้นหานิก็เริ่มสอนพวกเขาเกี่ยวกับระดับการควบคุมชี่
……
……
ผ่านไปสักพัก
หานิมองดูศิษย์ของเขาทั้งสี่คนที่กำลังนั่งสมาธิอยู่บนลานหญ้า ออร่าของพลังิญญาไหลเวียนอยู่รอบตัวพวกเขาอย่างหนาแน่น ภายใต้การแนะนำของหานิ ทุกคนต่างเข้าใจเกี่ยวกับระดับการบ่มเพาะของการควบคุมชี่แล้ว และนี่ก็ถึงเวลาที่เขาจะปลดล็อกการบ่มเพาะของทั้ง 4 คนแล้ว
"เ้าทั้งสี่คน ตั้งสมาธิให้มั่น ข้าจะปลดผนึกการบ่มเพาะให้พวกเ้าแล้ว ตั้งสติให้ดีละ" หานิกล่าวเสียงเรียบเฉย
เมื่อสิ้นสุดคำพูดของเขา ฝ่ามือข้างหนึ่งก็พลันเคลื่อนไหว วงแหวนพลังสีทองปรากฏขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะค่อยๆ แผ่กระจายลงมาห่อหุ้มร่างของศิษย์ทั้งสี่
ทันใดนั้นเอง แรงกดดันบางอย่างก็เกิดขึ้นในร่างของพวกเขา ประหนึ่งว่ามีพันธนาการบางอย่างถูกทำลายลง เส้นลมปราณภายในร่างของพวกเขากำลังถูกขยายออก
ตูมมมม!
ซูไป๋หนิงเป็คนแรกที่ปลดล็อกขอบเขตไปยังระดับที่ 10 ของการควบคุมชี่ได้ ออร่าสีน้ำเงินเข้มของนางเปล่งประกายออกมา ดวงตาของนางเปิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะปิดลงอีกครั้งและมุ่งมั่นทะลวงขอบเขตต่อไป
ตามมาด้วยฮ่าวหยางที่พุ่งทะยานไปยังระดับที่ 10 อย่างรวดเร็ว ออร่าสีทองส่องประกายออกมาจากร่างของเขา ก่อนที่เขาจะขยับไปยังระดับที่ 11 ได้โดยไม่มีการหยุดชะงัก
เฟิ่งหวงจุนที่นั่งนิ่งมานานพลันตัวสั่นเบาๆ ก่อนที่ออร่าสีดำอมแดงของเขาจะะเิออกมา เส้นลมปราณที่เคยถูกทำลายไปก่อนหน้านี้ฟื้นคืนกลับมาอย่างสมบูรณ์ จากระดับที่ 9 ของการควบคุมชี่ เขาทะลวงผ่านไปยังระดับที่ 10 อย่างมั่นคง และต่อด้วยระดับที่ 11 ในพริบตาเดียว
หรงหลี่เซียนเป็คนสุดท้ายที่ปลดล็อกขอบเขต แม้ว่านางจะเริ่มช้ากว่าคนอื่น แต่เส้นลมปราณของนางกลับขยายออกกว้างกว่าปกติ ร่างกายของนางดูดซับพลังิญญาได้มากกว่าปกติถึงสองเท่า นางจึงทะลวงผ่านจากระดับที่ 9 ไปยังระดับที่ 10 ได้อย่างมั่นคง ก่อนจะก้าวไปยังระดับที่ 11 และระดับที่ 12 อย่างต่อเนื่อง
ออร่าแห่งพลังิญญาไหลเวียนไปทั่วบริเวณ เสียงกระแสพลังดังก้อง ท้องฟ้า้ามืดครึ้มราวกับจะตอบสนองต่อแรงสั่นะเืของพลังที่เกิดขึ้น
ผ่านไปไม่นาน ทั้งสี่คนต่างก็สามารถทะลวงผ่านไปถึงระดับที่ 14 ของการควบคุมชี่ได้สำเร็จ
ตูมมมม!
แรงกดดันจากพลังิญญาที่เปลี่ยนแปลงของพวกเขาส่งผลให้พื้นดินรอบๆ สั่นะเื หานิที่นั่งมองอยู่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะผนึกการบ่มเพาะของทั้ง 4 คนอีกครั้ง
"ยอดเยี่ยม!" เขากล่าว "พวกเ้าทั้งสี่คนสามารถทะลวงผ่านระดับการควบคุมชี่ไปจนถึงขั้นที่ 14 ได้อย่างมั่นคง"
ทั้งสี่คนค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภายในดวงตาของพวกเขามีประกายแห่งความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น พวกเขาััได้ถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ในร่างของตนเอง
หานิโบกมือเบาๆ ก่อนที่แหวนมิติของเขาจะส่องแสงและดึงวัตถุดิบระดับจักรพรรดิออกมา 24 ชิ้น พลังของวัตถุดิบเหล่านี้ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ แผ่รัศมีอันทรงพลังออกมา
"ตอนนี้ พวกเ้าทั้งสี่มีพลังเพียงพอแล้ว ข้าจะช่วยสร้างรากฐานให้พวกเ้าเอง" หานิกล่าว
เขาใช้พลังควบคุมวัตถุดิบระดับจักรพรรดิ 24 ชิ้นให้ลอยออกมาปกคลุมร่างของศิษย์แต่ละคน ก่อนที่พลังิญญาของเขาจะโอบล้อมวัตถุดิบเ่าั้ไว้และค่อยๆ หลอมรวมมันเข้าสู่ร่างของพวกเขาคนละ 6 ชิ้น
ตูมมมม!
ออร่าของศิษย์ทั้งสี่พุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า รากฐานของพวกเขาค่อยๆ ถูกสร้างให้แข็งแกร่งขึ้น เส้นลมปราณของพวกเขาขยายออกอีกครั้ง พลังิญญาภายในร่างของพวกเขากว้างขึ้นจนสามารถรองรับพลังที่มากขึ้นได้อีกขั้น
เฟิ่งหวงจุนที่มีร่างกายจักรพรรดิกระดูกแห่งความว่างเปล่า แม้จะถูกดึงต้นกำเนิดออกไปก่อนหน้านี้ แต่เมื่อได้รับการสร้างรากฐานใหม่จากวัตถุดิบระดับจักรพรรดิ ร่างกายของเขาก็เริ่มตอบสนองต่อพลังได้ดีขึ้น กระดูกของเขาเปล่งแสงสีดำอมแดง
ซูไป๋หนิงที่มีร่างกายน้ำแข็งะ ตอนนี้ร่างของนางเย็นเฉียบจนพื้นที่โดยรอบกลายเป็น้ำแข็งไป เส้นลมปราณของนางเปล่งประกายราวกับผลึกน้ำแข็งบริสุทธิ์ และทันใดนั้นร่างกายพิเศษของนางก็ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์
ฮ่าวหยางที่มีร่างกายดวงอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์ เปล่งแสงสีทองอบอุ่น พลังของเขามั่นคงขึ้นจนราวกับดวงตะวันที่กำลังเจิดจ้าและไม่มีวันที่จะดับได้
หรงหลี่เซียนเองก็ได้รับการพัฒนา ร่างของนางเปล่งแสงสีแดงและทองอ่อนๆ แสดงถึงพลังสายเืที่กำลังเติบโตขึ้นไปอีกขั้น
ไม่นานนัก ออร่าพลังิญญาที่พุ่งทะยานขึ้นก็สงบลง แต่พวกเขากลับััได้ถึงพลังที่แตกต่างไปจากเดิม ร่างกายของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น เส้นลมปราณของพวกเขาขยายออกจนพวกเขาเองก็ไม่รู้ขีดจำกัดของมันเช่นกัน
หานิมองดูศิษย์ของเขาด้วยสายตาพึงพอใจ ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"ต่อจากนี้ไป พวกเ้าไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป แต่จะเป็ผู้ที่จะก้าวเข้าสู่เส้นทางที่แท้จริงของผู้ฝึกตน จงฝึกฝนตนเองให้ดี จงก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง และอย่าให้ใครมากำหนดชะตากรรมของเ้าได้อีก"
ทั้งสี่คนลืมตาขึ้น ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยแสงแห่งความหวัง พวกเขาคุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะกล่าวออกมาเป็เสียงเดียวกัน
"ศิษย์ขอขอบคุณท่านอาจารย์!"