“ฟึบ! ”
เปลวเพลิงสีดำกลุ่มใหญ่ปรากฏขึ้นก่อนที่จะกวาดนักเวทเอลฟ์จันทรา 3 คน และนักแม่นปืนไฟอีก 1 ลงไปนอนอยู่บนพื้น ซึ่งมีค่าความเสียหายมากกว่า 500 พอยต์ ให้ตายเถอะ พลังโจมตีของบอสตัวนี้สูงเกินไปแล้ว
“ระวังตัวด้วย” หลิวอิงโจมตีพร้อมกับกัดฟันแน่น “การโจมตีเปลวเพลิงทมิฬนี้จะทำให้เกิดการชะลอตัวลง 15 วินาที พวกที่โจมตีระยะไกลหลบหลีกการโจมตีให้ดี อย่าให้พลาดเด็ดขาด! ”
สิ้นเสียงของเขาบอสก็ยกคทาขึ้นก่อนพูดเสียงดังสนั่น “มองไปที่ประตูแห่งชีวิตนิรันดร์ผู้พิทักษ์แห่งนรกโลกันตร์ จงแสดงเขี้ยวของพวกเ้าออกมาทำให้สิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้ได้เห็นความยิ่งใหญ่ของเ้า ปี่เค้ออัญเชิญ เฮลฮาวนด์ [1] ”
โฮก! โฮก!!! ...
ทันใดนั้นเฮลฮาวนด์ก็ปรากฏตัวในร่างและกรงเล็บสีแดงโลหิตตัวของมันมีขนาดใหญ่ไม่ต่างกับสิงโตั์การปรากฏตัวเพียงครู่เดียวก็สามารถจัดการพระ 2 คนที่อยู่ใกล้ๆ ได้อย่างรวดเร็ว
“-771!”
“-810!”
การโจมตีของเฮลฮาวนด์ทั้งรุนแรงและเหี้ยมโหดถือเป็ฝันร้ายของผู้เล่นระยะประชิดก็ว่าได้
เยียนสั่วเฟิงเยว่ตกตะลึงทันทีเมื่อได้เห็นจึงรีบะโบอก “เฮลฮาวนด์มีเืแค่ 4,000 พอยต์ เราจัดการกับเ้านี่ก่อน ไม่งั้นทุกคนถูกมันฆ่าตายแน่พวกที่โจมตีระยะไกลเปลี่ยนเป้าหมายได้”
สกิลลมหนาวถูกใช้งานขณะที่นักแม่นปืนไฟก็ซุ่มโจมตีศัตรูอย่างรวดเร็ว “ฟึบๆๆ ” เสียงลูกธนูดังติดต่อกันพร้อมกับเืของเ้าเฮลฮาวนด์ที่ลดลงอย่างต่อเนื่องจนในที่สุดพวกเขาก็สามารถฆ่ามันได้ภายในเวลาไม่กี่วินาที
……
บอสโจมตีด้วยเปลวเพลิงทุกๆ 15 วินาที และทุกๆ 60 วินาทีมันจะอัญเชิญเฮลฮาวนด์ เพราะจับทางของมันได้แล้วจึงทำให้พวกเขาเริ่มรู้วิธีการรับมือได้มากกว่าตอนแรก
เวลาผ่านไปเืของบอสก็ลดลงเหลือ 20% ในที่สุดหลิวอิงก็เบาใจหลังจากเห็นการเปลี่ยนแปลงของบอสจนหลุดหัวเราะด้วยความสะใจ “ฮ่าๆๆๆๆ จัดการอีกไม่นานเดี๋ยวบอสนี่ก็ตายแล้วล่ะ”
ไอ้หมูน้อยรีบวิ่งเร็วๆสิวะถือปืนเข้ามาก่อนพูดขึ้นว่า “ระวังตัวหน่อยก็ดีเหมือนกันนะ ตอนนี้เราเหลือคนแค่ครึ่งเดียวแล้ว”
หลิวอิงพยักหน้า “อื้อ อีกแค่ 2 นาทีก็คงจัดการบอสได้แล้วคนอื่นๆ เองก็คงกำลังวิ่งกลับมาฟื้นคืนชีพที่นี่ ทุกคนตั้งใจหน่อยก็แล้วกัน ถ้าฆ่าบอสตัวนี้ได้บางทีอาจมีอุปกรณ์ระดับทองดรอปลงมา ถึงเวลานั้นกิลด์ของพวกเราก็จะมีเงินทุนแล้ว”
……
ผมกำหอกโลหะโบราณในมือแน่นด้วยความเจ็บใจที่ยังไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้หรือว่าผมต้องทนดูคนพวกนี้ฆ่าบอสต่อหน้าต่อตาจริงๆ หรือนี่?
ในเวลานั้นเองเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
“อ๊าก!!! ”
เสียงร้องดังขึ้นพร้อมกับร่างของนักดาบที่ลงไปตายอยู่ที่พื้นดวงตาหลิวอิงแปรเปลี่ยนกลายเป็สีแดง “แม่งเอ๊ย อะไรวะเนี่ย ฮีลเลอร์ฮีลเืสิวะใช้สกิลรักษาชีวิตสิ!พวกนักเวทก็รีบใช้คาถาลมหนาวยับยั้งการเคลื่อนไหวของเฮลฮาวนด์ไว้ อย่าปล่อยให้มันโจมตีพวกเราได้”
ด้านหลังของเ้านั่น ฮีลเลอร์คนหนึ่งพูดขึ้นว่า “พี่ใหญ่ ตอนนี้เราไม่มีค่า MP แล้ว สกิลรักษาชีวิตเลเวล 3 ต้องใช้ค่า MP30 พอยต์ ตอนนี้พวกผมเหลือแค่ 20 พอยต์ ถึงจะดื่มยาไปแล้ว แต่ก็ยังต้องรอเวลาอยู่ดี”
ในเวลาเดียวกันนักเวทอีกคนก็พูดขึ้นว่า “พวกเราเองก็แทบจะไม่มีค่า MP แล้วเหมือนกัน”
“แม่งเอ๊ย! ” หลิวอิงสบถด้วยความโกรธ “ไหนพวกนายบอกไม่ใช่เหรอว่าอึดถึก ทนกันน่ะ? แล้วทำไมปรากถึงฆ่าบอสระดับทองได้แต่พวกเราทำไม่ได้วะ! ไอ้พวกขยะไร้ประโยชน์! ”
ถึงตอนนั้นเยียนสั่วเฟิงเยว่ก็พูดขึ้นว่า “ปรากใช้โอสถลมหนาวเลเวล 4 เพื่อทำการฟื้นฟูค่า MP แต่พวกเราใช้โอสถดวงดาราเจ็ดดวงเลเวล 3 เท่านั้น ประสิทธิภาพจึงแตกต่างกันถึง 33%”
หลิวอิงรู้สึกโกรธ “ช่างมันเอาเป็ว่าใช้พลังทั้งหมดที่มีจัดการเ้าบอสนี่แล้วกัน เพราะยังไงเืของมันก็เหลืออีกไม่มากขอแค่จัดการบอสนี่ได้ ก็ถือว่าพวกเราชนะอยู่ดี ไปเรียกอีก 3 คนด้านนอกให้เข้ามา”
“ไม่ต้องเฝ้าศพของเ้าเซียวเหยาจื้อจ้ายนั่นแล้วเหรอ?” ไอ้หมูน้อยรีบวิ่งเร็วๆ สิวะถามขึ้น
หลิวอิงหัวเราะ “5 ชั่วโมงแล้วยังจะเฝ้าทำพระแสงอะไร!ไอ้เวรนั่นคงเฝ้าพระอินทร์ไปนานแล้ว แกคิดว่ามันจะยืนดูพวกเราจัดการบอสอยู่เฉยๆโดยไม่ทำอะไรตั้ง 5 ชั่วโมงเลยงั้นสิ? ไป! ไปเรียกพวกนั้นมา”
“ครับ พี่ใหญ่”
……
ผมถือหอกในมือด้วยท่าทางดีใจก่อนจะรีบวิ่งกลับไปชั้น 3 เอาละ เ้าพวกนั้นไปชั้น 4 กันหมดแล้วถึงเวลาที่ผมจะฟื้นคืนชีพสักที
สวบ!
ปรากฏร่างของผมที่ชั้น 3 อีกครั้งในเวลาเดียวกันผมก็ฮีลเืให้ตัวเองพร้อมกับใช้โอสถลมหนาวทำให้ค่าสถานะทุกอย่างกลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิมผมเรียกเ้าจุกนมออกมาก่อนจะถือหอกไปยังชั้น 4 ไชโยโอกาสล้างแค้นของผมมาถึงแล้ว ผมต้องจัดการกับเ้ากลุ่มคนไร้ยางอายพวกนี้ให้ได้!
เมื่อเดินมาถึงชั้น 4 ผมก็พบว่ากลุ่มที่โจมตีระยะไกลของซีฉู่ป้าหวางถูกเฮลฮาวนด์ไล่ฆ่าจนเรียบนั่นเป็เพราะพวกที่โจมตีระยะประชิดถูกฆ่าตายหมดแล้ว ก็เลยพังพินาศอย่างที่เห็น
ผมมองไปที่ค่าเืของบอส ตอนนี้มันเหลืออยู่แค่ 3% เท่านั้นและใกล้จะหมดลงแล้ว
……
ข้างกายหลิวอิงในเวลานี้เหลือผู้เล่นเพียง 4 คนนอกนั้นนอนตายเกลื่อนอยู่บนพื้น
ทันใดนั้นเ้านักล่าลมก็เปล่งเสียงร้องพร้อมเยียนสั่วเฟิงเยว่ที่หันกลับมาเห็นผมยืนอยู่ด้านหลัง “พระเ้า! ”
“มีอะไร?” หลิวอิงหันกลับมาก่อนที่ใบหน้าจะแปรเปลี่ยนเป็สีเขียว “เวรเอ๊ย มันยังอยู่เหรอวะเนี่ย! ”
ไอ้หมูน้อยรีบวิ่งเร็วๆ สิวะพูดขึ้น “เอาไงต่อดีพี่ใหญ่?”
“ตอนนี้เืของบอสเหลือแค่ 3% แล้ว เราหลบการโจมตีของเซียวเหยาจื้อจ้ายให้ได้ แล้วรีบโจมตีบอสนั่นถ้าทำสำเร็จก็ถือว่าเราชนะแล้ว” หลิวอิงพูดพร้อมกับจ้องไปที่บอสตรงหน้า
ทันใดนั้นหอกโลหะโบราณก็ฟาดบ่าของไอ้หมูน้อยสร้างดาเมจ 189 พอยต์ทันที
“อ๊าก”
ไอ้หมูน้อยถอยหลังไปอย่างเร็ว ทว่าก็ยังไม่ไวพอจะหลบหอกในมือผมที่ฟาดลงไปอีกครั้งทำให้เืของมันลดลงจนเกือบหมดหลอด
ตอนที่ผมส่งหอกในมือออกไปโจมตีครั้งที่สามไอ้หมูน้อยก็พูดขึ้นมาก่อนตายว่า “พวกเราไม่น่าไปยั่วโมโหเ้านี่ั้แ่แรกเลยจริงๆ ...”
นาทีนั้นแสงสีขาวปรากฏขึ้นพร้อมกับไอ้หมูน้อยที่กลายเป็ร่างไร้ิญญาและตอนนี้จึงเหลือเพียงหลิวอิงและเยียนสั่วเฟิงเยว่ซึ่งผมเองก็ี้เีลงมือฆ่าสองคนนี้ซะด้วย ผมยกมือขึ้นใช้สกิลรักษาชีวิตให้กับบอส
สวบ!
“+450!”
ทันใดนั้นสีหน้าของหลิวอิงพลันเปลี่ยนเป็สีม่วง “ไอ้...ไอ้บ้าเซียวเหยาจื้อจ้าย!!! บนโลกใบนี้คงไม่มีใครเฮงซวยเท่ากับแกอีกแล้ว!แกจะฮีลเืให้บอสทำบ้าอะไรวะ! ”
พูดจบ เฮลฮาวนด์ก็อ้าปากกัดหัวของหลิวอิงทันที
ในเวลาเดียวกันภายใต้การโจมตีของเปลวเพลิงทมิฬก็ทำให้เยียนสั่วเฟิงเยว่ล้มลงไปตายพร้อมกับใบหน้าที่ถูกแผดเผาจนไหม้เกรียมเธอนอนอยู่บนพื้นและมองผมด้วยสายตาประหลาดใจ
……
เ้าจุกนมใช้สกิลโจมตีแบบคอมโบไปที่ร่างของบอสอย่างรวดเร็วขณะที่ผมก็หลบหลีกการโจมตีของเฮลฮาวนด์ ตอนนี้เืของบอสเหลืออยู่อีกไม่ถึง 500 พอยต์
พรวด!
หอกโลหะโบราณปักเข้ากลางหัวใจบอสอย่างจัง
ในที่สุดเืของมันก็ไม่หลงเหลืออีก
……
สวบ!
แสงสีทองปรากฏขึ้นพร้อมกับเลเวลของผมที่กลับมาอยู่ที่ 26 จุ๊ๆๆค่าประสบการณ์ของบอสนี่ไม่เลวเลยแฮะ
หลังจากบอสถูกฆ่าตาย เฮลฮาวนด์อีก 2 ตัวที่ถูกอัญเชิญก็หายไปและที่ทำให้น่าดีใจไปกว่านั้นคือ การตายของบอส มันได้ดรอปอาวุธทิ้งไว้ด้วยซึ่งหนึ่งในนั้นคือดาบยาวที่มีแสงสีทองส่องสว่าง ให้ตายเถอะได้ดาบมาอีกชิ้นแล้ว เป็ไปได้ไหมว่ามันจะเป็อุปกรณ์ระดับทอง!!!
ผมรีบวิ่งตรงไปข้างหน้าก่อนจะหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาในตอนนั้นเสียงจากระบบก็ดังขึ้นข้างหู
ติ๊ง!
ข้อความจากระบบ：ท่านได้รับอุปกรณ์ระดับทองชิ้นแรก [ดาบชิงเฉิง]ท่าน้าประกาศให้ผู้เล่นท่านอื่นๆ ทราบหรือไม่?
ผมเลือกประกาศโดยซ่อนชื่อของตัวเองในเวลาอันรวดเร็วข้อความก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศ
“ติ๊ง! ”
ประกาศจากระบบ：ผู้เล่น xxxx ได้รับอุปกรณ์ระดับทอง[ดาบชิงเฉิง] โดยได้รับรางวัลเป็ค่าเสน่ห์ +3 พอยต์ค่า EXP +5,000 พอยต์ และได้รับเงินอีก 100 เหรียญทอง
……
ว่าไงนะ! 100 เหรียญทอง!!!
ผมดีใจจนปากแทบจะฉีกไปถึงหู ให้ตายเถอะรางวัลในครั้งนี้สุดยอดไปเลยโว้ย! เกมนี้ใจป้ำดีจริงๆ แฮะ ให้เงินผมด้วย!
หลังจากเก็บอุปกรณ์ทั้งหมดผมก็หยิบน้ำยาแห่งความตายที่อยู่ด้านหลังบอสขึ้นมา ก่อนจะหมุนตัวกลับออกไปทว่าทันใดนั้นผมก็พบว่าผู้เล่นที่ถูกฆ่าตายกำลังฟื้นคืนชีพ
เวรละ! ตอนนี้ชื่อของผมยังเป็สีแดงอยู่เลยหากถูกเ้าพวกนี้ฆ่าตายที่นี่ ไอเท็มคงถูกดรอปแน่ๆ ของบนร่างถูกดรอปไม่เท่าไรหรอกแต่จะให้ดาบชิงเฉิงที่เพิ่งได้มาถูกดรอปไปให้คนอื่นนั้นไม่ยอมเด็ดขาด!
ผมรีบหยิบวาร์ปกลับเมืองขึ้นมาทว่าข้อความจากระบบก็แจ้งขึ้นในทันใดว่า : ตอนนี้ชื่อของท่านเป็สีแดงจึงไม่สามารถใช้วาร์ปเพื่อกลับเมืองได้ แต่สามารถวาร์ปเพื่อไปยัง [หอคอยสำนึกผิด]ซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดได้ ท่าน้าจะเดินทางไปที่นั่นหรือไม่? (ภายในหอคอยสำนึกผิด ทุกๆ 1 ชั่วโมงที่ออนไลน์อยู่ในระบบ ท่านจะถูกตัดคะแนนแห่งบาปออกไป 30 พอยต์)
ตกลง! ไปเดี๋ยวนี้เลย!
……
สวบ!
ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของคนพวกนั้นผมก็ได้วาร์ปไปจากที่แห่งนั้นก่อนจะปรากฏตัวขึ้นภายในหอคอยโบราณอันมืดมิดแห่งหนึ่งตอนนี้ผมทำได้เพียงมองสถานการณ์ด้านนอกจากหน้าต่างเหล็กภายในป่าที่อยู่ออกไปไม่ไกลมีเสียงนกร้องอีกทั้งผีเสื้อบินไปมาราวกับกำลังเริงระบำ นี่เป็สถานที่ที่ไม่เลวเลยแฮะแถมยังอยู่ภายในเมืองปาหวางด้วย แต่ข้อเสียก็คือออกไปจากนี่ไม่ได้น่ะสิ
ภายในหอคอยซึ่งเป็พื้นที่ปลอดภัยแห่งนี้ผมได้เปิดกระเป๋าไอเท็มขึ้นมาดู ก่อนจะหยิบดาบชิงเฉิงออกมาผมยื่นมันออกไปตรงหน้าเพื่อดูค่าสถานะ ให้ตายเถอะพระเ้านี่มันเป็อาวุธเซียนที่ผมกำลัง้าเลยนะเนี่ย
[ดาบชิงเฉิง] (อุปกรณ์ระดับทอง)
พลังโจมตี：210-300
พลังโจมตีพื้นฐาน：+25
ค่าทางกายภาพ：+20
เพิ่มเติม：เพิ่มพลังโจมตีให้กับผู้ใช้ 3%
เพิ่มเติม：ลดการป้องกันของศัตรู 1%
เลเวลที่สามารถใช้งานได้ ：30
……
อุปกรณ์ระดับทอง เลเวล 30 มีพลังโจมตีที่อลังการโคตรๆเลยนะเนี่ย!
ผมรู้สึกตื่นเต้นก่อนจะเก็บมันกลับเข้าไปในกระเป๋าอีกครั้งรอให้ผมเลเวล 30 ก่อนเถอะ ก็จะได้ใช้แล้ว
หลังจากนั้นผมก็ตรวจสอบอุปกรณ์อีก 2 ชิ้นซึ่งยังมีความแตกต่างอยู่ ชิ้นแรกเป็เกราะข้อมือระดับเขียวส่วนอีกชิ้นเป็เกราะหนังสำหรับศีรษะ และเป็อุปกรณ์ระดับเขียวเช่นกัน ทั้ง 2 ชิ้นนี้เป็อาวุธที่ผมไม่สามารถใช้งานได้ แต่ไม่เป็ไรรอกลับไปที่เมืองแล้วค่อยเอาไปขาย คงจะได้เงินมาสักกี่สิบเหรียญทองแหละ
……
เมื่อดูเวลาก็พบว่า 6 โมงเช้าแล้ว และวิชาแรกของผมเริ่มตอน 8 โมงเช้าเสียด้วย แต่ช่างเถอะ ค่อยเตรียมตัวตอน 7 โมงก็ได้ ตอนนี้นั่งอยู่ในหอคอยรอให้ชื่อตัวเองกลับเป็ปกติก่อนก็แล้วกัน
ระหว่างที่นั่งอยู่ในนี้ผมก็ไม่ได้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ผมวาดดาบชิงเฉิงไปมาเพื่อฝึกกระบวนท่าที่คิดค้นขึ้น (ตอนนี้สามารถถืออาวุธได้แต่จะไม่ได้ค่าสถานะของดาบ) โดยกระบวนท่าที่เกิดขึ้นนี้เป็การโจมตี 5 จังหวะ แทง ฟัน สับ ชนและตัด ซึ่งผมเคยเรียนรู้มาก่อนหน้านี้ เฮ้อแต่น่าเสียดายที่มันไม่มีประกาศออกมาเหมือนก่อนหน้านี้ว่าผมได้คิดค้นสกิลใหม่แต่ไม่เป็ไร ค่อยเป็ค่อยไปก็แล้วกัน ยังมีเวลาอยู่
………………………………………………………………………………………………………
[1] เฮลฮาวนด์คือสุนัขล่าเนื้อที่อยู่ในนรก
