เสียงเครื่องมือทางการแพทย์ ดัง ปี้ป ปี้ป เป็๲จังหวะ มือเหี่ยวย่นของหญิงชรา มีเข็มเจาะ อยู่หลายจุด ด้านข้างมีสายห้อย ระโยงระยาง ทั้งยา น้ำเกลือ

ใบหน้าขาวซีดเซียวจนแทบไม่มีสีเ๧ื๪๨ นอนหลับตาอยู่ไม่ได้สติ พยาบาลในห้องฉุกเฉิน มองดู อาการ แล้วจดบันทึก ตลอดทุกชั่วโมง

" สวัสดีค่ะ คุณน้ำตาล "

พยาบาลหน้าห้อง ทักทายญาติคนไข้ ที่คุ้นหน้าคุ้นตา กันมา หลายเดือน แล้วรับ ของฝาก ที่เ๯้าตัว ติดมือมาเสมอ เป็๞สินน้ำใจ

" รบกวนพี่ๆ มาตลอดเลย น้ำตาลเกรงใจมากเลยค่ะ " เ๯้าหน้าที่พยาบาล ส่ายหน้า แล้วจับมือบาง ของคนตรงหน้าเอาไว้

" อดทนนะคะ น้องน้ำตาล คุณยายสู้ น้องน้ำตาลก็ต้องสู้ "

หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา แล้วยืนเกาะกระจก มอง คุณยาย ที่ตอนนี้ หลับไม่ได้สติ อาการเส้นเ๧ื๪๨ในสมองที่ตีบ ทำให้คุณยายวัยหกสิบกว่าปี น็อคไปกระทันหัน

" สวัสดีครับ ญาติคนไข้ " เสียงทักทาย ทำให้เธอต้องหันมามอง

ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาแพทย์ เดินตรงเข้ามาหา

" เข้าไปไหม เดี๋ยวเราพาเข้าไป "

เพื่อนร่วมมหาวิทยาลัย ที่บังเอิญมาเจอกันที่นี่ ช่วยมาดูแล คุณยายให้เสมอ ใบหน้าหล่อเหลา ยิ้มอย่างสุภาพ อ่อนโยน และ ให้กำลังใจเธอ ในยามท้อแท้

" หมอโอ้ต "

" เรียกโอ้ต ก็ได้มั้ง ยังไม่จบหมอเลย " เ๽้าตัวบอกเขินๆ แล้วช่วยสวมชุด คลีน ให้เธอ ก่อนจะเดินนำเข้าไป

" อาการโดยรวมทรงตัว ไม่แย่ลง ตอนนี้ ต้องประคับประคอง รักษากันไปทีละสเตป แต่น้ำตาล ไม่ต้องห่วงนะ ถ้ามีอะไร เราจะรีบมาเลย "

นักศึกษาแพทย์ที่อยู่เวรโรงพยาบาล แทบจะทุกวัน บอกกับหญิงสาวตรงหน้า สองยายหลานมีกัน เพียงสองคนเท่านั้น และตอนนี้ เธอไม่เหลือใครแล้ว

" รบกวนด้วยนะโอ้ต " คนที่เกรงใจ บอกเสียงสั่น

" ถ้าเกรงใจ เลี้ยงข้าวเราสักจานได้ไหม ที่โรงอาหารโรงพยาบาลก็ได้ " ว่าที่คุณหมอหนุ่ม บอกกับหญิงสาวที่ตัวเอง แอบชอบ

" ทานที่ไหนก็ได้ ตามใจหมอโอ้ตเลย วันไหนที่ว่าง เรายินดีนะ "

" น้ำตาลพูดแล้ว ห้ามคืนคำเด็ดขาด เราจำแม่นนะ "

คุณหมอหนุ่มบอก ระหว่างที่เดินออกมาส่งเธอที่หน้าตึก มองหญิงสาวตัวบาง เดินกลับออกไป จนลับสายตา