ดวงตาของจวินจิ่วเฉินมีความพร่ามัว เขาเอ่ยพึมพำออกมาก่อนจะค่อยๆ โน้มตัวไปข้างหน้าจนกดทับกูเฟยเยี่ยนเอาไว้ สติสัมปชัญญะของเขามีความเลือนรางจนยืนไม่มั่นคงแล้ว        กูเฟยเยี่ยนรู้สึกร้อนใจอย่างกับมดบนกระทะร้อน [1] นางรองรับเขาพลางเอ่ยกระซิบแผ่วเบา...