ต้วนอวี้หรานพยายามตั้งสติ ลองคิดดูครู่หนึ่ง แล้วโบกมืออย่างไม่แยแส “จะทำอย่างไรได้อีก？วางไว้อย่างนั้นแล้วกัน!”        เยวี่ยซิ่วผู้น่าสงสาร ไม่รู้จริงๆ ว่า “วางไว้อย่างนั้น” คือการ “ทำ” อย่างไร นางทำได้เพียงยืนอยู่ที่นั่น ยืนเหม่ออยู่อย่างนั้น เ...