จุติจักรพรรดิเทพมังกร
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
ณ ริมบ่อน้ำ ถานเจียนและชายหญิงจากสำนักน้ำแข็งเยือกกำลังปะทะกันอย่างดุเดือด ไม่รู้ตัวเลยว่าในป่าข้างๆ ตอนนี้มีพยัคฆ์อำมหิตตนหนึ่งซุ่มรอโอกาสจู่โจม
“ถานเจียน เ้าชิงโสมโบราณระดับสูงไปก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าต้องพบกับจุดจบเช่นนี้!”
ชายผอมผู้นั้นส่งเสียงหัวเราะเ็าด้วยเสียงแหบแห้ง!
“ฮ่าๆๆๆๆ!”
ถานเจียนต้านรับการโจมตีของทั้งสองไป พลางหัวเราะอย่างโอหัง
“จุดจบ จุดจบอะไร? พวกเ้าสองคนคิดว่าจะทำอะไรข้าได้หรือ”
“อย่าเหิมเกริมไปหน่อยเลย เ้ามีวิถียุทธ์ขั้นแปด พวกเราสองคนเองก็มีวิถียุทธ์เช่นกัน”
สตรีผอมบางผู้นั้นพูดด้วยน้ำเสียงเ็า
“สองต่อหนึ่งเช่นนี้ เ้าไม่มีทางชนะแน่!”
นางใช้คำพูดกดดัน เพื่อทำให้ถานเจียนไม่สามารถแสดงพลังทั้งหมดในการต่อสู้ได้
เพียงแต่ถานเจียนมีจิตใจเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว ย่อมไม่ถูกลูกไม้แบบนั้นเล่นงานอยู่แล้ว
เขากระแทกเสียงเ็า
“ฮวาชิง ฮวาอวิ๋น พวกเ้าสองคนคิดจริงๆ หรือว่าข้าที่ได้ดูดกลืนโสมโบราณระดับสูงเข้าไปแล้วจะหวาดกลัวพวกเ้าน่ะ?”
หลังสิ้นเสียงไป ถานเจียนก็กระทืบเท้า ถ่ายเทลมปราณลงสู่พื้นดิน ก้อนดินพลันก่อตัว กลายเป็กำแพงศิลาชั้นหนึ่ง
วิทยายุทธ์ระดับสูง ศิลาผู้พิทักษ์!
กำแพงศิลาปรากฏขึ้น สกัดกั้นการโจมตีด้วยลมปราณของฮวาอวิ๋นและฮวาชิง แม้ทั้งสองจะร่วมมือกัน ก็ยังไม่อาจทำอะไรกำแพงศิลานี้ได้!
“สำนักน้ำแข็งเยือกก็เช่นเดียวกัน ลูกศิษย์ระดับพิเศษเท่านั้นถึงจะฝึกฝนวิทยายุทธ์ขั้นสุดยอดได้ แม้พวกเ้าสองคนจะมีวรยุทธ์ขั้นแปด แต่ก็ยังไม่ใช่ลูกศิษย์ระดับพิเศษ”
ถานเจียนควบคุมก้อนหินศิลา พูดอย่างเ็า
“ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกเ้าจะทำลายกำแพงศิลาของข้าได้หรือเปล่า!”
“หึ!”
ชายผอมแห้งฮวาชิง เห็นเช่นนั้นก็กระแทกเสียงเบาๆ จากนั้นก็ก้าวเท้าพร้อมสะบัดแขนสองข้างออก ลมปราณภายในร่างอัดแน่นกลายเป็ลมปราณัเยือกแข็งสามตัว พุ่งทะยานไปทางถานเจียนอย่างเกรี้ยวกราด
คลื่นัเยือกแข็ง วิทยายุทธ์ระดับสูงที่บรรลุถึงขั้นสูงแล้ว!
ลมปราณัเยือกแข็งพุ่งโจมตีไปทั่วสารทิศ ถานเจียนไม่ตื่นตระหนกแต่อย่างใด สะบัดมือออกไปเบาๆ กำแพงศิลาตรงหน้าก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ปกคลุมลมปราณัเยือกแข็งทั้งสามสายของอีกฝ่ายไว้ได้!
ตูม! ตูม! ตูม!
ลมปราณัเยือกแข็งกระแทกกำแพงศิลา แต่ก็ไม่อาจสั่นคลอนเป้าหมายได้แม้แต่น้อย พลังป้องกันน่าสะพรึงกลัวเป็อย่างยิ่ง!
แต่สตรีผอมบางฮวาอวิ๋นก็ยังหัวเราะเยาะเย้ย
“แม้กำแพงศิลาจะแข็งแกร่ง แต่ความเร็วกลับเชื่องช้าเกินไป ลองเจอวิชาข้าดู ใบไม้เด็ดบุปผา!”
ใบไม้เด็ดบุปผา!
ฮวาอวิ๋นสะบัดมือเบาๆ ลมปราณที่รวมไว้บนปลายนิ้ว อัดแน่นกลายเป็ใบไม้จำนวนนับไม่ถ้วน แต่ละใบล้วนคมกริบดุจใบมีด!
“นั่นมันวิชาอะไรน่ะ?”
ถานเจียนเห็นเช่นนั้น สีหน้าพลันกลายเป็เคร่งเครียด
เขาเคยอ่านม้วนไม้ไผ่ที่ได้จากผู้าุโอวี้มา แต่ในนั้นไม่มีวิทยายุทธ์กระบวนท่านี้บันทึกไว้ หรือว่านี่จะเป็วิทยายุทธ์ประจำตระกูลของฮวาชิงและฮวาอวิ๋น?
วินาทีต่อมา ใบไม้เด็ดบุปผาที่ถูกสร้างขึ้นในมือของฮวาอวิ๋นก็ลอยว่อนเต็มฟ้าราวกับมีดบิน กระหน่ำใส่ถานเจียนอย่างเกรี้ยวกราด!
ใบไม้เด็ดบุปผา เป็วิทยายุทธ์โจมตีขั้นสูง นอกจากอานุภาพของมันจะน่าตะลึงแล้ว เมื่อลมปราณอัดแน่นจนกลายเป็ใบไม้ จะมีความเร็วสูงสุด เหมาะจะใช้ต่อกรกับวิทยายุทธ์สายป้องกันอย่างวิชาศิลาผู้พิทักษ์เป็อย่างมาก!
แม้กำแพงศิลาจะมีพลังป้องกันสูง แต่ตอนนี้แทบจะไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง ใบไม้เ่าั้มีความเร็วสูงมาก พริบตาเดียวก็อ้อมกำแพงศิลาเข้าประชิดตัวถานเจียนจนได้
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
เสียงเหล็กกระทบกันดังอย่างต่อเนื่อง เป็เสียงใบไม้เ่าั้ที่ปะทะกับร่างกายของถานเจียน!
“ชุดเกราะอย่างนั้นหรือ?”
ฮวาอวิ๋นเปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อย มองปราดเดียวก็รู้ทันทีว่าถานเจียนสวมชุดเกราะป้องกันไว้!
ถานเจียนดีดตัวขึ้นด้วยร่างไร้าแ เขาต้านรับใบไม้เ่าั้ได้ทั้งหมด!
“สมกับเป็ถานเจียนเสียจริง!”
หลงอวี้ที่ดูอยู่จากข้างๆ อดคิดเช่นนั้นไม่ได้ หากตัวเขาในตอนนี้ต้องเผชิญหน้ากับถานเจียน คงไม่มีทางโจมตีทะลุการป้องกันของมันได้แน่
เ้าหมอนี่ฝึกวิชาศิลาผู้พิทักษ์จนสำเร็จขั้นสูงหรืออาจมากกว่านั้น รวมกับชุดเกราะป้องกันที่สวมอยู่ ก็ยิ่งทนทานราวกับกระดองเต่าเช่นนั้น!
“แล้วยังไงล่ะ?”
ถานเจียนยังคงยืนนิ่ง ดูฮวาชิงและฮวาอวิ๋นด้วยสายตาเย้ยหยัน
“หมดปัญญาแล้วหรือ? สิ้นหวังแล้วหรือ? เช่นนั้นถึงทีของข้าบ้างล่ะ!”
ถานเจียนที่ร่างกายแข็งแกร่งดุจหินผาก้าวเท้าอย่างหนักแน่น ยื่นมือขวาออกไป หมอกดำสายหนึ่งอัดแน่นจนกลายเป็กรงเล็บผี พุ่งทะยานเข้าใส่ฮวาอวิ๋น!
“หัตถ์กักิญญา ระวัง!”
ฮวาชิงใช้เสียงแหบแห้งะโเตือน ส่วนตัวเขาก็ได้งัดยุทธภัณฑ์ของตัวเองออกมาใช้บ้าง
เป็กระบี่คมปลาบเล่มหนึ่ง คมกระบี่ส่องประกายสีเงินแวววาว เมื่อลมปราณของฮวาชิงห่อหุ้ม ตัวกระบี่พลันปรากฏน้ำแข็งเกาะกุมขึ้นมาชั้นหนึ่ง ทำให้ผืนดินรอบข้างถึงกับเย็นะเื
“ย้าก!!!”
ฮวาชิงใช้วิชากระบี่ฟันถานเจียนอย่างดุดัน จังหวะเดียวกับที่ถานเจียนปล่อยหัตถ์กักิญญาใส่ฮวาอวิ๋น!
แต่กรงเล็บผีของถานเจียนมาถึงหน้าของฮวาอวิ๋นอย่างรวดเร็ว ฮวาอวิ๋นตั้งรับไม่ทันจึงถูกมันจับเอาไว้ จากนั้นตัวเขาก็ราวกับถูกกักขังิญญาไว้ก็ไม่ปาน ไม่อาจเคลื่อนไหวได้
“มาเลย!”
ถานเจียนแผดเสียงะโ เร่งเร้าลมปราณ วิชาหัตถ์กักิญญาที่ฝึกฝนจนบรรลุถึงขั้นสูงสุดแล้วะเิพลังในพริบตา ยกร่างผอมบางฮวาอวิ๋นจนลอยขึ้น
“ถ้าเ้าจะฆ่าข้าก็ลองดูสิ!”
ถานเจียนหันไปมองฮวาชิงที่เสือกกระบี่มาทางเขา พลันหัวเราะและสะบัดมือขวาให้หัตถ์กักิญญาที่จับฮวาอวิ๋นเหวี่ยงไปทางฮวาชิงทันที
ฮวาชิงชะงักไป ก่อนจะรีบเคลื่อนไหวต่อ ทันใดนั้นเขาแทงกระบี่เยือกแข็งทะลุร่างของฮวาอวิ๋นไปทันที!
ถานเจียนแสยะยิ้ม นี่มันอะไรกัน เ้าฮวาชิงมันบ้าหรือเปล่า แทงกระบี่ฆ่าน้องสาวของตัวเองเนี่ยนะ?
แต่เพียงครู่เดียวถานเจียนก็ได้รู้ว่า แท้จริงแล้วไม่ใช่อย่างนั้น!
ร่างอันผอมบางของฮวาอวิ๋นที่ถูกปราณกระบี่เยือกแข็งทะลุผ่าน ไม่มีเืออกมาแม้แต่หยดเดียว ร่างกายของนางเปลี่ยนไปกลายเป็ดอกไม้ใบไม้ปลิวกระจายไปทั่วฟ้า!
นั่นเป็เพียงร่างปลอมของฮวาอวิ๋น!
วินาทีต่อมา ฮวาชิงถือกระบี่ไว้ ท่ามกลางหิมะที่ปลิวว่อนไปทั่ว ปราณกระบี่อัดแน่นเข้มข้น!
ส่วนฮวาอวิ๋นที่กลายเป็ดอกไม้ใบไม้นั้นได้ฉีกตัวไปอยู่ด้านหลังถานเจียนอย่างรวดเร็ว ดอกไม้ใบไม้รวมตัวกันกลายเป็เกลียวคลื่นทะลวงใส่ถานเจียน!
การโจมตีประกบคู่หน้าหลังเช่นนี้ ทำให้ดวงตาของถานเจียนวาบประกายอำมหิต ในที่สุดเขาก็เปลี่ยนจากตั้งรับเป็รุกโจมตีแทน
“ศิลาผู้พิทักษ์ แปรเปลี่ยนเป็หมัดศิลา!”
กำแพงศิลาได้กลายเป็หมัดศิลานับร้อย พุ่งใส่ทั้งสองคนหน้าหลัง!
ฮวาชิงก้าวเท้าแ่เบา ใช้วิชาท่าร่างหลบหมัดศิลาหมัดแล้วหมัดเล่า ส่วนประกายกระบี่อันเย็นะเืได้พุ่งไปที่ใบหน้าของถานเจียนอย่างรวดเร็ว!
ฮวาอวิ๋นที่กลายเป็ดอกไม้ใบไม้นั้น มีความเร็วที่น่ากลัวยิ่งกว่า เพียงฉีกตัวก็สามารถหลบหมัดศิลาทั้งหมด ประชิดตัวถานเจียนได้อย่างรวดเร็ว
“หมัดทลายภูผา!”
หมัดธรรมดาๆ แม้จะเป็วิทยายุทธ์ระดับกลาง ทว่าเมื่อฮวาอวิ๋นเป็คนปล่อย อานุภาพของมันกลับไม่ได้ด้อยไปกว่าวิทยายุทธ์ขั้นสูงอื่นๆ เลย
“วิชานั่นฝึกสำเร็จขั้นสมบูรณ์แล้ว!”
ถานเจียนตะลึงงัน ััได้ถึงกลิ่นอายของวิทยายุทธ์ที่ฝึกสำเร็จถึงขั้นสมบูรณ์จากทางด้านหลัง เขาจำต้องรับมืออย่างเต็มกำลัง
แม้จะเป็วิทยายุทธ์ขั้นกลาง แต่หากฝึกฝนจนบรรลุถึงขั้นสมบูรณ์ อานุภาพของมันก็จะน่าสะพรึงกลัวสุดขีดเช่นกัน!
ขั้นต้น ขั้นกลาง ขั้นสูง ขั้นสูงสุด ขั้นสมบูรณ์
การฝึกฝนวิทยายุทธ์นั้น อานุภาพของแต่ละขั้นที่บรรลุได้ล้วนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
หมัดทลายภูผาที่สำเร็จขั้นสมบูรณ์แล้ว แม้แต่ถานเจียนก็ไม่อาจดูถูกได้ เพราะอานุภาพของมันสามารถทะลวงชุดเกราะป้องกันและทำร้ายเขาจนาเ็ได้!
อานุภาพสูงส่งรุนแรงจนน่าหวาดหวั่น!
เห็นฮวาอวิ๋นร่างกายผอมบางอ่อนแอเช่นนี้ แต่พอใช้วิชาหมัดทลายภูผากลับดุดันอำมหิต นางออกหมัดใส่แผ่นหลังของถานเจียนในหมัดเดียว
ในเวลาเดียวกันนั้น คมกระบี่เยือกแข็งก็มาถึงตรงหน้าของถานเจียน
หน้าหลังประกบโจมตี สถานการณ์เสี่ยงอันตรายสุดขีด
“ศิลาผู้พิทักษ์ ะเิ!”
ถานเจียนกัดฟันเร่งเร้าลมปราณ หมัดศิลาทั้งหลายบินกลับมา ก่อนจะพุ่งไปะเิตัวเองใส่ฮวาชิงและฮวาอวิ๋น!
พริบตานั้นก็ได้เกิดเสียงะเิดังกึกก้อง ฝุ่นควันล่องลอยไปทั่วบริเวณ สภาพเละเทะไม่เหลือเค้าเดิม
เสียงกระบี่น้ำแข็งเยือก เสียงหมัดทลายภูผา เสียงศิลาะเิ ดังผสมปนเป ทำให้หลงอวี้มองเห็นไม่ชัดว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่
ทันใดนั้น
เกิดเสียงะเิดังขึ้นอีกครั้ง เงาร่างผอมบางสองสายปลิวกระเด็นไป ร่างหนึ่งตกลงในบ่อน้ำ เกิดคลื่นน้ำสาดกระจาย ส่วนอีกร่างหนึ่งกระเด็นกระแทกพื้นจนฝุ่นตลบ
หลังฝุ่นสลาย ในที่สุดหลงอวี้ก็เห็นถานเจียนกำลังคุกเข่ากระอักเื เสื้อผ้าหลุดลุ่ย แม้แต่ชุดเกราะสีเขียวที่สวมอยู่ด้านในก็ยังปรากฏรูมากมาย ดูท่ายุทธภัณฑ์ชิ้นนั้นคงถูกทำลายไปแล้ว
พอมองดูอีกทางก็เห็นฮวาอวิ๋นนอนกองอยู่บนพื้น เสื้อผ้าสีเทาขาดวิ่น เผยให้เห็นผิวกายสีขาวดุจหิมะ
ส่วนฮวาชิงกำลังปีนขึ้นจากบ่อน้ำอย่างยากลำบาก ดูท่าทางน่าจะเจ็บหนักกว่าฮวาอวิ๋นเสียอีก
“าเ็สองฝ่ายจริงๆ ด้วย...”
หลงอวี้แสยะยิ้ม สภาพแบบนี้ต่อให้เป็ยอดฝีมือวรยุทธ์ขั้นแปด ก็ไม่มีอะไรน่ากลัวอีกต่อไป
คู่ต่อสู้ของเขาตอนนี้จึงเหลือแค่เ้าหญิงพันไหม อวี่เชียนหนิงคนเดียวเท่านั้น!
หลงอวี้ยืนขึ้น เตรียมจากไปอย่างเงียบงัน
แม้เขาจะอยากกำจัดเ้าสามคนนี้ทิ้งมาก แต่หลังจากได้ใคร่ครวญแล้ว ต่อให้ทั้งสามจะาเ็สาหัส แต่ก็ล้วนเป็ยอดฝีมือขั้นแปดทั้งสิ้น พลังต่อสู้ในตอนนี้ก็คงไม่ธรรมดาอยู่ดี
และหากถานเจียน ฮวาชิงและฮวาอวิ๋นหันมาจับมือกันละก็ ต่อให้หลงอวี้สามารถฆ่าทั้งสามคนได้ แต่ก็คงาเ็สาหัส ซึ่งมันไม่จำเป็เลย
แต่ในตอนที่หลงอวี้กำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ามีพละกำลังมหาศาลตรึงขาเขาไว้
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหม!
หลงอวี้หรี่ตาก้มมอง พบเห็นเงาดำที่ดูคล้ายมือสองสายกำลังรัดขาเขาไว้แน่น และเงาต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ก็กำลังโจมตีเขาด้วยเหมือนกัน
“ในลัทธิพันไหม นอกจากอวี่เชียนหนิงแล้ว ข้าก็ไม่เกรงกลัวใครทั้งนั้น!”
หลงอวี้ตาสาดประกายเ็า แต่เดิมแล้ว เขาไม่คิดจะเสียเวลาที่นี่นานนัก เพราะถึงอย่างไรที่นี่ก็ไม่มีโสมโบราณ
แต่ในเมื่อมีคนคิดจะลอบโจมตีเขา เช่นนั้นก็โทษเขาไม่ได้!
“กายาพิชิตมาร!”
หลงอวี้ที่ฝึกวิชาสายฝึกกายมานั้น พลังป้องกันของตัวเขานั้นย่อมแข็งแกร่งสุดขีด การโจมตีด้วยเงาย่อมไม่อาจทำอะไรเขาได้
“จินตภาพสยบฟ้า จงหยุด!”
หลงอวี้ปล่อยจินตภาพสยบฟ้า หลังจากเขาเปิดเทียนม่ายได้แล้ว จินตภาพที่บรรลุได้ก็แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม เพียงครู่เดียวก็พบจุดที่คนของลัทธิพันไหมซ่อนตัวอยู่
ประสาทััอันแหลมคมของหลงอวี้จับได้ว่า พวกมันอยู่บนยอดต้นไม้โบราณด้านซ้ายของเขา ลูกศิษย์ของลัทธิพันไหมคนหนึ่งถูกจินตภาพของหลงอวี้กดทับจนหายใจได้ยากลำบาก! !
“วายุก้าวพริบตา สามก้าวในพริบตา!”
ตาของหลงอวี้เป็ประกายเย็นะเื เขาได้ทิ้งภาพลวงตาสายหนึ่งไว้ที่จุดเดิม ส่วนตัวเขาได้ก้าวข้ามระยะทางกว่าสิบจ้าง ไปอยู่ด้านหลังของลูกศิษย์ลัทธิพันไหมคนนั้นในพริบตา
“ตาย!”
หลงอวี้ปลุกพลังของสัญลักษณ์ัปรภพ สวมถุงมือิญญาล่องลอย รวบรวมพละกำลังมหาศาลมากกว่าหนึ่งแสนชั่ง ก่อนจะชกใส่แผ่นหลังของคนผู้นั้น!
เปรี้ยง!
ลูกศิษย์ลัทธิพันไหมในชุดสีดำที่มีวรยุทธ์ขั้นเจ็ดคนนั้น ถูกชกตายในหมัดเดียว กระอักเืสดๆ ออกมา ก่อนจะตกจากต้นไม้ไปนอนแน่นิ่งอยู่ในพุ่มไม้พุ่มหนึ่ง
เมื่อหลงอวี้ก้าวสู่วรยุทธ์ขั้นเจ็ดแล้ว ผู้มีวรยุทธ์ขั้นเจ็ดทั่วไปนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาก็เป็เพียงหมูหมากาไก่ โจมตีครั้งเดียวก็ปลิดชีพได้
แต่การเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นนั้นได้ดึงดูดความสนใจของคนทั้งสามที่ริมธารเข้า
ฮวาชิง ฮวาอวิ๋น ถานเจียน ทั้งสามคนจับจ้องมาทางนี้แทบจะพร้อมกัน พวกเขามองปราดเดียวก็เห็นหลงอวี้แล้ว!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
