เจียงหยุนหันไปมองด้วยความสนใจและมองไปที่แผงข้อมูลทันทีแต่เขาก็หมดความสนใจไปในทันทีเช่นกันเขาคิดว่าเป็คนที่กลับมาเกิดใหม่จากอนาคตแต่กลับเป็แค่คนที่ได้เกิดในร่างใหม่เท่านั้น
ชื่อ : หลี่ ซินหยวน
ตัวตน : อดีตจักรพรรดินีแห่งราชวงศ์แสงดาวเมื่อ 10000 ปีก่อน (กลับชาติมาเกิด )
สังกัด : -
ระดับการเพาะปลูก : -
ร่างกาย : ร่างกายประกายดาว (หลับอยู่)
อาชีพพิเศษ : -
ทักษะ :-
อาวุธ : กระจกแสงดาว (ระดับ จักรพรรดิ )
โชค : ทอง (3,000,000)
เมื่อทุกคนในห้องโถงได้เห็นว่าคนทั้ง 6 คนนั้นคือ เย่เฉิน หลี่หยูตง กวนเิเหยา กูชิงเสวี่ย จางซินเย่ และสาวใช้คนหนึ่ง บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความตึงเครียดทันที โดยเฉพาะเมื่อเย่เฉินนำสาวใช้มาด้วย หลินชิงอี้ ะโถามเย่เฉินด้วยความไม่พอใจว่า
" เดี๋ยวนี้เ้ากล้าหาญมากขึ้นนะ แม้กระทั่งกล้านำสาวใช้เข้ามาพบข้าด้วยแบบนี้! "
เย่เฉินยังไม่ทันได้ตอบ เนื่องจากเขาใที่เห็น เจียงหยุนปลอดภัยโดยดูเหมือนไม่ได้รับอาการาเ็ใดๆ และ ิไห่เอง ก็อยู่ที่นี่ด้วย รวมถึงคนอื่น ๆ ที่ใส่หน้ากากประหลาด ทั้งหมดนี้ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยบางคนอย่างบอกไม่ถูก แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร เขารู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่างที่พุ่งตรงมาที่เขา แล้วเสียงดังกล่าวว่า
"เ้าชักจะหยิ่งทะนงตัวเกินไปแล้วรึเปล่าใน่ไม่กี่วันที่ผ่านมา แม้กระทั่งเมินคำถามจากข้า "
เย่เฉินได้ยินดังนั้นแล้วจึงรีบขอโทษทันที แต่หลินชิงอี้ไม่ได้สนใจนัก นางถามอย่างเยือกเย็นว่า
" ทำไมถึงต้องทำลายการฝึกฝนของิไห่ด้วยล่ะ?"
เย่เฉินตอบว่า "เนื่องจากิไห่ข่มขู่พี่สาวหลี่ ในการหมั้นหมาย โดยใช้ครอบครัวนางเป็ตัวประกัน ข้าจึงได้ต่อสู้กับเขาจนได้รับชัยชนะ และบอกให้เขายอมรับการถอนหมั้น แต่ิไห่กลับแอบกินยาและรอบโจมตีข้า จนข้าได้รับอาการาเ็ ข้าจึงต้องโจมตีสวนกลับไป ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เขาพิการ แต่ร่างกายของเขาอ่อน…."
ไม่ทันที่เย่เฉินจะพูดจบ ความเย็นมหาศาลก็พุ่งตรงมาหาเขาทันที แต่ หลินชิงอี้ โบกมือป้องกันได้ทัน นางกล่าวเสียงเ็า
" พวกเ้านะ่นี้เริ่มจะเหิมเกริมเกินไปหน่อย ว่าไหม? "
แรงกดดันมหาศาลทำให้ทุกคนในที่นั้นทรุดตัวลงไป โดยเฉพาะคนที่มีการฝึกฝนอ่อนแอ่ เย่เฉินและคนอื่น ๆ ที่อยู่ในอาการใได้แต่มองไปที่เจียงหยุนที่ทำการโจมตีพวกเขา หลี่หยูตง กวนเิเหยา กูชิงเสวี่ย ต่างรู้สึกหวาดกลัวในใจ
เจียงหยุนมองด้วยสายตาเ็าและตอบ "ท่านอาจารย์ไม่ต้องกังวล ข้าจะรีบกำจัดมดพวกตัวนี้ออกไปทันที"
แต่ขณะที่เขากำลังจะโจมตีอีกครั้ง เขากลับเห็นสายตาอันเ็าของหลินชิงอี้ จึงยิ้มแล้ววางมือลง
" ข้าแค่เห็นเขาไร้มารยาท เลยอยากสั่งสอนเขาเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ไปทำตัวสำส่อนที่ไหนอีก ข้าขออภัยท่านอาจารย์"
หลินชิงอี้โกรธและพูดว่า "อย่าให้มีครั้งหน้า" แต่ไม่ทำอะไรพวกเขาในตอนนี้ นางคลายแรงกดดันและถามิไห่ว่า
"เ้ากินยาระหว่างการประลองงั้นเหรอ และยังแอบโจมตีเย่เฉินอีก?"
ิไห่มองไปที่เจียงหยุน เจียงหยุนพยักหน้าให้ เขาจึงตอบไปว่า
"ใช่ขอรับ แต่ในการต่อสู้ เย่เฉินใช้เทคนิคการฝึกฝนบางอย่างที่ทำให้การฝึกฝนสูงขึ้นมาก และเขามีความตั้งใจจะฆ่าข้า ข้าเลยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกินยาเพื่อเอาชีวิตรอด"
ทุกคนในห้องโถงเมื่อได้ยินต่างก็รู้สึกแตกต่างไป เพราะเทคนิคนี้เป็สิ่งที่มีเพียงผู้ฝึกตนปีศาจเท่านั้นที่ใช้ได้ หลายคนรู้สึกสนใจหรือสงสัยในตัวเย่เฉิน เย่เฉินพูดในใจว่า "มันรู้ได้ยังไงกันว่าข้ามีวิชาโลหิตปีศาจ ข้าไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อนเลยด้วยซ้ำ"
เย่เฉินเงียบไปสักครู่แล้วพูดออกมาว่า "ข้าไม่มีเทคนิคการฝึกตนแบบนั้นและไม่เคยใช้เทคนิคดังที่เขาพูดมาในการต่อสู้เลยและศิษย์พี่หลี่หยูตงหรือศิษย์พี่หญิงคนอื่น ๆ ก็สามารถเป็พยานให้ข้าได้ในการต่อสู้ในตอนนั้น หรือ ท่านสามารถเรียกผู้าุโคุ้มกฎมาชี้แจงด้วยก็ได้" หลี่หยูตง กวนเิเหยา กูชิงเสวี่ย และ ศิษย์บางคนในห้องต่างก็ให้การยืนยันว่าเป็พยานให้เย่เฉินได้
" น้องชายเย่ชนะ ิไห่ ด้วยความสามารถเขาเอง"
" ข้าไม่เคยเห็นพี่ชายเย่ใช้วิชาแบบนั้นเลยในการต่อสู้"
" ข้าก็เห็นเช่นกัน "
" ข้าก็เห็นเช่นกัน "
หลินชิงอี้มองไปที่ิไห่และถาม "เ้าโกหกข้างั้นรึ?"
ิไห่ยิ้มแล้วเปิดหินบันทึกภาพขึ้นมา ในภาพเป็การต่อสู้ของเขาและเย่เฉินที่เป็เหมือนที่ ิไห่บอกมาเมื่อกี้ทั้งหมด นอกจากนี้ในภาพยังมีศิษย์ของหลินชิงอี้อยู่ที่นั่นถึง 5 คน ยกเว้นมูชูหยวนและเจียงหยุน รวมถึงผู้าุโคุมกฎด้วย หลินชิงอี้มองเย่เฉินแล้วถามว่า
" พวกเ้ารวมตัวกันปั่นหัวข้างั้นรึ พวกเ้าจะแก้ตัวอะไรอีกไหม? "
เย่เฉินและคนที่อยู่ในสนามประลองในเวลานั้นต่างก็ใมาก เพราะพวกเขาจำไม่ได้เลยว่าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นจริงหรือไม่ เย่เฉินงงไปหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ิไห่ก็พูดขึ้นมาว่า
"ท่านผู้าุโสูงสุด ท่านช่วยตอบตกลงให้ตัวข้าหย่ากับหลี่หยูตงด้วยขอรับ"
หลี่หยูตงใมากเมื่อิไห่พูดขึ้นมาแบบนั้น แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรเพราะนางรู้นิสัยของอาจารย์ดี หลินชิงอี้กำลังจะลงโทษิไห่ที่พูดแทรก แต่ก็หยุดเมื่อเห็นหินบันทึกภาพที่ิไห่ส่งให้นาง นางเปิดดูคนเดียวและในภาพนั้นกลับเป็การเล่นชู้ระหว่างศิษย์ของนาง เย่เฉินและหลี่หยูตง ทั้งสองคนนั้นช่างไร้ยางอายยื่งนัก เมื่อมองเห็นภาพทั้งหมดนางได้แต่นิ่งเงียบ รู้สึกละอายใจอย่างมาก ที่มีศิษย์ที่สวมเขานอกใจคู่หมั้นตัวเองหรือเป็ชู้หลอกลวงคนอื่นและทุกคนในห้องโถงต่างสงสัยว่าในหินก้อนนั้นมันมีอะไรอยู่แต่ก็ไม่กล้าถามออกไป
พระเ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ที่เห็นสถานการณ์เริ่มเลวร้าย ส่งเสียงภายในและพูดคุยกับหลินชิงอี้เพื่อหาข้อตกลง หลังจากผ่านไปสักพัก นางกล่าวว่า "ยกเลิกการถูกลงโทษของิไห่ และการหมั้นหมายกับหลี่หยูตงจะถูกยกเลิก และผู้ติดตามของเจียงหยุนทุกคนจะได้รับทรัพยากรตามที่พระเ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ ส่วนเย่เฉินและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สนามประลอง จะถูกลงโทษโดยการหักทรัพยากรการฝึกฝนลงครึ่งหนึ่งเป็เวลา 9 เดือน ออกไปซะ "
ศิษย์บางคนต่างรู้สึกไม่พอใจกับการตัดสินแต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ หลี่หยูตงนางร้องไห้ออกมาแต่เย่เฉินก็เข้ามาปลอบในทันทีและพานางรีบออกไปทันทีเพราะเขาไม่สามารถหาคำมาอธิบายเื่ที่เกิดขึ้นได้
ทุกคนในห้องโถงต่างใแต่ก็ยอมออกไปทันที หลินชิงอี้หันไปถามพระเ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ " เป็แบบนี้มันดีแล้วจริง ๆ เหรอ? ท่านลุง "
พระเ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ยิ้มแล้วตอบว่า "เ้านะเด็กเกินไปจริง ๆ ยัยหนู แต่ข้าคิดว่าในคนสองคนนี้ต้องมีคนโกหก หรืออาจจะโกหกทั้งคู่ หรืออาจจะพูดความจริงทั้งคู่ก็ได้ และในการต่อสู้แดนเหนือนี้จะเป็ตัวตัดสินใจ แต่เ้าต้องรู้ไว้ว่า หากความไว้ใจที่มอบให้พวกเขากลับกลายเป็ดาบที่แทงจากข้างหลัง ข้าจะทำให้พวกเขาได้รู้ว่าความผิดพลาดครั้งนี้มันใหญ่หลวงแค่ไหน จนแม้แต่ชีวิตก็ไม่สามารถทดแทนได้"
หลินชิงอี้ได้ยินเช่นนั้นนางก็ใมากและเห็นพระเ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์จากไป นางไม่อยากให้เื่แบบนั้นเกิดขึ้นเลยสักนิด นางรู้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่ไม่มีใครคาดคิด...
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้