หัวหน้าภาควิชารับรู้ถึงความผิดปกติ
จี้หย่าพูดแบบนี้ไม่ถูกต้อง จี้เจียงหยวนยอมไปอเมริกาหรือไม่นั่นเป็เื่ของจี้เจียงหยวน เป็ปัญหาที่ครอบครัวจี้ต้องจัดการกันเอง ไม่ใช่ว่าพอไม่สามารถควบคุมจี้เจียงหยวนได้ก็วิ่งมาหาเื่คนอื่นเช่นนี้
หัวหน้าภาคขมวดคิ้วมุ่น เื่แบบนี้ยังต้องให้ทางมหาวิทยาลัยเป็คนจัดการอีก ช่างสิ้นเปลืองทรัพยากรทางการศึกษาจริงๆ!
“รุ่นน้อง แค่ก แค่ก สหายจี้ คุณได้ถามความคิดเห็นของนักศึกษาจี้เจียงหยวนแล้วหรือยัง หากเป็แค่คำพูดปากเปล่า คุณจะมาหาเื่นักศึกษาเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้หรอกนะ”
ถ้าการที่เด็กหนุ่ม้ามีคนรักทำให้จี้เจียงหยวนไม่ยอมกลับอเมริกา คนเป็ผู้ปกครองก็ควรทำการปรับทัศนคติให้กับจี้เจียงหยวนถึงจะถูก มาหาเซี่ยเสี่ยวหลานแล้วจะมีประโยชน์อะไรกัน หัวหน้าภาควิชารู้สึกประหลาดใจมาก ในความทรงจำของเขา จี้หย่าเป็ดั่งนางฟ้า หลายปีที่ผ่านมาเธอใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศ เช่นนั้นก็ควรมีความคิดที่เปิดกว้างมิใช่หรือ นึกไม่ถึงเลยว่าพอเป็เื่ลูกชาย จี้หย่าก็ไม่ต่างอะไรกับหญิงวัยกลางคนทั่วไป ไร้เหตุผลเหมือนกัน
อ่า นี่เขาถึงกับใช้คำว่า ‘หญิงวัยกลางคน’ กับรุ่นน้องจี้เลยหรือนี่?
หัวหน้าภาควิชาเองก็รับไม่ได้ที่ภาพลักษณ์ของจี้หย่าแย่ลง เขารู้สึกปวดใจเหลือเกิน
จี้หย่าแค่นเสียงฮึ และไม่คิดจะตอบคำถามนี้แต่อย่างใด
หัวหน้าภาควิชาชักปวดหัว เพราะเห็นแก่ผู้เฒ่าจี้ เื่ไหนที่เขาสามารถช่วยรุ่นน้องหญิงจี้ได้ก็จะช่วย ทว่ารุ่นน้องหญิงจี้ก็ควรมีเหตุผลบ้าง แต่ตอนนี้เธอกำลังทำตัวไร้เหตุผล เขาจึงทำได้เพียงหันไปคุยกับกวนฮุ่ยเอ๋อแทน
“สหายกวน เื่นี้เป็ความสะเพร่าในการทำงานของทางเราจริงๆ ที่ไม่ได้ให้ความใส่ใจกับนักศึกษา รวมถึงไม่ใส่ใจชีวิตของนักศึกษาเซี่ยให้มากพอ! หลังจากนี้ทางเราจะเพิ่มมาตรการเกี่ยวกับเื่นี้ให้เข้มข้นมากขึ้น นักศึกษาของหัวชิงทุกคนจะได้รับการคุ้มครองอย่างแน่นอน... เื่แบบนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้นอีก และทางเราจะเรียกนักศึกษาจี้เจียงหยวนมาคุยด้วย”
จี้หย่าไม่มีเหตุผล แต่จี้เจียงหยวนคงมีเหตุผลใช่หรือไม่?
วัยเด็กของคนเรามักถูกผู้ปกครองตีกรอบในด้านพฤติกรรม เพราะยังเป็เด็กไม่รู้ประสีประสา บางครั้งจึงแยกไม่ออกว่าอะไรถูกหรือผิด
พอเด็กเติบใหญ่ และผู้ปกครองอายุมากขึ้น ดีไม่ดีคนที่ทำผิดพลาดอาจเป็ผู้ใหญ่ก็เป็ได้ มิเช่นนั้นจะมีคำว่าแก่จนสับสนอย่างนั้นหรือ เวลาแบบนี้จำเป็ต้องให้ผู้เป็ลูกหลานตีกรอบพฤติกรรมของผู้ปกครองบ้าง
หัวหน้าภาควิชาบอกว่าจะเรียกจี้เจียงหยวนมาคุย ทว่าจี้หย่าไม่เห็นด้วย
“เื่นี้ไม่เกี่ยวกับลูกชายฉัน ที่ฉันสั่งเซี่ยเสี่ยวหลานให้ไปจากเขาหรือไปต่างประเทศด้วยกันนั้น ล้วนเกิดจากเจตนาที่ดีทั้งสิ้น!”
หัวหน้าภาควิชาไม่เข้าใจ เขาพูดเตือนด้วยความหวังดี
“รุ่นน้องหญิงจี้ เด็กโตแล้วก็ควรปล่อยมือบ้าง ไม่ว่าเธอจะมีเจตนาดีหรือไม่ พฤติกรรมของเธอก็สร้างความเดือดร้อนให้กับนักศึกษาเซี่ยเสี่ยวหลาน ลูกชายเธอเองก็คงไม่อยากเห็นภาพแบบนี้เช่นกัน ถ้าไม่ขอโทษนักศึกษาเซี่ยเสี่ยวหลาน ฉันก็ต้องเรียกจี้เจียงหยวนมาคุยด้วย และเธอจะต้องรับปากว่าจะไม่มาหาเื่เซี่ยเสี่ยวหลานถึงหัวชิงเพราะเื่ไม่เป็เื่แบบนี้อีก”
อยากกลับอเมริกา แต่ตอนนี้ก็ยังไม่ได้กลับมิใช่หรือ?
อีกทั้งมหาวิทยาลัยชื่อดังของอเมริกาจำเป็ต้องพิจารณาประวัติของจี้เจียงหยวนด้วยเช่นกัน
หัวหน้าภาควิชารู้สึกอับอายขายหน้า เมื่อครู่ทำไมเขาต้องหลุดปากทักทายอีกฝ่ายว่า ‘รุ่นน้องหญิงจี้’ ด้วยเล่า ดังนั้นถ้าเขาไม่ทำตัวแข็งกร้าวสักหน่อย กวนฮุ่ยเอ๋อกับเซี่ยเสี่ยวหลานที่มองอยู่คงคิดว่าเขาลำเอียงอย่างแน่นอน
หัวหน้าภาควิชาพยายามไกล่เกลี่ยก็เพราะเห็นแก่ผู้เฒ่าจี้
แต่ใครจะไปคิดเล่าว่าท่าทีประนีประนอมของเขากลับทำให้กวนฮุ่ยเอ๋อรู้สึกเดือดดาล กวนฮุ่ยเอ๋อดูออกแล้วว่า ทางมหาวิทยาลัยไม่สามารถควบคุมพฤติกรรมของจี้หย่าได้ เพราะไม่ว่าหัวหน้าภาควิชาจะพูดอะไร จี้หย่าก็ไม่มีท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามแม้แต่น้อย
ก็จริง มหาวิทยาลัยไม่ใช่สถานีตำรวจ พฤติกรรมอันน่าสะอิดสะเอียนของจี้หย่าก็ไม่ใช่การใช้ความรุนแรงก่อเหตุร้าย ถึงจี้หย่าจะไม่ให้ความร่วมมือ ทางมหาวิทยาลัยก็คงทำอะไรเธอไม่ได้ และจะลากจี้เจียงหยวนมารับบทลงโทษเพียงเพราะพฤติกรรมอันไม่เหมาะสมของจี้หย่าไม่ได้เช่นกัน
เขาทำได้เพียงเรียกจี้เจียงหยวนมาคุยด้วยเท่านั้น ให้จี้เจียงหยวนจัดการกับคนในครอบครัวตนเองให้ดี
กวนฮุ่ยเอ๋อไม่ได้ดูถูกใคร ถึงเธอจะไม่เคยเจอจี้เจียงหยวน แต่เด็กหนุ่มคนนั้นคงจัดการไม่ได้เป็แน่ ไม่อย่างนั้นจี้หย่าคงไม่มาหาเซี่ยเสี่ยวหลานถึงสองครั้งเช่นนี้ หากพูดถึงความกล้าหาญ เด็กหนุ่มคนนั้นคงห่างชั้นจากโจวเฉิงลูกชายเธอมาก ก่อนโจวเฉิงจะพาเซี่ยเสี่ยวหลานกลับมาที่บ้าน เธอยืนกรานว่าไม่เห็นด้วย แต่ก็สู้ความแน่วแน่ของโจวเฉิงไม่ได้แม้แต่น้อย
กวนฮุ่ยเอ๋อเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย อายุของโจวเฉิงไม่ต่างจากเด็กนักศึกษาพวกนี้สักเท่าไร มีความกล้าหาญเป็เื่ดี แต่หากใช้ความกล้าหาญนี้มาต่อกรกับผู้เป็แม่ก็ออกจะเกินไปหน่อย ทว่าก่อนอื่นควรจัดการปัญหาภายนอกให้สิ้นซาก ตอนนี้ต้องเขี่ยตระกูลจี้ออกไป ส่วนเื่ของเซี่ยเสี่ยวหลานกับโจวเฉิงไว้ค่อยจัดการทีหลัง!
“ช่างเถอะ ฉันว่าคุณคงทำอะไรเธอไม่ได้หรอก วันนี้ฉันขอประกาศตรงนี้เลยว่า ถ้าคนแซ่จี้กล้ามารังแกเสี่ยวหลานอีก หากรังแกกันหนึ่งครั้ง ฉันก็จะเอาคืนเป็สิบเท่า! ตระกูลจี้เป็ใหญ่ในแวดวงการศึกษา ตระกูลจี้ก็ต้องยอมอับอายขายขี้หน้า แต่ถ้าไม่มีใครสามารถกำหลาบความเหิมเกริมของตระกูลจี้ เช่นนั้นฉันจะทำเอง!”
กวนฮุ่ยเอ๋อไม่อยากต่อปากต่อคำกับจี้หย่าอีกแล้ว ด้วยวิธีการและท่าทีของจี้หย่า ช้าเร็วตระกูลจี้ก็คงทำผิดต่อผู้อื่นไปทั่ว!
แน่นอนว่าจี้หย่าคงไม่สนใจในคำพูดของกวนฮุ่ยเอ๋อ เธอ้าใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ เอะอะก็จะพาเซี่ยเสี่ยวหลานออกนอกประเทศไปด้วยกัน ชีวิตที่ต่างประเทศคงไปได้สวยสินะ... หึหึ อยู่ที่จีนคงไม่สุขสบายรึ เช่นนั้นกวนฮุ่ยเอ๋อจะทำให้จี้หย่าต้องอยู่ในประเทศเอง ดูท่าทางอ่อนแอของจี้หย่านั่นสิ อายุเท่าไรแล้วยังทำตัวบอบบางอย่างกับสาวๆ อยู่ได้
เหมือนคนเป็แม่ตรงไหน?
เสแสร้งแบบพวกลัทธิทุนนิยมไม่มีผิด!
“เสี่ยวหลาน ไปกับฉัน โลกนี้ย่อมมีที่ที่ให้ความเป็ธรรม”
จี้หย่าไม่มีเหตุผล เช่นนั้นก็ดี กวนฮุ่ยเอ๋อไม่กลัวคนไม่มีเหตุผล หากตระกูลโจวลงมือทำบางอย่างคงไม่ถือว่ารังแกตระกูลจี้หรอกกระมัง ผู้เฒ่าจี้คือยันต์คุ้มครองตระกูลจี้ ขอเพียงคนตระกูลจี้ตั้งใจทำงานและใช้ชีวิตอย่างถูกต้อง ยันต์คุ้มครองนี้คงคุ้มหัวพวกเขาไปได้หลายปี
ทว่าตอนนี้จี้หย่า้าทำลายชื่อเสียงของผู้เฒ่าจี้ กวนฮุ่ยเอ๋อก็จะสนองความ้านั้นให้!
“เฮ้อ สหายกวน สหายกวน...”
หัวหน้าภาควิชาะโเรียกไล่หลัง เซี่ยเสี่ยวหลานถูกกวนฮุ่ยเอ๋อลากตัวเดินไปด้วยกัน สำหรับความร้อนใจของหัวหน้าภาควิชานั้น เซี่ยเสี่ยวหลานไม่สามารถช่วยอะไรได้จริงๆ
พอเห็นกวนฮุ่ยเอ๋อกับเซี่ยเสี่ยวหลานหายลับไปจากโถงทางเดินแล้ว หัวหน้าภาควิชาถึงหันมาพูดกับจี้หย่าอย่างอ่อนใจ
“รุ่นน้องหญิงจี้ เมื่อก่อนเธอเป็คนเฉลียวฉลาดนี่นา ทำไมพอเป็เื่ของลูกชายถึงได้ดื้อรั้นเช่นนี้ ทั้งที่สามารถไกล่เกลี่ยกันได้ จำเป็ต้องขัดแย้งจนแตกหักกันด้วยหรือ”
นักศึกษาเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ใช่เด็กหัวอ่อน
มหาวิทยาลัยไม่สนับสนุนให้นักศึกษามีความรัก ทว่าเซี่ยเสี่ยวหลานมีแฟนแล้ว อีกทั้งยังประกาศออกมาอย่างเปิดเผย เซี่ยเสี่ยวหลานเป็คนอวี้หนาน พ่อแม่ของเธอคงเดินทางมาช่วยออกหน้าให้ไม่ได้ ดังนั้นผู้ที่มาวันนี้คงเป็ว่าที่แม่สามีสินะ?
จี้หย่าทำผิดแต่ยังคงไม่ยอมรับ เธอยังคงยึดคิดกับความคิดของตัวเอง ว่าที่แม่สามีของเซี่ยเสี่ยวหลานดูท่าคงไม่ยอมง่ายๆ หัวหน้าภาควิชารู้สึกกลุ้มใจยิ่งนัก เห็นแก่ผู้เฒ่าจี้ เขาย่อมไม่อยากให้ตระกูลจี้เดือดร้อน ทว่าเขาก็ห้ามจี้หย่าไม่ได้เช่นกัน! หัวหน้าภาควิชาเหนื่อยใจเหลือเกิน ในเมื่อเขาห้ามปรามจี้หย่าไม่ได้จึงตัดสินใจว่าอีกเดี๋ยวจะต้องหาเบอร์ติดต่อรุ่นพี่จี้ เื่นี้ควรบอกกับคนอื่นในตระกูลจี้ให้รู้เื่
จอร์จกอดจี้หย่าแน่น
“ที่รัก เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไร คุณไม่ต้องกลัวนะ ที่นี่คือประเทศจีน ที่นี่ให้อภิสิทธิ์กับคนอเมริกัน ผมจะช่วยทำให้คุณกับเจียงหยวนได้เดินทางกลับอเมริกาอย่างเต็มที่แน่นอน”
หัวหน้าภาควิชาแอบกลอกตา คนอเมริกันช่างเปิดกว้างเหลือเกิน ที่นี่คือห้องทำงานในรั้วมหาวิทยาลัยแต่ดันมาโอบกอดต่อหน้าเขา เห็นเขาไม่มีตัวตน ฟังภาษาอังกฤษไม่ออกหรืออย่างไร?
ทางการให้อภิสิทธิ์กับแขกจากต่างชาติจริง
แต่นั่นคือความแตกต่างระหว่างชาวบ้านทั่วไปกับชาวต่างชาติ
อีกทั้งยังต้องดูด้วยว่าชาวต่างชาติมาในฐานะไหน เอาเงินมาให้ประเทศจีน นำเทคโนโลยีมาช่วยประเทศจีน หรือมาเพื่อสานสัมพันธไมตรีทางการทูต... ทว่าถ้าไม่ใช่ที่กล่าวมาล่ะก็ สุดท้ายก็เป็แค่ชาวต่างชาติธรรมดา หาใช่แขกจากต่างชาติ!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้