ในขณะที่ศิษย์ทั้งเจ็ดกำลังหลับตาฝึกฝนเพื่อปรับเสถียรพลังใหม่ที่ได้รับ หานิกลับไม่ได้อยู่เฉยๆ
เขานั่งลงพร้อมกับเรียกสมุนไพร ิญญา เศษเื และวัสดุทั้งหมดที่เก็บสะสมไว้ั้แ่การสังหารหมู่ครั้งใหญ่ก่อนหน้านี้กับตระกูลอู๋ วัตถุดิบระดับจักรพรรดิ บวกกับเศษจิติญญาและเืของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่รวมกว่า 1,286 คนทั้งจากพันธมิตรของตระกูลอู๋ และกองทัพพยัคฆ์ขาว
หานิไม่เพียงเก็บเืและจิติญญาเท่านั้น เขายังใช้ดาบแสงของตนดูดกลืนอาวุธและชุดเกราะจากศพเ่าั้มาด้วย โดยเฉพาะกองทัพพยัคฆ์ขาวที่มียอดอาวุธรวมกันถึง 2,000 กว่าชิ้น
ขณะฝ่ามือข้างหนึ่งกลั่นหุ่นเชิด อีกข้างก็เคลื่อนไหวเพื่อหลอมโอสถไปพร้อมกัน พลังที่แผ่ออกมาจากร่างกลับสงบนิ่งจนไม่ส่งผลใดๆ ต่อรอบข้างเลย หานิต้องแบ่งเืและิญญาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ออกเป็ครึ่งๆ เพื่อกลั่นทั้งโอสถและหุ่นเชิด
เวลาผ่านไปพักใหญ่…
ศิษย์ทั้งเจ็ดคนเริ่มลืมตาขึ้นช้าๆ พร้อมกับคลื่นพลังที่มั่นคงราวกับภูผาสูงใหญ่ แววตาทุกคนเปลี่ยนไป มันสงบนิ่ง มั่นคง และเปี่ยมด้วยพลัง
หานิลืมตาเช่นกัน เขาสำรวจพลังและรากฐานของศิษย์ทีละคนอย่างละเอียด ทุกคนมีรากฐานที่แข็งแกร่งและสมบูรณ์แบบ ถ้าหากพวกพวกเขาไม่ตายก่อน พวกเขาก็คือจุดสุดยอดของอัจฉริยะในยุคนี้อย่างไม่ต้องสงสัย
เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามขึ้น “พวกเ้ายังไหวกันอยู่หรือเปล่า?”
ศิษย์ทั้งเจ็ดตอบกลับพร้อมกันโดยไม่ลังเล
“ข้ายังไหวขอรับ ท่านอาจารย์!”
“ข้าด้วย!”
“ข้าด้วย!”
“ข้าเองก็ด้วย!”
“สบายมากท่านอาจารย์!”
“ข้าเองก็ยังไหว!”
“ไม่มีปัญหา! ท่านอาจารย์”
หานิยิ้มเล็กน้อยอย่างพึงพอใจ เขาพยักหน้าเบาๆ ก่อนพูดต่อด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายขึ้น
“ดีมาก ขั้นต่อไปจะไม่เ็ปแล้วละ สบายใจได้ กินโอสถหมายเลข 8 ได้เลย”
ศิษย์ทั้งเจ็ดหยิบโอสถเม็ดสุดท้ายขึ้นมาโดยไม่ลังเล โอสถที่อัดแน่นไปด้วยพลังแห่งฟ้าดินแพร่ขยายออกมา หานิเฝ้ามองพวกเขากลืนโอสถเข้าไป และในชั่วพริบตา พลังิญญาจากทั่วทั้งเกาะก็พุ่งเข้าไปหาพวกเขาราวกับสายน้ำบ้าคลั่ง
ตูมมมม!!
แรงอัดจากพลังงานพุ่งทะลุชั้นฟ้า ทะลวงเข้าเส้นชีพจรของศิษย์ทั้งเจ็ดอย่างแม่นยำ ร่างกายของพวกเขาสั่นะเือย่างควบคุมได้ พร้อมกับกลิ่นอายของพลังที่แผ่ออกมาจากภายในร่างอย่างต่อเนื่อง
ภายในใจกลางจุดตันเถียน ถ้ำ์เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างมั่นคงทีละถ้ำ… ทีละถ้ำ…
1 ถ้ำ์
……
3 ถ้ำ์
……
7 ถ้ำ์
……
11 ถ้ำ์
……
……
……
15 ถ้ำ์
……
……
……
19 ถ้ำ์
……
……
……
25 ถ้ำ์
26 ถ้ำ์
27 ถ้ำ์
เมื่อถ้ำ์ทั้ง 27 ถ้ำถูกสร้างขึ้นมาแล้วการบ่มเพาะของทั้ง 7 คนก็พุ่งทะยานขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
ถ้ำ์ ขั้นที่ 1
...
ถ้ำ์ ขั้นที่ 4
...
ถ้ำ์ ขั้นที่ 7
...
ถ้ำ์ ขั้นที่ 9
ในขณะนั้น คลื่นพลังจากทั้งเจ็ดคนเริ่มประสานสอดรับกันเองโดยไม่ต้องบังคับ สีหน้าของแต่ละคนแสดงออกถึงความตื่นเต้น ความภาคภูมิใจ และความสุข
หานิพยักหน้าเบาๆ ด้วยความพอใจหลังจากตรวจสอบพลังของศิษย์ทั้งเจ็ดคนอย่างละเอียด แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรต่อ เสียงเตือนจากระบบก็แทรกเข้ามาในจิตสำนึก
[ตรวจพบผู้บุกรุกเข้าสู่เขตยอดเขาแสงบริสุทธิ์]
สายตาของหานินิ่งลงทันที กลิ่นอายของเขาเงียบสงบจนแทบไร้ตัวตน ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นช้าๆ เขาไม่กล่าวสิ่งใดในทันที ปล่อยให้ความเงียบถาโถมครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่หนักแน่น
"พวกเ้าทั้งหมด ออกไปฝึกต่อในกระท่อมแห่งการต่อสู้ก่อน ข้าจะกลับมาในอีกไม่นาน"
ศิษย์ทั้งเจ็ดหันมามองหน้าอาจารย์พร้อมพยักหน้าโดยไม่ลังเล
เล่ยเฉินเป็คนพูดขึ้น
"รับทราบ ท่านอาจารย์ ข้าจะดูแลศิษย์น้องให้เอง"
หานิหยักหน้าพร้อมยื่นมือออกมาก่อนจะดีดนิ้วเบาๆ แหวนมิติสองวงก็ลอยออกจากฝ่ามือของเขาแล้วลอยไปตกอยู่ตรงหน้ากวนจื่อซวนและเย่ลี่อิน
“ของในนั้น ข้าจัดเตรียมไว้ให้พวกเ้าสองคนโดยเฉพาะ ใช้ได้เลย”
เขาไม่พูดอะไรเพิ่มเติม เพียงแค่หลับตาเล็กน้อยก่อนจะสั่งการผ่านจิตให้กับระบบ
“ลงทุนหินิญญาะระดับสูงสุด หนึ่งล้านก้อน โอสถะ 1 เม็ด พร้อมสมุนไพระ 2 ต้น จากภารกิจที่ได้รับจากมู่หนานซือและชายชุดดำให้กับเย่ลี่อิน”
“ลงทุนโอสถระดับจักรพรรดิ 643 เม็ด หุ่นเชิดระดับจักรพรรดิ 643 ตัว และอาวุธจักรพรรดิ 2,992 ชิ้น ให้กับกวนจื่อซวน”
[…….]
ระบบบ่นงึมงำอยู่ในความเงียบ
[อู๋จ้าวไอ้ขยะเอ๊ย...]
นับั้แ่ที่หานิได้รับเศษระบบของอู๋จ้าวมา มันก็ไม่เคยได้นอนหลับพักผ่อนอย่างสบายใจ ระบบที่แต่เดิมมีข้อจำกัดตายตัวและต้องรับศิษย์ที่มีโชคที่ดีมาปลดล็อกข้อจำกัดนั้น แต่ทุกอย่างก็พังลงด้วยเศษระบบของอู๋จ้าว โดยปกติแล้ว หานิจะสามารถลงทุนอาวุธจักรพรรดิหนึ่งชิ้นได้ต่อศิษย์หนึ่งคน หรือของอย่างอื่นก็ได้แต่มันจะลงทุนได้ 1 ชิ้นต่อครั้งเท่านั้น และการลงทุนแบบซ้อนทับจำนวนได้มันจะปลดล็อกเมื่อมีศิษย์ครบ 10 คนและแต่ละคนต้องมีการบ่มเพาะระดับแกนทองคำเป็ต้นไปเท่านั้นซึ่งมันจะซ้อนทับกันได้แค่ 10 ชิ้นเท่านั้นแต่มันก็จะเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคต
แต่ทว่าตอนนี้หานิสามารถซ้อนทับจำนวนของสำหรับการลงทุนให้กับศิษย์ได้ จะกี่ร้อย กี่พันชิ้นก็ไม่มีปัญหา แถมยังเลือกเองได้ด้วยว่าว่าจะลงทุนตอนไหนหรือครั้งไหน ปกติแล้วขอแค่หานิยื่นของอะไรให้ศิษย์สักอย่างก็ถือว่าเป็การลงทุนแล้ว แต่ตอนนี้ ไม่ใช่อีกต่อไป อำนาจในการตัดสินใจทั้งหมดตกอยู่ในมือหานิแบบสมบูรณ์แบบแม้แต่ระบบก็ทำได้แค่จำกัดจำนวนเอาไว้เท่านั้นแต่ไม่สามารถหยุดยั้งได้
ระบบกัดฟันในใจ ยิ่งคิดยิ่งปวดใจ มันอยากลาออกไปเกิดใหม่เป็หม้อหุงข้าวยังจะดีกว่านี้ ยิ่งไปกว่านั้น หานิยังใช้ความสามารถจากระบบอู๋จ้าวทำการทดลองอะไรบางอย่างอีก นั้นคือ เย่ลี่อิน คนเดียวในหมู่ศิษย์ที่ไม่ได้รับการฝึกฝนวิชาบิดเบือนโชค เพื่อทดสอบว่าหาวิธีโกงตัวคูณของระบบต่อไป
ระบบนิ่งเงียบครู่หนึ่งราวกับภาวนา
“ขอให้ตัวคูณมันต่ำๆ …”
แต่แล้วเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นภายในจิตใจของหานิ
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้ลงทุนในศิษย์ที่ไม่มีโชค ได้รับการตอบแทน 100 เท่า ได้รับ: โอสถระดับจักรพรรดิ +64,300 เม็ด, หุ่นเชิดระดับจักรพรรดิ +64,300 ตัว, อาวุธจักรพรรดิ 299,200 ชิ้น]
[ได้อยู่…]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้ลงทุนในศิษย์ที่ไม่สามารถคำนวณโชคได้ชั่วคราว ได้รับการตอบแทน 1,000 เท่า ได้รับ: หินิญญาะระดับสูงสุด 1,000 ล้านก้อน, โอสถะ +1,000 เม็ด, สมุนไพระ +2,000 ต้น]
[ไม่ได้ละ…]
[…..]
[…..]
[เตรียมตัวรับแรงกระแทก!!]
แสงสว่างแวบผ่านดวงตาของหานิ เขายืนอยู่ท่ามกลางกระแสพลังที่หมุนวนอย่างบ้าคลั่ง พร้อมยกฝ่ามือขึ้นช้าๆ ก่อนจะโบกเบาๆ ในอากาศ ทันใดนั้นโชคมากมายไหลเข้าไปในระบบทันที ระบบที่ยอมรับชะตากรรมแล้วก็กำลังจะทำการแจ้งผลการลงทุนกลับเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะถามขึ้น
[โฮสต์ ท่าน้าเปลี่ยนของรางวัลระดับจักรพรรดิทั้งหมดเป็ระดับะหรือไม่? โดยอัตราการแลกเปลี่ยนอยู่ที่ 10,000 : 1]
หานิคิดอยู่ชั่วอึดใจ จากนั้นจึงตอบกลับไปเสียงเรียบ
"ยกเว้นโอสถจักรพรรดิ ที่เหลือเปลี่ยนทั้งหมด"
[แต่ว่าถ้ามีเศษข้าไม่ปัดขึ้นให้นะ]
หานิยกมือขึ้นมาในอากาศพร้อมพลังแห่งโชคที่เพิ่มขึ้นแปรเปลี่ยนเป็รูปปืนสั้น เล็งตรงไปที่ระบบ
"ปัดหรือตาย"
[ปัดแล้ว! ปัดแล้ว!]
ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้นต่อเนื่อง รัวเป็ชุดเหมือนพายุที่กระหน่ำไม่หยุด
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้ลงทุนในศิษย์ที่ไม่สามารถคำนวณโชคได้ชั่วคราว ได้รับการตอบแทน??? เท่า ได้รับ: โอสถระดับจักรพรรดิ +643,000 เม็ด, อาวุธะ +300 ชิ้น, หุ่นเชิดะ +65 ตัว]
[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้ลงทุนในศิษย์ที่ไม่สามารถคำนวณโชคได้ชั่วคราว ได้รับการตอบแทน??? เท่า ได้รับ: หินิญญาะระดับสูงสุด 10,000 ล้านก้อน, โอสถะ +10,000 เม็ด, สมุนไพระ +20,000 ต้น]
ในขณะที่ระบบแจ้งเตือนไปแล้วมันก็คิดบางอย่างในใจ
[ถึงจะจำกัดตัวคูณรอบที่ 2 ไว้ที่ 10 ก็ยังแสบอยู่ดี…]
หานิมองตามแผ่นหลังของศิษย์ทั้งเจ็ดที่กำลังเดินออกไป ฝีเท้าแต่ละคนมั่นคง ไม่แสดงอาการใดๆ แต่เขาก็รู้ดี ความต่างในทรัพยากรที่เพิ่งแจกจ่ายไป หากไม่พูดให้ชัดเจน อาจกลายเป็รอยร้าวในวันหน้า
เขาจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
"เย่ลี่อิน เ้าจงใช้ทรัพยากรพวกนั้นให้เต็มที่ ไม่ต้องลังเลหรือรู้สึกผิด ร่างกายของเ้าสูญเสียต้นกำเนิดไปมาก… เ้าจำเป็ต้องใช้ทรัพยากรมากกว่าคนอื่นเพื่อฟื้นฟูให้กลับมาได้อย่างมั่นคงอีกครั้ง"
เขาหันไปอีกด้านก่อนพูดต่อ
"ส่วนกวนจื่อซวน เ้าก็เก็บหุ่นเชิดเ่าั้ไว้ให้ดี… เ้าเองก็เป็ที่้าอย่างมากของโลกเบื้องบนดังนั้นจงอย่าเสียดายที่จะะเิพวกมัน"
สองศิษย์ใหม่ต่างค้อมศีรษะพร้อมกล่าวเสียงดัง
"ขอบคุณท่านอาจารย์!"
หานิยิ้มบางๆ ถึงเขาจะพูดออกไปแบบนั้น แต่เขาไม่รู้สึกกังวลกับความแตกต่างหรือความเหลื่อมล้ำทางทรัพยากรของศิษย์แต่ละคนเลยแม้แต่น้อย ไม่ใช่เพราะทุกคำสั่ง ทุกการสอน ทุกบททดสอบ หรือไม่ใช่เพราะเขาเชื่อใจในตัวศิษย์ของตนเอง แต่เป็เพราะเขาเชื่อมั่นในตัวเองต่างหาก
เพราะเขามีสิ่งที่… สามารถคลี่คลายความบาดหมาง ความริษยา หรือแม้แต่รากเหง้าของปัญหาได้ในพริบตาแต่ถึงอย่างนั้น เขาก็มั่นใจเต็มร้อยว่าสิ่งเหล่านี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นอย่างแน่นอน