หนิงเซียงกวาดตามองนางนิ่งๆโดยไม่ได้พูดอะไร กลับหันไปพูดกับหนิวซื่อ
ตอนแรกหนิวซื่อยังเขินอายที่จะพูดคุยกับสตรีแสนงดงามคนนี้แต่พอได้ใกล้ชิดกลับพบว่าคุณหนูคนนี้พูดเก่งมาก อีกทั้งพูดจาเป็กันเองจะพูดเื่งานที่นา พูดเื่พืชพันธุ์ พูดสิ่งใดล้วนสามารถคุยกันได้ตลอดทางทั้งสองคนจึงพูดคุยกันถูกคอ
เฉินเนี้ยนหรานทำเพียงกอดลูกเอาไว้บางครั้งก็หยอกล้อไปด้วย บนใบหน้าไม่ได้มีความเสียใจอีกแล้ว
นางที่เป็เช่นนี้กลับทำให้หนิวซื่อไม่สบายใจ
หนิวซื่อมองไปทางหนิงเซียงอย่างขอความช่วยเหลือหวังว่านางจะสามารถช่วยพูดได้ เพียงแต่หนิงเซียงกลับเหมือนคนไม่ทราบสิ่งใด
“เฉินเนี้ยนหรานธุรกิจของเ้าเพิ่งจะเริ่มหรือ เช่นนี้ดีหรือไม่ ข้าจะลงทุนที่การเกษตรสักหน่อยข้าในตอนนี้ สิ่งที่้าทำมากที่สุดคือสามารถเอาสมบัติของตนเองมารวมกันเป็ก้อนพอดีเลย ที่นี่สามารถดูได้หรือไม่ว่ามีที่นาเหมาะสมหรือไม่ได้เป็เพื่อนบ้านกับเ้าคงจะเป็เื่ที่ดีไม่เลว”
หนิงเซียงชอบทิวทัศน์ข้างทางมากนางพูดด้วยท่าทางจริงจังเล็กน้อยจนไม่เหมือนล้อเล่นออกมา
“ข้ารู้ว่าเ้าอยากจะพูดอะไรอยากจะเอาลูกกลับมา ข้าทำได้แค่ต้องแข็งแกร่งกว่าสกุลโจวในยามนี้ ต้องมีอำนาจมากกว่านี้”
เฉินเนี้ยนหรานพูดความจริงออกมาอย่างนิ่งสงบแต่ในใจกลับขมขื่นมาก
นางรู้มาตลอดไม่ว่าจะอยู่ที่ใดล้วนต้องมีอำนาจ และพื้นฐานของอำนาจพวกนี้กลับอยู่ที่ความร่ำรวยไม่มีเงิน แล้วจะเอาอำนาจมาจากที่ใด
สูญเสียลูกชายไปนางไม่ได้คลุ้มคลั่ง และไม่ได้อาละวาด เพราะนางรู้ดีและเข้าใจมากว่าหากไปอาละวาดเอาตอนนี้แน่นอนว่าเอาลูกชายกลับมาไม่ได้
แม้แต่หนิงเซียงก็พูดว่าไม่สามารถพากลับมาได้ไม่กล้าไปฝืนแตะต้องฮูหยินผู้เฒ่าจวนสกุลโจว แล้วนางจะทำได้อย่างไรกัน
ั้แ่เมื่อคืนวานจนถึงวันนี้นางคิดมาหลายรูปแบบมาก จนกระทั่งคิดจะซื้อคนใช้ให้แอบขโมยพาถวนถวนออกมา เพียงแค่ขโมยออกมาแล้วจะทำอย่างไรได้? หรือจะถูกแย่งกลับไป
บางทีอาจปลอมตัวไปดูในจวนความคิดพวกนี้นางย่อมคิดมาก่อนแล้ว แต่สุดท้าย ทุกแผนกลับถูกปัดทิ้งไปจนหมด
หลังจากสงบใจจากความเ็ปได้แล้วก็ได้ย้อนกลับไปคิดถึงความเ็ปพวกนั้นจนได้บทเรียนกลับมาตอนนี้ได้ยินคำพูดที่หนิวซื่อคุยกับหนิงเซียงนางเข้าใจแล้วว่าหนิงเซียงกำลังเตือนนางอยู่ ว่าการที่คิดจะเอาลูกกลับมา เช่นนั้นจะต้องเป็มารดาที่แข็งแกร่ง
“เป็มารดาที่แข็งแกร่ง!”
นางพูดออกมาเบาๆหนิงเซียงที่อยู่ด้านข้างกลับยิ้มออกมาอย่างผ่อนคลาย สตรีผู้นี้ไม่ใช่คนโง่ไม่เสียแรงที่เป็คนมาจากโลกของพวกนาง เพียงแต่นางกับเฉินเนี้ยนหรานมีสิ่งที่ไม่เหมือนกันคือนางไม่มีทางยกความรู้สึกจริงๆ ให้แต่เฉินเนี้ยนหรานยังคลอดลูกให้กับโจวอ้าวเสวียน…
หลายวันมานี้จ้าวชุนฮวามักมาเยี่ยมเยียนที่เรือนในเวลาหลายวันนี้เป็่ชีวิตที่สบายที่สุดใน่ปีนี้ของนางเลยทีเดียว
ในวันนี้นางก็มาเยี่ยมเพื่อนข้างบ้านอีกครั้ง
“น้าสามเ้าได้ยินหรือไม่ เฉินเนี้ยนหรานคนนั้นเคยเป็สาวใช้ในเรือนเศรษฐีในเมืองมาก่อนล่ะข้าเพิ่งจะได้ยินญาติที่อยู่ในเมืองพูดนะ บอกว่าตอนที่สาวใช้ผู้นี้ทำงานในเมืองมือเท้าอยู่ไม่สุข มักจะหยิบของมีค่าของเ้านายมาด้วยล่ะ”
“เื่จริงหรือ? เห็นเป็สตรีที่ดูซื่อสัตย์นะเหตุใดจึงได้ทำเื่เช่นนี้เล่า?”
“เฮ้อข้าเคยพูดไปแล้วว่านางน่ะเป็นางจิ้งจอก คางก็ยาว ดวงตาทั้งสองข้างแวววาวเหมือนจะดูดิญญาไปอย่างไรอย่างนั้นไม่มีอะไร มองไปมองมา ดวงตาคู่นี่มักจะกวาดมองผู้คน จะต้องไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอนโดยเฉพาะคางแหลมๆ นั่น สตรีที่รูปร่างหน้าตาดีน่ะ ยิ่งไม่ใช่คนดี ดูสิหายนะยังมาอยู่ในหมู่บ้านของพวกเรา ข้าว่านะจะต้องมีคนไปพูดกับผู้ใหญ่บ้านสักหน่อยแล้ว ให้นางย้ายออกไปจากหมู่บ้านของพวกเราหากต่อไปชื่อเสียงของนางมาทำให้หมู่บ้านเสื่อมเสีย จะต้องทำให้คนในหมู่บ้านเสื่อมเสียตามไปด้วยนะชาตินี้ของพวกเรายังดีอยู่บ้าง พอจะยังอยู่ได้ แต่ลูกหลานของพวกเราเล่า พวกเด็กๆยังเล็ก หากพูดว่าในหมู่บ้านของพวกเรามีสตรีที่ทั้งชอบยั่วยวนคนอื่นทั้งยังชอบขโมยของผู้อื่น ถึงตอนนั้นคนอื่นจะมองอย่างไร เกรงว่าพวกเด็กๆ ในหมู่บ้านตอนนี้คิดที่จะหาภรรยาดีๆ คงจะหาได้ยากแล้วล่ะ”
คำพูดนี้ทำเอาป้าหม่าที่อยู่ข้างบ้านฟังแล้วกังวลมากปกติแล้วนางมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฉินเนี้ยนหราน แต่ผู้ใดจะคิดว่าวันนั้นกลับมีคนแต่งตัวดูร่ำรวยบุกเข้ามาในหมู่บ้านแล้วมาอุ้มเด็กกลับไป ตอนนั้นจากพูดของพวกที่มาแย่งไปบอกว่าเฉินเนี้ยนหรานขโมยของของเขาไป…ชาวบ้านไม่มีความคิดอื่นเพียงรู้ว่าชาตินี้ควรจะมีชีวิตอยู่กับการเฝ้าพืชผลของตนเองต่อไป
เป้าหมายในการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตคือเลี้ยงพวกเด็กๆให้เติบโต ให้พวกเขาแต่งงาน มีลูก และได้อุ้มหลานไวๆ
“เฮ้อคนคนนี้น่ะ มองแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆ ค่อยไปสอบถามอีกสักหน่อยแล้วกันหากเฉินเนี้ยนหรานคนนั้นขโมยของคนอื่นเขามาจริงๆ ไม่ต้องให้เ้าพูดหรอก พวกข้าจะไปพูดกับผู้ใหญ่บ้านให้นางย้ายออกไปจากหมู่บ้านนี้ อย่างไรนางก็ไม่ใช่คนในพื้นที่ของเราแต่เดิมอยู่แล้วการจะไล่นางออกไปเป็เื่ง่าย”
“ใช่แล้วใช่แล้ว ควรเป็เช่นนี้ ท่านน้า ข้าจะบอกท่านให้นะ เื่นี้เฉินเนี้ยนหรานขโมยของเป็อย่างที่เล่ากันจริงๆคนเช่นนี้ไม่รู้ว่าแต่ก่อนนางเคยทำสิ่งใดมา? ท่านว่าการที่นางรวยขึ้นมาได้จะมีสตรีที่เก่งกาจเพียงนั้นได้อย่างไร? แม้แต่เ้าของที่ดินจางที่พวกเราเห็นกว่าจะร่ำรวยขึ้นมาได้ก็ขยันอยู่เป็นานสองนาน ส่วนนางใช้เวลาแค่ปีเดียวกลับซื้อที่ดินซื้อูเาเพิ่ม นั่นหมายความว่าเงินนี้ได้มาโดยไม่มีที่มาที่ไปชัดเจนน่ะสิไม่แน่นะ นางอาจจะเป็โจรป่าที่ฆ่าคนก็ได้นะ”
“หยาจริงด้วย…นี่มันแย่มากเลยนะ หากมีคนเช่นนี้อยู่จริงๆ หมู่บ้านของพวกเราไม่รู้ว่าจะถูกทำลายไปอย่างไรกัน!”
พี่สะใภ้ฟางได้ยินถึงตรงนี้ก็ฟังต่อไปไม่ได้แล้วขณะกำลังจะเข้าไปพูดกับคนปากเปราะทั้งสองนั้น
กลับถูกแม่สามีจับเอาไว้“กลับเรือน”
เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของแม่สามีพี่สะใภ้ฟางก็ถอนหายใจ นางรู้ ตอนนี้แม้แต่แม่สามีของตนก็กำลังสงสัยที่มาที่ไปที่ไม่ชัดเจนของเฉินเนี้ยนหราน
“เื่ของผู้อื่นเ้าฟังไปก็พอ ต่อไปอย่าเดินไปทางนั้นอีก เราจะขาดการป้องกันหากคนอื่นคิดร้ายไปไม่ได้พวกเราเป็คนซื่อสัตย์จะไม่เข้าไปยุ่งกับเื่สกปรก”
พี่สะใภ้ฟางหันกลับไปอย่างหงุดหงิดที่ไกลๆ กลับได้ยินเสียงพวกผู้คนกำลังะโ
“เฉินเนี้ยนหรานกลับมาแล้วรีบมาดูแล้ว รถม้าหรูมากเลย ข้าเห็นน้องห้าของสกุลเฉินและคนขับรถที่ดูร่ำรวยมาด้วยนะ”
เหล่าสตรีที่กำลังพูดคุยกันอยู่นั้นไม่สนใจสิ่งใดและวิ่งออกจากบ้านไปดูของหายาก
แม้แต่ครอบครัวของผู้ใหญ่บ้านเองก็วิ่งออกมาดูในเวลานี้ครอบครัวผู้ใหญ่บ้านยิ่งมีความกดดันมากขึ้น
คนในหมู่บ้านพูดกันเื่ของเฉินเนี้ยนหรานทำเอาฮูหยินของผู้ใหญ่บ้านถึงกับเงยหน้าไม่ขึ้นจะต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้นางสามารถสนับสนุนเฉินเนี้ยนหรานมาตลอดแต่ตอนนี้กลับมีข่าวฉาวว่านางขโมยของ ในตอนนั้นสายตาของคนในหมู่บ้านที่มองไปทางฮูหยินผู้ใหญ่บ้านล้วนแฝงแววประหลาดเสียด้วย
รถจอดลงที่ปากทางหนิงเซียงในยามนี้มองเฉินเนี้ยนหรานแล้วยิ้ม “ฮูหยินได้ยินว่าทิวทัศน์ของที่นี่ไม่เลวเลย ไปเดินเล่นกับข้าได้หรือไม่?”
การเปลี่ยนแปลงกะทันหันด้วยประโยคที่เป็ทางการทำให้หนิวซื่อถึงกับตะลึงไป เหตุใดจู่ๆ คุณหนูคนนี้ถึงได้เปลี่ยนไปในชั่วพริบตา?
โชคดีที่นางไม่ได้โง่เมื่อเห็นชาวบ้านที่อยู่ข้างทางมุงดูอยู่ จึงเข้าใจขึ้นมาทันทีคุณหนูคนนี้กำลังออกหน้าให้นายหญิง
เพียงแต่ท่าทางสูงส่งของนางสามารถช่วยทำให้นายหญิงยืดอกขึ้นได้อย่างภาคภูมิจริงๆ นางให้นายหญิงยืมอำนาจ!
***
หนิงเซียงที่เดิมทีเย่อหยิ่งสูงส่งรวมกับการแต่งตัวที่ดูหรูหราโอ่อ่า เดินอยู่บนถนนเส้นเล็กๆ ในชนบท แม้การแต่งตัวจะไม่เข้ากับไร่นาและสวนแต่เหล่าชาวบ้านกลับรู้สึกว่านี่คือสตรีชั้นสูง
“ดูการแต่งตัวของนางสิยังมีท่าทางการพูด ไม่ว่าข้าจะมองนางอย่างไรก็เป็คนชนชั้นสูงนะ”
“เอ๋เหตุใดข้าถึงได้รู้สึกคุ้นตากับคนขับรถคันนั้นมากนักนะ?”
“อารถม้าคันนี้ เหตุใดเ้าถึงไปสนใจคนขับรถเล่า? แต่คนขับรถคนนั้นดูแล้วคุ้นตาเสียจริงเอ๋ ข้านึกออกแล้ว นี่ นี่เป็เ้าของโรงเตี๊ยมห่ายเทียนไม่ใช่หรือ? ์โรงเตี๊ยมห่ายเทียน นั่นเป็โรงเตี๊ยมที่ใหญ่มากเชียวนะ สตรีนางนี้ถูกเ้าของโรงเตี๊ยมห่ายเทียนมาขับรถมาส่งด้วยตนเองอีกทั้งเฉินเนี้ยนหรานยังสนิทสนมกับนางจนเหมือนเป็พี่น้องกัน!”
“โรงเตี๊ยมห่ายเทียนข้าไม่ได้ฟังผิดไปใช่หรือไม่? โรงเตี๊ยมนี้กิจการใหญ่โตเชียวนะแม้แต่หมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆ หรือคนที่อยู่ในเมืองต่างไปเที่ยวที่โรงเตี๊ยมห่ายเทียนเพื่อเป็เกียรติเยี่ยมนัก สตรีนางนั้นเป็คนที่ยิ่งใหญ่มาก”
“เป็เช่นนั้นจริงๆเฉินเนี้ยนหรานมีความสัมพันธ์เป็พี่น้องกับนาง มาพูดว่านางขโมยของคนอื่น ข้าว่านะเื่นี้จะต้องเป็เื่แต่งขึ้นมาแน่ๆภายในเื่นี้จะต้องมีการเข้าใจผิดอยู่เกินครึ่ง”
หลังจากพวกคนในหมู่บ้านเห็นรถม้าของเศรษฐีนีสายตาเหยียดหยามเฉินเนี้ยนหราน ทั้งหมดล้วนเปลี่ยนเป็ค้นหาจนถึงขั้นแอบรู้สึกหวาดกลัว
แม้ปกติพวกเขาจะอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆไม่เข้าใจความสัมพันธ์ยุ่งยากภายนอก แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่เข้าใจอำนาจของโลกนี้ หลังจากข่าวลือของเฉินเนี้ยนหรานถูกพูดลือออกไป นางกลับพาสตรีชั้นสูงคนหนึ่งมายังหมู่บ้านเล็กๆนี้ เป็การพิสูจน์ให้เห็นอย่างไร้รูปธรรมว่านางมีคนหนุนหลังให้ หากนาง้าของหรูหราเพียงแค่แบมือ
“หากสามารถสนิทสนมกับคนของโรงเตี๊ยมห่ายเทียนได้แล้วไปทำงานที่นั่น ลูกชายของข้าจะสามารถหลุดพ้นจากการทำงานหนักในตอนนี้ได้แล้ว”มีคนคิดขึ้นมาแล้ว
หนิวซื่อกับสกุลจ้าวก็คว้าโอกาสนี้เอาไว้ได้ดีมาก
ในตอนที่มีสตรีบางคนจงใจเดินเข้ามาหยอกล้อกับเชวียนเชวียนระหว่างนั้นพวกนางก็พูดอธิบายความจริงที่ว่านายหญิงกับสตรีชนชั้นสูงคนนี้นับถือกันแบบพี่น้อง
“สตรีนางนี้เป็ผู้ใดกันหรือเหตุใดข้ามองคนขับรถคนนั้นแล้ว ถึงเป็เ้าของโรงเตี๊ยมห่ายเทียนเล่า!”
“อ้อเื่นี้หรือ ข้าไม่รู้เื่แน่ชัดมากนัก แต่ข้ารู้แค่พี่สาวคนนี้ของนายหญิงเป็คนมีความสามารถคนที่มาเจอนางล้วนเป็คนที่ร่ำรวยมาก เื่นี้ข้าที่เป็คนธรรมดาไม่รู้เื่แน่ชัดเท่าใด”
“จริงนะเ้าก็เหมือนกับพวกข้า เป็สตรีในหมู่บ้าน สามารถเข้าใจนางสิแปลกมาก แต่พี่สาวของนายหญิงพวกเ้าเก่งจริงๆนะ”
“แน่นอนสิครั้งนี้นางได้ยินว่านายหญิงของพวกเราได้รับความไม่ยุติธรรม จึงรีบมาหาถึงหยาเหมินเมื่อเป็เช่นนี้ เ้าของโรงเตี๊ยมห่ายเทียนถูกคนของหยาเหมินเรียกมาให้ขับรถให้แม่นางเป็การชดใช้ให้”
คนในหมู่บ้านพอได้ยินถึงกับสูดลมหายใจสามารถทำให้คนของหยาเหมินชดใช้ให้ จะต้องมีอำนาจมากเพียงใด!
