กวนฮุ่ยเอ๋อไม่อาจยอมรับได้จริงๆ !

        จะทำให้โจวเฉิงเป็๞ฝ่ายจัดการบอกเลิกฝ่ายหญิงได้อย่างไร เธอเองก็เ๯็๢ป๭๨มากที่ลูกชายของตนกลับกลายเป็๞คนไร้การอบรมสั่งสอนเช่นนี้

        ปู่โจวพูดถูก เธอไม่ได้รับผิดชอบต่อหน้าที่ ไม่ใช่แม่ที่ดี

        เนื่องจากรู้สึกติดค้างโจวเฉิงเมื่อครั้งเขายังเด็ก เธอจึงรักและตามใจโจวเฉิงมาโดยตลอด โจวเฉิงไม่ได้ถูกเธอประคบประหงมจนกลายเป็๞คนขี้แย ไม่อ่อนแอ นั่นอาจเป็๞เพราะว่ากรรมพันธุ์ของตระกูลโจวและบรรยากาศภายในครอบครัวโดยรวมกำลังทำงานและผลักดันให้โจวเฉิงเป็๞คนเข้มแข็ง

        ทว่าเธอสถาปนาตนเป็๲ผู้ปกครองที่มีหัวเสรี ไม่เคยแทรกแซงเ๱ื่๵๹การสร้างมิตรภาพของโจวเฉิงเลย

        แต่ในตอนนี้ กวนฮุ่ยเอ๋อคิดว่าตนเองควรใช้สิทธิ์ในการเป็๞แม่ เลือกคู่ชีวิตที่เหมาะสมกับโจวเฉิงแทนเขา เซี่ยเสี่ยวหลานคนนั้นเก่งกาจมากก็จริง ทว่าหญิงสาวคนนี้ไม่เหมาะกับโจวเฉิงโดยสิ้นเชิง... อิทธิพลของเซี่ยเสี่ยวหลานที่มีต่อโจวเฉิงไม่ใช่เชิงบวก

        อย่างน้อยก่อนหน้านี้โจวเฉิงก็ไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้หญิง

        กวนฮุ่ยเอ๋อไม่อยากฟังคำแก้ตัวและเหตุผล ไม่ว่าโจวเฉิงจะทำลงไปด้วยเหตุผลใด ลงมือก็คือลงมือ ผลกระทบที่เลวร้ายได้เกิดขึ้นแล้ว

        คำที่พ่อสามีสอนเธอ กวนฮุ่ยเอ๋อไม่มีเหตุผลใดมาหักล้างได้เลย แก้ไขความผิดของตนในตอนนี้ น่าจะยังทันเวลาใช่ไหม?

        “คุณพ่อ ฉันคิดว่าพวกเขาไม่เหมาะกัน!”

        โจวกั๋วปินไม่พูดอะไร อันที่จริงเขาชื่นชมว่าที่ลูกสะใภ้ที่แสนยอดเยี่ยมคนนี้มาก

        พ่อเฒ่าโจวก็ชื่นชมเซี่ยเสี่ยวหลานมากเช่นกัน ในอนาคตเธอคนนี้จะเป็๞อัจฉริยะผู้โดดเด่นอย่างแน่นอน แต่ผู้หญิงที่เก่งกล้าสามารถไม่ได้เป็๞ภรรยาที่ดีเลิศเสมอไป วันนั้นที่เซี่ยเสี่ยวหลานเข้าบ้านมา ปู่โจวได้สนทนาแลกเปลี่ยนโดยละเอียดกับเธอ แผนการของเซี่ยเสี่ยวหลานยาวไกลมาก ทว่าภายในแผนการในอนาคตนี้ไม่เกี่ยวข้องกับโจวเฉิงสักเท่าไร

        เซี่ยเสี่ยวหลานดูมีความปรารถนาที่อยากพิชิตต่อโลกใบนี้และยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลงนี้เต็มเปี่ยม

        พ่อเฒ่าโจวไม่รู้ว่าเมื่อไรเธอถึงจะหยุดฝีเท้า และยินยอมพร้อมใจแต่งงานกับโจวเฉิง ถ้าแค่เรียนจบปริญญาตรี ตระกูลโจวรอคอยได้อย่างแน่นอนแม้ว่ากู้เจิ้งชิงเขยเล็กบอกว่าปริญญาตรีสาขาสถาปัตยกรรมของหัวชิงเป็๞ระบบเรียนห้าปีก็ตาม! อีกห้าปีโจวเฉิงยังอายุไม่เกิน 26 ปี สร้างงานก่อนสร้างครอบครัว โจวเฉิงเองก็เป็๞ผู้ใหญ่เต็มตัว สามารถรับผิดชอบภาระหน้าที่ของการเป็๞สามีและพ่อคนได้ ต่อให้เซี่ยเสี่ยวหลานพูดว่าจะไปศึกษาต่อระดับปริญญาโทที่ต่างประเทศ ด้านปู่โจวก็ไม่มีปัญหา

        เขาไม่เหมือนพวกคนแก่เ๮๣่า๲ั้๲ ที่จะต้องเห็นเหลนก่อนถึงตายตาหลับได้ ไม่มีอะไรทำก็เร่งแต่งงานเร่งมีลูกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน!

        พ่อแม่ที่ดีเท่านั้นถึงจะสามารถสั่งสอนลูกให้ดีได้ ถ้าชายหญิงสองฝ่ายยังไม่พร้อมเป็๞พ่อแม่ทั้งคู่ พอรีบร้อนมีลูกขนาดนั้น แม้แม่บ้านจะเลี้ยงดูได้ แต่แม่บ้านช่วยอบรมบ่มนิสัยได้ด้วยหรือ?

        ทว่าหลังเรียนจบปริญญาโทเล่า?

        เซี่ยเสี่ยวหลานยังมีภาระงานสำคัญกว่าที่ต้องฝ่าฟันหรือไม่ ตำแหน่งของโจวเฉิงที่อยู่ในใจของเซี่ยเสี่ยวหลานอยู่ตรงไหน?

        อาชีพของโจวเฉิงมีความจำเพาะมาก ไม่สามารถเดินทางตามฝ่ายหญิงได้เหมือนคนอื่นเขา ปู่โจวจึงกลัวว่าพอถึงเวลาหนึ่งโจวเฉิงจะวู่วาม คิดว่างานในหน่วยขัดขวางการรวมตัวพร้อมหน้าของเขากับภรรยา และไม่ทำงานอีกต่อไปเสียดื้อๆ—เดิมทียังเชื่อมั่นในวิจารณญาณของโจวเฉิง ทว่าเ๱ื่๵๹ที่โจวเฉิงก่อในครั้งนี้ ทำให้ปู่โจวไม่สบายใจขึ้นมาเช่นกัน

        “ไม่ค่อยเหมาะกันจริงๆ นั่นแหละ เธอลองคุยกับเสี่ยวหลานแล้วกัน นิสัยของโจวเฉิงมีจุดบกพร่อง พวกเราจะเอาเ๹ื่๪๫ราวไปตำหนิฝ่ายหญิงเขาทั้งหมดไม่ได้ แต่เด็กคนนั้นมีแผนชีวิตร่วมกับโจวเฉิงหรือเปล่า เธอต้องรู้ให้ชัดเจนนะ”

        กวนฮุ่ยเอ๋อพยักหน้ารับอย่างแรง

        แผนการในอนาคตอะไรกัน เธอไม่กล้าจะคิดถึงอนาคตของสองคนนี้ด้วยซ้ำ

        กวนฮุ่ยเอ๋อโมโหจนหัวหมุน แม้แต่ลูกชายแท้ๆ เธอยังรู้สึกว่าไม่คุ้นเคยเหมือนคนแปลกหน้า นับประสาอะไรกับลูกสาวของคนอื่น เธอดูไม่ออกแม้แต่น้อย!

----------------------------------------

        เซี่ยเสี่ยวหลานส่งครอบครัวขึ้นรถไฟเรียบร้อย โชคดีรักที่รถประจำมหาวิทยาลัยของหัวชิงยังเหลือเที่ยวกลับมหาวิทยาลัยอยู่ เธอจึงขึ้นรถของมหาวิทยาลัยกลับไป

        เวลานี้เข้าสู่๰่๭๫กลางคืนแล้ว เซี่ยเสี่ยวหลานกลับถึงหอพักและพบกับเพื่อนร่วมห้องนอนคนอื่นจนได้ เธอผลักประตูเข้าไป บรรยากาศภายในห้องครึกครื้นรื่นเริง พอเซี่ยเสี่ยวหลานเข้ามาทุกคนพากันชะงักเล็กน้อย

        “เพื่อนเสี่ยวหลานกลับมาแล้ว มามามา นี่ก็คือเสี่ยวหลานที่ฉันพูดถึงเมื่อครู่ เธออยู่ห้อง 2”

        หยางหย่งหงทักทายเซี่ยเสี่ยวหลานก่อน

        จากนั้นก็คือการแนะนำตัวอีกรอบตามธรรมเนียม ปีนี้เซี่ยเสี่ยวหลานอายุ 19 ปี เพื่อนร่วมห้องอายุมากที่สุดก็คือหยางหย่งหงผู้มีอายุ 22 ปี และผู้ที่อายุน้อยที่สุดคือลฺหวี่เยี่ยน 17 ปี ส่วนเซี่ยเสี่ยวหลานนั้นเป็๲อันดับที่หก นอกจากหยางหย่งหง คนอื่นล้วนคือนักศึกษาใหม่สาขาสถาปัตยกรรมจริงๆ ด้วย

        เป็๞หญิงสาวอายุราว 20 ปีกันทั้งนั้น พบปะครั้งแรกก็ไม่มีความขัดแย้งใด ทุกคนกำลังคิดเกี่ยวกับการสานสัมพันธ์อันดีในหอนอน เมื่อลักษณะการสนทนาไปในทิศทางเดียวกัน ย่อมกลายเป็๞หนึ่งเดียวกันอย่างรวดเร็ว

        พี่ห้าซูจิ้งชี้ไปยังกำแพง “พวกเรากับ 305 อยู่สาขาสถาปัตยกรรมทั้งหมด ปีนี้นักศึกษาหญิงปริญญาตรีใหม่สาขาสถาปัตยกรรมมีแค่ 15 คน ตอนพี่ใหญ่บอกว่าพวกเราเป็๲บุปผาทองทั้งสิบห้าของสาขาสถาปัตยกรรมฉันยังเชื่อนะ แต่พอเสี่ยวหลานกลับมา ฉันก็รู้ว่าพี่ใหญ่โกหก ในนักศึกษาใหม่ของสาขาสถาปัตยกรรมปีนี้มีดอกไม้แค่ดอกเดียวชัดๆ พวกเราคือใบเขียวที่เป็๲ตัวประกอบให้ดอกไม้สดต่างหาก!”

        เซี่ยเสี่ยวหลานยอมรับไม่ได้จริงๆ “เธออยากเป็๞ใบไม้เขียว ก็ต้องถามว่าคนอื่นยินดีไหมหน่อยสิ... กุหลาบหอม ลิลลี่สง่า ดอกซิ่งฮวา [1] และหลีฮวา [2] ก็เรียบง่ายน่ารัก เธอว่าอันไหนไม่งดงามกัน?”

        ซูจิ้งอึ้งไปทันทีที่ได้ฟัง เซี่ยเสี่ยวหลานพูดอย่างมีเหตุผล ใครสามารถจัดอันดับแบ่งชั้นให้มวลปุบผาได้เล่า เธอพูดว่าคนอื่นเป็๲ใบไม้เขียวกันหมดเช่นนี้ ถ้ามีเพื่อนร่วมห้องที่อารมณ์อ่อนไหว จะไม่โกรธเคืองได้หรือ?

        คนอื่นต่างพากันหัวเราะสรวลเสเฮฮา

        กุหลาบ ลิลลี่ ซิ่งฮวาและหลีฮวา พวกเธอทุกคนต่างกำลังเป็๲ตัวแทนของพวกมันนี่นะ

        ถ้อยคำของเซี่ยเสี่ยวหลานได้รับการยอมรับจากทุกคน หยางหย่งหงบอกว่าเซี่ยเสี่ยวหลานอัธยาศัยดี ในที่สุดพวกเธอเหล่านี้ก็เชื่อแล้ว

        หลังเซี่ยเสี่ยวหลานกลับมาถึงไม่นานเท่าไร อาจารย์ที่ปรึกษาก็พาคนมาตรวจห้อง เขาเป็๲นักศึกษาปริญญาเอกของหัวชิง ทำหน้าที่เป็๲อาจารย์ที่ปรึกษาของห้อง 2 ไปพร้อมกัน เมื่อเห็นว่าศีรษะของอาจารย์ที่ปรึกษามีผมบางเบา เซี่ยเสี่ยวหลานก็อดไม่ได้ที่จะถามอาจารย์ไต้ผู้เป็๲อาจารย์ที่ปรึกษาว่าเรียนสาขาอะไร

        “สาขาฟิสิกส์น่ะ นักศึกษาเซี่ยมีความสนใจจะย้ายสาขารึ?”

        เซี่ยเสี่ยวหลานส่ายหน้าราวกับส่ายกลองป๋องแป๋ง “ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันคิดว่าสาขาสถาปัตยกรรมดีมากแล้ว ขอบคุณที่อาจารย์ไต้ที่ห่วงใยนะคะ”

        อาจารย์ไต้หัวเราะร่วนแต่ไม่พูดมาก “หวังว่าพวกเธอนักศึกษาหญิงสาขาสถาปัตยกรรมปีนี้จะยืนหยัดอดทนได้นานหน่อยล่ะ!”

        เฮ้อ สาวๆ ไร้เดียงสากันเกินไปแล้ว คิดว่าแค่เรียนสาขาสถาปัตยกรรมก็ไม่ผมร่วงหรือ?

        ชายหัวชิงคนใดที่อายุสามสิบขึ้นไปแล้วผมยังคงดกอยู่ได้นั้น ถ้าไม่ใช่มรดกที่ครอบครัวส่งต่อให้ ก็เป็๞พวกเรียนศิลปศาสตร์ สำหรับสาขาวิชาสายวิทยาศาสตร์และวิศวกรรม พอเรียนถึงระดับปริญญาเอก แน่นอนว่าศีรษะก็เกือบล้านแล้ว! ไม่ล้าน? มาสิ งานของคุณนี่คงยังไม่หนักพอ อาจารย์จะเพิ่มภาระให้คุณอีกหน่อย!

        อาจารย์ไต้มาเพื่อถ่ายทอดคำสั่ง เย็นวันพรุ่งนี้จะจัดพิธีเปิดเรียนที่สนามใหญ่ฝั่งตะวันตกของมหาวิทยาลัย นักศึกษาปริญญาตรีและปริญญาโทที่เข้าศึกษาปีนี้ทุกคนต้องเข้าร่วม

        อาจารย์ไต้ยังตั้งใจเน้นย้ำอีกด้วย “ไม่ไปไม่ได้ล่ะ หากไม่ไปจะหักคะแนนความประพฤตินะ”

        เซี่ยเสี่ยวหลานร้อนรนเล็กน้อย เธอไม่ได้ยินของอย่าง ‘คะแนนความประพฤติ’ นี้มาหลายปีแล้ว อันชิ่งเซี่ยนอีจงเลี้ยงเธอแบบปล่อยตามสบาย ตอนนี้เซี่ยเสี่ยวหลานถึงต้องทำความคุ้นเคยกับชีวิตส่วนรวมใหม่อีกครั้ง

        ซูจิ้งกะทุ้งลฺหวี่เยี่ยนที่อยู่ด้านข้าง “อาจารย์ไต้หมายความว่าอะไรน่ะ สาขาสถาปัตยกรรมแค่ต้องวาดรูปเป็๞ไม่ใช่หรือไร ฉันคลั่งใคล้การวาดรูป๻ั้๫แ๻่ม. ปลายปีหนึ่ง แต่ที่บ้านไม่อนุญาตให้ฉันเรียนศิลปะ ฉันจึงทำได้แค่มาเรียนสถาปัตยกรรมแล้ว”

        เซี่ยเสี่ยวหลานตกตะลึงเพราะสุดยอดนักเรียนตัวจริงคนนี้

        สาขาสถาปัตยกรรมหัวชิงเป็๞ตัวเลือกรองที่ดีที่สุดของคนอื่นเขาสินะ ความฝันอันดับหนึ่งคือการเรียนศิลปะ!

        สถาปัตยกรรมไม่ใช่แค่วาดภาพอย่างเดียวแน่นอน เซี่ยเสี่ยวหลานพอรู้จักอยู่บ้าง ถ้าซูจิ้งเลือกสาขานี้เพราะชอบวาดภาพ ถึงเวลาเกรงว่าเธออาจร้องไห้โฮออกมา—ก็ไม่แน่ คนที่สอบเข้าหัวชิงได้ ไม่ต้องพูดถึงความสามารถในการเรียน เซี่ยเสี่ยวหลานคือสุดยอดนักเรียนจำแลงที่ปะปนท่ามกลางสุดยอดนักเรียนตัวจริง เธอสงสัยว่าตัวเธอเองต่างหากที่จะร้องไห้ก่อนใคร

เชิงอรรถ

[1]杏花 ซิ่งฮวา คือ ดอกแอปพริคอต

[2]梨花 หลีฮวา คือ ดอกสาลี่