ข้างห้องครัวมีประตูอยู่บานหนึ่งฉันลองไปเปิดดู แต่มันก็ถูกล็อกไว้อีกเช่นกัน
สนามทดสอบได้กลายเป็ห้องลับห้องหนึ่งคุณจะต้องหนีออกจากห้องลับนี้ให้ได้และจะต้องต่อสู้กับผีไปด้วย
ถ้าสำหรับคนธรรมดาแล้วเื่นี้เป็เื่ที่เป็ไปไม่ได้
แต่เวลาที่เล่นเกมยิ่งเป็ภารกิจที่ยาก เซี่ยเสี่ยวหลันคนนี้ก็ยิ่งจะต้องผ่านมันไปให้ได้
รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้วนะเนี่ย
ไม่มีเวลาที่จะมาพูดจาไร้สาระแล้วฉันรีบนำสิ่งของที่เป็อันตรายพวกนี้วางไว้บนโต๊ะหินอ่อนข้างๆ ประตูจากนั้นก็มาที่อ่างล้างจาน อ่างล้างจานก็เป็สิ่งที่อันตรายอย่างหนึ่งในหนังผีเช่นมีเส้นผมหรือสิ่งแปลกๆ โผล่ออกมาจากอ่างอยู่บ่อยๆ ดังนั้นฉันจึงถอดก๊อกน้ำออกและใช้พลาสติกห่ออาหารห่อเอาไว้ในห้องครัวตอนนี้ พลาสติกห่ออาหารเป็เครื่องมือเทพที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด
อะฮ้า! ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ฉันจะแสดงฝีมือแล้ว ฉันใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแค่สองคนเวลาอยู่ที่บ้านฉันก็แทบจะเป็ผู้ชายไปเลยไม่ว่าจะให้ทำงานอะไรฉันก็เคยทำมาหมดแล้ว
ฉันรีบปิดท่อน้ำอย่างไวจากนั้นจึงนำผ้าขี้ริ้วมาปิดท่อระบายน้ำทั้งหมด หลังจากนั้นก็นำเกลือมาโรยลงไปรอบๆบริเวณนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้มีอะไรแปลกๆ โผล่ออกมา ในหนังทั้งของจีนและต่างประเทศเกลือเป็สิ่งที่เอาไว้ใช้ไล่ผี ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า ลองใช้ดูก่อนละกันจากนั้นฉันก็โรยเกลือเป็แนวยาวบริเวณทางเข้าห้องครัว ห้องครัวนี้มีลักษณะเปิดโล่งจึงใช้เกลือค่อนข้างเยอะ
ในครัวมีสายแก๊สอยู่สองสามสายฉันใช้เทปกาวติดสายแก๊สพวกนี้ไว้ที่เอว จะได้สะดวกเวลาที่จะต้องใช้
ในลิ้นชักยังมีฟืน ไฟแช็ก และปืนจุดไฟฉันหยิบปืนจุดไฟขึ้นมาอย่างไม่ลังเล ในหนังผีที่ดูนั้นไม่ว่าจะเป็ฟืนหรือว่าไฟแช็กต่างก็ทำให้เกิดอุบัติเหตุขึ้นได้เสมอฉันหยิบปืนจุดไฟมาลองใช้ดูแล้วเห็นว่าไม่มีปัญหาอะไร โอเคจากนั้นก็เก็บไฟแช็กใส่ไว้ในถุงและเตรียมความพร้อมอุปกรณ์ต่างๆ ในมือ
ต่อมา ฉันก็เปิดแก๊สและจุดไฟไฟสีฟ้าลุกพรึบขึ้นมาทันที จากนั้นฉันยกถังน้ำขึ้นมาและเทน้ำลงไปในหม้อต้มน้ำก่อนจะวางไว้ข้างๆเตา
เอ่อ...ยกถังน้ำให้ผู้ชายเห็นแบบนี้นี่ไม่ค่อยดีเท่าไรเลย...ช่างมันเถอะ ผ่านด่านให้ได้สำคัญที่สุด
ฉันหยิบน้ำมันออกมาในห้องครัวมีเหล้าขาวห้าสิบดีกรีอยู่สองขวด ฉันเปิดฝาขวดออกหมดจากนั้นก็เอาเศษผ้าใส่ลงไปในขวดน้ำมันพืชและขวดน้ำมันงาจากนั้นก็ดึงผ้าเช็ดปากมาสองสามผืนแล้วอุดที่ปากขวดเหล้าไว้และคว่ำขวดลงให้ผ้าเปียก
"สิบ เก้า แปดเจ็ด..."
อะไรกันถึงเวลานับถอยหลังแล้วงั้นเหรอ ฉันไม่มีเวลามาลังเลแล้ว ฉันรีบหยิบค้อนออกจากกล่องเก็บเครื่องมือมาแล้ววิ่งไปที่หน้าต่างห้องครัวที่เป็กระจกจากนั้นก็เอาค้อนทุบกระจกนั้นเต็มแรง
"สาม สอง หนึ่ง"
"เพล้ง!" กระจกแตกกระจัดกระจาย เหมือนแสงดาวที่ส่องประกายระยิบระยับท่ามกลางความมืด
"พรึบ!" จู่ๆ ไฟในห้องครัวก็สว่างวาบขึ้นมา ฉันหันกลับไปมองตัวจับเวลาที่ลอยอยู่บนอากาศก็หายไปแล้วทั้งบ้านพักเงียบขึ้นมาทันทีราวกับกำลังยืนอยู่ท่ามกลางหลุมฝังศพเลยก็ว่าได้
ฉันไม่มีเวลาที่จะมากลัวแล้วฉันใช้ค้อนทุบไปตามขอบกระจกให้กระจกหลุดออกหมดและต้องคอยระวังไม่ให้เศษกระจกโดนตัวเองหลังจากนั้นก็กำค้อนในมือไว้ อันนี้สิค่อยมีประโยชน์หน่อย
ฉันหยิบมีด ช้อนส้อมที่วางรวมกันบนเคาน์เตอร์โยนออกไปนอกหน้าต่างปกติแล้วผีจะออกมาจากห้องไม่ได้ ฉันดูหนังผีมาเยอะฉันรู้แล้วว่าผีพวกนี้มักจะถูกสะกดไว้ในห้องดังนั้นอยู่ข้างนอกค่อนข้างจะปลอดภัยกว่า
อุณหภูมิในห้องเริ่มลดลงอย่างรวดเร็วฉันยืนอยู่ท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นะเืนี้พร้อมอาการขนลุกทั่วทั้งร่างฉันหันกลับมาเตรียมความพร้อมและจ้องมองที่ประตูทางเข้า
"พรึบ!" เสียงไฟดับลง ทั้งห้องมืดสนิท เหอะ ฉากเดิมๆ ไม่มีอะไรแปลกใหม่จริงๆ ด้วย
"ฮัดชิ้ว!"ฉันหนาวจนจามออกมา ใช้มือลูบแขนตัวเองไปมาเพื่อให้รู้สึกอุ่น
ฉันควานมือไปหยิบฝาหม้อขึ้นมาเป็โล่กำบังมือหนึ่งถือค้อน อีกมือถือโล่กำบังไว้แล้วไปยืนอยู่ด้านหลังเตาเปลวไฟจากเตาด้านหน้าทำให้ห้องครัวสว่างขึ้น
ในเวลานี้ถ้าจะเปิดไฟก็ไม่มีประโยชน์หรอกเพราะมันเปิดไม่ติดแน่ๆ
ฉันหยิบขวดน้ำมันพืชและขวดน้ำมันงาขึ้นมาวางบนเตาจากนั้นก็ค่อยๆ จุดไฟ และวางขวดลงที่มุมเตาทั้งสองข้างเบาๆทำให้เกิดประกายไฟเพิ่มมากขึ้น
"ฮี่ฮี่..." ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กหัวเราะขึ้นมาท่ามกลางความมืด
"ตึง ตึงตึงตึงตึง..." ราวกับมีเสียงลูกบอลกลิ้งไปมาท่ามกลางความมืดที่เงียบสงัดนี้
''''ตึง ตึง ตึง ตึง" มีบางอย่างที่คล้ายกับลูกบอลกำลังกลิ้งอยู่ในความมืดและมันกำลังกลิ้งเข้ามาหาฉัน
ฉันวางฝาหม้อและค้อนลงหยิบหม้อขึ้นมาถือไว้ สำหรับลูกบอลแล้ว จะใช้ฝาหม้อไม่ได้
ลูกบอลสีดำนั่นกลิ้งผ่านบริเวณที่ฉันโรยเกลือไว้เข้ามา "ขลุก ขลุก ขลุก..." ลูกบอลนั่นกลิ้งมาอยู่ตรงเท้าฉันและสิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่กลางแสงไฟนั่นมันคือ เส้นผม!
"เหอะฉันเดาออกนานแล้วว่าต้องเป็หัวแก!" ฉันแสยะยิ้มร้าย
"ไปกับฉัน..." ในตอนที่หัวนั่นหันมาหาฉัน ฉันก็เอาหม้อครอบลงไปทันที ฉันเริ่มดูหนังผีมาั้แ่อายุหกขวบคิดว่าแค่นี้ฉันจะไม่รู้เหรอว่านั่นมันคือหัวของผี หึหึ ฉันโตมากับหนังผีเชียวนะ!
"อ๊ะ! ปล่อยฉันออกไปนะ ปล่อยฉันออกไป" หัวที่อยู่ในหม้อนั้นชนกระแทกเข้ากับหม้อไปมา
ฉันกดมือลงไปที่หม้อเต็มแรงและออกแรงดันไปด้านหน้าพอดันมาถึงหน้าช่องแช่แข็งฉันก็นั่งทับหม้อนั้นไว้ทันที ฉันเปิดตู้เย็นออกช้าๆจากนั้นก็รื้อของในตู้เย็นออกมาจนหมด ฉันขยับก้นออกจากหม้อและค่อยๆ เปิดหม้อออก "ตึง!" หัวนั้นพุ่งออกมาแต่มันจะพุ่งเข้าไปได้เฉพาะในที่ที่ฉันเตรียมไว้ให้มันเท่านั้น ช่องแช่แข็งไงล่ะ!
"อ๊า!" ในตอนที่เธอกำลังใ ฉันก็กระแทกประตูปิดทันที
"ปึง!" ฉันขังหัวที่คิดจะหลบหนีนั่นไว้ข้างใน
"ตึง! ตึง!" มันะโอยู่ข้างในไปมา
ฉันวางมือข้างหนึ่งไว้บนตู้เย็นอีกข้างยกขึ้นมาปัดหน้ามาที่ยุ่งเหยิงนั่นเบาๆ
"ตายแล้วยังจะทำตัวไม่ดีอีกตายไปแล้วก็ควรจะเก็บรักษาความสดไว้ในช่องแช่แข็งสิ เข้าใจไหม รีบออกมาให้ร่างเน่ารึไงโง่สิ้นดี!"
จู่ๆ ในช่องแช่แข็งก็ไม่มีเสียงส่งออกมาน่าจะเงียบไปแล้วมั้ง
ผีในทีวีมีอยู่สองประเภทประเภทแรกคือิญญา ไม่มีร่างกาย ถ้าหากจับตัวมันก็จะทะลุผ่านร่างมันไปเลย และมันก็ยังทะลุผ่านสิ่งของต่างๆได้อีกด้วยผีประเภทนี้มักจะเป็ตัวเอกในหนังผีแต่ฉันก็ไม่เคยเห็นว่าพวกมันจะเป็ผีที่ดุร้ายอะไร
และประเภทที่เห็นเยอะในหนังผีก็คือผีประเภทที่มีร่างกายเหมือนคน และมันจะไล่ฆ่าคนที่วิ่งหนีมันไปทั่วทำให้รู้สึกอกสั่นขวัญหาย ถึงฉันจะไม่รู้ว่าสิ่งที่เข้าใจมาจากหนังผีจะเอามาใช้กับที่นี่ได้ไหมแต่ถึงไม่รู้ว่ามันจะสำเร็จไหมอย่างน้อยฉันก็ยังได้ลองทำดูละน่า
"หัวของฉัน...เอาหัวฉันคืนมา..." ยังไม่ทันที่ฉันจะได้หายใจให้ทั่วท้องก็มีผู้หญิงหัวขาดคนหนึ่งค่อยๆ เดินออกมาจากความมืด
"เอาหัวฉันคืนมา..." เธอเดินมาถึงหน้าทางเข้าห้องครัว และจู่ๆ ก็ชะงักฝีเท้าลงอย่างกะทันหันว้าว เกลือใช้ได้ผลจริงๆ ด้วย
"แกรก!" จู่ๆ เธอก็ก้มตัวลง ฉันหยิบค้อนและฝาหม้อขึ้นมาอีกครั้ง
"แกรก!" เธอเริ่มหักข้อมือตัวเอง เธอยืนอยู่บริเวณพื้นด้านนอกที่ไม่ได้โรยเกลือและทันใดนั้นเธอก็โดดขึ้นมาจากพื้น ฉันมองเธอด้วยความตกตะลึงและมองตามร่างที่กำลังะโไต่ไปตามผนัง
"ให้ตายเถอะ! นี่มันจะว่องไวเกินไปไหม ปีนกำแพงได้งั้นเหรอ!" เธอโดดขึ้นไปบนหลังคาและปีนขึ้นไปกำแพงเหนือตัวฉันด้วยความเร็วจากนั้นก็เอื้อมมือออกมาเปิดฝาช่องแช่แข็ง
"ปึง!" ฝาช่องแช่แข็งเปิดออกและหัวที่อยู่ในตู้ก็ลอยออกมาในตอนที่หัวนั้นลอยผ่านหน้าฉัน ฉันก็คว้าฝาหม้อขึ้นมาตามสัญชาตญาณอย่างรวดเร็ว
"ตึง~~~" หัวนั้นชนเข้ากับฝาหม้อที่ฉันยกขึ้นมาเต็มแรง
"ตุบ!" หัวนั่นร่วงลงมาบนเตาข้างหน้าฉัน ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรฉันก็รีบหยิบหัวนั้นขึ้นมาแล้วเปิดเตาไมโครเวฟที่อยู่ด้านล่างแล้วโยนหัวนั่นเข้าไปในไมโครเวฟทันทีทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนแม้แต่ฉันก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัวหลังจากที่โยนหัวเข้าไปในไมโครเวฟแล้วฉันก็รู้สึกถึงความเหนียวเหนอะหนะบนฝ่ามือและกลิ่นที่ทำให้รู้สึกคลื่นไส้และอยากจะอาเจียนออกมา
ฉันเช็ดมือกับชุดที่สวมอยู่คุกเข่าลงมองดูหัวที่อยู่ในไมโครเวฟ เธอหันมาจ้องหน้าฉันด้วยความโกรธแค้น
"อื้อ...อื้อ...ปล่อยฉันออกไป"
ฉันไหวไหล่ "ขอโทษทีร่างกายฉันมันเคยชินกับการตอบสนองกับอะไรที่บินผ่านค่อนข้างเร็วชินกับการตบยุงตบแมลงวันมาก่อนน่ะ"
"กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดดดด"
"หนวกหู!" หน้าฉันนิ่งขึ้นมาก่อนจะเอื้อมมือเพื่อกดเปิดสวิตซ์ไมโครเวฟเธอมองมือฉันด้วยความใ
"อย่า...อย่า!"
"อย่า?" ฉันยกคิ้วขึ้น
"ฉันสนรึไงฉันต้องผ่านการทดสอบ ถ้าเธอมีอะไรไม่พอใจก็เชิญไปร้องเรียนกับเ้าของมหาลัยนี้เองสิ"
"กรี๊ดดดดดดดด" ในตอนที่เธอร้องะโและมองมาที่ฉันอย่างโกรธแค้นนั้น
ปึง! จู่ๆ ร่างของฉันก็โดนสิ่งของหนักๆ หล่นลงมาทับพร้อมกับกลิ่นเหม็นเน่าที่โชยออกมามันคือร่างของผู้หญิงคนนั้น
ฉันรีบคลานออกมาจากร่างเหม็นเน่านั้นทันทีแต่ขาของฉันกลับโดนกระชากไว้ ฉันหันกลับไปคว้าเอาค้อนขึ้นมาทุบลงบนมือของเธอทันที
"โอ๊ย!" เสียงจากหัวที่อยู่ในไมโครเวฟนั้นร้องออกมาด้วยความเ็ปฉันหลุดออกมาได้ ฉันลุกขึ้นยืนแล้วคว้าหม้อที่ใส่น้ำไว้ราดลงไปเพื่อดับไฟทันทีทันใดนั้นทั้งห้องครัวก็มืดสนิท เหลือเพียงขวดน้ำมันสองขวดวางอยู่บนเตา
และในตอนนั้นก็มีแก๊สรั่วดังขึ้นมา
ร่างของผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ท่ามกลางความมืดและกำลังจะเดินไปเปิดเตาไมโครเวฟฉันรีบหยิบเอาสายแก๊สและน้ำมันออกมาถือไว้ให้ห่างจากเตาไฟ และหันสายแก๊สเล็งไปที่มือของผู้หญิงคนนั้นและฉีดออกไปทันที
ฟู่! ไฟลุกท่วมมือของผีผู้หญิงคนนั้น
"กรี๊ดดดดดดดดดดด" ร่างของผู้หญิงคนนั้นค่อยๆ ถอยห่างออกไป ฉันโยนสายแก๊สทิ้ง ฉันได้กลิ่นแก๊สที่ลอยอยู่ในอากาศฉันรีบหยิบเอาขวดเหล้าแล้ววิ่งไปที่หน้าต่างก่อนจะปีนออกจากหน้าต่างอย่างรวดเร็วฉันถอยออกห่างจากหน้าต่างนั้นจากนั้นจึงหยิบปืนจุดไฟขึ้นมาจุดเข้ากับผ้าเช็ดปากที่ยัดไว้ที่ปากขวดเหล้าและรีบโยนเข้าไปข้างในทันที
"บึ้ม!" ประกายไฟลุกพรึบขึ้น ท่ามกลางกองไฟนั้น ผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นยืนเอาหัวของเธอติดเข้ากับคอ ฉันเห็นอย่างนั้นก็รีบจุดไฟเข้ากับขวดเหล้าอีกขวดและโยนใส่เธอทันที
"บึ้ม!" ไฟลุกท่วมขึ้นมาอีกครั้งผู้หญิงคนนั้นจ้องมองฉันอย่างโกรธแค้นพร้อมกับมือที่ยื่นออกมาใบหน้าที่ถูกไฟครอกจนไหม้เกรียมนั้นคือดวงตาที่เต็มไปด้วยเืดวงตาอีกข้างก็เกือบจะหลุดออกมา
"กรี๊ดดดดดดดดด" เสียงร้องโหยหวนนั้นเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นนั้นทำให้ฉันแทบทนไม่ไหวยังไงซะฉันก็ยังรู้สึกผิดต่อเธอ
"ฉันขอโทษ..." ในตอนที่ฉันพูดสามคำนี้ออกมานั้น
ตูมมมมม! ข้างในนั้นก็เกิดะเิขึ้นทันทีแรงะเินั้นทำให้ร่างฉันลอยกระเด็นตกลงที่พื้นเต็มแรง
"ปึก!" ประตูครัวกระเด็นออกมาโดนตัวฉันจนฉันใ
"โอ๊ย..." ฉันออกแรงลุกขึ้นยืน ลูบก้นไปด้วยพร้อมกับมองไฟที่ลุกท่วมข้างในไปด้วยมองไปสักพักก็ะโขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นทันที "สุดยอด!"
ให้ตายเถอะ หนังฮอลลีวูดมีแบบนี้ไหมเผาบ้านนี่เป็อะไรที่โคตรสุดยอดเลย
ในความเป็จริงคุณทำได้ไหมคุณกล้าทำรึเปล่า
"ฮ่าฮ่าฮ่า สุดยอด!" ฉันยืนเท้าเอวพลางหัวเราะ แต่จู่ๆ มุมปากของฉันก็เริ่มชะงักค้างในทันทีเพราะฉันเห็นผู้หญิงคนนั้นค่อยๆ ก้าวออกมาจากกองไฟ จากนั้นก็ก้าวออกมาจากประตูบ้านร่างที่ไหม้เกรียมจนดำไปทั้งร่างนั้นเหลือเพียงดวงตาที่เต็มไปด้วยเืนั้นเพียงข้างเดียวและดวงตาอีกข้างที่เหมือนจะหลุดในตอนนั้นตอนนี้ก็ไม่รู้ว่ามันกระเด็นออกไปอยู่ตรงไหนแล้วเหลือแค่รูกลวงโบ๋สีดำที่น่าสยดสยองนั่นเท่านั้น
ให้ตายเถอะไหนบอกว่าผีออกมาจากบ้านไม่ได้ไง!
