“ ถ้าเ้าเอาชุดอย่างดีได้สี่ชุดเ้าก็เลือกเอา ได้เลยแต่ถ้าเอาชุดปานกลางก็ได้แปดชุด”
“ ข้าเอาชุดอย่างดี ผู้หญิงสองแล้วของผู้ชายสองก็แล้วกัน ข้าขอเป็ถุงย่าม สักใบหนึ่งได้หรือไม่ ขอเลือกสักครู่”
“ ท่านหยุนเลือกชุดท่านสิ ”ซูเจินบอกชายหนุ่มแล้วนางก็เดินไป นางเป็สีเทาและสีเขียวใบไผ่ ถุงย่ามสีเทาหนึ่งใบ หลิวหยุนเลือกเป็สีน้ำเงิน และสีดำ
“ เ้าทั้งสองพรุ่งนี้ข้าจะไปส่งเพราะต้องถือเอกสารกลับมาด้วย พวกเ้าก็ร่วมทดสอบเลยเพราะว่าพรุ่งนี้วันสุดท้ายแล้ว วันนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่”
“ ท่านปู่เ้าค่ะนี่คือผลไม้ที่ข้าเก็บมาจากป่า มันมีพลังท่านจะได้เอาไว้บำรุงสุขภาพ”ซูเจิน ไม่มีสิ่งไหนจะมอบให้ถ้าเป็อัญมณีก็กลัวว่าจะไม่รับ
“ เ้าไม่ต้องให้อะไรให้ข้าหรอกแค่ผลไม้ผลเดียวก็ทำให้ข้าแข็งแรงขึ้นมาเยอะแล้ว”
“ ได้ยังไงกันถ้าเกิดว่าข้าโชคดีสอบคัดเลือกผ่านและได้เรียนที่นั่น ข้าจะเลือกวิชาปรุงยาแล้ววันหนึ่งถ้าข้าปรุงสำเร็จ ยาที่จะเพิ่มพลังปราณได้ข้าจะนำมันมามอบให้ท่านทั้งสอง”
“ ขอบใจเ้ามากขอให้เ้าสมหวังก็แล้วกัน”พูดจบชายชราก็เดินเข้าห้องไป
“ตัวตุ่น เดินตามข้าอาจจะลำบาก่ไหนที่จำเป็ต้องอยู่ใกล้กันเ้าก็เข้ามาอยู่ในถุงย่ามข้าก็แล้วกัน”
เช้าวันรุ่งขึ้นชายชรามาส่งทั้งสองที่ตีนเขา ตรงที่เปิดรับสมัคร ไปยืนเป็เ้าแรกเพราะกลัวว่าถ้ามาสายคนจะเยอะเพราะวันนี้เป็วันสุดท้าย
ซูเจิน“ ทำไมถึงไม่มาสักทียืนจนปวดขาแล้ว ข้าไม่เท่าไหร่หรอกสงสารชายชราต้องยืนเฝ้าด้วย”จน ถึงเวลาเฉิน(07.00-09.00น.) อาจารย์รับสมัคร สิบคนก็ได้มานั่งประจำโต๊ะ
“ วันนี้จะรับสมัครเพียงสองชั่วยามเท่านั้น และจะเริ่มทำการทดสอบเลยใครมาช้ามาไม่ทันก็กลับบ้านไป” อาจารย์ชุดขาว วัยสี่สิบกว่าพูดขึ้น
ซูเจินและหลิวหยุน รับใบสมัครมาแล้วก็ต้องยืนรออีกสองชั่วยามเพื่อที่จะร่วมทดสอบ“ ข้ากลับก่อนนะมีอะไรก็แวะไปหาข้าที่บ้านได้” ชายชราพูดจบก็เดินออกไป เพราะคนเริ่มเยอะจนไม่มีที่จะยืน
“หลิวหยุน เ้ากินผลไม้นี่ไปก่อนกว่าจะถึงเวลาทดสอบเราจะ หมดแรงเสียก่อน ”ซูเจินและหลิวหยุนยืนกัดกินผลไม้ ใต้ต้นไม้ที่พวกเขาแยกตัวออกมา เพื่อรอการทดสอบ”
“ เอาล่ะพวกเ้าทั้งหลาย ที่มาทดสอบวันนี้ปิดรับสมัครแล้วใครไม่มีใบสมัครก็ให้กลับบ้านไปอีกหนึ่งก้านธูป(30นาทีถึงหนึ่งชั่วโมง)จะเริ่มการสอบคัดเลือก”
“ พวกเ้าฟังให้ดีด่านแรกคือปีนเขาขึ้นไปบนยอดเขาเซียน ใครที่ปีนขึ้นไปได้ถือว่าผ่านและห้ามใช้สัตว์อสูรเด็ดขาดต้องปีนขึ้นไปด้วยตัวเองเท่านั้น” อาจารย์ชุดขาวใช้พลังปราณ ส่งไปกับเสียงเพื่อที่จะได้ยินกันทุกคน
“ เริ่มทยอยขึ้นไปได้เลยให้เวลาสองชั่วยาม ถ้าใครไม่ผ่านจะถูกดีดลงจาก” อาจารย์พูดจบคนที่มาสอบคัดเลือกก็พากันรีบเป็เขาขึ้นไป พวกเขาจะเสียเวลาแม้แต่นิดหนึ่งก็ไม่ได้
“ ถ้าสอบไม่ผ่านจะถูกดีดลงเขา ใช้อะไรดีดน่ะตกลงมาคงไม่เจ็บหรอกมั้ง”ซูเจินคิดในใจ“เห็นจำนวนคนแล้วแย่งกันขึ้นเขาแบบนี้จะไม่หมดแรงกลิ้งลงมาทับกันก่อนถึงยอดเขารึ”
“เจินเจินเราปีนอยู่ริมตรงขอบทางเถอะอย่าไปอยู่ตรงกลาง อันตราย”หลิวหยุน พูดแล้วเดินนำหน้าไป
หลิวหยุน ผ่านการฝึกทหารมาั้แ่เด็กและมีพลังปราณ ทำให้เขาปีนได้ไวกว่าซูเจินอย่างเห็นได้ชัด
“ หลิวหยุนท่านปีนไปก่อนเถอะ ไม่ต้องรอข้า ถ้าเกิดข้าสอบไม่ผ่านท่านจะไม่เสียโอกาส”หลิวหยุนไม่ได้หยุดรอเขารีบปีนขึ้นไปทันที
“ ข้าก็ฝึกร่างกายมาอย่างดีั้แ่ฝึกต่อสู้ ปลูกผักข้าก็ใช้แรงเยอะพลังปราณก็มี ปีนขึ้นมาได้ครึ่งทางกลับหมดแรงเสียอย่างงั้น”
“ อาจารย์ ผู้ดูแลเื่การทดสอบ บอกไม่ให้ใช้สัตว์อสูรไม่ได้ห้าม เื่กินนี่”ซูเจินเอาผลไม้ประกายทองออกมากิน เพิ่มพลังในการปีนเขา
“ ผู้ทดสอบฟังทางนี้เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วยามเท่านั้นถ้าไม่ถึงยอดเขาจะถูกดีดออกไปทั้งหมด”
“ เหลือเวลาอีกหนึ่งอีกชั่วโมงเองรึเพิ่งได้ครึ่งทางเองตายๆ จะยอมแพ้ไม่ได้อุตส่าห์เดินทางจากโลกข้างล่างมาแล้ว”ซูเจินใช้กำลังที่มีทั้งหมด รีบปีนขึ้นเขา บาง่ถึงกับคลาน
“เจินเจิน เ้าอดทนหน่อยใกล้จะถึงแล้วตรงนี้ตรงที่ข้ายืนอยู่คือยอดเขา”เสียงหลิวหยุนดังขึ้น
“ตรงนี้ของท่าน สำหรับข้าแล้วมันไกลเป็กิโลเมตร ไม่ได้ข้าจะแพ้ไม่ได้ ข้าเดินทางไกลมาจากโลกอนาคตมาแพ้คนยุคโบราณได้ยังไง”คำว่าแพ้ไม่ได้นางพูดมาไม่รู้กี่ครั้งแต่แรงฮึดก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเลย
ซูเจินเอาผลไม้ ที่อยู่ในถุงมิติเจ็ดผลออกมากินทีเดียวสองผล “ต้องแบบนี้ หายเหนื่อยเป็ปลิดทิ้งแถมพละกำลังก็เพิ่มขึ้นด้วย เ้าของถุงมิติไปเก็บผลไม้พวกนี้มาจากไหนกัน”
ซูเจินเขาขึ้นแบบสบาย แม้จะมีเหงื่อท่วมกาย“ รู้อย่างนี้กินตั้งนานแล้วลืมนึกไปกินแต่ผลไม้สีทองที่เก็บมาจากป่าเท่านั้น”
“เ้าไม่เหนื่อยแล้วรึ เจินเจินข้าเห็นเ้าเดินมา แบบสบายหรือว่าเ้าเก็บแรงไว้่ท้ายกัน”
“ แบบนั้นล่ะท่านหยุน ข้าเก็บแรงไว้ ่ท้ายจริงๆนั่นแหละ”
“ หมดเวลาแล้ว ใครที่อยู่บนยอดเขามารวมตัวกันตรงนี้”สิ้นเสียง อาจารย์คุมสอบคัดเลือก กลุ่มคนที่เข้ามาร่วมแข่งขันที่กำลังปีนเขาอยู่ก็หายไปจากตรงนั้น
“ห้ะพวกเขาหายไปไหน แล้วหายไปได้ยังไง”ซูเจินตาโต ด้วยความแปลกใจแต่ก็ไม่กล้าถามใคร
“พวกเ้าที่สอบผ่าน ตามข้ามาทางนี้ให้นอนพักอยู่ตรงนี้ แยกชายหญิงผู้หญิงมีน้อย ให้อยู่รวมกันห้าห้อง ที่เหลือก็ให้ผู้ชายอยู่ อย่าลืมว่าพรุ่งนี้ต้องมาทดสอบแต่เช้า”
ด้วยความเหนื่อยอ่อนจากการปีนเขา เข้าห้องได้ทุกคนต่างสลบไสลไม่แม้แต่จะถามคุยกัน ข้าวน้ำไม่กิน
“ตัวตุ่น เ้าเป็ไงมั่งออกไปเดินเล่นไหมอยู่แต่ในถุงย่าม อึดอัดข้าจะไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน พรุ่งนี้ตื่นมาล้างหน้าก็พอแล้ว”ตัวตุ่นวิ่งออกไป
“ ที่นี่พลังเข้มข้น อาบน้ำแล้วโคจรพลัง สักพักง่วงเมื่อไหร่แล้วค่อยนอน”ซูเจินเดินเข้าไปอาบน้ำเตรียมเสื้อผ้า กำลังจะเดินกลับห้องก็เจอตัวตุ่นยืนรอบ
“อ้าว! เ้าไม่ได้ออกไปวิ่งเล่นหรอกหรือทำไมรีบกลับมาล่ะ”
“ คือข้าได้ยินพวกหนูมันคุยกัน มันบอกว่าหอคอยที่จะ ให้ปีนพรุ่งนี้มีของดีที่อยู่ที่ชั้นสี่ เ้าทำยังไงก็ได้ให้ขึ้นไปถึงชั้นสี่ให้ได้”
“ หอคอยมีแปดชั้นไม่ใช่รึของดีมันต้องอยู่ชั้นที่แปดสิทำไมถึงมาอยู่ชั้นที่สี่ละ”
“ พวกมันบอกว่า ชั้นห้าถึงชั้นแปดมีสมบัติอยู่ ชั้นละหนึ่งชิ้นเพราะว่าไม่ค่อยมีใครขึ้นไปถึง สมบัติจึงรวมกันอยู่แค่ชั้นที่สี่เท่านั้น”
“ และสิ่งที่สำคัญพวกมันบอกว่าเป็เสื้อคลุมดำ ที่ป้องกันอันตรายรอบด้านทั้งของมีคมไฟพิษถ้าขึ้นไปที่ชั้นสี่อย่าได้มองสิ่งใดเวลาอาจจะไม่ทันเ้าต้องหยิบเสื้อดำก่อน”
“ อืม! ข้ามีผลไม้ที่อยู่ในมิติเหลืออีกหกผลจะกินก่อนขึ้นหอคอยก็แล้วกัน จะได้ขึ้นไปถึงชั้นสี่ที่เ้าบอก”
ซูเจินและตัวตุ่นเดินกลับเข้า นางไม่นอนแต่ นั่งโคจรพลังแทนไม่ใช่อะไรหรอกหญิงสาวทั้งหลายนอนไขว้กันไปมาจนนางหาที่นอนไม่ได้
จนถึงกลางดึกอากาศเย็นลงนั่นแหละนางถึงมีที่นอนเพราะว่าสาวๆไปนอนเบียดกันเพราะความหนาวเย็น
“ ผู้ที่จะสอบคัดเลือกปีนหอคอยให้เตรียมตัวอีกครึ่งชั่วยามให้มารวมกันตรงหน้าหอคอยนี้” เสียงอาจารย์ที่ใส่พลังปราณ ดังขึ้นั้แ่เช้ามืด
ซูเจินลุกมาล้างหน้าขัดฟันเป็อันเรียบร้อย และแอบเดินออกมาก่อน เพื่อที่จะกินผลไม้โดยไม่ให้ใครเห็น
พอได้เวลา ทุกคนก็มารวมตัวกันตรงหน้าหอคอย“หลิวหยุนเ้าพยายามปีนขึ้นไปให้ถึงชั้นสี่ให้ได้นะ เ้าอย่าบอกใครข้าแอบรู้มาว่าของดีหลายชิ้นอยู่ที่ชั้นสี่”ซูเจิน แอบไปกระซิบบอกชายหนุ่ม
“ เมื่อพวกเ้ามาพร้อมแล้วข้าจะบอก ให้ทุกคนได้รู้ หอคอยมีอยู่แปดชั้นขอแค่พวกเ้าขึ้นไปถึงแค่ชั้นสองก็จะผ่านการสอบคัดเลือกนี้แล้ว”
“ จะมีเวลากำหนดให้แค่หนึ่งชั่วยามเท่านั้น ถ้าสัญญาณดังขึ้นใครที่ ต่ำกว่าชั้นสองจะถูกดีดออกมาและถือว่าตกรอบไป ถ้าเข้าใจแล้วก็เข้าไปได้”
คนที่ผ่านรอบแรกเข้ามามีอยู่ 632 คนเป็ผู้หญิง181คนชาย451คน จากคนที่มาสอบคัดเลือกเกือบหนึ่งหมื่นคน
ทุกคนรีบเร่งเข้าไปในหอคอยที่มีขนาดใหญ่และกว้างต่างรีบวิ่งไปยังบันได เพื่อเดินขึ้นไปยังชั้นที่หนึ่ง
“ โอ้! เหมือนมีพลังงานมหาศาลยึดรองเท้าไว้ นี้ขนาดแค่ชั้นหนึ่งแล้วข้าจะมีแรงเดินไปถึงชั้นสี่ได้ยังไงกัน”
ผ่านไปหนึ่งก้านธูปยังไม่มีใครขึ้นไปถึงชั้นสอง บางคนคลานขึ้นก็หืดขึ้นคอ กว่าจะยกแขนขาแต่ละข้างได้เหมือนติดอยู่ในบ่อทรายดูดยกข้างหนึ่งขึ้นข้างหนึ่งติด
“ พลังงานพวกนี้ดูดรองเท้าอย่างนั้นรึ งั้นก็เดินเข้าเท้าเปล่าขึ้นไปก็แล้วกัน แต่ว่าคนโบราณ ให้ผู้ชายเห็นเท้าเปลือย ไม่ได้ถุงเท้าก็ไม่มีเสียด้วย”
ซูเจินตัดสินใจนั่งลงกับพื้นข้างบันไดถอดรองเท้าออกและใช้ชุดที่เก่าอยู่ในถุงมิติ ฉีกแล้วเอามาพันเท้า ทั้งสองข้างเก็บรองเท้าใส่ถุงย่ามความจริงแล้วโยนเข้าถุงมิติ
“ ค่อยสบายหน่อยแม้จะหนักอึ้งแต่ก็ไม่เหมือนตอนใส่รองเท้า ชุดยาวคลุมขนาดนี้คงไม่มีใครสังเกตเห็น”
ซูเจินเดินได้ไวขึ้น มาถึงชั้นที่สองซึ่งมีบางคนขึ้นมาถึงแล้วส่วนมากจะเป็ผู้ชายรวมถึงหลิวหยุน
ซูเจินไม่ได้หยุดพัก เพราะเวลาน่าจะผ่านไปแล้วครึ่งชั่วยามแล้ว นางรวบรวมพลังปราณอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นที่สาม
“ ต้องไปถึงชั้นที่สี่ให้ได้เสื้อคลุม…เสื้อคลุม ข้ากำลังเดินอยู่บนปุยเมฆ ไม่หนักเท้าไม่หนักแขน”ซูเจินเริ่มท่องหันเหความหนักอึ้งของร่างกาย
ซูเจินเห็นหลิวหยุนเดินขึ้นไปก่อน แต่เขาเปิดประตูเข้าไปที่ชั้นสามและไม่เดินออกมาอีกเลย
“ ไม่ได้ข้าจะยอมไม่ได้กินผลไม้ปราณตั้งสามลูกเข้าไปแล้ว ตัวตุ่นอุตส่าห์ หาข่าวมาให้ ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ข้าทำไม่ได้”ซูเจินใช้วิธีหลับตา เดินขึ้นไปจนไปถึงชั้นสี่
“ ผู้ที่มาสอบคัดเลือกเหลือเวลาอีกหนึ่งถ้วยชา(10-15นาที) ใครที่ยังขึ้นไปไม่ถึงชั้นสองจะถูกดีดออกมาขอให้รีบพยายามปีนขึ้นไปให้ได้”
“ เหลือสิบนาที ถึงชั้นสี่พอดี”ซูเจินรีบวิ่งเข้าไปในห้อง “ เสื้อคลุมอยู่ในเสื้อคลุม ข้ามารับเ้าไปอยู่ด้วยแล้ว” ปากก็เรียกตาก็มองหา
“ ของที่วางอยู่ในห้องนี้แสดงว่าเป็ของพิเศษหมดน่ะสิ หาเสื้อคลุมให้เจอก่อนถ้ามีเวลาค่อยมาดูของอย่างอื่น”
“ นั่นไงพับวางอยู่บน ถาดทองคำ”ซูเจินรีบไปจับชุดคลุมดำ หมายจะยัดใส่ในถุงมิติ
“ เ้าจะเก็บข้าไม่ได้ต้องทำพันธสัญญากันก่อนโดยการหยดเืถึงจะเก็บข้าเข้าไปได้” เสียงนุ่มลื่นไม่แบ่งเพศว่าเป็หญิงหรือชายดังขึ้น
“ เ้าพูดได้ด้วยรึเดี๋ยวข้าหาที่เจาะก่อน”ซูเจิน แล้วมองซ้ายขวาเห็นปิ่นปักผมสวยงามวางอยู่ตรงถาดอีกใบหนึ่งจึงรีบหยิบขึ้นมาและเจาะที่ปลายนิ้วเพื่อหยดเืลงใส่เสื้อคลุมดำ”
เกิดเป็แสงลอยวนระหว่างปิ่นปักผมเสื้อคลุมดำและซูเจิน พอแสงหายซูเจินรีบเก็บทั้งสองเข้าถุงมิติแล้ววิ่งออกมา นอกห้องเพราะนางเหมือนได้ยินเสียงสัญญาณ