หลังจากที่ริคจงใจให้คนในกลุ่มเดินทางล่าช้าอยู่สามวัน เพื่อให้ลูกน้องของเขาได้ใช้เวลาสนุกกับของรางวัลอย่างเต็มที่
การเดินทางของกลุ่มยังคงดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น ท่ามกลางอากาศโปร่งใสและทุ่งหญ้าที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา จนกระทั่งถึงทางแยกจุดหนึ่ง ริคซึ่งเป็ผู้นำทางของกลุ่มก็เปลี่ยนเส้นทางโดยไม่ลังเล เขาเบนจากทางหลักที่ควรตัดผ่านหุบเขาอย่างปลอดภัย มุ่งหน้าเข้าสู่เส้นทางรองที่รกร้างและแทบไม่มีร่องรอยของการใช้สัญจร
ฟีน่าที่ได้เห็นริคเปลี่ยนเส้นทางก็รู้สึกงุนงง ขณะเดินเคียงข้างริค ดวงตาของเธอหันไปมองแนวทางที่ดูอ้อมและน่าหวาดระแวงกว่า
ก็นะอีกทางที่ริคไม่ได้ไปมันดูใกล้กว่าและปลอดภัยกว่านี่นา ทำไม ริค ถึงเลือกทางนี้กันนะ
ฟีน่าขมวดคิ้ว ไม่แน่ใจว่าริคทำแบบนี้เพราะอะไร แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยปากถามริค ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้
จนกระทั่ง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
“ฟีน่าเพราะ เธอเพิ่งมาใหม่ ถึงไม่รู้น่ะสิ”
หญิงสาวน่ารักคนหนึ่งในกลุ่มหันมายิ้มให้ฟีน่าอย่างใจดี
“ทุกคนที่เดินทางกับริคมานานพอจะรู้ดีว่าเขาไม่ใช่คนเลือกเส้นทางมั่ว ๆ หรอก”
“เพราะอะไรหรือ?”
ถ้าเป็กับคนอื่นในกลุ่ม ฟีน่าที่เริ่มคุ้นเคยกับพวกเขาแล้ว เธอก็กล้าเอ่ยปากถาม
ในขณะที่ถาม เธอก็พยายามอ่านสีหน้าคนอื่น แต่ทุกคนกลับดูนิ่งสงบอย่างผิดปกติ
“เพราะที่นี่น่ะ เป็เขตที่พวกสัตว์ประหลาดมักจะโผล่มาเป็ครั้งคราว...”
ฟีน่าชะงัก
“แล้วทำไมพวกเราถึงมาเสี่ยงกันแบบนี้ล่ะ!”
“เพราะนั่นคือแผนของริค”
หญิงสาวยิ้มมุมปาก
“กลุ่มของเรามันต้องมีการลองของจริงกันบ้าง”
หญิงสาวพูดเสริมเสียงเรียบ แต่ก็ดูมีลับลมคมใน
“การอ้อมเส้นทางคือการให้พวกเขาได้ฝึกซ้อม แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะมี ริค อยู่ทั้งคนพวกเราไม่เป็อะไรหรอก”
หญิงสาวเอ่ยต่อ
ฟีน่านิ่งไป เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อ รู้ตัวอีกทีเธอก็ได้แต่เดินเงียบ ๆ ข้างริค มองเขาเงียบ ๆ อย่างอยากเข้าใจในความคิดลึก ๆ ของชายหนุ่มผู้นี้มากขึ้น
เขาไม่ได้กล้าหาญและแข็งแกร่งโดยไร้เหตุผล... แต่เป็ความกล้าที่พ่วงด้วยน้ำหนักความพยายาม และความรับผิดชอบบางอย่าง
ถึงเขาจะมีนิสัยเสียอยู่หลายอย่างก็เถอะ แต่เขาก็มีหน้าที่ ที่ต้องแบกรับ
ไม่ใช่แค่เดินทางเพื่อเป้าหมายส่วนตัว แต่ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่เขาต้องพิสูจน์ และทำให้สำเร็จ
ฟีน่าไม่ถามอีกแล้ว
เธอเลือกจะเฝ้าดูต่อไป...ด้วยหัวใจที่เริ่มรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นทุกที เธอควรจะโกรธเกลียดริคที่เขาทำกับเธอเอาไว้มาก แต่ร่างกายและหัวใจของเธอกลับเริ่มมีความรู้สึกตรงกันข้ามขึ้นมาเสียแล้ว