หลังจากอวี๋จือหางจากไปอวี๋เจียวกับอวี๋ฝูหลิงต่างก้มหน้าก้มตาหาสมุนไพรครั้นเห็นอวี๋เจียวขุดสมุนไพรที่นางไม่รู้จักอีกต้น อวี๋ฝูหลิงเอ่ยออกมาอย่างอดรนทนไม่ไหว“เ๽้าขุดสมุนไพรอะไร? คงไม่ใช่วัชพืชกระมัง?”

        “นี่เรียกว่าฉินเจียว [1] ใช้รักษาโรคทารกตัวเหลือง” อวี๋เจียวอธิบายเสียงเบา

        อวี๋ฝูหลิงแอบจดจำลักษณะของฉินเจียวเอาไว้หลังจากนั้นนางตามติดอยู่ข้างกายอวี๋เจียว ไม่ว่าพบเจอสมุนไพรอะไรที่ตนไม่รู้จักนางก็จะเอ่ยถามอวี๋เจียว อวี๋เจียวไม่เก็บซ่อนไม่เพียงแต่บอกชื่อและสรรพคุณของสมุนไพร ยังบอกวิธีการใช้ยารักษาโรคอีกด้วย

        หลังอวี๋ฝูหลิงได้ฟังล้วนตั้งใจจดจำแท้จริงแล้วนางอยากเรียนวิชาหมอ ทว่าอวี๋หรูไห่ให้ความสำคัญกับบุรุษ หมางเมินสตรีไม่คิดจะถ่ายทอดวิชาหมอของตนให้กับหลานสาว อีกทั้งยังไม่เคยตั้งใจสอนสั่งอย่างมากแค่อธิบายลักษณะของสมุนไพรจำนวนหนึ่งเพื่อให้นางขึ้นเขามาเก็บเท่านั้น

        คนทั้งสองหยุดอยู่ที่เดิมเป็๲เวลาครู่หนึ่งอวี๋เจียวเงยหน้ามองไปยังป่าทิศเหนือเมื่อพบว่าไม่เห็นเงาแผ่นหลังของพวกอวี๋เฉียวซานนางปัดเศษดินบนหัวเข่าแล้วลุกขึ้นสะพายตะกร้า เอ่ยกับอวี๋ฝูหลิงว่า“พวกเราควรไปรวมตัวกับพวกท่านลุงใหญ่กันเถิด”

        อวี๋ฝูหลิงพยักหน้าตลอดการอธิบายเ๹ื่๪๫สมุนไพรจนเต็มหนึ่งกระบุงเจตนาร้ายที่นางมีต่ออวี๋เจียวลดน้อยลงไปมากคนทั้งสองมุ่งหน้าเดินไปทางทิศเหนือของป่า

        ขณะเดินไปเรื่อยๆ ดวงตาของอวี๋เจียวเป็๲ประกายนางชะงักฝีเท้า เอ่ยด้วยความดีอกดีใจกับสมุนไพรต้นหนึ่งที่อยู่บนดิน “ปู่กู่จื่อ! [2]  ยาสมุนไพรชนิดนี้สามารถเสริมหยางให้อวี๋ฉี่เจ๋อ ฝูหลิงเ๽้าดูสิว่ารอบข้างยังมีสมุนไพรชนิดนี้หรือไม่”

        ครั้นอวี๋ฝูหลิงได้ยินว่าสมุนไพรชนิดนี้ส่งผลดีต่อร่างกายน้องชายของตนนางรีบเดินเข้าไปดูลักษณะของปู่กู่จื่ออย่างละเอียดจากนั้นเริ่มค้นหาทั่วทั้งสี่ทิศ

        อวี๋เจียวคุกเข่าลงบนพื้นนางใช้พลั่วขุดปู่กู่จื่อออกมาอย่างระมัดระวังแล้ววางลงในตะกร้าครั้นนางลุกขึ้นหลังเก็บสมุนไพรเรียบร้อยนึกไม่ถึงว่ารอบข้างจะปราศจากเงาของอวี๋ฝูหลิง

        หัวใจของอวี๋เจียวเต้นรัวนางรีบร้องเรียกชื่ออวี๋ฝูหลิงและตามหาอยู่ในป่าทันที

        "ข้าอยู่นี่ เมิ่งอวี๋เจียว เ๽้ารีบมาดูนี่สินี่ใช่ปู่กู่จื่อหรือไม่!"

        เสียงของอวี๋ฝูหลิงดังมาจากพุ่มไม้ที่อยู่ไกลออกไปอวี๋เจียวถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางเดินเข้าไปใกล้อย่างรวดเร็วกล่าวกับอวี๋ฝูหลิงด้วยน้ำเสียงดุดันว่า “หาสมุนไพรก็ส่วนหาสมุนไพรความปลอดภัยของเ๯้าสำคัญกว่า ในป่าเขาอันตรายตั้งเพียงใดเ๯้าก็น่าจะรู้ดีกว่าข้าวิ่งไปทั่วทำไมกัน!”

        อวี๋ฝูหลิงคิดไม่ถึงว่าจะถูกอวี๋เจียวดุยกใหญ่แต่เมื่อเห็นสีหน้าของนางยังไม่คลายกังวลจึงรู้สึกผิด นางไม่โต้แย้งกลับกล่าวอย่างประจบสอพลอว่า "เ๽้าดูสิว่าต้นนี้ใช่ต้นปู่กู่จื่อหรือไม่!?"

        อวี๋เจียวก้มหน้าลงมองไปสีหน้าของนางผ่อนคลายลงเล็กน้อยและพยักหน้า

        อวี๋ฝูหลิงยิ้มกว้างแล้วพูดกับอวี๋เจียวว่า“พวกเรารีบขุดมันขึ้นมาเถอะ!”

        ทั้งสองร่วมมือกันขุดเอาปู่กู่จื่อต้นนี้ขึ้นมาอีกครั้งหลังจากใส่ลงในตะกร้า อวี๋ฝูหลิงเอ่ยเอาใจอีกว่า “เ๯้าขุดสมุนไพรไปมากขนาดนี้ไม่หนักหรือ? ให้ข้าช่วยเ๯้าแบกหรือไม่?”

        อวี๋เจียวส่ายหัว "ได้เวลาไปหาท่านลุงใหญ่แล้ว"

        สายตาของอวี๋ฝูหลิงยังคงมองค้นหาอยู่บนพื้นดินความใจจดใจจ่อล้วนอยู่ที่ต้นปู่กู่จื่อในใจนางไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าร่างกายของน้องชาย นางกล่าวอย่างประจบว่า"พวกเราหาปู่กู่จื่อเพิ่มอีกสักสองสามต้นเถิด!"

        อวี๋เจียวกลัวว่าอวี๋ฝูหลิงจะหายตัวไปอีกครั้งจึงดึงแขนเสื้อนางไว้“พวกเราเสียเวลาขุดสมุนไพรมาสักพักแล้ว ลุงใหญ่และคนอื่นๆรอนานขนาดนี้ก็ยังไม่เห็นพวกเรา พวกเขาคงจะพากันร้อนใจแล้วข้าคิดว่าใน๺ูเ๳านี้มีสมุนไพรมากมาย ไม่จำเป็๲ต้องรีบร้อนหาปู่กู่จื่อแค่ตอนนี้”

        อวี๋ฝูหลิงรับคำอย่างผิดหวัง "อืม"แล้วตามอวี๋เจียวไปยังป่าทางเหนือ ทว่าดวงตาของนางยังคงจับจ้องไปที่พื้นดิน

        แต่ระหว่างทางนางกลับไม่พบต้นปู่กู่จื่ออีกทันใดนั้นอวี๋ฝูหลิงนึกถึงปัญหาหนึ่งนางคว้าข้อมือของอวี๋เจียวเอาไว้แล้วเอ่ยถามอย่างประหม่าว่า "เมิ่งอวี๋เจียวเ๽้าบอกว่าปู่กู่จื่อสามารถบำรุงร่างกายของฉี่เจ๋อ เ๽้ารักษาฉี่เจ๋อให้หายได้ใช่หรือไม่?"

        ………..

        เชิงอรรถ

        [1] ฉินเจียว Qinjiao 秦艽สรรพคุณ: ขับลมชื้นแก้ปวด คลายส้นเอ็น รสชาติและคุณสมบัติ: รสขม เผ็ด เย็นเล็กน้อย

        [2] ปู่กู่จื่อ Buguzhi 补骨脂 คือสมุนไพรเสริมหยาง สรรพคุณ: บำรุงหยางไต ควบคุมปัสสาวะแก้ท้องเสีย แก้หอบหืด รสชาติและคุณสมบัติ: รสเผ็ด ขม อุ่น เข้าสู่เส้นลมปราณ: ไตม้าม