เนื้อหาต่อไปนี้เป็เื่ Short story นะคะ เนื้อหาจะไม่ติดต่อกัน
เพื่อไม่ให้งงแนะนำให้อ่าน #แซคจานิน ก่อนคับ!
วิธีที่ 1
จุดเริ่มต้นความบ๊อกแบ๊ก
เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของคนไทยคุณมักจะเป็หมาเสมอเวลาที่เพื่อนคืนดีกับแฟน และใช่พายคือหนึ่งในนั้น…ตำแหน่งเฟรนด์โซนอันดับหนึ่งที่ได้มาโดยไม่ตั้งใจทำให้เขาต้องซัพพอร์ตมันทั้งในยามทุกข์ ยามสุขและยามคืนดีกับไอ้เหี้ยนั่น
‘กูติดสัญญาเช่าหนึ่งปี จะคืนห้องก็ไม่ได้มึงสนใจมาอยู่ต่อไหม’
‘ใกล้ที่ทำงานด้วยนะ เดินทางสะดวกกว่าหอพักที่มึงเคยอยู่อีก…บลา ๆ’
เพราะสาเหตุนี้เบต้าหนุ่มจึงต้องระหกระเหินย้ายออกจากห้องเก่าที่เช่าอยู่ั้แ่สมัยมหา’ลัย มายังหอพักใหม่เนื่องจากเพื่อนเพียงคนเดียวกลับไปอยู่คอนโดกับแฟนเก่าที่วนเวียนกลับมาเป็แฟนใหม่อีกครั้ง
ไม่ต้องงงหรอก ฟีลเริ่มต้นใหม่กับคนเดิมนั่นแหละ
แล้วหมาอย่างพายจะไปทำอะไรได้นอกเสียจากตกปากรับคำแล้วเริ่มขนย้ายข้าวของมายังห้องพักซึ่งมีขนาดกว้างกว่าห้องเดิมอยู่พอสมควร…โลเคชั่นใกล้ที่ทำงาน ติดสถานีรถไฟฟ้า มีร้านอาหารเปิดแทบจะตลอด 24 ชั่วโมงทุกอย่างตรงกับคำโฆษณาชวนเชื่อ ทุกอย่างดีหมด ยกเว้น…
“ทำไมพี่มาอยู่นี่อะ?”
ก็ไอ้เด็กเวรข้างห้องนี่ไง!—หากไม่รวมก่อนหน้านั่น นี่เป็ครั้งแรกที่เขาพบหน้าอีกฝ่ายอย่างเป็กิจจะลักษณะ พอมองใกล้ ๆ แบบนี้แล้วอดคิดไม่ได้ว่าทำไมเด็กสมัยนี้มันสูงจังวะ อีกทั้งรูปร่างยังดูดีพอ ๆ กับนายแบบหน้านิตยาสารนั่นอีก ส่วนหน้าตาก็ถือว่าเป็ลูกรักพระเ้าคนหนึ่ง ไม่ดี ไม่แย่แต่ติดที่ชอบกวนส้นตีนไปหน่อย
“กูต้องแจ้งให้มึงทราบด้วยเหรอ”
“โห ผมถามดี ๆ ไหมครับ”
“เหอะ แล้วสีผมเหี้ยไรของมึงเนี่ย แสบตาฉิบหาย” หากจำไม่ผิดวันนั้นผมมันยังสีดำอยู่เลย แต่จู่ ๆ วันนี้กลับเป็สีทองอร่ามราวกับหนุ่มลูกครึ่งเฉย…แม่ง ขัดลูกกะตาสัด ๆ
“ผมต้องแจ้งให้พี่ทราบด้วยเหรอครับ” นั่นไง ไอ้เด็กเหี้ยนี่เล่นกูแล้ว
พายอ้าปากพะงาบ ๆ มองมันเดินกลับเข้าห้องไปด้วยความรู้สึกหัวเสียอย่างสุดขีด เขากำหมัดแน่นด้วยความคับแค้นใจยิ่งนึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นใบหน้าที่มักจะเรียบนิ่งกลับยับย่นบึ้งตึงเสียยิ่งกว่าสุนัขพันธุ์พิตบูล…
‘จะจีบเพื่อนกูหรือไง’
‘เพิ่งเจอกันจะจีบได้ไงครับ แล้วพี่ก็เลิกทำหน้าแบบนั้นใส่ผมสักที’
‘หน้าแบบไหน?’
‘ก็…เหมือนหมาหวงก้างอะครับ’
หวนนึกถึงบทสนทนาในวันวานปลายเท้าก็เตะกำแพงห้องอย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์ พายไม่ชอบให้คนมาปั่นหัว ไม่ชอบสิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมและที่สำคัญเขาไม่ชอบคนรู้ทัน—ซึ่งทุกอย่างที่กล่าวมาไอ้เด็กนั่นรับจบแต่เพียงผู้เดียว
พายไม่ได้เกลียดมัน
เขาแค่ไม่ชอบขี้หน้า…และจะไม่มีวันชอบ!
Tbc
คอมเมนท์ or #เบ๊บบ๊อกแบ๊ก
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้