“ฮ่าๆ ก็แค่นวดเองไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ใส่ใจหรอก จะใครก็ได้”ฉินเฟิงหัวเราะเบาๆ และตามน้ำไปกับท่าทีของเฝิงเทียนหัว
“นายน้อยฉินก็สุภาพเกินไป ผมได้ยินว่าผู้หญิงที่คุณสนุกด้วยล้วนงดงามผมนั้นไร้ประสบการณ์ ดังนั้นผมจะช่วยเลือกคนที่สวยที่สุดให้นายน้อยฉินเอง”
เฝิงเทียนหัวส่งรอยยิ้มจอมปลอมและเริ่มมองไปที่สาวสวยขายาวพวกเธอทุกคนใส่ชุดที่ดูวาบหวิวและเปิดเผยผิวกายมากกว่าครึ่งทำให้ห้องนี้ดูเร่าร้อนขึ้นทันใด
เฝิงเทียนหัวเริ่มรู้สึกลังเลเพราะพวกเธอทุกคนดูสวยจับตาและน่าตกตะลึง จนแม้แต่เขาเองก็เริ่มอิจฉาฉินเฟิงทำไมเขาถึงเกิดมามีพ่อที่ดีแบบนี้ เขาอาจจะหลับนอนกับสาวสวยเหล่านี้มาก่อนแล้วก็ได้
หลังจากมองดูรอบๆเฝิงเทียนหัวก็กัดฟัน และเลือกผู้หญิงที่สวยที่สุด
เขาเลือกสาวน้อยโลลิพี่สาวสุดเซ็กซี่ และหญิงสาวที่ดูไร้เดียงสา ต้องมีอย่างน้อยสักคนที่ฉินเฟิงสนใจ
“นายน้อยฉิน ทั้งสามคนนี้ตรงสเปคหรือเปล่า?” เมื่อมองไปหาหญิงสาวทั้งสามที่ตัวเองเลือกเฝิงเทียนหัวเองก็อดไม่ได้ที่อยากจะกระโจนเข้าใส่แทน
“อืม งั้นก็สามคนนี้แหละ” ฉินเฟิงมองไปที่ผู้หญิงทั้งสามผ่านๆเขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นกับพวกเธอ แต่กำลังตรวจสอบการกระทำของเฝิงเทียนหัวแทน
“เอาล่ะ...ถ้างั้นพวกเธอสามคนตามนายน้อยฉินไป และต้องบริการเขาอย่างดีด้วยเข้าใจไหม?” ผู้หญิงทั้งสามคนที่ถูกเลือกไม่สามารถซ่อนใบหน้าอันตื่นเต้นได้พวกเธอเข้าหาฉินเฟิงพร้อมรอยยิ้มโดยแบ่งงานกันอย่างมีระเบียบ
“เธอสองคน มากับฉัน!”
หลังจากจัดการให้ฉินเฟิงแล้วเฝิงเทียนก็หัวแสยะยิ้มเขาไม่แม้แต่จะมองผู้หญิงสองคนที่ตนเองเพิ่งเลือกและแกล้งทำเป็กระตือรือร้นสุดๆ“นายน้อยฉิน ผมรอไม่ไหวแล้ว ขอพาสาวๆ ไปสนุกกันทั้งคืนก่อน ผมจัดห้อง 666 ไว้ให้คุณแล้ว เมื่อคุณเสร็จแล้ว เดี๋ยวเราจะไปเจอกันที่ห้องซาวน่า”
เฝิงเทียนหัวยิ้มหื่นๆให้กับฉินเฟิงและรีบพาสาวๆ ออกไป ฉินเฟิงอยากจะเรียกเขาไว้แต่เขาก็หายไปเสียแล้ว
เฝิงเทียนหัวไปที่ห้อง665ที่อยู่ถัดจากห้อง 666 และรีบล็อกประตูเขายังไม่ไปที่เตียง แต่รีบหยิบเอาโทรศัพท์ออกมาโทรแทน
ในไม่ช้าสายก็ติด“นายน้อยหม่า ทุกอย่างเป็ไปอย่างราบรื่น ผมพาฉินเฟิงมาแล้วโชว์สนุกกำลังจะเริ่ม!”
เสียงต่ำตอบกลับมา“ดีมาก หากพวกนั้นเริ่มเมื่อไร บอกให้พ่อแกจับกุมได้เลยวิดีโอจะเป็หลักฐานมัดตัวที่ดีที่สุด ดังนั้นต้องให้แน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อย”
“ไม่ต้องห่วงครับนายน้อยหม่า...เอาล่ะ ฉินเฟิงเข้าห้องแล้ว!”
เฝิงเทียนหัววางสายและจ้องไปที่โน้ตบุ๊คบนโต๊ะทันทีหน้าจอแสดงภาพภายในห้องส่วนตัว 666 ของฉินเฟิง
ในตอนนี้ฉินเฟิงเดินเข้าห้อง 666 ในขณะที่กำลังโอบกอดสามสาวอยู่
...
“นายน้อยฉิน ดิฉันชื่อเข่อเอ๋อ”
“นายน้อยฉิน ดิฉันชื่อนาน่า บริการของดิฉันเป็เอกลักษณ์เฉพาะมากนายน้อยฉินจะต้องชอบแน่นอน”
“นายน้อยฉิน ดิฉันถนัดเื่เล่นแบบคอสเพลย์มาก!”
ผู้หญิงทั้งสามคนรีบมาเอาใจฉินเฟิงและทำตัวน่ารักการที่มีโอกาสปรนนิบัติฉินเฟิงทำให้รู้สึกตื่นเต้นยิ่งกว่าถูกหวยเสียอีก
จะเกิดอะไรขึ้นถ้านายน้อยฉินถูกใจพวกเธอ? พวกเธอคงจะทะยานกลายเป็พญาหงส์เลยทีเดียว!
ฉินเฟิงดูเหมือนกำลังพูดและหัวเราะกับเหล่าสาวๆแต่สมองของเขากำลังทำงานหมุนติ้ว
การที่จู่ๆเฝิงเทียนหัวพยายามเข้ามาตีสนิททำให้ฉินเฟิงต้องระมัดระวังตัวถึงขนาดจัดหาผู้หญิงให้เขาถึงสามคน ซึ่งมันผิดปกติ
หลังจากครุ่นคิดสักพักฉินเฟิงก็ยังไม่เห็นเบาะแสอะไร เขาจึงพูดกับเ้าหมูน้อยทางโทรจิต “เ้าหมูน้อยแกรู้หรือเปล่าว่าเฝิงเทียนหัวมันทำอะไรอยู่ห้องไหน?”
เ้าหมูน้อยบุ้ยปากดูเหมือนว่ามันเพิ่งตื่นและพูดอย่างเกียจคร้าน “นายท่าน ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรเล่า”
“เอ้า ไม่ใช่ว่าแกโม้ไว้มากเหรอว่าตัวเองคือหมูไร้เทียมทานผู้ทำได้ทุกอย่าง?”ฉินเฟิงบ่น
“แน่นอน ข้าคือหมูน้อยไร้เทียมทานผู้ทำได้ทุกอย่างแต่นายท่านไม่มีแต้มสำราญพอที่จะปลดล็อกความสามารถของข้า”เ้าหมูน้อยกล่าวและมองไปที่ฉินเฟิงอย่างดูแคลน
มุมปากของฉินเฟิงกระตุกพูดอะไรไม่ออก
โชคดีที่เ้าหมูน้อยบอกต่อว่า“ถ้านายท่านอยากเห็นว่าเฝิงเทียนหัวอยู่ห้องไหนก็แค่ซื้อยันต์มองทะลุราคา 50 แต้มสำราญก็พอแล้ว”
“ดี งั้นซื้อเลย”
หลังจากครุ่นคิดฉินเฟิงก็ใช้แต้มสำราญ 50 แต้มซื้อยันต์มองทะลุเขารู้ว่ามันต้องมีบางอย่างน่าสงสัยเกี่ยวกับเฝิงเทียนหัวแต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเขาจึงไม่สบายใจถ้าไม่ตรวจสอบให้รู้
ฉินเฟิงรู้สึกปวดใจเมื่อมองไปที่แต้มสำราญที่กลายเป็ไข่เป็ดลูกโตในขณะเดียวกันยันต์สีเหลืองก็ปรากฏออกมาในมือดูเหมือนจะมีลายลักษณ์ของตัวอักษรโบราณสีแดงเขียนไว้
ฉินเฟิงมองดูคร่าวๆและพบว่าเขาไม่รู้จักตัวอักษรพวกนี้เลยสักตัว
“นายท่าน ตราบใดที่นายท่านกล่าวใช้ยันต์มองทะลุในใจยันต์ก็จะทำงานและสามารถมองทะลุสิ่งต่างๆ ได้เป็เวลาครึ่งชั่วโมง”เ้าหมูน้อยมองฉินเฟิงอย่างดูถูก ด้วยท่าทีจองหองของมัน ฉินเฟิงเห็นแล้วรู้สึกคันไม้คันมือ
ถ้าเขาสามารถเข้าไปในระบบราชันเ้าสำราญได้เขาคงจะต้องเตะตูดไอ้หมูนี่แน่ๆ
“ทำไมแกไม่พูดแต่แรกฟะ!” ฉินเฟิงบ่น แต่ในใจก็ยังเ็ป
ใช้แต้มสำราญ50แต้มเพื่อมองทะลุครึ่งชั่วโมงออกจะเปลืองโดยใช่เหตุ แต่ไหนๆก็ซื้อมาแล้ว เขาจึงกล่าวใช้ยันต์ในใจ และยันต์ในมือก็หายไปทันที
เมื่อฉินเฟิงเงยหน้าอีกครั้งก็พบว่าสามสาวตรงหน้าอันตรธานหายไปแล้ว
“ไม่ๆ นายน้อยผู้นี้ยังมีเื่ต้องทำ”ฉินเฟิงรีบทิ้งความคิดและหันไปมองกำแพงกำแพงหนาที่ขวางกั้นอยู่ว่างเปล่ากลายเป็กรอบโปร่งใส
นอกจากห้องส่วนตัวห้องอื่นที่อยู่ชั้นสามเขายังเห็นห้องจัดงานเลี้ยงชั้นบนที่เคยอยู่ก่อนหน้านี้
หลังจากซักซ้อมฉินเฟิงก็สามารถควบคุมระยะการมองและสามารถมองสิ่งใดก็ตามที่้า
แต่เขาไม่ดีใจสักนิดเพราะหลังจากมองไปรอบๆมานาน เขาก็ยังหาเฝิงเทียนหัวไม่เจอ แต่กลับเห็นการแสดงหนังสดในทุกห้องแทน
ทว่าในสถานการณ์ที่เห็นได้แต่ไม่สามารถแตะต้องได้มันก็มีทั้งทุกข์และสุขระคนกัน
“นายน้อยผู้นี้ไม่เชื่อหรอกว่าจะหามันไม่เจอไอ้เต่าหัวหดนั่นไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนนะ?”
ฉินเฟิงเริ่มหงุดหงิดและมองดูรอบๆอีกครั้ง ครั้งนี้เขาตั้งใจมองทีละห้องอย่างระมัดระวังโดยไม่ให้หลุดรอดแม้แต่ห้องเดียว
ในที่สุดก็พบว่ามันอยู่ในห้อง665ถัดจากห้องของเขานี่เองมันกำลังนั่งกินแตงโมบนเตียงขณะที่มองดูจอโน้ตบุ๊คอย่างใจจดใจจ่อและภาพบนจอก็เป็ตัวเขาเอง
ฉินเฟิงรู้สึกอยากฆ่าคนทันที!
สีหน้าของเขาคล้ำลงและเดาจุดประสงค์ของเฝิงเทียนหัวออกมันอาจจะแอบบันทึกภาพไว้เพื่อใช้แบล็คเมล์เขาในภายหลัง
ดูเหมือนไอ้เวรนี่มันจะรนหาที่ตายถึงกล้ามาวางแผนกับนายน้อยผู้นี้!ฉินเฟิงมองเห็นภาพที่เฝิงเทียนหัวถูกอัดน่วมจนเป็หัวหมูขณะคุกเข่าร้องขอความเมตตาต่อหน้าเขาแล้ว
เดี๋ยวก่อน!นี่คือโรงแรมหวงเจีย มันจะมีกล้องในห้องของเขาได้อย่างไร?
ทันใดนั้นฉินเฟิงก็รู้ว่านี่มันเป็เื่ใหญ่ต้องมีพนักงานของโรงแรมหวงเจียเป็คนช่วยเฝิงเทียนหัวมันคนนั้นต้องติดตั้งกล้องในห้อง 666 และดูจากท่าทีของเฝิงเทียนหัวดูเหมือนพวกมันจะเตรียมพร้อมกันมานานแล้ว
ฉินเฟิงไม่คิดว่าเฝิงเทียนหัวจะมีความสามารถติดสินบนพนักงานระดับสูงของโรงแรมหวงเจียเพราะพนักงานธรรมดาไม่มีสิทธิ์ติดตั้งกล้องในห้องส่วนตัว
“นายน้อยผู้นี้ต้องไปทำธุระบางอย่าง พวกเธอสามคนรออยู่ที่นี่ถ้าไม่มีอะไรทำก็อย่าไปไหน” ฉินเฟิงส่งยิ้มให้สาวทั้งสามคนและเดินออกไปจากห้อง
เขากำลังจะไปดื่มชากับเฝิงเทียนหัว!
หลังจากเดินออกมาฉินเฟิงก็พิงอยู่หน้าประตูห้อง 665 เขาเปิดประตูไม่ได้ถ้าไม่มีคีย์การ์ดแต่เขาเห็นทุกการกระทำของเฝิงเทียนหัวอยู่ข้างใน
ตอนนี้เฝิงเทียนหัวดูกังวลอย่างมากเพราะบนหน้าจอฉินเฟิงหายไปแล้ว และไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน หลังจากอดทนมาหลายนาทีเขาก็นั่งไม่ติดอีกต่อไป เขากลัวว่าจะมีบางอย่างผิดแผนจึงรีบเปิดประตูออกไปหาฉินเฟิง แต่เมื่อก้าวออกมาเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะที่ทำให้เขาต้องใจนล้มคะมำ
“โย่...นายน้อยเฝิง มาสนุกอยู่ห้องข้างๆ ฉันนี่เอง”
“อ้าว...ทำอะไรอยู่น่ะ ทำไมถึงคุกเข่าเมื่อเห็นหน้านายน้อยผู้นี้เล่า ยังไม่ถึงวันตรุษจีนสักหน่อยต่อให้คุกเข่าฉันก็ไม่มีอั่งเปาให้หรอกนะ”ฉินเฟิงยิ้มและมองเฝิงเทียนหัวที่ล้มคะมำบนพื้น
เฝิงเทียนหัวล้มแรงมากจนรู้สึกว่าก้นกำลังจะแหกเขากัดฟันเพื่อทนความเ็ป
เขารีบใจเย็นลงเพราะเชื่อว่าฉินเฟิงมาที่นี่ด้วยความบังเอิญเป็ไปไม่ได้ที่มันจะจับไต๋เขาได้
เว้นแต่ว่า...มันจะมองทะลุกำแพงเท่านั้น
“นายน้อยฉิน อย่าล้อเล่นอีกเลย อยู่ๆ ก็โผล่มาเลยทำให้ผมใมากว่าแต่...ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ ไม่ไปสนุกกับสามสาวพวกนั้นล่ะ?” เฝิงเทียนหัวถาม
“ฮ่าๆ ฉันคิดว่าคนน้อยไปเลยไม่ค่อยตื่นเต้นฉันกะว่าจะเรียกผู้หญิงในห้องของนายด้วย ชายสองหญิงห้า เป็ไง...น่าเร้าอารมณ์ดีหรือเปล่า”
ไอ้หนูแกแสดงได้เนียนดีนะ แต่นายน้อยผู้นี้อยากเห็นจริงๆ ว่าจะแสดงไปได้นานแค่ไหน