ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง (จบ)
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
ไม่รู้ว่าใครเป็คนพูดขึ้นเป็คนแรก “แม่นางเฟิง ไม่เป็ไรนะ ท่านได้พยายามสุดความสามารถแล้ว! ต่อให้ท่านแพ้ ก็แพ้อย่างสมศักดิ์ศรี!”
ต่อมามีเสียงสนับสนุนด้วยคำพูดลักษณะคล้ายคลึงกันมากขึ้นเรื่อยๆ
“ถูกต้อง พวกเราไม่กล่าวโทษท่านหรอก ท่านยังคงเป็วีรบุรุษในใจของพวกเราเสมอ!”
“แม่นางเฟิง ท่านเก่งมาก!”
“แม่นางเฟิง ท่านเก่งที่สุด!”
“...”
ได้ยินคำปลอบโยนที่เต็มไปด้วยความเข้าอกเข้าใจจากทุกคนแล้ว กระบอกตาของเฟิ่งเฉี่ยนพลันร้อนผ่าว นางแทบจะให้อภัยตนเองไม่ได้
นางได้รับความเมตตาและปกป้องมากมายจากทุกคนถึงเพียงนี้ได้อย่างไร แล้วนางเป็วีรบุรุษในหัวใจพวกเขาได้อย่างไร
“ข้าขอโทษทุกท่าน!” นางพูดอึกอัก
คนที่อยู่ห้องโถงชั้นล่างต่างพากันกระบอกตาแดงก่ำ นาทีนี้ พวกเขามีหัวใจดวงเดียวกัน ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข
มีเสียงเย้ยหยันดังขึ้นจากห้องพิเศษฝั่งตรงข้ามในตอนนี้ “นี่เ้ากำลังจะออกมายอมรับความพ่ายแพ้ด้วยตัวเองใช่หรือไม่”
เฟิ่งเฉี่ยนเงยหน้ามองไปเห็นเพียงซือคงจวินเย่เดินมาถึงริมหน้าต่าง พร้อมกับรอยยิ้มถากถางที่ส่งมาให้นาง ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลน
“ข้าขอเตือนเ้า ให้รีบยอมแพ้แต่โดยเร็ว! จะได้ไม่ต้องเสียเวลาของทั้งสองฝ่าย!”
ผู้ชมจากแคว้นหนานเยียนพากันวิพากษ์วิจารณ์
“ยอมแพ้เถอะ!”
“คิดจะเอาชนะองค์ชายสามของพวกเรา แทบจะเป็การเอาไข่ไปกระแทกหินชัดๆ ไม่รู้จักประมาณตน!”
“นักเดินหมากทั้งหมดของแคว้นเป่ยเยียนพ่ายแพ้ให้กับองค์ชายสาม ข้าขอเตือนพวกเ้า ต่อไปอย่าได้เดินหมากอีก ให้ถอนตัวออกไปจากวงการการเดินหมากล้อมจะดีกว่า!”
“ถอนตัว!”
“ถอนตัว!”
“ถอนตัว!”
“...”
เสียงของผู้ชมหมากล้อมแคว้นหนานเยียนดังขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาร้องว่า ถอนตัว นักเดินหมากและผู้ชมจากแคว้นเป่ยเยียนล้วนเกิดโทสะ
จ้าวฉีและคนอื่นๆ ลุกขึ้นมาอย่างเดือดดาล
“เกินไปแล้ว!”
“เหตุใดจึงดูถูกคนเช่นนี้”
“ต่อให้พวกเราแพ้แล้ว พวกเราก็ไม่มีทางเสียศักดิ์ศรี!”
“เลิกคิดที่จะให้พวกเราถอนตัวจากการเดินหมากล้อมได้เลย!”
“พวกเราไม่มีทางถอนตัวจากการเดินหมากล้อมโดยเด็ดขาด!”
“...”
ซือคงจวินเย่มองลงมาจากมุมสูง เขากวาดตามองคนที่อยู่ชั้นล่างแล้วแค่นยิ้มดูแคลนพูดเสียงขึ้นจมูก “พวกหัวมงกุฎท้ายั!”
เฟิ่งเฉี่ยนกำมือเป็หมัดแน่น นางโกรธเหลือเกิน
น่ารังเกียจที่สุด!
ถึงกับดูิ่นักเดินหมากของแคว้นเป่ยเยียนถึงเพียงนี้!
ในขณะเดียวกัน นางรู้สึกกลัดกลุ้ม
ทั้งหมดนี้ล้วนเป็เพราะนาง นางเอาชนะซือคงเซิ่งเจี๋ยไม่ได้ ดังนั้นจึงทำให้นักเดินหมากของแคว้นเป่ยเยียนต้องพลอยมาถูกลบหลู่ดูิ่ไปด้วย!
นางไม่ยินยอมถอดใจจริงๆ!
ปลายเล็บจิกลึกเข้าไปในฝ่ามือ นางถลึงตามองซือคงจวินเย่ด้วยดวงตาที่แทบจะพ่นไฟโทสะออกมาได้!
“ข้าไม่มีทางยอมแพ้! ต่อให้ข้าต้องตาย ก็ต้องยืนตาย! ข้าจะสู้ตายจนวินาทีสุดท้าย!”
คำพูดของนางได้ใจของทุกคน
“แม่นางเฟิงพูดได้ดี!”
“ต่อให้ต้องยืนตาย ก็ไม่ยอมมีชีวิตด้วยการคุกเข่า!”
“แม่นางเฟิง พวกเราสนับสนุนเ้า!”
ซือคงจวินเย่แค่นหัวเราะเสียงเย็นอย่างไม่ยี่หระ
เฟิ่งเฉี่ยนกลับไปนั่งอีกครั้ง นางรวบรวมสมาธิใคร่ครวญการเดินหมากก้าวต่อไป ต่อให้พ่ายแพ้ นางก็ต้องพ่ายแพ้อย่างงดงาม!
เสียงของฟ่านฟ่านดังขึ้นในหัวของนางในตอนนี้ [เ้านาย ท่านยังมียันต์โชคดีอีกแผ่นหนึ่ง ลองใคร่ครวญดูขอรับว่าจะใช้หรือไม่?]
เฟิ่งเฉี่ยนดวงตาเป็ประกาย ใช่แล้ว นางยังมียันต์โชคดีอีกแผ่นหนึ่ง!
แต่สถานการณ์ตอนนี้แม้แต่เทพเซียนก็ยากจะกู้สถานการณ์ได้ ยันต์โชคดีจะช่วยได้หรือไม่
“ไม่สนแล้ว! ลองดูสักตั้งก็แล้วกัน!”
นางลอบใช้ยันต์โชคดีแล้วรอปาฏิหาริย์บังเกิด
เฟิ่งเฉี่ยนรอคอยพร้อมกับมองไปรอบๆ จะมีความโชคดีเกิดขึ้นหรือไม่นะ
ตำราหมากล้อมตกลงมาจาก์หรือ
คู่ต่อสู้หมดสติกะทันหันต้องส่งตัวไปรักษาหรือ
หรืออาจจะเวลาย้อนกลับ เดินหมากใหม่อีกหนึ่งกระดาน
...
หนึ่งนาทีผ่านไป...
สองนาทีผ่านไป...
สามนาทีผ่านไป...
จากนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น ความเปลี่ยนแปลงเพียงอย่างเดียวก็คือมีแมลงวันน่ารำคาญตัวหนึ่งบินเข้ามาจากนอกหน้าต่าง มันบินรอบๆ ตัวนางไม่ยอมห่าง ร้องเสียงหวึ่งๆ ไม่หยุด ทำให้คนรำคาญอย่างที่สุด!
“ไป ไปเลยนะ!”
“ยังมาอีก ระวังข้าจะตีเ้าให้ตาย!”
“ออกไปนะ!”
เฟิ่งเฉี่ยนไล่แมลงวันอย่างหงุดหงิด เห็นอยู่กับตาว่าเวลาที่มีผลของยันต์โชคดีกำลังจะหมดลง แต่เหตุใดเื่ดีๆ ยังไม่เกิดขึ้นอีกนะ เฟิ่งเฉี่ยนเริ่มสงสัยว่าหมากกระดานนี้กระทั่งยันต์โชคดีก็สามารถแก้ไขสถานการณ์ไม่ได้หรือ
[เ้านาย เวลาของยันต์โชคดีเริ่มนับถอยหลัง 10, 9, 8...]
เฟิ่งเฉี่ยนโมโหแล้ว เกินเยียวยา ยากจะเกินเยียวยา
“ตายก็ตายเหอะ!”
นางหยิบหมากขาวขึ้นมาตัวหนึ่ง คิดจะวางลงบนตำแหน่งที่นางใคร่ครวญ...
ทันใดนั้น แมลงวันตัวนั้นบินพุ่งเข้ามาหานางราวกับเสียสติ มันชนเข้ากับปลายจมูกของนาง เฟิ่งเฉี่ยนรู้สึกคันจมูกจึงเงยหน้าขึ้นจามครั้งหนึ่ง
“ฮัดเช้ย!”
อาจเป็เพราะจามแรงไปหน่อย มือของนางจึงพลอยสั่นไปด้วย หมากที่อยู่ในมือจึงหลุดมือร่วงหล่นลงบนกระดานหมาก
แทบจะเป็เวลาเดียวกันกับที่เวลามีผลของยันต์โชคดีหมดลง
หมากวางลงบนกระดาน เด็กเดินหมากรีบนำตำแหน่งของหมากขาวรายงานออกไป
เฟิ่งเฉี่ยนได้สติ ก้มลงมองพบว่าไม่ได้วางหมากในตำแหน่งที่นางคิดเอาไว้ แต่กลับวางลงอีกตำแหน่งหนึ่ง นางตกตะลึงรีบร้องเรียกเด็กเดินหมากเอาไว้ “ช้าก่อน ข้าหลุดมือน่ะ!”
เด็กเดินหมากกลับพูดอย่างเป็งานเป็การ “ขออภัย แม่นางเฟิง ตามกฎของการแข่งขันเดินหมากล้อม วางหมากแล้วเปลี่ยนใจไม่ได้! ไม่ว่าจะเป็เพราะสาเหตุอันใดก็ตาม ทันทีที่วางหมากลงบนกระดานหมากแล้ว ไม่อาจเปลี่ยนใจได้อีก!”
เฟิ่งเฉี่ยนรู้สึกหน้ามืด นางคิดไม่ถึงเลยว่านางจะต้องมาจามในเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้!
นางเคยคิดถึงบทสรุปที่เลวร้ายที่สุด แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็เช่นนี้!
เฟิ่งเฉี่ยนหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก
บนกระดานหมากใหญ่ หมากขาวเคลื่อนไหวแล้ว!
สายตาของทุกคนต่างจับจ้องกระดานหมากใหญ่!
จ้าวฉีพูดเสียงดัง “หมากขาวเดินแล้ว! ในที่สุดหมากขาวก็เดินแล้ว! ตรงนี้...เอ๊ะ เหตุใดจึงเดินตรงนี้ หากเดินตรงนี้ เช่นนั้นหมากดำ...”
หมากก้าวนี้ทำให้ทุกคนมองไม่ออก ไม่มีใครอ่านความคิดของหมากขาวออกไปชั่วขณะหนึ่ง!
หานไท่ฟู่ไม่คาดหวังอะไรอีกแล้ว “แพ้แล้ว หมากขาวสิ้นหนทาง ไม่อาจแก้ไขอะไรได้อีก...”
“ช้าก่อน!” ฟางเสียพลันส่งเสียงขึ้นมา ดูเหมือนเขาจะพบสิ่งใด เขาดีดตัวออกจากที่นั่งแล้วะโขึ้นมา ดวงตาทั้งคู่จ้องกระดานหมาก เขายืนยัน “นี่! นี่! ์! ข้าไม่ได้ดูผิดกระมัง”
หานหลินเยว่ถามอย่างตื่นตระหนก “ศิษย์พี่ฟาง เกิดอะไรขึ้นเ้าคะ เกิดเื่อะไรขึ้น”
ฟางเสียจับมือหานหลินเยว่ด้วยความตื่นเต้น “ชนะแล้ว! ชนะแล้ว!”
หานหลินเยว่สะดุ้งโหยง จากนั้นจึงส่ายหน้ายิ้มขื่น “ศิษย์พี่ฟาง แพ้ชนะเป็เื่ธรรมดา ต่อให้แม่นางเฟิงพ่ายแพ้ พวกเราก็เริ่มใหม่ได้ ท่านอย่าได้คิดไม่ตก!”
ในสายตานาง ศิษย์พี่ตื่นเต้นเกินไป จึงเกิดจินตนาการ
ฟางเสียส่ายหน้าแรงๆ เขาชี้ไปบนกระดานหมาก “ชนะแล้ว! หมากขาวชนะแล้วจริงๆ! ไม่เชื่อเ้าดูสิ!”
หานหลินเยว่หันไปมองกระดานหมากอีกครั้ง แต่เมื่อดูอย่างละเอียดแล้วนางยังคงไม่เข้าใจอยู่นั่นเอง
ฟางเสียอธิบายอย่างเร่งรีบ “อย่าดูเพียงพื้นที่เล็กๆ ที่เดินหมากเท่านั้น ให้ดูทั้งหมด! นี่คือค่ายกลสี่ประสาน นั่นก็คือ ค่ายกลอายุยืน ที่ตำราเดินหมากโบราณเคยเขียนเอาไว้! ทันทีที่ค่ายกลอายุยืน ปรากฏ ย่อมทำลายล้างไปทั้งแปดทิศ! หมากขาวชนะแล้ว!”
หลังจากได้ยินคำพูดของฟางเสีย นักเดินหมากที่มีทักษะค่อนข้างสูงจึงกระจ่างแจ้ง พวกเขาตื่นเต้นจนแทบคลุ้มคลั่ง!
“ค่ายกลอายุยืน! เป็ค่ายกลอายุยืนในตำนานจริงๆ!”
“หมากก้าวนี้ เยี่ยมยอดจริงๆ!”
“ข้าไม่อยากเชื่อ!”
“มือชั้นเทพ เป็มือชั้นเทพอีกแล้ว!”
“...”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
