ภายในห้องก็เงียบสนิทหลังจากที่อัยย์เดินออกไปตามที่เอิงเอยบอก สีหน้าของเอิงเอยยังคงนิ่งเรียบ แต่ภายในใจกลับเต้นไม่เป็จังหวะ ทั้งดีใจที่ได้พบ แต่แปลกใจที่ทำไมจันทร์เ้าถึงมากับอัยย์ ในใจคิดสงสัยมากมาย และไม่ทันระวังตัว ก็โดนจันทร์เ้าจู่โจมเข้ามาแบบไม่ทันตั้งตัว มานั่งคร่อมเธอไว้และล็อคมือทั้งสองข้างไม่ให้ขัดขืน
“เธอจะทำอะไรพี่นะจันทร์ ลุกออกไปเดี๋ยวนี่นะ”
“ทำไมจะทำไม่หรือลืมผัวคนนี้ไปแล้ว จะให้ทบทวนความจำมั้ย ว่าเธอก็เป็เมียของฉัน”
ไม่ทันที่เอิงเอยจะตอบ ก็ถูกจันทร์เ้าจูบเข้าไปอย่างเต็มแรงและบ้าคลั่ง ทำให้เอิงเอยเจ็บปาก แต่เธอก็ไม่ยอมกัดริมฝีปากจันทร์เ้าจนได้เื แต่จันทร์หรือจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ ในเมื่ออุส่าวางแผนเพื่อที่จะเข้ามาถึงตัวเอิงเอยได้ จันทร์เ้าต้องเสียเงินไป2ล้านเพื่อจ้างให้เพื่อนของอัยย์ พาอัยย์มาเลี้ยงวันเกิดที่คลับบาร์ของจันทร์เ้า
เมื่อจันทร์เ้าเก็บความหวานภายในปากเอิงเอยจนพอใจ ก็ปล่อยเธอให้เป็อิสระ และบอกว่า
“ถ้าไม่อยากให้ฉันทำแบบนี่กันอัยยะ พี่เอยต้องยอมมาเป็เมียเก็บชั่วคราวของจันทร์ ไม่งั้นจันทร์จะเอาอัยย์มาเป็เมียแล้วเขี่ยทิ้ง เหมือนที่พี่เอยเคยเขียจันทร์ทิ้งหลังจากที่เอากัน”
“อะไรนะ เธอจะบ้าหรือจันทร์เ้า จะให้ฉันเป็เมียเก็บ ไม่เอาด้วยหรอกนะ อีกอย่างฉันต้องเลี้ยงลูก จะให้ฉันทำเื่แบบนั้น ไม่เอาแน่”
“ไม่ต้องรีบตอบผัวขนาดนั่นก็ได้เมียจ๋า จันทร์ให้เวลาพี่เอยคิดเอาว่าจะเป็นางบำเรอให้ผัวคนนี้ หรือจะเป็คุณแม่ยาย แล้วให้ลูกสาวปลอมๆ มาเป็นางบำเรอผัวตัวเอง”
“อย่านะจันทร์ อย่าทำแบบนั้นกับน้องอัยย์ ลูกของพี่เป็เด็กดี แล้วน้องอัยย์ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเื่ของเรา”
“งั้นแสดงว่ายอมชดใช้ในสิ่งที่พี่เอยทำไว้กับจันทร์แล้วสินะ ดีจันทร์จะได้เอาคืนให้สาสมกับที่พี่เอย ได้จันทร์แล้วทิ้งไปแต่งงานกับพี่เขยตัวเอง”
“จันทร์พี่ขอเวลาคิดก่อน แต่ตอนนี้ลุกขึ้นออกไป เดี๋ยวน้องอัยย์เข้ามาเห็นมันจะแย่”
“ก็ช่างสิ จันทร์ไม่แคร์ ผัวเมียเขาจะคุยกันยัยเด็กนั้นไม่เกี่ยว รีบให้คำตอบจันทร์ด้วย อย่าต้องให้รอนาน เพราะถ้านาน จันทร์อาจจะเปลี่ยนใจ ทำให้อัยย์ชอบจันทร์แทน หลังจากนั่นก็พาไปจบที่โรงแรม และเขี่ยทิ้งเหมือนขยะไร้ค่า ให้ช้ำใจเล่น จะดีกว่ามั้ย”
“หยุดเลยนะจันทร์เ้า ทำไมเธอเปลี่ยนไปขนาดนี้ จันทร์เ้าที่พี่รู้จักเป็เด็กน่ารัก ขี้อ้อน แต่ทำไมตอนนี้ถึงร้ายกาจได้ขนาดนี้”
“ก็เพราะจันทร์แค้นพี่เอยมากไง ทิ้งกันแบบไม่ใยดี มีแค่จดหมายฉบับเดียว บอกแค่ว่า พี่จะแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่ง ขอให้จันทร์ลืมพี่และเริ่มต้นชีวิตให้ดี หลังจากที่เราพึ่งมีอะไรกัน เราคบกันมา 6 ปี พี่บอกให้ลืมพี่และเริ่มต้นชีวิตใหม่ พี่เอยคิดว่ามันง่ายนักหรือไง เป็เมียเราแล้ว แต่กลับทิ้งเราไปแต่งงานกับผู้ชาย เป็พี่ พี่ทนได้มั่ย”
“พี่ขอโทษ จันทร์เ้า พี่มีความจำเป็ แต่พี่บอกเธอไม่ได้ พี่สัญญากับคนคนนั้นไปแล้ว”
“จันทร์จะรอคำตอบ อย่าช้าล่ะ”
ก่อนจะลุกขึ้น จันทร์ก็ประกบจูบเอิงเอยอีกรอบ แต่คราวนี้กลับนุ่มนวลเต็มไปด้วยความหลงไหลและความเสน่หาและคิดว่า
//ทำไมถึงยังจูบไม่เก่งเหมือนเดิมเลยละ แต่งงานมีผัวใหม่น่าจะเก่งขึ้นสิ แต่ทำไมกลับจูบเหมือนครั้งแรกที่มีอะไรกันละ//
จูบนั้นช่างยาวนาน จนทำให้คนทั้งสองหลุดลอยไปด้วยความคิดถึงที่มีต่อกัน สองมือที่กำลังประสานกันและโน้มตัวลงไปที่โซฟายาว ปล่อยอารมณ์เคลิบเคลิ้มไปกับความ้าของกัน รสจูบและการซุกไซร้ของจันทร์เ้าทำให้เอิงเอยที่ไม่เคยมีอะไรกับใครอีกเลยหลังจากที่เธอเสียพรหมหจรรย์ให้กับจันทร์เ้าไป และจันทร์เ้าเองก็ยังคงรักและคิดถึงเอิงเอยเสมอ ทั้งๆ ที่ควรจะแค้นเธอ แต่ทำไมจันทร์เ้าในตอนนี้ถึงอยากถนอมเธอละ จันทร์เ้าๆ ค่อยๆ ส่งมอบความสุขและความ้าให้กับเอิงเอย ด้วยความนุ่มนวล ทำให้เอิงเอยสติหลุดลอยไปไม่น้อย และไม่ได้ขัดขืนอะไร จันทร์เ้ากับเอิงเอยที่ตอนนี้ร่างกายเปลือยเปล่าร่างกายเบียดเสียดกันจนเป็เนื้อเดียวกัน จันทร์เ้าค่อยๆ เลื่อนหน้าจูบลงไปจนถึงตรงกลางหว่างขาก่อนจะค่อยๆ อ้าขาของเอิงเอยออก แค่นั้นแหละทำให้เอิงเอยได้สติ เธอจึงร้องห้ามและมันสายไปหมดเสียทุกอย่าง
“อือ..จันทร์..อย่าทำพี่...พี่ขอร้อง” จันทร์เ้าที่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ยอมรอคำตอบใดๆ อีก และไม่ยอมปล่อยให้เอิงเอยหลุดมือไปได้ง่ายๆ จันทร์เ้าซุกหน้าฝังเข้าไปยังร่องรักของเอิงเอย และใช้ลิ้นดูดเลียไปทั่วร่องรักในใจก็คิดว่า
**ทำไมถึงยังสีสวยและหอมหวานเหมือนเดิมล่ะ นี่เธอผ่านการมีผัวมาแล้วจริงๆ หรือเอิงเอย**
แต่จันทร์เ้าก็ไม่อยากสนใจอะไรมากมายนอกจากการััเอิงเอยในเวลานี้ เมื่อจันทร์เ้าเห็นว่าอดีตคนรักพร้อมแล้วสำหรับศึกรักจึงสอดใส่เรียวนิ้วยาวเข้าไปแต่ทำไมมันถึงคับแคบและตอดรัดนิ้วเขาแบบนั้นล่ะ ทำให้ภายในใจของจันทร์เ้าสงสัยไม่น้อย ถึงลองดันเข้าไปจนสุดแรง ทำให้เอิงเอยถึงกับสะดุ้งสุดตัวและพยายามถอยหนี สีหน้าของเธอบ่งบอกว่าเจ็บไม่น้อย กับการรุกล้ำเข้าไปอย่าไม่ปราณีกัน
“จันทร์พี่เจ็บ ถ้าไม่รักกันก็เมตตากันบ้าง”
จันทร์เ้ามองเอิงเอยอย่างไม่เข้าใจและไม่แน่ใจ ถึงจันทร์เ้าจะนอนกับผู้หญิงมากมาย แต่ไม่เคยมีใครที่จะบริสุทธ์สักคนเพราะจันทร์เ้าไม่อยากรู้สึกผิดที่ไปพรากพรหมจรรย์ของเด็กสาวคนไหน เพราะคนเดียวที่จันทร์เ้า้าพรากพรหมจรรย์คือเอิงเอยที่เธอรัก หลังจากที่จันทร์เ้า ได้มอบความสุขให้เอิงเอยหลังจากที่ห่างหายกันไปนานถึง 19 ปี จันทร์เ้าที่ตอนนี้นอนกอดเธออยู่บนโซฟาก็ถามว่า
“นานแค่ไหนแล้วพี่เอย ที่ไม่ได้มีอะไรกับใคร” ที่จันทร์เ้าเพราะ้ามั่นใจ จันทร์เ้าเห็นเอิงเอยเืออกเหมือนครั้งแรกที่มีอะไรกัน
“ค่ะ..” จะให้เอิงเอยตอบเขายังไงละ ว่าตลอดมาเธอไม่เคยมีอะไรกับใครเลยนอกจากจันทร์เ้า เพราะเธอรักแค่จันทร์เ้าเท่านั้น และสาบานกับตัวเองว่าตลอดชีวิตจะมีสามีแค่คนเดียวก็คือจันทร์เ้า แต่เหตุผลที่เธอต้องแต่งงานเพื่อมาดูแลหลานแทนพี่สาวที่ป่วยตาย และพี่เขยก็กำลังเสียใจอย่างหนักจนคิดฆ่าตัวตายบ่อยครั้ง ญาติทางพ่อของหลานก็จ้องแต่จะเข้ามาหุบสมบัติโดยอ้างสิทธ์การขอหลานของเธอไปเลี้ยงดู เอิงเอยเลยจำเป็ต้องเสียสละตัวเองเพื่อนดูแลหลานแทนพี่สาว และพี่เขยก็ทำพินัยกรรมระบุให้เอิงเอยมีสิทธิ์ในการเลี้ยงหลานจนถึงอายุ 20 ปี ทรัพย์สินทุกอย่างก็จะตกเป็ของหลานโดยชอบธรรม จะเหลือให้เธอเพียงที่ดินหลังสมรสและเงินสดในบัญชีอีก 30 ล้าน แต่เธอบอกเื่นี้กับจันทร์เ้าไม่ได้ และยิ่งบอกไม่ได้ เื่ที่แม่ของจันทร์เ้าเป็คนสั่งให้เธอออกไปจากชีวิตจันทร์เ้า
แต่พอไม่นานสามีของเอิงเอยที่เป็พี่เขยก็ยิงตัวตายหลังจากแต่งงานได้ 2 อาทิตย์ ในวันที่เอิงเอยพาหลานไปนอนที่โรงพยาบาลเพราะไม่สบาย หลังจากนั้นเอิงเอยเมื่อรู้ว่าตนเป็อิสระจึงอยากจะติดต่อต่อจันทร์เ้า แต่เธอก็รู้ว่าเธอทำร้ายจิตใจจันทร์เ้าเอาไว้มาก จึงไม่ได้ติดต่อกลับไปและทิ้งทุกอย่างไว้เื้ั ทั้งๆ ที่เธอรักจันทร์มากตลอด
“ถ้าพี่บอกจันทร์จะเชื่อพี่หรือคะ”
“ก็ลองบอกมาสิ แล้วจันทร์จะคิดเองว่าควรเชื่อมั้ย”
เอาจริงๆ จันทร์เ้าก็ค่อยข้างมั่นใจไม่น้อยว่าเอิงเอยคงไม่เคยมีอะไรกับใครเลย นอกจากตัวเอง
“พี่มีสามีนะ พี่ผ่านมือคนอื่นมาแล้วนะ” เอิงเอยโกหกจันทร์เ้าไป แต่สิ่งที่จันทร์เ้าตอบกลับ ทำเธอเจ็บจื๊ดขึ้นมาในหัวใจ แต่เธอก็นิ่งเพราะรู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธ์ที่จะไปหึงหวงเขา เพราะเธอเองที่เดินออกจากจันทร์เ้าก่อนแถมยังแต่งงานเพื่อช่วยหลาน
“งั้นหรือ พี่ก็ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวของจันทร์ ยังไงวันนี้ก็ถือว่าเป็ดอกเบี้ย แล้วจันทร์จะมาฟังคำตอบ แต่อย่าช้าล่ะ ไม่งั้นถ้าวันไหนจันทร์เงี้ยนขึ้นมา จันทร์อาจจะไม่มั่วกับอัยย์ก็ได้นะ”
จันทร์เ้าลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า ก่อนจะกลับออกไปก็ก้มลงมาจูบเอิงเอย ใบหน้ามีแต่รอยยิ้มที่มีความสุข เมื่อจันทร์เ้าเดินจากไป เอิงเอยก็ใส่เสื้อผ้าและนั่งร้องไห้ เธอยอมรับว่าเสียใจ เธอไม่เคยมีอะไรกับใคร แม้แต่กับสามีที่แต่งงานกัน นอกจากจันทร์เ้าคนเดียว ตลอดเวลาที่ผ่านมา เอิงเอยรักเพียงจันทร์เ้าคนเดียว
เมื่อจันทร์เ้าได้ยินแบบนั้นก็คิดว่า มันต้องมีอะไรสักอย่างที่เอิงเอยปิดบังตนเองอยู่ เพราะสิ่งที่ตนเองเห็นมันก็ชัดเจนว่าเธอพูดโกหก เืสีแดงสดที่ไหลออกมามันก็บ่งบอกว่าเธอไม่เคยผ่านมือใครเลยนอกจากตน มันยิ่งทำให้จันทร์เ้าคิดว่า มันก็คุ้มแล้วที่จะมั่วกับเธออีก จันทร์เ้าโทรไปหาเลขาส่วนตัวและบอกให้ไปสื่อเื่ราวของเอิงเอยมาทั้งหมดว่าทำไมถึงหนีหายไปจากกัน และเพราะอะไรถึงต้องแต่งงาน และหลังจากนั้นเคยมีใครเข้ามาในชีวิตอีกมั้ย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้