ความล่อตาล่อใจของชีพจรัปฐีนั้น เป็ไปดั่งที่เหยาเจิ้งเทียนได้กล่าวไว้ มันแพร่กระจายไปทั่วเกาะจิ๋วหวู่ และเกาะใกล้เคียงอย่างรวดเร็ว ผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงบางคน ไม่อาจทนนิ่งเฉยได้อีก พวกเขาออกจากสำนัก พากันมุ่งหน้าไปยังเกาะจิ๋วหวู่ทันที
เมื่อมาถึง กลุ่มผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงที่ล้วนมีพลังมหาศาล ในใจก็คิดว่า กู่ไห่มีพลังเพียงระดับแก่นทองคำ และอาศัยกระบี่โลหิตโกงการต่อสู้เท่านั้น ขอแค่สบโอกาส ก็สามารถจัดการกับอีกฝ่ายได้ในคราเดียว
ทันทีที่เหล่ายอดฝีมือมาถึงนอกวังหลวงแห่งราชวงศ์ต้าฮั่น เกือบทุกคนก็ปล่อยกลิ่นอายแห่งพลังของตนออกมา อีกทั้งยังมีเหล่าผู้ฝึกตนนับไม่ถ้วน ยืนล้อมรอบูเาสูงนอกพระราชวัง
แม้รอบูเา จะมีกำลังทหารมนุษย์จำนวนมากประจำการ แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของเหล่าผู้ฝึกตนแม้แต่น้อย
ทว่า ภาพบนหน้าผาสูง กลับทำให้ผู้ฝึกตนเ่าั้เกิดความหวาดกลัวไปตามๆ กัน
เมื่อพบว่าบนหน้าผาแห่งนี้ มีผู้น่าเวทนาถูกตรึงอยู่ถึงหกสิบคน บ้างก็ตายเพราะถูกแสงแดดแผดเผา บ้างยังไม่ตาย แต่จุดตันเถียนถูกทำลายไปสิ้น
“นั่นมันหัวหน้าสำนักไท่หยวน แห่งเกาะปาจิ่ว? ผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงนี่นา!”
“นั่นคือผู้ฝึกตนระดับพลังหยวนอิง? อ่า! พวกเขาล้วนถูก...”
“นี่คือผู้ฝึกตนระดับพลังหยวนอิงอย่างนั้นหรือ?”
ทุกคนต่างมองไปยังหน้าผา แล้วเหล่าผู้ฝึกตนทั้งระดับหยวนอิง แก่นทองคำ และก่อ์ ต่างก็พากันพลางสูดลมหายใจลึก
“อา? อาจารย์ ท่านมาทำอะไรที่นี่?” ผู้ฝึกตนที่อยู่ในระดับแก่นทองคำมองดูชายชุดขาว ที่จู่ๆ ก็เดินมาข้างตนด้วยความประหลาดใจ
ชายชุดขาวเบิกตากว้างอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นภาพตรงหน้า “ศิษย์พี่ของเ้ากลับไปรายงานข้าว่า กู่ไห่ได้ชีพจรัแล้ว มันมีประโยชน์ต่อสำนักเรามาก ผู้าุโอีกสามท่านของเ้า ก็กำลังจะมาถึงในไม่ช้า แต่... มันเกิดอะไรขึ้นกับที่นี่กันแน่?”
“ท่านอาจารย์ หลายวันมานี้ มีผู้คนมากมายที่้าจะแย่งชิงชีพจรั ทว่าคนที่ฝืนบุกเข้าไปในพระราชวังต้าฮั่น ล้วนได้รับจุดจบเช่นนี้ คนทั้งหกสิบคนเ่าั้ ต่างเป็ผู้ฝึกตนระดับหยวนอิง
อ้อ! นั่นจับได้อีกห้าคน... ดูสิ! อาจารย์ ดูทางนั้น พวกเขาก็พิการเช่นกัน มีเพียงผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงเท่านั้น ที่จะถูกตรึงไว้กับหน้าผาแห่งนี้!” ผู้ฝึกตนระดับแก่นทองคำ ชี้ไปยังจุดที่อยู่ไม่ไกลนัก
“มีเพียงผู้ฝึกตนระดับพลังหยวนอิงเท่านั้น จึงจะถูกตรึงไว้เช่นนี้อย่างนั้นหรือ?” ชายชุดขาวหันกลับไปมองด้วยใบหน้าถอดสี
ตามคาด เหล่าองครักษ์ของราชวงศ์ต้าฮั่นนำผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงที่ถูกจัดการไป มายังบริเวณตีนเขา แล้วใช้ตะปูยาวตอกร่างอันหมดสภาพเ่าั้ เอาไว้บนหน้าผา
“อาจารย์ เช่นนี้แล้ว ท่านกับผู้าุโทั้งสาม ก็ยังคิดที่จะไปอีกหรือ?” ผู้ฝึกตนระดับแก่นทองคำ หันไปมองชายชุดขาวผู้เป็อาจารย์
ใบหน้าของชายชุดขาวแข็งทื่อไปชั่วขณะ อยากจะตบศิษย์ที่น่าระอาผู้นี้ให้ตายๆ ไปเสีย
...
บนท้องฟ้า เหนือทะเลพันเกาะ
ตูม!
เกิดคลื่นั์ขึ้นอีกครั้ง
หลี่เฉินจียืนอยู่บนเรือเหาะ พร้อมถือคันธนูยาวสีม่วงทองไว้ในมือ
ปัง!
สายธนูดีดกลับคืนสู่ตำแหน่ง สายรุ้งยาวยี่สิบสายราวกับสายฝนที่พุ่งตรงไปยังเต่าั์ ซึ่งลอยตัวอยู่ในทะเล
“โฮก...!”
เต่าั์คำรามลั่น กระดองเต่าแผ่ขยาย โล่รูปกระดองเต่าอันหนึ่งขวางหน้าฝนธนูเอาไว้
ตูมๆ!
ฝนลูกศรกระแทกโล่อย่างจัง ก่อนที่จะะเิจนสั่นะเืไปทั่วบริเวณ
หลี่เฉินจีหรี่ตาเล็กน้อย แล้วเอ่ย “โหมวเฉิน เ้านี่เป็ภูตผีจริงๆ! เ้าััพลังของเกราะทองเสวียนอู่ได้อย่างนั้นหรือ? ถึงตามมาถูก?”
“เกราะทองเสวียนอู่ เป็สมบัติศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าพันธุ์ข้า เ้าทำให้เกราะทองเสวียนอู่แปดเปื้อน หากยังไม่ตาย ข้าก็จะตามไปจนสุดหล้า
ฮึ่ม! เดี๋ยวข้าจะแจ้งไปทั่วสารทิศ ขอเพียงเป็ผู้มีเกียรติเช่นข้า เขาก็จะตราหน้าเ้า ว่าเป็จอมโจรหลี่เฉินจี... เ้ากับเผ่าเสวียนอู่ของข้า ไม่ตาย ไม่เลิกรา!” โหมวเฉินคำรามลั่น
“ตาแก่โง่เง่า! ราชันเสวียนอู่ตายมานานนับแปดร้อยปีแล้ว เ้ายังจะภักดีอยู่อีกหรือ?” หลี่เฉินจีกล่าวอย่างเ็า
“โฮก...!”
โหมวเฉินคำรามสนั่น ก่อนปรี่เข้าหาหลี่เฉินจี พร้อมคลื่นน้ำ
“ฮึ่ม! ไปกันเถอะ อย่าสนใจตาแก่บ้านี่เลย!” หลี่เฉินจีเอ่ยเสียงเย็น
แต่ระหว่างที่พูด ก็รั้งสายธนูยาวอีกครั้ง ฝนธนูนับยี่สิบดอกพุ่งเข้าใส่เต่าั์เป็การทิ้งท้ายประหนึ่งฝนดาวตก ก่อนที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะควบคุมเรือเหาะ ให้บินจากไปอย่างรวดเร็ว
ตูม!
ลูกธนูยี่สิบดอกปะทะกับเต่าั์อีกครั้ง
“โฮก! หยุดนะ... หลี่เฉินจี! คืนเกราะทองเสวียนอู่มาให้ข้า!” โหมวเฉินถลึงตา พลางคำรามอย่างเกรี้ยวกราด
ฟิ้วๆ!
ด้วยความเร็วของเรือเหาะ เพียงพริบตา มันก็หายไปจากบริเวณนี้เสียแล้ว
ตูม!
คลื่นน้ำจำนวนมากที่ซัดขึ้นสู่ฟากฟ้า กลับคืนสู่สภาวะปกติ
โหมวเฉินกลายร่างเป็ชายร่างกำยำเช่นเดิม พลางจ้องมองเรือเหาะที่ลับตาไปบนฟากฟ้า ด้วยสายตาเย็นะเื “ฮึ่ม! เ้าหนีไม่พ้นหรอก!”
ว่าแล้วก็รีบไล่ตามไป แต่ก็ต้องชะงักงัน พร้อมขมวดคิ้วแน่น
“ทะเลพันเกาะ? เข้าไปในทะเลพันเกาะอย่างนั้นหรือ?” โหมวเฉินแสดงความลังเลเล็กน้อย เนื่องจากบริเวณที่เรือเหาะหายเข้าไปนั้น คือสถานที่ที่ตนไม่ควรย่างกรายเข้าไปอย่างยิ่ง
แต่เพราะเ้าหัวขโมยได้แย่งชิงสมบัติสำคัญของเผ่าไป โหมวเฉินจึงสูดหายใจลึก ก่อนตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังทะเลพันเกาะอย่างจำยอม
...
ราชวงศ์ต้าฮั่น บนหน้าผานอกพระราชวัง
ตอนนี้ พวกเขาได้ตรึงผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงเอาไว้ มากถึงแปดสิบคนเห็นจะได้ จนถึงตอนนี้ ก็สามารถลดความกระตือรือร้นของเหล่าผู้ฝึกตน ที่จะเข้ามาแย่งชิงชีพจรัลงไปได้บ้างแล้ว
ไม่ว่าจะมีความตั้งใจมากแค่ไหน แต่เมื่อมองเห็นจุดจบของผู้ฝึกตนจอมอวดดี ที่มีพลังระดับหยวนอิงทั้งแปดสิบคนแล้ว ความกระตือรือร้นในคราแรกของทุกคนก็ดับลง
ทว่า จำนวนผู้ฝึกตนที่เข้ามาห้อมล้อม จากทั่วทุกมุมของทะเลพันเกาะ ก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน
...
ณ ตำหนักทะยาน์
ตอนนี้ กู่ไห่กำลังนั่งฟังรายงานประจำวันอยู่บนบัลลังก์ั ด้วยท่าทีที่นิ่งเฉย
“ทูลฝ่าา แม้ว่าพวกโจรที่บุกเข้าไปในวังหลวง จะถูกองค์รัชทายาทจัดการไปแล้ว แต่เหล่าผู้ฝึกตนที่มารวมตัวกันอยู่ด้านนอก ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ จึงอาจจะเกิดความโกลาหลได้ง่ายพ่ะย่ะค่ะ!”
“ใช่พ่ะย่ะค่ะ! ฝ่าา มีการต่อสู้เกิดขึ้นกว่าสิบครั้งแล้ว กระหม่อมคาดว่าตอนนี้ ที่นอกพระราชวังต้าฮั่น อาจจะมีผู้ฝึกตนมารวมตัวกันนับสองแสนคน จากทั่วทะเลพันเกาะ”
“ฝ่าา กระหม่อมรู้สึกกังวลใจยิ่ง เมื่อเหล่าผู้ฝึกตนมารวมตัวกันเป็กลุ่มใหญ่เช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ!”
เหล่าขุนนางต่างรายงานอย่างกังวล
“กู่ฉิน!” กู่ไห่ร้องเรียก
“ลูกอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อ!” กู่ฉินก้าวออกมาข้างหน้า
“เ้าเตรียมการไปถึงไหนแล้ว?” กู่ไห่ถามเสียงเรียบ
“ทูลเสด็จพ่อ ตามราชโองการของท่าน เื่ของการก่อสร้างนั้น ตอนนี้ก็สร้างเสร็จแล้ว และที่นอกวังหลวง ก็มีสถานที่รองรับเหล่าผู้ฝึกตนจากทั่วสารทิศ เพื่อให้เข้าไปพักแรม แน่นอนว่า ที่พักระดับสูงเ่าั้จะทำเงินได้อย่างมหาศาล นอกจากนี้ บ่อนพนันชั้นหนึ่งที่ท่านทรงออกแบบ ก็น่าจะสามารถดึงดูดพวกเขาได้” กู่ฉินรายงาน
“ต้าฮั่นจำเป็ต้องพัฒนา และเปิดรับผู้ฝึกตนจำนวนนับไม่ถ้วนเข้ามาในดินแดน นอกจากกลุ่มผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงแล้ว ขุนนางและเ้าหน้าที่ทุกคน ยัง้าหินิญญาในการฝึกพลัง
สำหรับบ่อนพนันชั้นหนึ่งแห่งเกาะจิ๋วหวู่ หากมีผู้ใดทำผิดกฎให้นำตัวออกไปทันที!” กู่ไห่กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“กระหม่อมรับทราบพ่ะย่ะค่ะ!” กู่ฉินตอบรับ
ด้วยราชโองการของกู่ไห่ พื้นที่ขนาดใหญ่นอกพระราชวัง จึงเปิดสู่โลกภายนอกอย่างเป็ทางการ
ผู้ฝึกตนนอกวัง ยังคงให้ความสนใจกับเหล่าผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงที่ถูกตอกเอาไว้บนหน้าผาสูง และดูเหมือนจะเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ
ทันใดนั้น ก็มีเสียงใครคนหนึ่งะโลั่น
“ฮ่องเต้แห่งต้าฮั่นทรงมีพระประสงค์ จะทำการต้อนรับทุกท่านเข้าสู่พระราชวังต้าฮั่น จึงได้จัดเตรียมสถานที่ เพื่อรับรองเหล่าผู้ฝึกตนจากทั่วทะเลพันเกาะ ซึ่งเป็ดั่งแขกผู้มาเยือนของแคว้นเรา อันได้แก่ ห้องพักที่พร้อมสรรพไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก รวมถึงบ่อนพนันชั้นหนึ่ง เพื่อให้ทุกท่านได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย และเพลิดเพลินไปกับความสนุกสนานต่างๆ ที่เราได้จัดเตรียมไว้”
เหล่าทหารแห่งต้าฮั่นตีฆ้องร้องป่าวเสียงดัง พร้อมเอ่ยขึ้นซ้ำๆ เช่นนั้น เหล่าผู้ฝึกตนที่ได้ยิน ต่างก็เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง
“หมายความว่าอย่างไร? บ่อนพนันชั้นหนึ่งอย่างนั้นหรือ?” ผู้ฝึกตนต่างพึมพำอย่างสงสัย
เสียงประกาศของทหารแห่งแคว้นต้าฮั่น ทำให้ทุกคนที่ได้ยิน ต่างก็ลองไปเยือนสถานที่ดังกล่าว
ไม่ไกลจากพระราชวังนัก มีเรือนรับรองอันงดงามตั้งตระหง่าน ที่หน้าประตูนั้น ยังมีเหล่าองครักษ์จำนวนมาก เข้าแถวรอต้อนรับอย่างเรียบร้อย
เมื่อผู้ฝึกตนบางคนเดินเข้าไปใกล้
“ยินดีต้อนรับท่านเซียน!” เหล่าองครักษ์แสดงความเคารพอย่างนอบน้อม
ด้วยคำพูดและท่าทีอ่อนน้อมของเหล่าองครักษ์ ที่ปฏิบัติต่อพวกเขาราวกับเป็คนชั้นสูง ทำให้เหล่าผู้ฝึกตนต่างพากันนึกสงสัย ต่อการกระทำเช่นนี้
“กู่ไห่? เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?” กลุ่มผู้ฝึกตนต่างเดินไปยังบ่อนพนันชั้นหนึ่งด้วยความงุนงง
แม้ว่าในตัวอาคารจะงดงาม และมีบรรยากาศที่ดี แต่ก็ไม่อาจสร้างความประทับใจให้กับเหล่าผู้ฝึกตนได้ทั้งหมด แต่ก็ยังถือว่าดีกว่าการอยู่ในถ้ำ และโรงเตี๊ยมขนาดเล็กเป็ไหนๆ
เพียงแต่... ต้องมีเงินตราและหินิญญา
อย่างไรก็ตาม สำหรับสถานที่ที่ให้ความสะดวกสบายเช่นนี้ แม้ต้องแลกมาด้วยหินิญญา ก็ถือว่าคุ้มค่า
หลังจากยืนยันว่าจะเข้าพัก ณ สถานที่แห่งนี้ เหล่าผู้ฝึกตนต่างก็มองสำรวจไปรอบๆ บริเวณ ก่อนจะสะดุดเข้ากับบางอย่างที่แปลกใหม่
ในคอกสี่เหลี่ยม
“ใบเสี่ยงโชคชั้นหนึ่งกำลังจะเริ่มทำการขาย ตราบเท่าที่ท่านมีหินิญญาระดับกลาง ท่านก็จะสามารถซื้อได้
แต่หากท่านมีหินิญญาชั้นสูงหนึ่งร้อยก้อน ก็สามารถลงทุนได้หนึ่งหน่วย และจะได้รับผลตอบแทนหนึ่งหมื่นเท่า อย่าพลาดการร่วมลงทุนกับเรา!
อีกสามวันข้างหน้า ตอนเที่ยง ที่จัตุรัสจะมีการจับรางวัลต่อหน้าทุกคนอย่างยุติธรรม”
“สนามพนันชั้นหนึ่งกำลังจะเปิดเร็วๆ นี้ การแข่งม้าเพื่อให้ท่านได้เดิมพัน จะช่วยเพิ่มรายได้ของท่านให้มากขึ้น! การแข่งม้า จะทำต่อหน้าทุกท่านอย่างยุติธรรม ไร้ซึ่งการคดโกงแน่นอน!”
“บ่อนพนันแบบเปิดไพ่ใบเล็ก เพื่อช่วยให้ท่านได้บรรลุความฝัน ในการเป็เซียนแห่งการพนัน!”
ท่ามกลางเสียงประกาศของผู้ดูแลบ่อนพนันชั้นหนึ่ง เหล่าผู้ฝึกตนต่างก็มองตามด้วยความงุนงง
สนามประลองของพรรคต้าเฟิงในอดีต ทำให้พวกเขาสะสมทรัพย์สมบัติได้มากมาย ดังนั้น กู่ไห่จึงไม่อาจปล่อยให้ธุรกิจการพนันเช่นนี้หลุดมือไปได้ และคาดว่าจะต้องมีผู้ให้ความสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ แน่
สำหรับธุรกิจการพนันของพรรคต้าเฟิง มีเพียงสนามประลองเท่านั้น ที่ทำกำไรได้มากที่สุด แต่บ่อนพนันของกู่ไห่ จะสามารถเทียบกับพรรคต้าเฟิงได้หรือ?
กู่ฉินได้วางค่ายกลเอาไว้โดยรอบ เช่นนี้แล้ว เหล่าโจรที่คิดไม่ซื่อ จะหนีไปไหนได้?
ส่วนการพนันต่างๆ ที่ดำริขึ้นโดยกู่ไห่ กู่ฉินสามารถหาวิธีป้องกันการโกงได้ ด้วยมรดกเวทของท่านผู้เฒ่า หากคนผู้นั้นรู้ว่ามรดกเวทเหล่านี้ ถูกนำไปใช้ในบ่อนการพนันละก็ ไม่รู้ว่าจะโกรธ จนถึงขั้นฟื้นคืนชีพเลยหรือไม่
ใบเสี่ยงโชค การแข่งม้า และการเปิดไพ่ ทั้งหมดนี้ต่างจากการพนันในสนามประลองโดยสิ้นเชิง ด้วยเหตุนี้ มันจึงไปกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของผู้ฝึกตนจำนวนนับไม่ถ้วนทันที
ในวันแรกของการเปิดตัว หินิญญาจำนวนมากก็หลั่งไหลไปยังแคว้นต้าฮั่น
ด้วยความก้าวหน้านี้ ทำให้กู่ไห่ไม่ต้องห่วงเื่รายได้ของราชวงศ์ฮั่นอีกต่อไป ขณะที่ความมั่นคงก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
ทุกอย่างยังคงพัฒนาไปตามความคาดหวังของกู่ไห่
บนหน้าผาสูง ยังคงมีเหล่าผู้ฝึกตนระดับหยวนอิงถูกตรึงเอาไว้ แต่ที่บ่อนพนันชั้นหนึ่งกลับเต็มไปด้วยผู้คน ผู้ฝึกตนก็้าผ่อนคลาย และความสนุกสนานเช่นกัน ผู้ฝึกตนคนไหนที่ได้เข้าไปในบ่อน ต่างก็ไม่คิดที่จะกลับไปอยู่ถ้ำอีก
หินิญญาอย่างนั้นหรือ? ข้ามีหินิญญา!
สำหรับบางคนที่รู้สึกอิจฉา หรือสร้างความวุ่นวาย ก็จะถูกกลุ่มองครักษ์จับ และโยนออกไปทันที
...
ครึ่งเดือนต่อมา ในที่สุด หลี่เฉินจีมาถึงเกาะจิ๋วหวู่
แทนที่จะรีบไปยังแคว้นต้าฮั่นด้วยความโมโห แต่กลับแสร้งทำตัวเป็เพียงผู้ฝึกตนธรรมดาที่เข้ามาเยือน
หลี่เฉินจีพาคนใต้อาณัตินับยี่สิบคน ลงจากเรือเหาะในสถานที่ที่ห่างออกไป ทันทีที่เดินไปบนถนนใหญ่ ก็มีคนเข้ามาทักทาย
“หือ?” หลี่เฉินจีขมวดคิ้วแน่น เพราะนี่คือครั้งแรกที่เขาเข้ามาเยือนแผ่นดินต้าฮั่น
“นายท่าน ผู้น้อยคือพนักงานการตลาดของบ่อนพนันชั้นหนึ่งแห่งแคว้นต้าฮั่น หากท่านสนใจ ผู้น้อยจะนำทางไป เพื่อให้ท่านเซียนได้รับความสะดวกสบาย ราวกับอยู่บ้านของตัวเอง” ชายผู้นั้นต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้ม และท่าทีที่สุภาพถ่อมตน
“พนักงานการตลาดหรือผู้นำทางแน่?” หลี่เฉินจีมองชายผู้มีท่าทีสุภาพตรงหน้า อย่างสงสัย