งูขาวกลับมาแล้ว มันก้มลงมองมนุษย์พิเศษทั้งหลายแหล่!
ลำตัวของมันใหญ่หนาอย่างยิ่ง เกินกว่าสองเมตรม้วนขดตัวเป็ูเางูสีขาวราวกับหิมะ เป็ภาพอันน่าสะพรึงกลัว
ในป่า กลิ่นคาวเืตลบอบอวล มนุษย์พิเศษล้มตายไปมากมายบางคนถูกสัตว์กลายพันธุ์กัดตัวขาด บางคนถูกกรงเล็บนกล่าเหยื่อฉีกร่าง น่าสยดสยอง
บนพื้นดินเองก็เต็มไปด้วยซากของสัตว์กลายพันธุ์รวมไปถึงจ่าฝูงของพวกมันด้วย อย่างเช่นหมูป่าตัวเท่ารถถัง หรือลิงที่มีขนสีทองตัวนั้น
ในเวลาไม่นาน มนุษย์พิเศษล้มตายไปแล้วร่วมแปดร้อยคนส่วนสัตว์กลายพันธุ์ล้มไปไม่ถึงร้อยตัว แตกต่างกันเป็อย่างมาก
ตอนนี้งูขาวย้อนกลับมา มนุษย์พิเศษทางนี้ต่างก็รู้สึกหมดหวัง
ฉู่เฟิงกำลังกังวล วัวั์สีดำพาหวงหนิวหนีไปแล้ว แต่จะเป็อย่างไรบ้างหนีรอดสะดวกโยธินไหม? เขาไม่กล้าคิดต่อ
งูขาวตัวมหึมาขนาดนี้ น่าจะอยู่มาเกินพันปีจริงแท้แล้วร้ายกาจมากเพียงใดก็ไม่อาจมีใครพูดได้วัวั์สีดำนั้นไม่ใช่คู่มือของมัน
“จ้าวแห่งไท่หังซาน พวกเราหาได้มีเจตนาล่วงเกินแต่อย่างใดด้วยไม่รู้ว่าที่นี่คือเขตแดนของท่าน ได้โปรดอภัย”
หลินนั่วอีเอ่ยปาก ขาเรียวยาวราวพู่กันก้าวเข้าไปกลางป่าอย่างช้าๆเดินไปเผชิญหน้ากับงูขาว
ปรกติเธอเ็าอย่างยิ่ง ทว่าตอนนี้กลับนอบน้อมสุดกำลัง แย้มยิ้มน้อยๆส่งให้ใบหน้างามล้ำโดดเด่นเรืองรองขึ้นมาทันทีจนมนุษย์พิเศษหลายคนต่างก็สติหลุดลอยไปตามๆ กัน
งูขาวก้มลงมองดูเธอ ลูกั์ตายังคงเย็นเยียบ
พวกมนุษย์พิเศษต่างก็แตกตื่น ใน่เวลาอันน่าหวาดหวั่นหลินนั่วอีกลับเข้มแข็งถึงเพียงนี้ เธอกล้าเดินขึ้นหน้าไปกล่าววาจากับงูขาว นับว่าไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง
สายลมพัดผ่าน ผมยาวของเธอพลิ้วไหว ดวงหน้าลออมีแววจริงใจดวงตาอ่อนโยนไร้ซึ่งความหวาดกลัว
เพียงแต่ยามนี้ หญิงสาวแลดูอ่อนแอ บอบบาง
อันที่จริงเธอรูปร่างดี ความสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเิเ สูงโปร่ง สมส่วนแต่เมื่อเทียบกับร่างมหึมาของงูขาวแล้ว เล็กกระจิริดอย่างยิ่ง
“จ้าวแห่งไท่หังซาน ได้โปรดให้อภัยในความหุนหันพลันแล่นของพวกเรา...”เจียงลั่วเสินเองก็เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงแ่เบา คิดจะเจรจากับงูขาว
ใน่เวลาอันน่าตื่นเต้นเช่นนี้ นางฟ้าแห่งปวงประชาช่างกล้าหาญอย่างยิ่งกล้าออกมาเอ่ยคำกับงูขาว ทำให้มนุษย์พิเศษผู้ชายทั้งหลายต่างก็ละอายใจ
สุดท้ายในเวลาสำคัญ กลับเป็หญิงสาวสองคนที่ออกหน้า
“ซี่ซี่...”
งูยักษสีเขียวปรากฏตัวขึ้น รวดเร็วดุจสายลม แลบลิ้นระรัวตัวของมันถูกสะบั้น แววตาเต็มไปด้วยแววเคียดแค้น จ้องเขม็งไปที่เทพวัชระพร้อมทั้งมองหาฉู่เฟิง
งูขาวเห็นมันทุลักทุเลเช่นนี้ ดวงตาขนาดอ่างน้ำพลันเย็นเยียบกราดมองเหล่ามนุษย์พิเศษ
ทุกคนล้วนหนังหัวชาดิก นึกรู้ว่าต้องเกิดเื่ใหญ่ขึ้นแน่ไอสังหารของงูขาวทวีคูณ หลายคนรู้สึกเหมือนถูกแช่แข็ง ร่างกายค้างชา
งูเขียวั์ส่งเสียง เหมือนกำลังรายงานสถานการณ์
“มนุษย์เอ๋ย ด้วยสันดานของพวกเ้าจะช้าหรือเร็วย่อมบุกเขาไท่หังซานมาเข่นฆ่าสัตว์กลายพันธุ์อยู่แล้วในเมื่อเป็เช่นนี้ ก็ให้ข้าสังหารพวกเ้าให้หายแค้นก่อนก็แล้วกัน!”
งูขาวเอ่ยปาก น้ำเสียงน่าฟังหากก็น่ากลัวเสียงแจ่มใสดังสะท้อนไปทั่งป่าเขา มันตัดสินใจลงมือ
ชัดเลยว่าศึกนี้ยากจะหลีกเลี่ยง มันคำนวณแต่แรกแล้ว เฝ้าสังเกตการณ์พวกมนุษย์มาเนิ่นนานก็เพื่อฝึกฝนกองกำลัง
โครม!
งูั์ลงมือ มันฉกลงด้วยความเร็วขนาดทะลุกำแพงเสียงด้วยรังสีอำมหิตพุ่งเป็ทางประหนึ่งสายน้ำสีเงิน
หลินนั่วอีและเจียงลั่วเสินตอบโต้ว่องไว ถึงแม้รูปร่างจะบอบบางหากยามเคลื่อนไหวกลับแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ เงาร่างงดงามพลิ้วไหวพลิกผันแบ่งออกเป็สองทาง
โครม!
ยามที่ร่างมหึมาของงูขาวร่วงสู่พื้น คนนับสิบต้องสังเวยชีวิตเพียงการจู่โจมหนึ่งครั้งก็สร้างาแฉกรรจ์ได้แล้ว
ร่างของมันแกร่งกว่าเหล็กกล้าเสียอีก ฉกลงไปอย่างนี้ใครมันจะรับไหว?
สัตว์กลายพันธุ์ต่างตัวสั่นงันงก ถอยหนีกันไม่เป็ท่าเว้นพื้นที่ให้งูขาวประจัญบาน
โครม!
งูขาวเคลื่อนไหว ร่างมหึมาม้วนผ่าน นี่มันคือหายนะดีๆ นี่เองพื้นดินกระจุยกระจาย ูเาทลายราบเป็หน้ากลองร่างของงูขาวยาวร้อยเมตรกวาดฟาดทุกสรรพสิ่ง
หินั์ปลิวกระเด็น ไม้ใหญ่หักโค่น เขาขนาดย่อมพังทลาย!
ไม่ต่างกับวันสิ้นโลก!
“อ๊าก...”
เสียงร้องโหยหวนแผดระงมตรงนั้นตรงนี้ เพียงชั่วเวลาไม่นานคนไม่น้อยกว่าร้อยคนสิ้นชื่อ
มนุษย์พิเศษบางคนที่บินได้ ต่างกางปีกทะยานขึ้นสู่ฟ้าสุดท้ายแสงเงินพวยพุ่งจากปากของงูขาว คนกลุ่มนี้ต่างร่างฉีกกระจัดกระจายสิ้นใจในทันที
“สู้โว้ย!” บางคนอารมณ์พลุ่งพล่านยังไงก็ไม่รอดแล้วนี่
พวกที่ยังมีชีวิตรอดอยู่ย่อมมีฝีมือไม่ธรรมดา มนุษย์พิเศษคนหนึ่งกลายร่างเป็มนุษย์เพลิงั์พุ่งไปข้างหน้าเปลี่ยนภูผาให้กลายเป็หินหลอมเหลว นี่มันยอดฝีมือชัดๆ
แต่น่าเสียดาย งูขาวพ่นปราณใส่เขาผนึกเป็ก้อนน้ำแข็งจากนั้นก็ะเิกระจุยกระจายทันที
“อึดเข้าไว้ ศิษย์แห่งศากยะอยู่แถวนี้พอดี ใกล้จะถึงแล้ว!” ผู้าุโแห่งโพธิจีนส์ะโ เขาเองก็ทุ่มกำลังรับมือกับงูขาวสุดชีวิต
ผู้คนทั้งหลายล้วนใ พลังการต่อสู้ของผู้าุโผู้นี้เรียกได้ว่าน่ากลัวสองมือประสานอินราชสีห์1 วายุจากหมัดรุนแรงเสียงคำรามราชสีห์กึกก้อง
เห็นได้ว่าหินผารอบตัวเขาล้วนพังทลาย
นี่คือยอดฝีมือที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าเทพวัชระและเทพปีกเงินเลยสามารถเทียบเคียงได้กับสี่สุดยอดมนุษย์พิเศษผู้อยู่บนยอดพีระมิด
ปังปังปัง!
เขาประสานอินราชสีห์ ระดมโจมตีใส่ลำตัวของงูขาวพลังอันรุนแรงสามารถทลายหินั์ได้ ทว่าบัดนี้กลับไม่ได้ผลอันใดเลย
งูขาวก้มหัวมองดูเขา กวาดร่างของมันเข้าใส่ผู้สูงวัยตัวปลิวกระเด็นกระแทกเข้ากับหน้าผา เืกบปาก
“เจอกับพ่อหน่อยสิ!”
เทพวัชระะโก้อง อารมณ์พลุ่งพล่านจนะโออกมาเช่นนี้ได้เขาตะบี้ตะบันเข่นฆ่าจนั์ตาเป็สายเื ตอนนี้ เขาไม่ได้ถือดาบพุทธะหากใช้วัชระ2แทน
วัชระอันนี้ไม่ใหญ่นัก แต่ยาวราวหนึ่งฟุตหน้าตาเหมือนเครื่องรางสำหรับตั้งบูชาในวัดมากกว่าที่จะเป็อาวุธจริงๆ
บัดนี้วัชระอันนี้เรืองแสง เปลี่ยนวัตถุเก่าคร่ำคร่าให้เรืองรองระยิบระยับยามฟาดใส่นภากาศเสียงะเิเลื่อนลั่น น่าหวาดหวั่นอย่างยิ่ง
เปรี้ยง!
วัชระกระแทกใส่ลำตัวของงูขาว สะเก็ดไฟกระจัดกระจายหากทำได้แค่สั่นะเืร่างของมันเพียงเล็กน้อย ไม่อาจสร้างาแหรือทำให้มันตกเืได้
งูขาวขยับตัว ร่างมหึมาตรงเข้าบดขยี้เทพวัชระเกือบจะม้วนเขาเข้าไปใต้ร่างของมัน อันตรายอย่างยิ่ง
ปัง!
ในที่สุด เทพวัชระก็หลุดออกมาจากวงล้อมของร่างงู เืกบปากผิวกายสีเหลืองดั่งบุษราคัมเปล่งปลั่ง ส่องแสงเรื่อเรือง
เขามีร่างคงกระพัน นี่คือพลังอันเร้นลับของเขา ไม่เช่นนั้นที่ถูกงูขาวกระแทกรัวๆ อย่างนี้ คงกลายเป็ซอสเนื้อไปนานแล้ว หากเขายังรอดมาได้
งูขาวเืเย็นไร้ปรานี ร่างมหึมาฟาดกวาดแผ่นดินอย่างกับจะล้างโลกผืนดินแผ่นฟ้าแหลกลาญ ทุกแห่งหนที่ลำตัวสีเงินเลื้อยผ่าน ไม่มีสิ่งใดไม่ถูกทำลาย
หินั์ขนาดห้าตันะเิกระจาย ยอดเขาใกล้เคียงถูกผ่าปาดจนราบเรียบ!
เพียงแค่ลำตัวกวาดผ่านเพียงครั้งเดียวมนุษย์พิเศษก็ถูกสังหารสิ้นชื่อไปแล้วอย่างต่ำพันกว่าคน ไม่มีใครเป็คู่มือได้ห่างชั้นกันเกินไป
ฉู่เฟิงอาศัยสัญชาตญาณอันเฉียบคมหลบหลีกอันตรายพ้นอยู่หลายครั้งหลายคราเขาเองก็ลงมือได้ไม่ง่ายนัก
ทันใดนั้น เขาจำต้องน้าวศร เพราะเห็นว่าหลินนั่วอีตกอยู่ในอันตรายปลายหางของงูขาวกวาดไปทางป่า เป็ไปได้ว่าจะโดนเธอเข้า
สิ่งนี้เป็การคาดเดาล่วงหน้า โดยอาศัยััปาฏิหาริย์ดั่งเทพ
ดังคาด งูขาวกวาดตัวผ่านแนวป่าประหนึ่งสายน้ำสีเงินถั่งเทภูผาทลายแผ่นดินแตกแยก ลามไปทางหลินนั่วอี
ฉู่เฟิงไม่ลังเลคว้าศรเขี้ยวัสีขาวราวกับหิมะที่ฝนจากเขี้ยวของไทแรนโนซอรัสทั้งดอก อีกทั้งการน้าวศรครั้งนี้เขาใช้ควบคู่กับเคล็ดหายใจฟ้าคำราม
เขาลองใช้วิธีนี้กับศรั์ เสียงฟ้าผ่าดังสะท้านขึ้นทันที
เฟี้ยว!
ลูกธนูสีขาวราวกับหิมะพุ่งออกจากแล่ง สายฟ้าพาดพันรวดเร็วอย่างยิ่งเสียงฟ้าผ่าะเิสะท้านะเื
ตึง!
ลูกศรดอกนั้นพุ่งเข้าโจมตีที่ปลายหางของงูขาวพอดี หางงูยกขึ้นทันควันเมื่อถูกโจมตีด้วยพลังรุนแรงก็เปลี่ยนทิศทาง
หากก็เพียงเท่านั้น ไม่มีเกล็ดงูหลุดลอกออกมา ไม่มีรอยเืงูหลั่งไหล
งูขาวช่างน่าสะพรึงกลัวถึงปานนี้!
หากเป็่กลางลำตัวของงู ฉู่เฟิงย่อมไม่ลงมืออย่างแน่นอนเพราะรู้ว่าเปลืองแรงเปล่า ก็มีแต่ส่วนปลายหางที่น่าจะลองเสี่ยง
หางงูเหวี่ยงไปทางูเา ฟาดกวาดแนวต้นไม้ใหญ่ แล้ววาดไปทางหน้าผาผ่านร่างหลินนั่วอีไปอย่างเฉียดฉิว อันตรายยิ่งกว่าอันตราย
หลินนั่วอีต่อให้เยือกเย็นมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้ถึงกับสะท้านเธอพุ่งตัวหลบรวดเร็ว ออกไปให้พ้นพื้นที่อันตรายนี้
ตอนนี้ เทพปีกเงินก็พุ่งมาถึง เขาเองก็เห็นว่าหลินนั่วอีอยู่ในอันตราย
งูขาวท่าทีเ็า มองไปทางหลินนั่วอีแวบหนึ่งจากนั้นมองไปทางฉู่เฟิงและเทพปีกเงิน ทำเสียงขึ้นจมูก แล้วขยับตัว ฟาดกวาดอีกครั้ง
ปัง!
เทพปีกเงินที่อยู่ไม่ห่างนักหลบไม่ทัน ถูกกระแทกตัวปลิว กระอักเืคำใหญ่กระดูกแขนหักไปข้าง
ก็ยังดีอยู่ใกล้ ที่เขาเจอเพียงแค่โดนกระแทกจะว่าไปแรงกระแทกก็ยังไม่นับว่ารุนแรง
ส่วนฉู่เฟิงต่างออกไป เขาอยู่ห่างออกมา พอร่างงูสะบัดพุ่งมาทางเขาความเร็วและพละกำลังรุนแรงอย่างยิ่ง!
หนังหัวเขาชาดิก พลางวิ่งตะบึงสุดแรงเกิดไม่จำเป็ต้องมีััลึกล้ำอันเฉียบคมมาเตือนให้รู้ถึงอันตรายล่วงหน้าก็ต้องเผ่นด้วยความเร็วสูงสุดอยู่ดี
ฟึ่บ!
เงาสีขาวพุ่งมาจับยึดเขาไว้ พาเขาบินเลียดไปกับพื้นจากนั้นกระโจนลงไปในหุบเขาพร้อมกัน
โครม!
ข้างบนเหนือศีรษะพวกเขาร่างงูสีขาวราวกับหิมะยาวเหยียดดั่งแม่น้ำแยงซีฟาดกราดผ่านไป ูเาพื้นดินพังทลายสรรพสิ่งที่อยู่บนพื้นถูกทำลายเรียบ
หลูซืออวิ้นช่วยเขาไว้ด้วยอยู่ห่างจากเขาไม่มากจังหวะที่ะโก็ลากเขาติดมือมาด้วย
ปีกแสงคู่นั้นของเธอ สาดแสงสีขาวราวกับหิมะ บินได้รวดเร็วช่วยให้เธอและฉู่เฟิงผ่านพ้นอันตรายครั้งนี้ไปได้
ฉู่เฟิงตะลึง เขารู้สึกว่าความสามารถที่แท้จริงของหลูซืออวิ้นนั้นน่ากลัวอย่างยิ่ง อย่างน้อยที่สุดเธอมีััที่เฉียบคมที่ช่วยเตือนล่วงหน้าให้หลบพ้นอันตรายได้
“พยัคฆ์ขาวน้อย ขอบคุณมาก!” พอพูดออกไปปุ๊บฉู่เฟิงก็รู้สึกว่าพลาดทันที
หลูซืออวิ้นในชุดเสื้อขาวกางเกงขาว เยาว์วัยและเต็มไปด้วยชีวิตชีวาแม้แต่รองเท้าถุงเท้ายังเป็สีขาว บริสุทธิ์สูงส่งอย่างยิ่งในสถานการณ์เช่นนี้ยังแย้มยิ้มอ่อนหวาน แต่พอได้ยินคำพูดของฉู่เฟิงหน้าผากขาวนวลพลันแผ่รังสีอำมหิตดำมืด!
“ขออภัย ปากเสียไปแล้ว!” ฉู่เฟิงรีบแก้ตัว
้า เสียงกรีดร้องดังขึ้นตรงนั้นตรงนี้ ใน่เวลาสั้นๆ เท่านั้นพวกมนุษย์พิเศษเสียหายอย่างหนัก
เมื่อฉู่เฟิงและหลูซืออวิ้นขึ้นมาจากหุบเขา ทุกแห่งหนบนเขาล้วนนองเืเป็ภาพอันน่าหวาดกลัว มนุษย์พิเศษไม่น้อยกว่าสองสามพันคนสิ้นชีพ
ผ่านไปไม่เท่าไหร่เอง มนุษย์พิเศษเกือบทั้งหมดตายเรียบ!
ห่างออกไป หลินนั่วอีกำลังพาเทพปีกเงินที่าเ็สาหัสหลบหนีไปอีกทางหนึ่งเผชิญหน้าเข้ากับงูขาว ให้อย่างไรก็ไม่อาจต่อกรได้
ผู้าุโแห่งโพธิจีนส์อยู่รั้งท้าย ในมือถือวัชระของเทพวัชระไว้เขาคำรามอย่างเกรี้ยวกราดแล้วทะยานขึ้น เสียงครั่นครื้นดังขึ้นแสงสว่างสาดส่องเจิดจ้า
งูขาวอ้าปากพ่นลำแสงสีเงินใส่ วัชระแท่งนั้นะเิกระจายไปพร้อมผู้าุโท่านนั้นสิ้นชีพอนาถ
“ล็อกพิกัด ยิง!” ร่างของหลินนั่วอีเปล่งแสงอบอุ่นเธอพาเทพปีกเงินที่าเ็สาหัส ทะยานอย่างรวดเร็วผ่านแนวป่า
ขณะเดียวกัน เธอก็ติดต่อกับด้านนอก ให้ทิ้งะเิลงพื้นที่นี้ในทันที
ไม่มีทางเลือกแล้ว หากยื้อต่อไป คงไม่มีใครรอด
จากนั้น หลินนั่วอีะโบอกทุกคน “รีบหนี!”
ตูม!
ห่างออกไป แสงไฟพุ่งเป็ลำ เร็วจนทะลุกำแพงเสียง ตรงมาทางเขาไท่หังซานพุ่งเข้าใส่งูขาว
จรวดนำวิถี!
ที่น่าแตกตื่นยิ่งกว่าคือจรวดนำวิถีขนาดั์!
มนุษย์พิเศษในเขาไท่หังซานยังคงมองไม่เห็นหากก็คาดเดากันได้ว่ามีการขอใช้อาวุธหนักอานุภาพร้ายแรงของทางกองทัพ!
“หนีเร็ว!” มนุษย์พิเศษจำนวนมากร้องะโคนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างก็วิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง
ฉู่เฟิงหน้าเปลี่ยนสี วิ่งตะบึงอยู่บนเขา เขารับรู้ได้ถึงมหันตภัยรุนแรง
ครั้งนี้ หลูซืออวิ้นไม่สนใจเขา ที่จริงก็คือสนไม่ได้ต่างหากเธอกระพือปีกแสงสีขาวราวกับหิมะ แล้วพุ่งไปตามแนวชั้นบรรยากาศระดับต่ำอย่างรวดเร็ว
ฉู่เฟิงวิ่งข้ามเขาไปลูกหนึ่ง รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังคงวิ่งต่อไป
ตูม!
เสียงะเิกระหึ่มอยู่ข้างหลัง เปลวไฟพุ่งท่วมฟ้า ูเาทั้งลูกถูกยกลอย
ตึงตึงตึง...
ลูกแล้วลูกเล่า จรวดนำวิถีอย่างต่ำหกเจ็ดลูกพุ่งทะยานทั้งหมดตกลงตรงตำแหน่งเดียวกัน ูเาที่รายล้อมล้วนถูกแรงะเิกระจายงูขาวถูกไฟลุกท่วม
และแล้ว ทุกอย่างก็สงบลงในที่สุด
ฉู่เฟิงรู้สึกถึงความเ็ปรุนแรง จากการโดนหินขนาดใหญ่หลายลูกกระแทกใส่ยังดีที่กระดูกไม่หัก เหตุการณ์ฟ้าถล่มดินทลายเมื่อครู่ น่าแตกตื่นสุดประมาณทำเอาูเาทลายราบเป็หน้ากลอง
เขาคาดว่า ถึงแม้งูขาวจะถูกสังหารแต่ก็คงมีมนุษย์พิเศษอีกไม่น้อยที่สิ้นชีพไปด้วย
จรวดนำวิถีพวกนั้นอานุภาพร้ายแรงเหลือแสนพลังทำลายล้างแผ่กระจายเป็แนวกว้าง
ดังคาด เมื่อทุกอย่างสงบลง มนุษย์พิเศษที่มีชีวิตรอดเหลืออยู่ไม่ถึงพันคนทยอยกันออกมาจากหลุมดิน จากหลังูเาที่พังทลาย ร่างกายเต็มไปด้วยเื
“พระเ้า มันยังมีชีวิตอยู่ มันยังไม่ตาย!”ตอนนั้นเอง มีคนร้องะโอย่างใ
ห่างออกไป ยอดเขาตรงนั้นหายไปแล้ว แนวเขาก็หายไปเช่นกันจรวดนำวิถีทลายทุกอย่างจนราบเรียบ
ในกองเถ้าถ่าน สิ่งมีชีวิตร่างมหึมาตัวหนึ่งยกตัวขึ้น สีขาวปลอดตลอดร่างมีเพียงตำแหน่งหนึ่งเท่านั้นที่เกล็ดแตกร่วง เผยให้เห็นรอยเื นอกจากนี้แล้วไร้ซึ่งาแอื่นใด
“น่ากลัวเกินไปแล้ว นี่มันฆ่าไม่ตายหรือนี่!”พวกมนุษย์พิเศษต่างตัวสั่น รู้สึกสิ้นหวัง
“สัตว์กลายพันธุ์เกินกว่าสองร้อยตัวต้องฝังร่างที่นี่ข้าจะสังหารผู้คนสองเมืองใช้เป็เครื่องเซ่นสังเวย” งูขาวเอ่ยปากน้ำเสียงเยียบเย็น
ผู้คนที่ได้ฟังล้วนขนลุกซู่ไปทั้งตัว
เมื่อครู่ สัตว์กลายพันธุ์ส่วนใหญ่ต่างก็วิ่งหนีแต่ก็มีบางส่วนที่ฝังซากลงที่นี่ ซากศพถูกะเิไม่มีชิ้นดี
งูขาว้าล้างแค้นด้วยการสังหารหมู่ผู้คนในเมืองเพื่อเซ่นสังเวยสัตว์กลายพันธุ์ที่ตายไป!
“ทำไมฆ่าไม่ตายวะ จรวดนำวิถีขนาดใหญ่ยังไม่ได้ผลอีกเหรอ?” แม้แต่เทพวัชระยังรับไม่ได้
“เมื่อครู่มันเปล่งแสงสีขาวคลุมทั่วร่างไว้ ไม่รู้ว่านั่นเป็พลังลึกลับขั้นไหน”เจียงลั่วเสินพึมพำ
“หืม?” ทันใดนั้น สีหน้าของเธอเผยแววยินดีมีข่าวส่งเข้ามายังเครื่องมือสื่อสาร
“ว่าไง?”
“ศิษย์แห่งศากยะมาถึงแล้ว!” เจียงลั่วเสินยินดีปรีดาแย้มหนึ่งยิ้มงามล่มเมือง
ในตอนนั้นเอง มีคนพุ่งเข้ามาในเขาไท่หังซาน รวดเร็วอย่างยิ่งย่างหนึ่งก้าวกินระยะทางห่างไกล เหมือนกับหดสั้นระยะทาง
“จ้าวแห่งไท่หังซาน ท่านอำมหิตเกินไปแล้ว!”เขาเอ่ยปากแม้ยังอยู่ห่างไกล ทว่าทั้งเสียงทั้งตัวมาถึงพร้อมกัน
*******************
1 อินราชสีห์เป็การประสานมือในเวทเก้าอักขระ 九字真言 ในพุทธศาสนานิกายมหายาน มีสองแบบแบบนอก 斗 และแบบใน 者
· https://zh.wikipedia.org/wiki/%E4%B9%9D%E5%AD%97%E8%AD%B7%E8%BA%AB%E6%B3%95
· https://baike.baidu.com/item/%E4%B9%9D%E5%AD%97%E7%9C%9F%E8%A8%80%E6%89%8B%E5%8D%B0
· https://www.youtube.com/watch?v=Gn4L7HCZdPQ (นาทีที่ 1.10 斗 แบบนอก และนาทีที่ 1.44 者 แบบใน)
รูปแบบการประสานอินราชสีห์แบบใน
รูปแบบการประสานอินราชสีห์แบบนอก
2 วัชระ แปลว่าสายฟ้า เป็เครื่องรางในพุทธศาสนานิกายวัชรยานในทิเบต ใช้ควบคู่กับกระดิ่งในพิธีกรรม โดยวัชระเป็ตัวแทนของความเป็บุรุษเพศ แรงดลใจ และการตัดความไม่รู้ ความโง่เขลา และสิ่งลวงตาออกไป ส่วนกระดิ่งเป็สัญลักษณ์ของความเป็สตรีเพศ ปัญญา ความสามารถในการรับรู้ และเสียงแห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเ้า การใช้สองสิ่งร่วมกันจึงเป็สัญลักษณ์ของการผสมผสานกันระหว่างปัญญาและความกรุณาปรานี
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้