คนนี้ ขอผ่าน คนนี้ก็ไม่เอา ..............
ทัคคุง กำลังคัดเลือกพนักงานที่เ้าเด็กแสบแนะนำมา ซึ่งแต่ละคนรูปร่างหน้าตาแบบว่า ไม่รู้จะเอามารับลูกค้า หรือ จะเอามาไล่ลูกค้าดี สุดท้ายเขาก็ไล่คนที่เ้าเด็กแสบรับมาออกไปหมด
แล้วเขาจ้างพนักงานที่ดูธรรมดาๆ มาสองสามคน ไว้ทำงานทั่วไปในร้าน แต่ตำแหน่งผู้จัดการร้านยังว่างอยู่ ซึ่งตำแหน่งนี้เป็ตำแหน่งที่สำคัญเขาต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ....
"รับครับ ที่พักและอาหารฟรีด้วย ค่าจ้างต่อรองได้ มีค่าคอมมิสชั่นด้วย"
ต่อหน้าทัคคุงตอนนี้มีแม่มดสาวแสนสวยร่างเล็กผมเงินยืนอยู่ ตอนแรกเขาคิดว่าเธอเป็เอลฟ์หรือครึ่งเอลฟ์ด้วยซ้ำ แต่ดูดีๆ แล้วไม่ใช่ หลังจากที่พูดคุยกันแล้วเธอเป็เผ่าแม่มด เผ่าแม่มดมีรูปร่างหน้าตาแบบมนุษย์แต่มีอายุยืนยาวกว่า ในเผ่าแม่มดจะมีแต่หญิงสาว
แน่นอนว่าพวกเธอเป็สาวสวย การแต่งงานกับพวกเผ่าอื่นจึงไม่ใช่เื่ยาก แต่สายเืแม่มดจะส่งต่อไปให้ลูกสาวเท่านั้น จึงทำให้เผ่าแม่มดมีแต่หญิงล้วน ตามชื่อเผ่าพวกเธอมักจะมีพลังเวทย์สูง และใช้เวทย์ได้หลากหลาย
ตอนที่ทัคคุงเห็นเธอตอนแรก เขารู้สึกเหมือนได้เห็นแม่มดสาวใน อนิเมะ ที่เขาชื่นชอบเลยล่ะ
'เอรินะ ค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ เ้าของร้าน'
แม่มดสาว เอรินะ ส่งยิ้มแบบนักธุรกิจมืออาชีพให้กับทัคคุง เป็การตอบรับตำแหน่งผู้จัดการของเธอ
(ว้า เจอพวกหื่นอีกแล้ว ก็ช่วยไม่ได้สินะเราออกจะสวยซะขนาดนี้นี่นา ยังไงคนนี้ก็ดูเหมือนยังซิงคงไม่กล้าทำอะไรแปลกๆ กับเราหรอกมั้ง แถมสวัสดิการกับค่าตอบแทนยังดีด้วย เทียบกับร้านค้าสองสามร้านก่อนที่ไปมา ที่เ้าของร้านเป็ลุง และเหมือนจะจู่โจมเราได้ทุกเมื่อ ร้านนี้ก็คงพอรับได้ล่ะนะ เห้อเกิดมาสวยนี่ลำบากจริงๆ)
เอรินะ คิดในใจขณะที่เธอกำลังยิ้มแบบนักธุรกิจมืออาชีพ
และแล้วในร้านทัคคุงก็มี แม่มดสาว เอรินะ ที่เดินทางมาจากต่างเมืองมาอาศัยอยู่ด้วย แต่ดูเหมือนแม่มดสาวจะมีนิสัยแปลกๆ อยู่เหมือนกัน....
