“ข้ามีธุระต้องออกไปจัดการชั่วคราว ทำให้ไม่ทราบว่ามีแขกผู้มีเกียรติทั้งสี่ท่านมาเยือน ขอได้โปรดอภัยให้ข้าด้วย!” ก่อนที่คนจะเข้ามาถึง เสียงอันเยือกเย็นของคุณชายเซียวก็ดังเข้ามาก่อน!
“ฮ่าๆๆ ไม่จำเป็ต้องขอโทษพวกเราหรอก ไม่สิ ขอคุณชายเซียวไม่ตำหนิพวกเราก็พอแล้ว!” ฉินลู่ิหัวเราะรับและกล่าวตอบกลับไป!
“ตำหนิพวกท่าน? แขกผู้มีเกียรติมาเยือนเช่นนี้ จะให้ข้าตำหนิพวกท่านได้อย่างไร หลงจู๊ฉินและคุณชายจ้าวไม่ได้มาเพื่อช่วยข้าฝ่าวิกฤตินี้ และลงนามในข้อตกลงการเพาะปลูก และรับซื้อฝักบัวเพลิงในอีกสิบปีข้างหน้าหรอกหรือ?” คุณชายเซียวก้าวเดินเข้ามาในห้องโถงอย่างรวดเร็ว มองไปที่คนแซ่ฉินและแซ่จ้าวสองคนที่ยังคงนั่งติดเก้าอี้และไม่ลุกขึ้นมาทักทาย!
ในขณะที่ทางด้านร้านขายยาเชียนตันฟางกับสมาคมโอสถซินโยวต่างก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกัน โค้งคารวะให้กับคุณชายเซียวและกล่าว “ข้าหยางเจี่ยงจากร้านขายยาเชียนตันฟาง และท่านสวีหลงจากสมาคมโอสถซินโยวขอคารวะท่านเซียวโหว!”
“คารวะ หลงจู๊ทั้งสองด้วยเช่นกัน” เซียวว่านจุนโค้งคำนับตอบ
แล้วฉินลู่ิก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น “ท่านโหวพูดถูกแล้ว พวกเรามาเพื่อช่วยท่านโหวกับตระกูลเซียวของท่านให้รอดพ้นจากวิกฤตินี้จริงๆ!”
“โอ้ ข้าขอทราบรายละเอียดหน่อยได้หรือไม่?”
“ข้าพเ้าเชื่อว่าท่านโหวคงจะทราบดีกว่าพวกเราอยู่แล้ว ว่าสถานการณ์ในปัจจุบันของตระกูลเซียวเป็เช่นไร ขอเพียงท่านโหวสัญญาว่าจะทำสองสิ่งให้กับพวกเรา พวกเราทั้งสี่คนก็จะช่วยท่านโหวรับมือกับคุณชายหลิ่วแห่งตระกูลเจิ้งอ๋องและพรรคพวก และจะไม่มีเหตุการณ์เลวร้ายอย่างที่ท่านโหวกังวลว่าตระกูลเซียวจะต้องล่มสลายอย่างแน่นอน!” ใบหน้าที่ชั่วร้ายของฉินลู่ิก็เผยให้เห็นธาตุแท้
“ทำสัญญากับพวกท่านสองข้อ แล้วจะช่วยให้ตระกูลเซียวโหวของเราจัดการกับตระกูลเจิ้งอ๋องและพรรคพวกได้อย่างไร? แล้วนี่เป็ข้อเสนอของพวกท่านทั้งสี่คน หรือว่าเป็ของท่านหลงจู๊ฉินเพียงคนเดียวกัน?” คุณชายเซียวว่านจุนกล่าวโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ
“ขอท่านโหวอย่างได้คิดมากจนเกินไป ข้าหยางเจี่ยงมาที่นี่ด้วยธุระอื่น!” หยางเจี่ยงกล่าว
สวีหลงเองก็กำหมัดแน่น “ข้าสวีหลง ท่านหลงจู๊ฉิน และอีกสองคนที่เหลือเพียงแค่บังเอิญมาพร้อมกันเท่านั้น แต่ไม่ได้มาด้วยจุดประสงค์เดียวกัน ข้าสวีหลงมาที่นี่ เพราะได้ยินว่าดินแดนของท่านโหวมีหินผลึกไฟคุณภาพดีเยี่ยมเป็จำนวนมาก จึงตั้งใจมาติดต่อขอซื้อ หากท่านโหวยินดีที่จะซื้อขายกับพวกเราในระยะยาว ทางสมาคมโอสถซินโยวของเราก็ยินดีที่จะรับหน้าที่เป็ตัวแทนจำหน่ายให้!”
คุณชายเซียวว่านจุนถอนหายใจโล่งอก! ดูเหมือนว่าจะมีแค่ร้านขายยาซื่อไห่ร่วมมือกับตระกูลจ้าวมาสร้างปัญหาเท่านั้น!
“ขอบคุณท่านหลงจู๊ทั้งสองที่อุตส่าห์เดินทางไกลมาหา!” คุณชายเซียวว่านจุนคารวะให้หลงจู๊ทั้งสองคนก่อน จากนั้นจึงหันกลับไปมองที่คนแซ่ฉินกับแซ่จ้าวทั้งสองคน แล้วกล่าว “ไม่ทราบว่าเงื่อนไขสองข้อของท่านหลงจู๊ฉินและคุณชายจ้าวคืออะไร และจะช่วยให้ตระกูลเซียวของเรารอดพ้นจากขอบเหวหายนะนี้ได้อย่างไร?”
“ฮ่าๆๆ ง่ายดายยิ่ง เพียงแต่ท่านโหวต้องเซ็นสัญญาทั้งสองฉบับนี้ก่อน!” ฉินลู่ิหัวเราะอย่างเริงรื่น หยิบม้วนหนังสือโบราณสองม้วนออกมาจากในเสื้อ!
เมื่อกางม้วนหนังสือทั้งสองเล่มออกมา แม้แต่ผู้ที่สงบนิ่งและเ้าเล่ห์อย่างคุณชายเซียวว่านจุนยังถึงกับมือสั่นเล็กน้อย ใบหน้ามืดดำราวกับดิ่งลึกใต้น้ำ!
“นี่หรือคือเงื่อนไขสองข้อที่ร้านยาซื่อไห่และตระกูลจ้าวอ๋องเสนอมา ไม่เพียงแต่้าทะเลสาบลาวาทั้งหมดของตระกูลเซียว กับเหมืองแร่หินผลึกเพลิงที่เพิ่งปรากฏขึ้นมาเท่านั้น แต่ยัง้าให้คนทั้งตระกูลเซียวเกือบพันคนต้องขายตัวเป็สุนัขรับใช้ให้ร้านขายยาซื่อไห่และจวนจ้าวอ๋องอีกด้วย ถึงข้าเซียวว่านจุนคนนี้จะไร้ความสามารถ แต่ก็ยังเป็หนึ่งในสามสิบหกโหวที่ได้รับการแต่งตั้งจากฝ่าาด้วยพระองค์เอง ไม่มีวันยอมเป็สุนัขรับใช้ของคนอื่นทั้งนั้น!” คุณชายเซียวว่านจุนโกรธจนตัวสั่น ฉีกม้วนหนังสือทั้งสองเล่มออกเป็สองส่วนในทันที!
“แปะๆๆ!” เสียงปรบมือดังขึ้นอย่างฉับพลัน ชวนให้น่ารำคาญ เป็คุณชายจ้าวอู่จี๋ที่ลุกขึ้นยืน “ท่านโหวช่างเป็คนที่ทระนงในศักดิ์ศรียิ่งนัก ข้าอู่จี๋เลื่อมใส แต่เพื่อศักดิ์ศรีของตัวเองแล้ว กลับไม่สนใจชะตากรรมของคนในตระกูลเซียวกว่าพันคนเลย เมื่อรังถูกพลิกคว่า ยากที่จะมีไข่ไม่แตก นี่คือการความเห็นแก่ตัวอย่างที่สุดและโง่เขลาสิ้นดี! หากไร้ซึ่งตระกูลจ้าวและร้านขายยาซื่อไห่เข้ามาแทรกแซงแล้ว ตระกูลเซียวของท่านจะเอาอะไรไปต่อกรกับตระกูลเจิ้งอ๋อง ไปต่อกรกับตระกูลใหญ่หลายๆ ตระกูลอย่างตระกูลหลิ่ว...”
“คุณชายเซียว การได้เป็ข้ารับใช้ของจวนจ้าวอ๋องและร้านยาซื่อไห่ของเรา ถือเป็บุญของตระกูลเซียวของท่าน...” ฉินลู่ิก็พูดแทรกขึ้นทันใด!
“สุนัขตัวไหนมันมาเห่าอยู่ในห้องโถงตระกูลเซียวของเรากันนะ? หลังจากเป็สัตว์เดรัจฉานมาเป็เวลานาน คงจะรู้สึกดีและมีความสุขมาก ถึงได้หลงระเริงคิดว่ามนุษย์โลกนี้มันสู้สุนัขไม่ได้ เกรงว่าสันดานสุนัขคงจะฝังเข้ากระดูกดำ อยู่ในจิติญญาของเขาแล้วกระมัง!” ทันใดนั้นเอง เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะ พร้อมกับเสียงดังฟังชัดนั้น เซียวหลิงอวิ๋นกับจ้าวเหวินจัวก็ก้าวเข้ามาพร้อมกัน!
เพียงแต่เซียวหลิงอวิ๋นที่อยู่ข้างนอกได้ยินคำพูดของฉินลู่ิเมื่อครู่นี้ ทำให้ความโกรธพุ่งขึ้นมาทันที จึงพูดจาประชดประชันออกไป
ใบหน้าของฉินลู่ิมืดดำลงทันที หากไม่รู้สึกถึงแรงกดดันอันทรงพลังของจ้าวเหวินจัวแล้ว เขาคงจะตบหน้าเซียวหลิงอวิ๋นไปแล้ว!
สายตาที่เย็นะเืก็เหลือบมองใบหน้าของเซียวหลิงอวิ๋นอย่างรุนแรง แล้วหันกลับไปที่เซียวว่านจุน “คุณชายเซียว เ้าเด็กสารเลวนั่นคือคนของตระกูลเซียวของท่าน...”
“ป๊าบ!” เสียงตบดังก้องไปทั่วห้องโถง!
ฉินลู่ิเกิดอาการมึนงงไปหมด ไม่นึกฝันมาก่อนว่าตัวเองที่เป็ถึงหลงจู๊ของร้านขายยาซื่อไห่ และเป็ผู้ใช้พลังิญญาระดับกลาง จะถูกเด็กหนุ่มตัวเล็กๆ ตบหน้าเข้าให้ อีกทั้งเด็กหนุ่มตัวเล็กคนนี้ก็ยังเป็ลูกหลานของตระกูลเซียวที่กำลังจะล่มสลายอีกด้วย!
“เ้าสุนัขเฒ่า ถ้าหากเ้ายังกล้าเห่าให้ได้ยินอีก ข้าจะกระชากเขี้ยวสุนัขของเ้าออกให้หมดปากเลย คอยดู!” ฉินลู่ิที่กำลังมึนงงได้ยินเสียงด่าทอ!
หนอยแน่ะ! หมอตำแยแปดสิบปีประมาททำเด็กทารกหล่น คนพายเรือประมาททำเรือล่มในคูน้ำ แก้มซ้ายของฉินลู่ิถูกตบจนหน้าแดงก่ำราวกับเื ทำให้ฉินลู่ิรู้สึกอับอายและโกรธเคืองอย่างที่สุด ส่งเสียงะโออกไป “เ้าเด็กเวรนี่ อยากตายมากนักหรือ!”
พลังิญญาในกายไหลเวียนอย่างรุนแรง ยกมือขวาขึ้น เตรียมพร้อมที่จะะเิพลังออกมา!
แต่ไม่คาดคิดว่าการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายจะรวดเร็วกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก!
“เปรี้ยงๆ! ป๊าบๆๆ!” สองกำปั้นหนักๆ ทุบลงไปที่ท้องของฉินลู่ิอย่างรุนแรง จนพลังิญญาของเขาที่กำลังไหลเวียนอยู่แทบจะสลายหายไป ในขณะที่ความเ็ปอย่างรุนแรงจากช่องท้องยังไม่ทันจะได้รู้สึก ใบหน้าก็ถูกตบอย่างรุนแรงอีกสามครั้งซ้อน หลงจู๊ฉินถูกตบจนหน้าบวมกลายเป็หัวหมู!
“จะ...เ้า!” พลังิญญาที่กำลังไหลเวียนตรงจุดตันเถียนที่ท้องถูกโจมตีอย่างรุนแรง ทำให้พลังิญญาแทบจะสลาย แม้แต่กำลังภายในยังไม่สามารถปล่อยออกมาได้ ปากหรือก็บวมจนไม่สามารถพูดออกมาได้อย่างชัดเจน!
การลงมือของเซียวหลิงอวิ๋นนั้นรวดเร็วมาก!
ในบรรดาเจ็ดคนที่อยู่ ณ ที่นี้ นอกจากเซียวหลิงอวิ๋นที่เป็นักยุทธ์ระดับหกแล้ว อีกหกคนที่เหลือล้วนเป็ผู้ใช้พลังิญญา โดยเฉพาะจ้าวเหวินจัวกับจ้าวอู่จี๋ที่มีพลังยุทธ์สูงสุด โดยทั้งคู่ต่างก็เป็ถึงปรมาจารย์ิญญาระดับกลาง ในขณะที่เซียวว่านจุนเป็เพียงผู้ใช้พลังิญญาระดับสูง และหลงจู๊ของร้านยาทั้งสามแห่งล้วนเป็ผู้ใช้พลังิญญาระดับกลาง
ในบรรดาทั้งหกคนนี้ มีเพียงจ้าวเหวินจัวเท่านั้นที่รู้ดีถึงพลังต่อสู้อันแข็งแกร่งของเซียวหลิงอวิ๋น และคุณชายเซียวซึ่งรู้อยู่ส่วนหนึ่ง ในขณะที่อีกสี่คนที่เหลือไม่รู้ถึงเื่นี้เลย ดังนั้นการที่เซียวหลิงอวิ๋นลงมืออย่างกะทันหัน ไม่เพียงแต่จะทำให้ฉินลู่ิมึนงงเท่านั้น แม้แต่คุณชายจ้าวอู่จี๋ก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัว!
ใครจะคิดว่านักยุทธ์ระดับหก จะสามารถซ้อมนักยุทธ์ิญญาระดับกลางยับเยินได้!
แม้ว่าฉินลู่ิที่ฝืนทานยาจำนวนมากเพื่อเร่งการเพิ่มพูนพลังิญญา จนกลายเป็ผู้ใช้พลังิญญาระดับกลางก็ตาม แต่ตัวเขาก็ยังมีฐานะเป็ผู้ใช้พลังิญญาอยู่ดี ย่อมแข็งแกร่งกว่านักยุทธ์ระดับเก้าทั่วไป!
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังอยากจะพูดอะไรต่อ เซียวหลิงอวิ๋นก็ยกมือขึ้นเตรียมฟาดอีกครั้ง แต่ในขณะที่มือของเขากำลังจะฟาดลงไปที่ใบหน้าอันบวมฉึ่งของฉินลู่ิ เสียงที่เย็นะเืดังขึ้น พร้อมกับลำแสงรัศมีโค้งที่พุ่งเข้าหาฝ่ามือของเซียวหลิงอวิ๋นอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าฟาด!
คุณชายจ้าวอู่จี๋ลงมือแล้ว!
