ภายในป่าไผ่ที่เป็ที่ตั้งของหอผู้าุโ ข้างกระท่อมของผู้าุโอวี้ที่พังทลาย ชายฉกรรจ์นามหลู่กวนิที่หน้าตาถมึงทึงกำลังคุกเข่าที่หน้าประตูด้วยสีหน้าโกรธแค้น
“ท่านอาจารย์ ข้าหลู่กวนิไร้ความสามารถ ไม่อาจขัดขวางไม่ให้โจรชั่วลักพาตัวท่านไปได้!”
หลู่กวนิเงยหน้าทอดถอนใจ โทษตัวเองอย่างหนัก
ด้านหลังของเขา มีลูกศิษย์ระดับพิเศษของลัทธิสยบฟ้าหลายคนยืนอยู่ ทั้งหมดนั้นล้วนเป็สหายสนิทของหลู่กวนิ
หนึ่งในนั้นได้ออกความเห็นเชิงให้คำแนะนำ
“เมื่อครู่นี้ข้าได้ข่าวมาว่า เ้าหลงอวี้ตอนอยู่ในเมืองอวี้กวนมันได้หักแขนของศิษย์พี่หลิงเลี่ยทิ้งไปหนึ่งข้าง อาจารย์ของหลิงเลี่ย ผู้าุโเจิ้งโกรธแค้นเ้าหลงอวี้อยู่พอดี ข้าว่าพวกเราไปหาผู้าุโเจิ้งกันดีกว่า ให้ผู้าุโไปตามหาเ้าหลงอวี้นั่นพร้อมกับพวกเรา ดีไหม?”
อีกคนหนึ่งได้ยินเช่นนั้นก็พลันตาเป็ประกาย
“ใช่แล้ว แม้ว่าผู้าุโเจิ้งจะเป็เพียงผู้าุโระดับผู้คุมกฎ แต่วิถียุทธ์ของเขาก็อยู่ในระดับิญญาแท้แล้ว หากมีผู้าุโเจิ้งอยู่ด้วยล่ะก็ จะต้องจับตัวเ้าหลงอวี้นั่นได้แน่!”
“ดี ทำตามที่ทุกคนบอกเลยแล้วกัน ข้าหลู่กวนิไม่เชี่ยวชาญเื่วางแผน คงต้องพึ่งสหายทั้งหลายแล้ว!”
หลู่กวนิลุกขึ้นมา พูดอย่างเคียดแค้น
“ศิษย์พี่หลู่ ท่านวางใจ ในฐานะที่พวกเราเป็สหายกัน ย่อมต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขไปพร้อมกับท่านอยู่แล้ว!”
คนที่เสนอความคิดเห็นกลอกตาไปมาครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้น
“เพียงแต่ข้าได้ยินว่าบนตัวเ้าหลงอวี้มีของดีอยู่ไม่น้อยเลย อย่างเช่นรองเท้ากับหอกเล่มนั้น...”
หลู่กวนิได้ยินเช่นนั้นแล้วก็พูดทันที
“หากจับตัวเ้าหลงอวี้และช่วยเหลืออาจารย์ข้าได้ สิ่งของเ่าั้ ข้าหลู่กวนิไม่้าเลยแม้แต่ชิ้นเดียว!”
“อย่างนั้นก็ดีสิ!”
คนผู้นั้นหัวเราะ
“ถ้าอย่างนั้น ศิษย์พี่หลู่ ท่านที่เป็ลูกศิษย์ของผู้าุโอวี้จะต้องพูดให้ผู้าุโเจิ้งร่วมทางไปกับเราได้แน่!”
“ดี งั้นเราไปกันเลย”
หลู่กวนิมีสีหน้าพอใจมาก เขาหันหลังเดินไปทันที ไม่สังเกตสักนิดว่าเหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งหลายนั้นกำลังหลอกใช้เขาอยู่
......
ภายในหุบเขาอสรพิษเวหาตอนนี้
หลงอวี้ที่ถือหอกัปรภพไว้ในมือใช้มืออีกข้างแบกอวี้สุ่ยอวิ๋นมุ่งหน้าเข้าไปในส่วนลึกของหุบเขาอสรพิษเวหาอย่างรวดเร็ว
ตัวเขาในตอนนี้ แข็งแกร่งกว่าก่อนมากแล้ว หากได้พบกับราชันอสรพิษอีกครั้งหนึ่ง เพียงเหวี่ยงหอกครั้งเดียวก็ฆ่ามันได้แล้ว หรือถึงขั้นปล่อยเพียงมหาพลังฟ้าดินก็สามารถสะกดไว้ได้อย่างสมบูรณ์
เพียงแต่ในส่วนลึกของหุบเขาอสรพิษเวหาที่เขาอยู่ตอนนี้ มีโอกาสที่จะได้เจอกับอสูรร้ายที่แข็งแกร่งยิ่งกว่านั้น หรืออาจได้เจอกับสัตว์อสูรที่สามารถสร้างิญญาแท้ขึ้นได้เลยก็เป็ได้!
แม้ว่าหอกั์จะเปลี่ยนเป็หอกัปรภพแล้ว ทั้งยังสร้างสายสัมพันธ์ขั้นเชื่อมปัญญากับเขาได้แล้ว แต่หลงอวี้ก็ยังไม่มั่นใจว่าตัวเองจะสามารถต่อกรกับยอดฝีมือระดับิญญาแท้ได้
เพราะว่าความแข็งแกร่งของยอดฝีมือิญญาแท้ นอกจากเื่ของพลังพื้นฐาน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือิญญาแท้
พลังของิญญาแท้ สามารถทำให้ความได้เปรียบเื่มหาพลังฟ้าดินของหลงอวี้ไร้ความหมายไปอย่างสิ้นเชิง!
‘หากเจอกับผู้แข็งแกร่งอย่างหวังเทียนจัวเข้า ข้าในตอนนี้คงยังไม่อาจชนะได้!’
หลงอวี้คิดในใจ เดินทางภายในป่าทึบด้วยความระมัดระวังยิ่งกว่าเดิม
ในตอนนั้นเอง เขาได้ยินเสียงน้ำตกดังมาจากที่ไกลๆ จึงมุ่งหน้าไปยังทิศทางนั้นทันที
ตอนที่ได้รับภารกิจมาเขาได้ศึกษาข้อมูลของสมุนไพรทั้งสามชนิดมาแล้ว หญ้าเศียรัที่ปลุกจิตกระตุ้นสมองได้นั้นจะงอก ใกล้แหล่งน้ำ
เมื่อมีน้ำตกก็มีโอกาสเจอหญ้าเศียรั สามารถนำมาใช้ปลุกอวี้สุ่ยอวิ๋นให้ได้สติคืนมา!
เขารีบวิ่งไปทางที่มีเสียงน้ำตกทันที ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะซ่อนตัวเองด้วย เพราะเขารู้ดีว่า ลัทธิสยบฟ้าตอนนี้จะต้องส่งคนจำนวนมากออกตามหาเขาอยู่แน่
“เอ๊ะ? มีคน ซ่อนตัวก่อนดีกว่า!”
หลงอวี้เร่งเร้าลมปราณ ใช้วิชาิญญาเคลื่อนแปรเปลี่ยนร่างกายเป็ิญญา ซ่อนตัวในเงาต้นไม้อย่างเงียบงันไร้ร่องรอย!
หลังจากนั้นก็ได้มีเสียงพูดของชายหนุ่มสองคนดังเข้ามาในหูของหลงอวี้
“ในที่สุดก็เก็บหญ้าเศียรัได้สักที หายากจริงๆ แม่มันเถอะ!”
“ศิษย์พี่จาง ที่สำนักมอบภารกิจให้พวกเรามาเก็บหญ้าเศียรั ลูกโอ๊กไร้ดอก กับดอกอวี้กานจำนวนมากขนาดนี้เพื่ออะไรกันแน่?”
“อ้าว ศิษย์น้องหลี่ เ้ายังไม่รู้เื่อีกหรือ? ผู้าุโอูของสำนักดาบสะบั้นของเรามีหนี้แค้นกับผู้าุโแซ่อวี้คนหนึ่งของลัทธิสยบฟ้ามานานหลายปี ตอนนี้ ไอ้แซ่อวี้นั่นมันติดพิษเงาพัวพันของลัทธิพันไหม หากพวกเราเก็บสมุนไพรทั้งสามชนิดนี้ไปทั้งหมด ไอ้แซ่อวี้นั่นก็หมดทางรอดแล้ว!”
“พิษเงาพัวพันเลยหรือ ข้าเคยได้ยินว่าพิษชนิดนี้สามารถทำให้ผู้ที่ติดพิษหมดสติ ตันเถียนและชีพจรถูกกัดกร่อนจนเละไปหมด ช่างต่ำทรามจริงๆ!”
“หึ ถึงอย่างไรคนที่ติดพิษก็ไม่ใช่เรา ไม่ว่าจะต่ำทรามอย่างไรก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับเราเลยไม่ใช่หรือ ข้าลองนับเวลาดูแล้ว เหลืออีกเจ็ดวันก่อนที่พิษของไอ้แซ่อวี้นั่นจะกำเริบจนตาย เมื่อถึงตอนนั้นผู้าุโอูจะต้องอารมณ์ดีจนมอบรางวัลให้เรามากขึ้นกว่าเดิมแน่!”
“ข้าว่าพิษนั่นใกล้จะกำเริบแล้ว สมุนไพรทั้งสามชนิดเองแต่เดิมก็มีน้อยมากอยู่แล้ว ตอนนี้ยังถูกพวกเราลูกศิษย์สำนักดาบสะบั้นเก็บตัดหน้าไปจนเกือบหมดอีก ลัทธิสยบฟ้าจะไปหาสมุนไพรจากไหนได้?”
ชายหนุ่มสองคนเดินไปพลางพูดคุยโดยที่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าจะมีคนกำลังแอบฟังพวกเขา
หลงอวี้ที่ซ่อนตัวอยู่นั้นพอได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคนก็รู้เื่มากขึ้นกว่าเดิม
ที่แท้สำนักดาบสะบั้นก็มีผู้าุโคนหนึ่งชื่อผู้าุโอูที่มีความแค้นบางอย่างกับอวี้สุ่ยอวิ๋น!
ถ้าอย่างนั้น เงาดำทั้งสามที่คิดจะลอบสังหารผู้าุโอวี้นั้นก็คือคนที่ผู้าุโอูนั่นส่งมา! อีกทั้งผู้าุโอูไม่ได้ส่งคนมาลอบสังหารเพียงอย่างแต่ยังมอบภารกิจให้เหล่าลูกศิษย์ของสำนักดาบสะบั้นมาเก็บสมุนไพรทั้งสามชนิดตัดหน้าคนของลัทธิสยบฟ้าอีก
‘กว่าอู่เจี้ยนซินจะมอบภารกิจให้ลูกศิษย์ระดับพิเศษไปเก็บสมุนไพรก็ทิ้งเวลาห่างจากตอนที่ผู้าุโอวี้ถูกช่วยกลับมานานมากเกินไป หรือว่าเื่นี้มันจะเกี่ยวข้องกับอู่เจี้ยนซินด้วย อู่เจี้ยนซินมันจงใจถ่วงเวลาให้คนของสำนักดาบสะบั้นมาเก็บสมุนไพรทั้งหมดไปก่อนหรือเปล่า’
หลงอวี้คาดเดาในใจ เพียงไม่นานเขาก็สังเกตเห็นว่า ลูกศิษย์สำนักดาบสะบั้นทั้งสองคนนั้นมันล้วนมีวิถียุทธ์ขั้นเก้าแล้วทั้งสิ้น ที่สำคัญที่สุดคือ ในมือของพวกมันยังถือหญ้าเศียรัเอาไว้สองต้นด้วย!
‘วิถียุทธ์ขั้นเก้าแค่สองคน ด้วยพลังของข้าตอนนี้ น่าจะสามารถจัดการลงได้ไม่ยาก’
หลงอวี้คิดในใจ จากนั้นก็วางอวี้สุ่ยอวิ๋นลงอย่างเงียบงัน เขาถือหอกัปรภพเอาไว้ เคลื่อนตัวไปทางสองคนนั้นด้วยวิชาิญญาเคลื่อน
“ใครน่ะ?”
ลูกศิษย์สำนักดาบสะบั้นสองคนนั้น สมกับเป็ผู้มีวิถียุทธ์ขั้นเก้าจริงๆ หลงอวี้เพิ่งจะเข้าใกล้พวกมันได้ในระยะสิบจ้าง พวกมันก็ััได้แล้ว!
“แค่ลูกศิษย์ลัทธิสยบฟ้าที่วิถียุทธ์ขั้นแปดคนหนึ่งเท่านั้น ฆ่ามัน!”
คนที่เป็ศิษย์พี่ดูจะแข็งแกร่งกว่าเล็กน้อย มองเพียงปราดเดียวก็รู้ระดับวิถียุทธ์ของหลงอวี้ทันที แผดเสียงตะคอก จากนั้นก็ได้ชักดาบหักสะบั้นสีดำเล่มหนึ่งออกมา พุ่งเข้าโจมตีใส่หลงอวี้โดยไม่ลังเล!
“แค่เจอหน้าก็จะฆ่าแกงกันเลยหรือ คนของสำนักดาบสะบั้นช่างไร้มารยาทจริงๆ!”
หลงอวี้ส่งเสียงหัวเราะ แปลงร่างเป็ิญญา จากนั้นก็ไปปรากฏตัวในอีกทิศทางหนึ่งอย่างกะทันหัน มือถือหอกัปรภพ แทงหอกไปทางคนที่เป็ศิษย์น้องที่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมทันที
จุดที่ศิษย์พี่คนนั้นพุ่งโจมตีใส่ เป็แค่ร่างเงาของหลงอวี้ที่เป็เพียงภาพลวงตาเท่านั้น!
“เงาหอกกระหน่ำแทง!”
ในหอกของหลงอวี้มีมหาพลังสยบฟ้าถูกหลอมรวมไว้ พริบตาเดียวก็มีเงาหอกทิ่มแทงออกไปนับสิบสาย!
“ดาบสะบั้น!”
คนที่เป็ศิษย์น้องตอบสนองได้รวดเร็วสุดขีดเช่นกัน เพียงแต่มันรู้ดีว่าหลบไม่ทันแล้ว จึงได้แต่ฝืนยกดาบสะบั้นสีดำในมือขึ้นมาที่บริเวณอกพร้อมกับเร่งเร้าลมปราณ!
ม่านพลังชั้นหนึ่งถูกสร้างขึ้นตรงหน้าของมันในพริบตา มันคิดจะใช้ต้านรับการโจมตีของหลงอวี้!
แต่ในวินาทีต่อมา เงาหอกยังไม่ทันแทงถึง มหาพลังสยบฟ้าที่ปกคลุมอยู่ทั่วฟ้าก็ได้ะเืม่านพลังจนแตกเป็เสี่ยงๆ!
“ตาย!”
ปราณปรภพแผ่กระจายพร้อมกับมหาพลังฟ้าดิน ทำให้ลมปราณในตัวของคนที่เป็ศิษย์น้องหยุดนิ่ง ไม่สามารถใช้งานได้ ได้แต่มองดูเงาหอกกระหน่ำแทงใส่ต่อหน้าต่อตา
ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ!
เงาหอกกระหน่ำแทง เพียงพริบตาเดียวก็แทงร่างของศิษย์น้องผู้นั้นจนพรุน อีกฝ่ายเบิกตาโต มองเืที่ไหลทะลัก!
มันไม่คิดเลยว่าลูกศิษย์ลัทธิสยบฟ้าที่วิถียุทธ์เพียงขั้นแปดคนเดียวจะฆ่ามันตายได้ในพริบตาเดียวเช่นนี้!
ส่วนคนที่เป็ศิษย์พี่ฟันเข้าใส่ภาพติดตาของหลงอวี้ ก่อนจะคิดในใจว่าแย่แล้ว พอหันกลับไปก็พบว่าศิษย์น้องของตนถูกแทงจนตายแล้ว จึงเบิกตาโตด้วยความโมโหทันที
“บังอาจฆ่าคนของสำนักดาบสะบั้นหรือ สมควรตาย!”
คนที่เป็ศิษย์พี่ตวัดดาบสะบั้นสีดำในมือออกไปสามครั้ง พริบตานั้นประกายแสงดาบสามสายก็พุ่งตัดอากาศออกไปทางหลงอวี้ทันที
“พริบตาสามดาบ!”
ฟึ่บๆๆ!!!
แสงดาบสามสายพุ่งผ่านอากาศไปหาหลงอวี้สามทิศทาง ทั้งทางด้านหน้า ด้านซ้าย และด้านขวา ความเร็วของมันสูงสุดขีด!
“มังปรภพทะยานฟ้า!”
หอกัปรภพในมือหลงอวี้ถูกเหวี่ยงออกไป พริบตานั้นก็มีกระแสลมสายหนึ่ง พัดร่างของเขาลอยขึ้นฟ้าไปสูงนับร้อยจ้าง!
ฟึ่บ!
หลงอวี้ถูกกระแสลมพัดขึ้นไป ปราณปรภพแผ่ไปที่ปลายหอก เพียงครู่เดียวก็พุ่งออกจากยอดต้นไม้สูง เห็นดวงจันทร์อันสุกสว่างบนท้องนภา ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่อง ในส่วนลึกของหุบเขาอสรพิษเวหาถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีเงิน!
“ฆ่า!”
หลงอวี้ร่ายรำหอกยาวในมือ ตัวเขาพุ่งลงมาราวกับดาวตกก็ไม่ปาน ปลายหอกชี้ตรงไปทางลูกศิษย์สำนักดาบสะบั้นคนนั้น!
อีกฝ่ายกำลังประหลาดใจอยู่ว่าหลงอวี้โดดหายไปไหน มีหรือจะไปคิดว่าหลงอวี้จะะโได้สูงขนาดนี้?
ตอนที่มันเห็นเงาร่างของหลงอวี้นั้น มันก็หลบการโจมตีของหลงอวี้ไม่พ้นแล้ว
หอกั์ที่เปลี่ยนแปลงกลายเป็หอกัปรภพ ทำให้ท่าั์ทะยานฟ้าเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นด้วยเช่นกัน กลายเป็ ัปรภพทะยานฟ้า
สามารถดีดตัวขึ้นฟ้าได้ถึงร้อยจ้างอย่างรวดเร็ว!
“มหาพลัง สะกดมัน!”
หลังจากที่หลงอวี้แผดเสียงะโอย่างเกรี้ยวกราด หอกยาวก็ได้แทงลงพื้น อีกฝ่ายก้าวเท้าหลบออกมาได้หนึ่งก้าวในจังหวะเส้นยาแดงผ่าแปด ทำให้ไม่โดนหอกแทงเข้าใส่
แต่ถึงแม้จะเป็เช่นนั้น กระแสลมอันเชี่ยวกรากที่เกิดขึ้นจากกระบวนท่านี้ก็ทำให้อีกฝ่ายถูกซัดกระเด็นไปกระแทกต้นไม้หนาๆ ต้นหนึ่งอย่างรุนแรงจนต้นไม้ต้นนั้นหักโค่นลงมา!
แม้จะไม่โดนหอกแทงใส่เต็มๆ แต่ลูกศิษย์สำนักดาบสะบั้นผู้นั้นก็ถูกเล่นงานจนเวียนหัวตาลาย แทบจะหมดสติอยู่ดี
หลงอวี้ก้าวเท้าออกไป ก่อนจะแทงหอกใส่เพื่อดับลมหายใจของมัน จากนั้นก็ชิงหญ้าเศียรัจากในอกเสื้อของอีกฝ่าย
“ได้หญ้าเศียรัมาแล้ว สามารถปลุกผู้าุโอวี้ขึ้นมาได้แล้ว”
หลงอวี้เพียงชิงสมุนไพรมาเท่านั้น ส่วนศพของทั้งสองคนนั้น เขาคร้านจะไปสนใจ!
เขาพุ่งทะยานกลับไปยังจุดที่วางผู้าุโไว้อย่างรวดเร็วและแ่เบา เพียงครู่เดียวก็หายไปจากบริเวณนั้น
ตรงบริเวณนั้นเพิ่งเกิดการต่อสู้อย่างรุนแรงขึ้นหมาดๆ จะต้องดึงดูดความสนใจของผู้คนที่อยู่ใกล้ๆ มาแน่ หลงอวี้ต้องหาสถานที่ปลอดภัยที่ใหม่อีกครั้งเพื่อปลุกอวี้สุ่ยอวิ๋นขึ้นมา
เพียงไม่นาน เขาก็มาถึงใต้น้ำตก
“หญ้าเศียรันี่ต้องบดให้ละเอียดก่อน จากนั้นค่อยผสมน้ำให้ผู้าุโอวี้ดื่ม”
หลงอวี้ถือหญ้าเศียรัไว้ในมือ ทำการบดจนละเอียด จากนั้นก็นำไปผสมน้ำสะอาด ก่อนจะป้อนผู้าุโอวี้
