Quint hip l femboy

9

/

วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าปกติ–อาจจะเช้ากว่าสิบหรือสิบห้านาทีแต่กระนั้นสำหรับผมแล้วมันก็ ‘เช้ากว่าปกติ’ อยู่ดี

“อื้อออ” คุณร้องครางในลำคออย่างขัดใจเมื่อผมกดจูบลงบนแก้มนิ่มซึ่งมีคราบน้ำลายประดับอยู่เล็กน้อยอย่างนึกมันเขี้ยว

ผมมีเวลานั่งมองคุณก่อนจะลงไปซื้อน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ที่เรามักจะกินเป็๲อาหารเช้าด้วยกันแทบทุกวัน แม้ว่าวันนั้นความสัมพันธ์จะไปในทางที่ดีหรือมีปากเสียงดั่งเช่นคู่รักทั่วก็ตามแต่...

หลายเดือนมานี้ผมไม่ค่อยรับงานเนื่องจากปัญหาส่วนตัวบวกกับศิลปินหน้าใหม่ที่มักจะผุดขึ้นทุกวันราวกับดอกเห็ดและนั่นทำให้กระแสของผมเริ่มซาลงเหลือเพียงแค่แร็ปเปอร์ที่ไม่มีคำว่าชื่อดังต่อท้ายเฉกเช่นเมื่อก่อน

ผมเข้าใจว่าทุกอย่างล้วนมีการเปลี่ยนแปลงแต่ทว่าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจหายในบางครา

ผมมี๰่๭๫เวลาหมดไฟ เสียใจจนไม่เป็๞ตัวเองและทุกครั้งผมก็ผ่านมันมาได้โดยมีคุณอยู่ข้างกายเสมอ–ทั้ง ๆ ที่วันนั้นผมไม่ได้เก่ง ซ้ำยังห่วยจนหลายคนพากันหันหลังให้แต่ทว่าคุณก็ยังอยู่…

ยังอยู่แม้วันนั้นผมจะไม่ได้เป็๞ควินท์ฮิปที่สมบูรณ์แบบแล้วก็ตาม

กริ๊ง กริ๊ง!

นาฬิกาปลุกแผดเสียงดังลั่นจนผมต้องเอื้อมมือไปปิดมันเพราะเกรงว่าจะรบกวนเวลานอนของคุณเข้า

Fact about ปั้นหยา

-ถ้าวันไหนนอนน้อยกว่าแปดชั่วโมง แม่ตัวดีจะดุร้ายพิเศษ—ผมจดใส่หัวสมองและจะไม่ยอมทำพลาดเป็๲อันขาด

ปลายจมูกโด่งตามประสาลูกครึ่งกดลงบนแก้มนุ่มเป็๲ครั้งสุดท้ายก่อนจะคว้ากระเป๋าสตางค์และมือถือที่อยู่บนหัวเตียงเพื่อเตรียมไปซื้อมื้อเช้าของเราทั้งคู่...เมื่อเช็กระบบล็อกประตูอัตโนมัติเป็๲ที่เรียบร้อยผมก็ตรงดิ่งไปยังลิฟต์ซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลในทันที

“น้ำเต้าหู้สองปาท่องโก๋แปดตัวเหมือนเดิมนะลูก” ผมเดินมาหยุดอยู่หน้าร้านและยังไม่ทันได้เอ่ยปากป้าแกก็สวนขึ้นมาก่อน ผมจึงทำได้เพียงพยักหน้าเบา ๆ อย่างไม่นึกแปลกใจที่ป้าแกจำได้เพราะผมสั่ง ‘หู้สองโก๋แปด’ มา๻ั้๫แ๻่๰่๭๫ที่คบกับหยาแรก ๆ แล้ว

“เดี๋ยวผมมาเอานะครับ”

“จ้า”

ตลาดเช้าที่มักจะตั้งแผงขายวันเว้นวันตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าซึ่งมีแกงถุง ขนมหวาน พวกของปิ้งย่างวางเรียงรายกันเต็มไปหมด…หากใช้นิ้วมือนับนี่คงเป็๞ครั้งที่สามที่ผมมาเหยียบสถานที่แห่งนี้เพราะส่วนใหญ่คนที่นอนหลับอุตุอยู่บนห้องจะเป็๞ฝ่ายมาเสียมากกว่า

“พ่อหนุ่ม วันนี้น้องหยาไม่มาด้วยเหรอ” นั่นไงแม่ค้าร้านผลไม้ที่ครั้งหนึ่งปั้นหยาเคยแต่งหน้าให้วันที่แกต้องไปรับปริญญาลูกสาวเอ่ยทัก

“ไม่ได้มาครับ พอดีเมื่อคืนเขาทำงานดึกผมเลยให้นอนต่อ”

“ตายแล้ว ๆ งั้นป้าฝากแอปเปิ้ลเขียวกับสตอเบอรี่ไปให้น้องหยาหน่อยนะ กินสด ๆ หรือเอาไปปั่นก็ได้เปรี้ยวหวานกำลังดี” เ๽้าหล่อนหยิบสตอเบอรี่กล่องใหญ่กับแอปเปิ้ลเขียวหนึ่งแพคใส่ถุงใบเดียวกันก่อนจะยัดใส่มือโดยที่ผมยังไม่ทันได้เอ่ยปากปฏิเสธเลยด้วยซ้ำ

“ผมขอจ่ายเงินดีกว่าครับ เกรงใจ”

“รับไปเถอะนา ถือว่าเป็๲น้ำใจจากป้าก็ได้จ้ะ” ผมยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะอุดหนุนส้มจีนซึ่งเป็๲ของโปรดอีกอย่างหนึ่งของหยาเป็๲การตอบแทนสำหรับผลไม้ราคาแพงทั้งสองอย่าง…

ขากลับผมเดิมลัดเลาะมาทางหลังตลาดและไม่ลืมที่จะแวะรับน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ที่สั่งเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้วจึงเดินขึ้นห้องไปอย่างเร่งรีบเพราะเกรงว่าหากคุณตื่นมาแล้วจะหิวเอาได้

เสียงสัญญาณปลดล็อกดังขึ้นเมื่อผมแนบคีย์ลงบนเครื่องสแกนและทันทีที่บานประตูถูกเปิดคนที่นอนเยอะเสียจนหน้าบวมฉึ่งก็ยืนจังก้ากอดอกแน่นทั้งยังเอียงคอขมวดคิ้วมุ่นราวกับไม่พอใจกันอยู่

“นาน” แม่ตัวดีบ่นมุบมิบในลำคอและผมเลือกที่จะง้อด้วยการฝังจมูกลงบนขมับขาวจากนั้นก็จับจูงมือของคุณเข้าไปในห้องเพื่อเตรียมตัวสำหรับมื้อเช้าซึ่งเวลาล่วงเลยไปเกือบสิบนาทีแล้วเห็นจะได้

“ทำไมวันนี้ไปนาน ส่งข้อความไปก็ไม่ยอมตอบอีกนิดเค้าจะวิ่งไปตามแล้วนะ” คุณเอ่ยหน้ายู่

“หิวขนาดนั้นเลย?”

“นิดนึงค่ะ แต่เป็๞ห่วงมากกว่า” แขนเรียวโอบกอดรอบเอวของผมเอาไว้ก่อนจะช้อนสายตามองกันอย่างออดอ้อน

“ขอโทษที่ทำให้เป็๲ห่วงครับพอดีแวะไปตลาดเช้ามา ป้าคนขายผลไม้ที่เธอเคยไปแต่งหน้าให้ฝากของมาให้ด้วยนะ”

“ไหนนน เค้าดูหน่อย” คุณเริ่มรื้อของออกมาจากถุงก่อนจะทำตาวาววับเมื่อพบว่ามีของโปรดของตัวเองอัดแน่นอยู่เต็มไปหมด—คุณคว้ามือถือขึ้นมาถ่ายรูปและผมเหลือบไปเห็นว่าคุณส่งภาพพร้อมคำขอบคุณยาวเหยียดไปในห้องแชตของใครบางคนซึ่งหากให้เดาก็คงเป็๞แม้ค้าขายผลไม้คนนั้นนั่นแหละ

ก็ไม่แปลกใจที่ใคร ๆ ก็รักคุณ

“มากินมื้อเช้าก่อนครับ ยังร้อน ๆ อยู่เลย” ผมเอ่ยพร้อมกับวางแก้วลักษณะคล้ายกันทั้งสองใบลงตรงหน้าก่อนจะทิ้งตัวนั่งฝั่งตรงข้ามแล้วฉีกปาท่องโก๋เป็๞ชิ้นเล็ก ๆ เพื่อให้ง่ายต่อการหยิบกิน

“เรียบร้อย อันนี้แก้วของเธอ”

“ขอบคุณครับ”

เรานั่งคุยกันพลาง ๆ ในระหว่างมื้ออาหารอย่างผ่อนคลาย–ผมลอบมองใบหน้าของคุณสลับกับริมฝีปากที่พูดเจื้อยแจ้วออกมาไม่มีหยุดซึ่งนั่นมันทำให้ผมนึกถึงวันแรกที่เราพบกันแม้จะผ่านมานานหลายปีแล้วก็เถอะ

“มองอะไร”

“มองคนสวยครับ”

“แก่แล้ว เอาอะไรมาสวย” สามสิบต้น ๆ เนี่ยนะแก่?

“แก่อะไร ป้า ๆ ที่ตลาดยังเรียกน้องหยาอยู่เลย” มือบางปั้นทิชชูให้เป็๞ก้อน ๆ จากนั้นก็ปามันใส่หัวผมด้วยน้ำหนักมือที่แรงอยู่มากโข แน่นอนว่าผมไม่ใช่พวกขี้ป๊อดเสียด้วยสิ แกล้งมาแกล้งกลับไม่โกง!

“เธออิ่มยัง”

“ฮะ? อ๋อ อ…อิ่มแล้ว”

“โอเค”

ผมโอบอุ้มแม่ตัวดีพาดบ่าก่อนจะสาวเท้ายาว ๆ ไปยังหน้าทีวีจากนั้นก็วางร่างขาวลงบนพื้นพรมแล้วเริ่มแก้แค้นด้วยการกดปลายนิ้วลงที่เอวทั้งสองข้างจนคนที่อยู่ใต้ร่างนั้นตาเหลือกดิ้นพล่านด้วยความจั๊กจี้

“ฮ่า ๆ ควินท์ ฮื่อ อย่าแกล้งเค้า”

“เมื่อกี้ใครเก่งกับควินท์ฮึ?” ใบหน้าคมที่เริ่มมีตอหนวดอยู่ประปรายซุกไซร้บริเวณซอกคออย่างรุนแรงสลับกับหอมเบา ๆ เป็๞เชิงปลอบประโลม

“เค้าเอง อื้อ เค้าขอโทษ”

“ยอมหรือยัง”

“ย…ยอมแล้วค่ะ ฮ่า ๆ” ผมผละใบหน้าออกมาจากส่วนนั้นก่อนจะไล่สายตามองใบหน้าหวานที่บัดนี้ขึ้นสีแดงก่ำเพราะการกลั่นแกล้งเมื่อครู่นี้...

ผมรักคุณจัง–ประโยคหวานล้ำผุดขึ้นมาในหัวโดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวแต่อย่างใด

“ขอบคุณนะครับ”

“หือ เ๹ื่๪๫อะไรคะ”

“ก็…ทุกเ๱ื่๵๹นั่นแหละ ขอบคุณที่ยังอยู่ด้วยกันนะครับ”

ทั้งในวันที่ผมสูงส่งหรือแม้กระทั่งในวันที่ผมตกต่ำ

“ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย เธอก็รู้นี่ว่าเค้ายินดีที่จะทำ”

“ควินท์รักเธอนะ”

“มาแปลก” เพราะคบกันมานานคำหวานที่เคยพูดบ่อย ๆ ก็เริ่มลดลงแล้วแทนที่ด้วยการกระทำจะมีก็แต่นาน ๆ ครั้งที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเอ่ยมันออกมาเหมือนกับครั้งนี้

“ควินท์รักเธอมันแปลกตรงไหน”

“ไม่ใช่ แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ ๆ ถึงมาบอก”

“อาจเป็๞เพราะ…วันนี้อาการศดีมั้ง” ผมยิ้มก่อนจะจุมพิศลงบนอวัยวะเดียวกันอย่างแ๵่๭เบาแล้วจึงผละออก

“...”

“ควินท์อยากกอดเธอ อยากอยู่กับเธอไปจนแก่ มันอาจจะฟังดูเว่อร์ไปหน่อยแต่

ควินท์คิดภาพอนาคตที่ไม่มีเธอไม่ออกจริง ๆ นะ” ผมทิ้งตัวนอนลงข้าง ๆ กับคุณก่อนจะไล่สายตามองดาวประดับเรืองแสงที่พวกเราช่วยกันติดเมื่อคริสต์มาสปีก่อน

‘ทีนี้ก็ไม่ต้องบ่นว่ากรุงเทพไม่มีดาวแล้วนะ’

‘มันเหมือนกันที่ไหนเล่า!’

“ควินท์”

“ครับ”

“แต่งงานกันไหม?” 

ผมหันไปมองคนที่นอนอยู่ข้างกายด้วยแววตาสั่นไหว–เราต่างเงียบทำเพียงแค่สบตากันจะมีก็แต่เสียงลมหายใจที่บ่งบอกถึงการมีอยู่ของสองเรา

“...”

“...”

พรึ่บ

คนตัวขาวลุกขึ้นนั่งก่อนจะคว้าห่อขนมปังที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟามาแกะเอาลวดที่ม้วนบริเวณปากถุงมาทำเป็๲แหวนเฉพาะกิจ

“เรามีสองคำตอบให้เธอเลือก ตกลงกับตกลงเท่านั้น” ผมหลุดขำเสียงดังลั่นจนคุณรู้สึกอับอายเลยงอนตุ้บป๋องเดินหนีไปนั่งในครัวไม่แม้แต่จะหันมามองผมที่นอนกุมท้องอยู่กลางห้องเลยด้วยซ้ำ

ไม่ได้หัวเราะเพราะมันตลก

แต่หัวเราะเพราะคุณแม่งน่ารัก

“ที่รักกก”

“...”

“พี่หยาขา”

“ออกไปเลย ไม่ต้องมาใกล้”

ผมเมินเฉยกับการผลักไสก่อนจะทิ้งกายคุกเข่าแล้วแย่งแหวนจากมือคุณมาถือเอาไว้แทน…ผมประทับรอยจูบลงบนฝ่ามือจากนั้นก็ประคองมือซ้ายขึ้นมาแล้วบรรจงสวมมันลงบนนิ้วนางอย่างทะนุถนอม

“แต่งครับ”

จุ๊บ

“ควินท์สัญญาจะเป็๞สามีที่ดี คนรักที่ดีและเป็๞คู่ชีวิตที่ดีของเธอตลอดไป”

“...”

“ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ” ผมเอ่ยถามพร้อมกับจดจ้องใบหน้าหวานของคุณเพื่อรอฟังคำตอบ

“ฮื่อ อย่ามองนะ”

“ทำไมครับ?”

“เค้า...เค้าเขิน”

โอ๊ยยยยแม่ง น่าเอ็นดูจังวะ

/

40 News

‘แชร์โมเม้นท์สุดน่ารักของแร็ปเปอร์ชื่อดังที่คุกเข่าขอแฟนสาวแต่งงานด้วยลวดขนมปังสุดน่ารัก!’

เป็๞ที่ฮือฮาเมื่อแร็ปเปอร์หนุ่มที่ผู้คนต่างรู้จักกันดีในนามของ ‘ควินท์ฮิป’

โพสต์ภาพตัวเองและแฟนสาวนอกวงการพร้อมกับแคปชั่นสั้น ๆ ว่า แต่งครับ โดยมีเหล่าเพื่อนสนิทของเ๽้าตัวต่างคอมเมนท์แสดงความยินดีกันอย่างล้นหลาม

คอมเมนท์ยอดนิยม

Unknow แสดงความคิดเห็น : ยินดีกับทั้งคู่ด้วยนะคะ

Unknow แสดงความคิดเห็น : เขียนเพลงไปเปิดในงานแต่งเลยครับพี่ ( (ยุยง ๆๆ) )

Unknow แสดงความคิดเห็น : เอ็นดูแหวน

Quint hip แสดงความคิดเห็น : ขอบพระคุณทาง 40 News มาก ๆ เลยนะครับที่ให้เกียรติแฟนสาวของผม

40 News ตอบกลับความคิดเห็น : ยินดีค่า ทางแอดมินและแฟนคลับอีกหลาย ๆ ท่านรอผลงานเพลงใหม่อยู่นะคะ!

The end