แนช เมลิสซ่าและเจนนิเฟอร์ ทั้ง 3 ช่วยกันทำความสะอาดพริกไทยสด แล้วเอาไปตากแดด ตรงที่โล่งหลังเล้าไก่ พอเสร็จแนชก็ไปนั่งแกะสลักต่อ
แนชนั่งแกะสลักหินไปเรื่อย ๆ พร้อมนึกถึงท่านเทพจากความทรงจำของเขา
" แนช เ้าจะทำหินก้อนนี้ให้เป็อะไร " เมลิสซ่าถาม
" ท่านเทพ " แนชตอบโดยไม่คิดอะไร
" ท่านแมกน่าน่ะหรือ " เมลิสซ่าถาม
" อืมม ใช่แหละ " เด็กชายคิด ลืมไปเลยศาสนาที่นี่นับถือท่านแมกน่า " ไหนบอกเราว่าไม่มีชื่อเรียก แต่ที่นี่เรียกว่าท่านแมกน่า สงสัยไม่ชอบชื่อนั้น " แนชคิดในใจ
เหมยลี่กับไทนี่ไปขายไก่กันแล้ว แนชก็ยังคงแกะสลักต่อไป โดยมีเมลิสซ่านั่งเฝ้าดูแบบไม่วางตา
จากหินใหญ่ ๆ 1 ก้อนตอนนี้เริ่มเป็รูปเป็ร่างมากขึ้น เป็คนยืนอยู่แล้วกางแขน มีผ้าห่มร่างกายพริ้ว ๆ
" เริ่มเป็รูปร่างแล้ว " เมลิสซ่ารำพึงรำพันขึ้นมาข้าง ๆ เด็กชาย
" วันนี้พอแค่นี้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวค่อย ๆ เก็บรายละเอียดไปเรื่อย ๆ " แนชพูด แล้วลุกขึ้นยืน " เมื่อยแล้ว พวกเ้ามาฝึกเวทมนตร์กันดีกว่า เมลิสซ่าไปเรียกเซลิน่าแล้วเข้าไปในบ้านนะ " เขาพูดแล้วจึงเดินเข้าไปในบ้านพร้อมเจนนิเฟอร์
" มีอา มาฝึกเวทมนตร์กันก่อน " แนชเรียกสาวน้อยคนที่นั่งตัดเย็บผ้าอยู่ในบ้าน ให้มาฝึกเวทมนตร์พร้อม ๆ กัน พอเซลิน่ากับเมลิสซ่าเดินเข้ามาจึงเริ่มแนะนำให้เพื่อน ๆ ทันที จนกระทั่งคนที่เหลือกลับมาที่บ้าน เขาจึงหยุดและแจกจ่ายเงิน ก่อนแนะนำเพื่อน ๆ ทุกคนต่อ
" ต่อไปนี้ ข้าจะคอยแนะนำพวกเ้าอย่างนี้ทุกวันนะ " เขาบอกเพื่อน ๆ " และหลังจากเรียนเวทมนตร์เสร็จก็ไปเรียนคำนวณกับเหมยลี่ต่อ สักวันละชั่วโมง " เขาจะอยู่แนะนำด้วย เพื่อให้ความสามารถนักปราชญ์ผู้ชี้แนะแสดงผล
เพื่อนทุกคนดูตั้งใจเรียนรู้กันอย่างดี " เอาละพอแล้ววันนี้ เหมยลี่เดี๋ยวมาสอนคำนวณพวกเขาต่อ ตอนนี้พักกันก่อนสักครึ่งชั่วโมง " แนชบอกให้ทุกคนพักผ่อน
แนชเดินออกมารับลมด้านนอก เขาเดินมาทางหลังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ค่อนข้างร่มรื่น มองสิ่งของต่าง ๆ มากมายที่เพิ่มขึ้นมา
" แตกต่างจากตอนแรกจริง ๆ นะ อ๊ะ น่าจะทำโต๊ะกับเก้าอี้ไว้นั่งเล่นสักหน่อย " พูดเสร็จก็เดินหาทำเลเหมาะ ๆ และจัดแจงสร้างทันที
เขาคิดถึงโต๊ะหินกลม ๆ ในโลกเดิม " ทำซัก 2 ตัวละกันนะ " พูดจบก็จัดการสร้างขึ้นตามจินตนาการของตน
ครึ่ก ๆ ๆ ~
มีโต๊ะค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นมาจากพื้นดินเป็โต๊ะกลม ๆ ตามจินตนาการของเขา พร้อมกับเก้าอี้นั่ง ที่เป็ลักษณะโค้งรับกับตัวโต๊ะ แต่ดูแล้วนี่ไม่ใช่ดิน
" ทำไมมันเป็หินละ " เขายืนงง เขาใช้ได้แค่เวทย์ดินไม่ใช่หรือไง
" ช่างมันเหอะ อย่าคิดเยอะ ลองนั่งดีกว่า " เด็กชายเดินไปนั่งทันที
" อืมม เก้าอี้ต้องขยับได้ด้วยซิ อันนี้มันติดกับดินเลย ไม่เอา ๆ " พูดจบก็จัดการใช้เวทมนตร์ทำให้เก้าอี้ แยกออกจากดิน " อืมม พอได้ ๆ "
หลังจากได้ขนาดตามที่้าแล้ว เขาก็เดินออกมา แล้วเพ่งมอง " รูปแบบมันดูโมเดิร์นเกินธีมแฟนตาซีไปนะ เปลี่ยนใหม่ ๆ " ว่าแล้วก็จัดการให้ดูเป็แฟนตาซีขึ้น
" อื้มมม เอาแบบนี้แหละ " เขายืนมองดูโต๊ะกลม ๆ ที่ดีไซน์เหมือนการเอาก้อนหินตามธรรมชาติ สีออกดำ ๆ มาตั้งซ้อนกันขึ้นมา แล้วจัดการทำอีกชุดข้าง ๆ กันทันที
" อื้ม ไม่ธรรมดา ๆ ดูหรูหราหมาเห่า แบบไม่หลุดธีมด้วย " เขานั่งและสำรวจโต๊ะที่เขาสร้างขึ้น
" อืมม เหมือนขาดอะไร อ๊ะ ใช่แล้ว ๆ " เขาจัดการสร้างตารางสี่เหลี่ยม ขนาด 8 x 8 ช่องขึ้นมาตรงกลางโต๊ะ ใช่แล้วมันคือตารางหมากฮอส " เอาไงดีหว่าช่องมันมีแต่สีดำ เอาหินสีขาวใส่ไปละกัน " ว่าแล้วก็จัดการทันที แล้วจัดการสร้างเบี้ยสีขาวเป็สี่เหลี่ยมกับวงกลม อย่าละ 20 อัน สำหรับสองโต๊ะ และจัดการทำตารางของอีกโต๊ะทันที
" วี๊ด วิ๊ว ~ " เด็กชายผิวปากขึ้น เมื่อยืนมองโต๊ะหินที่ตรงกลางมีกระดานหมากรุกอยู่ พร้อมกับเบี้ยแบบดัดแปลง " ดูมีอารยะขึ้นเยอะ "
" ว้าว เ้าทำโต๊ะพวกนี้ขึ้นมาหรอ " เสียงอันคุ้นเคยกล่าวขึ้นมาจากทางด้านหลังของเขา
เหมยลี่พูดขึ้นพร้อมกับเดินตรงเข้ามาพร้อมดวงตาเป็ประกาย " โหสวยจังเลย เ้าเหนื่อยไหมเนี่ย เวลาไม่นานเ้ายกหินมาซ้อนกันได้อย่างไร "
" เอ่อ. . . . ข้าแข็งแกร่งล่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ " ไม่คิดว่าใช้เวทมนตร์รึไงนั่น คิดได้ไงว่ายกมาวาง " ไม่คิดว่าข้าใช้เวทมนตร์รึไง " เขาเลยถามออกไป
" คิดซิ เ้าต้องใช้เวทมนตร์แน่นอนอยู่แล้ว มิอย่างนั้นเ้าจะยกหินหนักขนาดนั้นได้อย่างไร " เหมยลี่ตอบออกมาพร้อมเสียงตื่นเต้น
" . . . . " ตามนั้นละกัน " เ้าไม่สอนคำนวณเพื่อน ๆ หรือไง " เด็กชายถามขึ้น
" ก็ข้ามาเรียกเ้าเพราะเื่นี้แหละ ข้าคิดว่าเ้าอยากจะแนะนำด้วย เห็นว่าเ้าเคยพูดเื่ความสามารถของเ้าที่เกี่ยวกับการสอนว่าจะทำให้เรียนรู้ไวขึ้นไม่ใช่หรือ เลยคิดว่าที่เ้าอยู่สอนทุกคนคงเป็เพราะเื่นี้ ข้าจึงตั้งใจมาเรียกเ้า " เหมยลี่ตอบออกมา
" ทีเื่นี้ ดันฉลาดคิดเฉยเลย " แนชคิดในใจ " อืม ถ้างั้นเราเข้าไปกันเถอะ "
เมื่อเข้ามาเหมยลี่ก็โม้เื่โต๊ะยกใหญ่ ประหนึ่ง ดั่งว่าตัวเองสร้าง ดูดีใจกว่าคนที่สร้างขึ้นมาอีก กว่าจะได้เริ่มสอนแนชต้องบอกว่าให้หยุดโม้ก่อนแล้วเริ่มสอนเพื่อน ๆ ได้แล้ว
" เอาละพอได้แล้ววันนี้ ทุกคนไปหลังบ้านกัน " แนชพูดขึ้นเมื่อจบการสอนคำนวณของวันนี้
สายตาเด็ก ๆ ทุกคนบ่งบอกถึงความตื่นเต้น แล้วก็วิ่งออกไปโดยไม่สนใจเด็กชายสักนิดเลย
" เอิ่ม รอข้าด้วยก็ดีนะ " แนชพูดเบา ๆ แล้วเดินตามออกไปแบบเซง ๆ
เมื่อเดินมาถึง แนชก็เห็นเด็กทุกคน ตื่นตาตื่นใจกันสุด ๆ กับโต๊ะหิน 2 ตัวนั้น
" แนช เ้าสร้างมันขึ้นมาหรือ " ไทนี่ถาม " สวยจัง "
" ใช่ พวกเราจะได้ไม่ต้องนั่งบนพื้นกันไง " แนชตอบ " ชอบกันไหมละ "
ทุกคนพยักหน้าหงึก ๆ แววตาตื่นเต้นกันทุกคน " เด็กหนอเด็ก " แนชพึมพำ
" เ้าก็เด็กนะแนช " ไทนี่พูดขัดขึ้น เมื่อได้ยิน
" ลืมไป แฮะ แฮะ " แนชแกล้งขำ
" แนช เ้าลายตรงกลางโต๊ะ กับเ้าก้อนหินพวกนี้คืออะไร " บิลโบ้ถามขึ้น
" นี่แหละที่ข้าเรียกมาก็เพื่อจะมาสอนพวกเ้าเล่นไอนี่แหละ " แนชเอ่ยขึ้นมา " ข้าขอเรียกมันว่าหมากฮอส "
แนชพูดจบจึงบอกให้บิลโบ้นั่งฝั่งตรงข้ามเขา แล้วสอนการเล่นให้กับทุกคนทันที
" เริ่มจากเราวางหินพวกนี้ตามช่องสีดำนะ เราจะวางทั้งหมดฝั่งละ 8 ตัว เลือกเอาว่าจะเลือกเป็ฝั่งวงกลมหรือสี่เหลี่ยม เราจะผลัดกันเดินคนละตัวนะ ทีละช่อง เป็แนวทะแยงตามช่องสีดำที่เราวาง " แนชเริ่มอธิบาย
" เ้าตัวพวกนี้เรียกว่าเบี้ยนะ เมื่อเราเดินมาเจอเบี้ยฝั่งตรงข้าม ถ้าข้างหลังฝั่งตรงข้ามว่าง เราก็จะเดินข้ามหมากตัวนั้นของฝั่งตรงข้ามไป อย่างนี้ " แนชเดินให้ดู " ตัวที่โดนเดินข้ามจะถูกเอาออกจากกระดาน ไม่สามารถใช้เล่นได้อีกในตานี้ "
" เบี้ยจะเดินไปข้างหน้าได้อย่างเดียว ถ้ามีทางเลือกให้เดินข้าม 2 ทางเ้าจะเลือกทางไหนก็ได้ แต่ว่าถ้าตัวเบี้ยที่เราจะเดินข้าม หลังจากช่องว่างของเบี้ยนั้น มีเบี้ยฝั่งตรงข้ามอยู่และเบี้ยตัวนั้น ข้างหลังก็ว่างด้วย เราจะกินได้ 2 ครั้งแบบนี้ " เขาทำให้เพื่อน ๆ ดู
" เมื่อตัวเบี้ยไปจนสุดฝั่งตรงข้าม ตัวเบี้ยนั้นจะกลายเป็ ฮอส " แนชเอาเบี้ยรูปทรงเดียวกันมาซ้อนกัน " ฮอสจะเดินได้ทั้งแถบแบบนี้ " แนชทำให้เพื่อนดู " การเล่นก็ประมาณนี้ "
แนชพูดจบ เพื่อน ๆ ก็ร้องว้าว พร้อมปรบมือกันยกใหญ่
" เอาล่ะ ใครอยากลองเล่น " แนชพูดจบ ทุกคนยกมือยกไม้ให้วุ่น
" เมลิสซ่า กับเจนนิเฟอร์ มาเล่นกันก่อน เพราะเดี๋ยวต้องทำอาหารแล้ว " แนชเรียก 2 คนนั้นมาเล่นก่อน
ทั้ง 2 รีบวิ่งมานั่งทันที หน้าตาตื่นเต้นสุด ๆ
" เลือกฝั่งเอานะ " เขาให้เพื่อนเลือกเบี้ย " ถ้าชอบเหมือนกัน ตาหน้าค่อยสลับกันก็ได้ " เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นทั้งคู่เลือกเบี้ยกลม สงสัยต้องทำรูปทรงอื่นเพิ่มเสียหน่อย
แนชสอนเพื่อน ๆ เล่นไปเรื่อย ๆ เรียกเสียงหัวเราะเมื่อชนะและโวยวายเมื่อแพ้ ดังลั่นสถานที่แห่งนั้น
เมลิสซ่าและเจนนิเฟอร์ทำอาหารเสร็จแล้ว แนชจึงบอกให้เพื่อน ๆ หยุดเล่นและกินอาหาร เพื่อน ๆ บางคนต่างดูอิดออด มีก็แค่สาวเล้าไก่ กับเด็กเย็บตุ๊กตา ที่ไม่อิดออดเท่าไหร่ แต่พอทุกคนได้กินอาหารกันก็กลับมามีชีวิตชีวาต่อ แนชบอกพรุ่งนี้ค่อยเล่นใหม่
" รู้เรียน รู้เล่น ต้องรู้พักผ่อนด้วย " แนชบอกและสั่งให้เพื่อน ๆ พักผ่อน ส่วนตัวเขาก็เอาอาหารไปส่ง กลับมาเพื่อน ๆ ก็ยังคุยกันเื่หมากฮอสอยู่
" พรุ่งนี้ สงสัยคงต้องทำเป็กระดานแล้ว "