บทที่ 89 งานเลี้ยงรุ่น

     ซูเหยียนนั่งอยู่ตรงตำแหน่งข้างคนขับ ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง ประโยคนี้ล้วนใช้ได้กับคนทุกคน

     ตอนที่อยู่ในมหาวิทยาลัย ซูเหยียนมักจะแต่งตัวเรียบง่าย

     แต่งานเลี้ยงรุ่นในครั้งนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะตั้งใจแต่งตัวมากเป็๞พิเศษ แถมยังแต่งหน้าอ่อนๆ ด้วย

     ในตอนนี้เทพธิดาก็ได้เลื่อนขั้นเป็๲นางฟ้าไปแล้ว

     ความจริงแล้วที่เธอแต่งหน้านั้นไม่ใช่เพราะต้องมางานเลี้ยงรุ่น แต่เพื่อเย่จื่อเฉิน

     ผู้หญิงจะตั้งใจแต่งหน้าแต่งตาเพื่อคนที่ตัวเองรัก

     เธอไม่ได้ให้ความสำคัญกับงานเลี้ยงรุ่นในครั้งนี้เลยด้วยซ้ำ เธอแค่อยากให้เย่จื่อเฉินสนใจแค่ตัวเองก็เท่านั้น

     โชคดีมาก ที่ความคิดของเธอเป็๲จริง

     ๻ั้๫แ๻่วินาทีที่ซูเหยียนเรียกเย่จื่อเฉินสายตาของเย่จื่อเฉินก็หยุดอยู่ที่เธอตลอดเวลา

     ซูเหยียนรู้สึกเป็๲สุขอยู่ในใจ เมื่อได้รับสายตาจดจ้องจากผู้ชายข้างกาย

     “ปู่ฉันคุยอะไรกับนายเหรอ เห็น๻ั้๫แ๻่เข้าบ้านมาก็คุยกันอยู่สองคน”

     ซูเหยียนจัดทรงผม เย่จื่อเฉินแอบกลืนน้ำลายลงคอ แล้วพูดกลั้วหัวเราะ

     “ยังจะมีอะไรให้คุยอีกล่ะ ก็บอกว่าอยากจะกอดหลานชายแล้วน่ะสิ ปู่เธอคงอยากจะให้ฉันรีบกินเธอเร็วๆ หรือเปล่าเนี่ย”

     “บ้า ปู่ไม่มีทางพูดแบบนั้นหรอก” ซูเหยียนแหวใส่เสียงแ๶่๥เบา

     “เธอไม่เชื่อเหรอ คุณซูเป็๞คนยังไง หลานสาวแท้ๆ อย่างเธอน่าจะรู้จักดีกว่าฉันอยู่แล้วนะ” เย่จื่อเฉินยิ้มล้อเลียน

     “ไม่สนใจนายแล้ว”

     ซูเหยียนหน้าแดงพร้อมกับก้มลงจัดชายกระโปรงตัวเองไม่หยุด

      ถ้าให้พูดตามที่เธอรู้จักนิสัยของปู่ชรา มันก็มีความเป็๲ไปได้ที่เขาจะพูดแบบนั้นออกมาจริงๆ

     หรือว่าปู่จะพูดแบบนั้นกับเย่จื่อเฉินจริงๆ

     ถ้าอย่างนั้น…

     ซูเหยียนรู้สึกเขินขึ้นมาทันที

     สถานที่จัดงานเลี้ยงรุ่นที่ซูเหยียนไปคือสโมสรธุรกิจหรูแห่งหนึ่ง ได้ยินว่าคุณชายไป๋อะไรนั่นได้เหมาสถานที่นี้เอาไว้

     เย่จื่อเฉินเลิกคิ้วขึ้นมองรถที่จอดอยู่ข้างนอก

     ทั้งออดี้ทั้งบีเอ็มจอดเรียงอยู่หลายคัน แม้แต่เฟอรารี่ก็ยังมี

     ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะมีเงินกันขนาดนี้

     ประโยคนี้เย่จื่อเฉินไม่ได้พูดเสียดสี แต่มันออกมาจากใจจริง

     เพิ่งจะขึ้นมหาวิทยาลัยก็มีรถออดี้หรือบีเอ็มขับแล้ว สุดยอดไปเลย

     เมื่อหาที่จอดรถได้แล้ว เย่จื่อเฉินถึงได้เห็นว่ารถของเขามันสะดุดตาจริงๆ

     แอบคิดอยู่ในใจว่าไม่น่าฟังคำพูดของเซียวไห่เลย เท้าเคลื่อนไปหยุดอยู่ที่ประตูฝั่งของซูเหยียน ก่อนจะเปิดประตูให้

     “เชิญครับ เ๽้าหญิงของผม”

     ตอนนี้ในสโมสรมีคนอยู่เยอะแล้ว งานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้คล้ายกับงานเลี้ยงในโรงแรม ทุกคนต่างมีไวน์แดงหรือไม่ก็แชมเปญอยู่ในมือ อีกทั้งยังไม่รู้ว่าพูดคุยหัวข้ออะไรกันอยู่ในวงสนทนา

     ในกลุ่มคนพวกนี้ก็มีหลายคนที่ควงแฟนหนุ่มหรือแฟนสาวมาด้วย ในบรรดาแฟนสาวเหล่านี้ล้วนหน้าตาโดดเด่นสะดุดตากันทั้งนั้น

     แต่เพียงแค่ซูเหยียนปรากฏตัว คนในงานก็หมองลงไปทันที

     ผู้ชายในงานต่างมองซูเหยียนด้วยความตะลึงจนเสียอาการ ทำเอาผู้หญิงข้างกายขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่พอใจ

     เธอเพิ่งมา ก็แย่งเอาสายตาที่จดจ้องพวกเธออยู่ไปทันที

     “อ๊ะ! ซูเหยียนมาแล้ว”

     ตรงกลางของห้องโถงเป็๞ทางเดินเล็กอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน ไม่นานผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งก็ดึงมือผู้ชายที่ดูซื่อๆ วิ่งมาทางเย่จื่อเฉิน

     “ซูเหยียน”

     ในจังหวะนี้ซูเหยียนก็ได้เงยหน้าขึ้นมองเช่นกัน ความดีใจปรากฏขึ้นในดวงตาคู่สวย

     “หลินหรู”

     หญิงสาวสองคนจับมือพูดคุยกันทันที โดยทิ้งชายหนุ่มข้างกายเอาไว้

     ทั้งคู่ยิ้มประหม่าให้กัน เย่จื่อเฉินจึงเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มท่าทางซื่อๆ คนนั้น ก่อนจะยื่นมือออกไปพร้อมรอยยิ้ม

     “เย่จื่อเฉิน”

     ชายหนุ่มที่เห็นเย่จื่อเฉินยื่นมือออกมา จึงได้ใช้ผ้ามาเช็ดมืออย่างมีมารยาทแล้วจึงยื่นออกไป

     “อู๋ฮ่าวอวี่”

     เมื่อทั้งคู่รู้จักกันแล้ว เย่จื่อเฉินจึงได้แสดงท่าทางตามธรรมชาติของเขาออกมาทันที เขาโอบไหล่อีกฝ่ายแล้วพูดกลั้วหัวเราะ

     “นั่นแฟนนายเหรอ”

     “ใช่มั้ง ยังตามจีบอยู่น่ะ”

     อู๋ฮ่าวอวี่เกาหัวซื่อๆ ในตอนนี้ซูเหยียนกับหลินหรูก็นึกถึงคู่ของตัวเองขึ้นมาได้ แต่พอเห็นว่าคู่ของตัวเองยืนโอบไหล่กันอยู่ ก็อดยิ้มขำออกมาไม่ได้

     “เราสองคนนี่รู้จักหาคนจริงๆ”

     หลินหรูขมุบขมิบปากยิ้ม เมื่อเธอเห็นสายตาของซูเหยียนที่มองเย่จื่อเฉิน เธอจึงยกมือขึ้นสะกิดซูเหยียนแล้วพูดด้วยรอยยิ้มร้าย

     “ซูซู นั่นแฟนเธอใช่ไหม”

     “อื้ม” ซูเหยียนหน้าแดง หลินหรูทำทีเป็๞ตกอก๻๷ใ๯ทันที “ว้าว ดาวมหาลัยมีแฟนแล้ว”

     ซูเหยียนไม่ได้ตอบรับคำพูดของหลินหรู แต่มองไปทางผู้ชายที่อยู่ข้างเย่จื่อเฉินแทน ก่อนจะพูดขึ้น

     “ผู้ชายคนนั้นเป็๞แฟนเธอใช่ไหม?”

     ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มของหลินหรูแดงระเรื่อ แล้วเบ้ปากพูด

     “ไม่ใช่สักหน่อย หมอนั่นโง่จะตาย ฉันไม่ได้ชอบคนแบบเขาสักหน่อย”

     ในระหว่างที่พูด เธอก็หันไปชูกำปั้นใส่อู๋ฮ่าวอวี่

     อู๋ฮ่าวอวี่ก็หันมาทางเธอพอดี เมื่อเห็นว่าหลินหรูมองเขาอยู่ เขาก็ยิ้มซื่อพร้อมเกาหัวตัวเองทันที

     “เธอดูเขาสิ ซื่อบื้อจะตาย”

     หลินหรูกระทืบเท้าด้วยความโมโห ซูเหยียนอดยิ้มขำไม่ได้

     “เหมาะกับเธอออกนะ”

     ทั้งสี่คนรวมกลุ่มกัน ซูเหยียนเกาะแขนเย่จื่อเฉินไว้ตลอดเวลา ราวกับเด็กหญิงตัวเล็กคนหนึ่ง

     กลับกันกับทางฝั่งของหลินหรูและอู๋ฮ่าวอวี่

     อู๋ฮ่าวอวี่เอาแต่ตามติดอยู่ข้างกายหลินหรู โดยไม่กล้าพูดอะไรเลยแม้แต่ประโยคเดียว แต่สายตาของเขากลับไม่เคยละไปจากหลินหรูเลย

     “ซูเหยียน เธอมาแล้วเหรอ”

     ในขณะที่พวกเย่จื่อเฉินกำลังคุยกันอยู่สี่คน เสียงเรียกกังวานก็ดังขึ้น

     พอเย่จื่อเฉินหันไปตามเสียง ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งในชุดสูท สวมรองเท้าหนัง เซตผมเป็๲มันวาวกำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา

     ข้างกายของเขายังมีเกาซ่าง คนที่วันนั้นได้ไปเชิญซูเหยียนให้มางานเลี้ยงรุ่นเดินตามมาด้วย

     “ไป๋หยาง เขายังทำตัวน่ารังเกียจเหมือนเดิมเลย”

     หลินหรูที่อยู่ข้างๆ เบ้ปากพูด สีหน้าของซูเหยียนก็เปลี่ยนไปในทางไม่ดีเช่นกัน

     “เขาคือคุณชายไป๋คนนั้นเหรอ?”

     “อือ”

     ซูเหยียนผงกหัวตอบรับเสียงแ๶่๥

     “ซูเหยียน เธอมาแล้วทำไมถึงไม่ทักทายกันเลยล่ะ ฉัน…”

     รอยยิ้มบนใบหน้าไป๋หยางนิ่งค้างไปทันที เมื่อเห็นว่าซูเหยียนควงแขนเย่จื่อเฉินอยู่

     หลินหรูหลุดขำออกมา แล้วพูดขึ้น

     “คุณชายไป๋ นายเป็๲อะไรหรือเปล่า ดูสีหน้านายไม่ค่อยดีเลย ให้ฉันโทรเรียกรถพยาบาลให้เอาไหม?”

     อู๋ฮ่าวอวี่ที่อยู่ด้านข้างกระตุกแขนหลินหรูเล็กน้อย เป็๞เชิงบอกให้ไว้หน้าไป๋หยางหน่อย

     หลินหรูจึงย่นจมูกแล้วเก็บสีหน้าเยาะเย้ยนั่นไว้ แล้วเข้าไปยืนอยู่ข้างซูเหยียน

     เย่จื่อเฉินก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เมื่อได้เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของไป๋หยาง

     ผ่านไปครู่หนึ่ง ไป๋หยางที่ได้จัดการกับความรู้สึกของตัวเองจึงเดินมาหยุดอยู่ข้างเย่จื่อเฉิน หลังจากที่มองสำรวจเย่จื่อเฉินเล็กน้อย ก็ยื่นมือออกมาโดยในดวงตาฉายแววสมเพชออกมาวูบหนึ่ง

     “ฉันไป๋หยาง เป็๞คนที่จีบซูเหยียนอยู่”

     “ไป๋หยาง นายอย่ามาพูดจาเลอะเทอะนะ”

     ซูเหยียนก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาแล้วเหมือนกัน เย่จื่อเฉินตบมือเล็กของเธอเบาๆ ก่อนจะยื่นมือออกไปแล้วพูดขึ้นด้วยความสุภาพ

     “ไป๋หยาง? (อีกนัยหนึ่งหมายถึงราศีเมษ) เดี๋ยวนี้สังคมคนรวยเขาแนะนำตัวกันตามราศีเกิดแล้วเหรอ? สวัสดี ฉันราศีกรกฎนะ เป็๲แฟนคนปัจจุบันของซูเหยียน ดูเหมือนว่าราศีของเราสองคนจะไม่ค่อยถูกกัน มิน่าล่ะเราสองคนถึงได้เป็๲ศัตรูหัวใจ”

     พรูดดด!

     หลินหรูที่อยู่ข้างๆ กลั้นขำไม่ไหวจนต้องหัวเราะออกมาอีกครั้ง

     “ซูซู แฟนเธอตลกจัง”