มองดูในตาของอ๋าวหรานที่แทบจะมีน้ำหยดลงมา ในใจจิ่งฝานกลับเบิกบานอยู่เล็กน้อย เขาอดเอื้อมมือไปสัมผัสดวงตาคู่นั้นเบาๆ ไม่ได้ ขนตาที่ดกหนาแทบจะเปียกชื้นไปหมดแล้ว เขาพูดว่า “เหตุใดเจ้าถึงร้องไห้? เสียใจแทนข้าหรือ?” ...