ก่อนหน้านี้เธอเคยคิดถึงเื่ความตายภายใต้สถานการณ์เช่นนี้มาก่อนแล้ว แต่เมื่อความตายกำลังจะมาถึงจริงๆ ัดำกลับประหม่า อัตราการเต้นของหัวใจเร่งเร็วขึ้น ช่างห่างไกลจากความสงบเหมือนเช่นผู้เป็พ่อเหลือเกิน
“พ่อ แม่...หนูกำลังจะตามไปนะคะ หลายปีที่ผ่านนี้ หนูอยู่ลำพังคนเดียว ช่างแสนทุกข์ใจ” ัดำรำพึงรำพันในใจ เธอค่อยๆ หลับตาลง
ปัง! ปัง! ปัง! เสียงปืนดังติดต่อกันหกนัด เช่นเดียวกับเสียงประทัดใน่งานปีใหม่ ัดำใจนตัวเกร็ง...
แต่หลังจากที่ผ่านไปแล้วหกนัด ัดำก็รู้สึกประหลาดใจที่เธอยังหายใจได้อยู่ ไม่มีอาการไม่สบายตัว เธอลืมตาขึ้นด้วยความประหลาดใจและเห็นว่าผู้คุ้มกันหกคนล้มตัวลงกับพื้นด้วยสีหน้าที่เ็ป
กำแพงกระจกขนาดใหญ่ด้านหน้าถูกยิงจนเกิดเป็ลวดลายใยแมงมุม เงาทะมึนเหวี่ยงเชือกขึ้นมาฟาดกับกระจก พาคราบเื าแ และดินปืน ตกมายังห้องนั่งเล่น ตกมายังบนพื้นพรม
เสิ่นิปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าัดำ เขาไม่ได้มากับม้าขาวแต่มากับคราบเื ไม่ได้สวมชุดเกราะสีทอง แต่สวมเสื้อกันะุซึ่งขาดวิ่นไม่เป็รูปเป็ร่าง ะุหมดแล้ว ในมือมีปืนพก USP และะุอยู่หกนัด ซึ่งเขาเพิ่งจะยิงผู้คุ้มกันทั้งหกคนไป ตอนนี้เขาปราศจากอาวุธปืนแล้ว
ะุก็เป็เช่นนี้ เหมือนกับเล่นเกม ‘CF’ เมื่อะุเต็มแม็กมักจะไม่เจอใคร แต่พอะุหมด กลับโผล่กันมาเป็ฝูง เสิ่นิ้าะุอีกเพียงนัดเดียวเพื่อแก้ไขเื่น่าปวดหัวทั้งหมด ขาดไปหนึ่งนัดก็คือขาดไปหนึ่งนัด คนชั่วไม่อาจใช้น้ำลายสังหารได้...
ในขณะที่เสิ่นิยิง เ้าพ่อก็ย่อตัวหลบอยู่ที่ด้านหลังของรถเข็นของัดำ บอดี้การ์ดอีกสองคนเข้ามาขวางเขาเอาไว้ และนั่นเป็สาเหตุที่ทำให้เสิ่นิไม่สามารถสังหารเ้าพ่อได้ด้วยะุเพียงนัดเดียว หนำซ้ำปืนของเ้าพ่อก็ยังจ่อไปที่ด้านหลังศีรษะของัดำอีก
“ไอ้บอดี้การ์ดบ้า หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าขยับ! ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าเธอซะ! เธอก็ด้วย!” เ้าพ่อชี้ปืนไปทางเซี่ยวอี๋ และให้เซี่ยวอี๋ไปยืนอยู่ข้างเสิ่นิ
บอดี้การ์ดชายหนึ่ง หญิงหนึ่งที่ถูกปืนชี้มายกมือขึ้น ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทำอะไรไม่ได้ นอกจากยืนนิ่ง
“นายฉลาดมากที่พกะุหกนัดมาช่วยคน” เซี่ยวอี๋ที่ยืนอยู่ข้างเสิ่นิกล่าวด้วยความขุ่นเคืองใจ
“บุกมาจนเหลือะุตั้งหกนัด นับว่าไม่เลวเลยนะ น่าจะพาเธอออกไปชมผลงานซะหน่อย” เสิ่นิแทบอยากจะร้องไห้ แต่ก็ไม่มีทางอื่น เขาทำได้แค่ยกมือขึ้นทั้งสองข้างซึ่งบังมีดทหารไว้ได้พอดี ด้วยระยะไม่เกิน 5 เมตร เสิ่นิต้องกลายเป็ “น้องิมีดบิน”
ตอนนี้เ้าพ่อย่ามใจมาก ในที่สุดรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง “ัดำ บอดี้การ์ดของเธอนี่เยี่ยมยอดจริงๆ ไม่มีเขา แผนทำลายล้างของเธอก็คงไม่ราบรื่นหรอกใช่ไหม?”
สิ่งที่เ้าพ่อพูดนั้นถูกต้อง แต่เดิมัดำไม่เคยคิดว่าตระกูลไมค์จะแก่กล้าสู้รบในเมืองออกหน้าออกตาเท่านี้ ถ้าไม่ได้กำลังจากเสิ่นิ ต่อให้อิวานอฟจะเอาชนะได้ก็คงไม่ราบรื่นเช่นนี้
“เธอบอกว่าฉันทำลายโลกทั้งใบของเธอ แต่เธอคงไม่รู้ตัวสินะ? แววตาที่เธอมองผู้ชายคนนี้ มันฟ้องว่าเธอได้พบ 'สวนเอเดน’ ของตัวเองแล้ว” เ้าพ่อที่เหมือนกับปีศาจกระซิบที่ข้างหูของัดำ ในที่สุดเ้าพ่อก็ค้นพบหนทางที่จะเอาคืน
“แกคิดจะทำอะไร?” ัดำกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด
“ในเมื่อคนยังไม่ตาย มาเล่นเกมเลือกกันอีกครั้งหนึ่งดีกว่า เธอและบอดี้การ์ดของเธอจะต้องตาย แต่เธอสามารถเลือกได้ว่าใครที่จะเป็คนตายก่อน? เธออยากเห็นคนรักตายไปต่อหน้าต่อตา หรือจะให้คนรักมองดูเธอตายล่ะ? สุดแสนจะโรแมนติก!” เ้าพ่อยิ้มเ้าเล่ห์
“เลือกผม!” เสิ่นิะโ
“คุณบ้าไปแล้วหรือ?! นี่ไม่ใช่เื่ของคุณเลย คุณก็รู้ ไม่มีทางหรอกที่จะไม่รู้ นี่เป็การแก้แค้นของฉัน! ไม่เกี่ยวบ้าอะไรกับคุณเลย!” ัดำกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด อันที่จริงไม่ใช้เ้าพ่อที่บีบเค้นเธอให้ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ แต่เป็บอดี้การ์ดตรงหน้าต่างหาก...ที่ทำให้ัดำซึ่งไม่เคยคิดอยากจะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ต่อไป...ให้อยากมีชีวิตรอด มีชีวิตอยู่บนโลกที่มีเขาอยู่
“รู้แล้วยังไง? การปกป้องคุณเป็หน้าที่ของผม ไม่ว่าตัวคุณจะอยู่ที่ไหน ผมก็จะหาคุณจนเจอ ต่อให้ใครหน้าไหนคิดว่าคุณตายไปแล้ว ผมก็จะให้คุณมีชีวิตอยู่ต่อไป” เสิ่นิพูดตัดปัญหา
“ไอ้บ้า! ปัญญาอ่อน! ทำไมดื้ออย่างนี้?” ัดำน้ำตาไหลอาบหน้า เธอไม่ได้ร้องไห้มานานหลายปีแล้ว เธอลืมความรู้สึกที่ได้รับการปกป้องจากชายคนรักไปหมดแล้ว
“เพื่อคุณ ทุกอย่างคุ้มค่า”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันอาจจะตกหลุมรักคุณ จะเป็แบบนี้ไม่ได้!” ัดำส่ายหัว
“เฮ้ มิสเตอร์โรมิโอและมิสจูเลียต กลับมาที่ปัญหาของเรากันได้แล้ว บอกมาว่าจะเลือกใคร?” เ้าพ่อเอาปืนจ่อไปที่ศีรษะของัดำ
“เซี่ยวอี๋ ผมฆ่าคนได้หรือเปล่า?” เสิ่นิกะระยะมีด ตำแหน่งเดียวที่จะโจมตีเขาได้ก็คือเบ้าตา แค่มีดเดียวก็ไม่รอดแล้ว
“ถึงตอนนี้นายก็ยังไม่ได้ฆ่าใครเลยเหรอ?” เซี่ยวอี๋ตกตะลึง
“ผมยิงแต่ไม่ได้สังหาร ไอ้พวกที่โดนพวกตัวเองฆ่าตายก็อย่าเอามาเหมารวมให้ผม” เสิ่นิกล่าวอย่างรอบคอบ “ผมสัญญาว่าจะไม่ฆ่าคน คำสัญญายังมีผล แต่ครั้งนี้ผมอาจผิดสัญญา”
“ฆ่าไอ้สารเลวนี่ซะ...ถึงตอนนี้ยังจะมาถามถึงสัญญาอะไรอีก!” ถ้าเซี่ยวอี๋มีปืนในมือ เ้าพ่อนี่โดนยิงจนพรุนั้แ่แรกแล้ว
ในห้องขนาดใหญ่ ทุกที่เงียบสนิท ัดำน้ำตาร่วงเผาะก่อนจะกระซิบเสียง “ถามฉันว่าอยากให้ใครตาย นอกจากแกแล้ว ฉันยังจะพูดชื่อคนอื่นได้อีกหรือ? แกคิดว่าโลกทั้งใบของแกคือตระกูลไมค์ แกไม่เคยรู้ตัวเลยสินะว่ามีของบางอย่างที่สำคัญที่ถูกแกละเลยไป ปัญญาอ่อน”
ปัง! เสียงอันคมชัด รูม่านตาของเ้าพ่อขยายกว้าง เมื่อมองย้อนกลับไปที่ประตูห้องนั่งเล่น ปีเตอร์ซึ่งเพิ่งจะมาถึงยกปืนขึ้นเหนี่ยวไก ะุที่ไม่ได้ยิงศัตรูของพวกเขา แต่กลับยิงถูกพ่อของตนเอง
เ้าพ่อทรุดลงกับพื้นด้วยสีหน้าที่ยากจะเชื่อ ปืนพกของเขาตกลงห่างจากัดำ 2 เมตร
“อย่าขยับ!” ปีเตอร์เดินเข้ามา ปากกระบอกปืนชี้ไปยังเสิ่นิ เขาสั่งให้ชายหนุ่มยกมือค้างไว้อย่างนั้น
“แก ทำไม...ถึงได้...ทำอะไร?” เ้าพ่อซึ่งกำลังจะขาดอากาศหายใจจ้องไปยังัดำ ความเ็ปแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้า แต่ไม่ได้เป็เพราะะุปืน
“เหมือนกับแกไง สร้างแรงบันดาลใจให้กับความโลภของมนุษย์ ตำแหน่งเ้าพ่อ ใครล่ะจะไม่อยากได้? ตระกูลไมค์ต้องลำดับตามความาุโ ก่อนหน้าที่จะถึงปีเตอร์มีถึง 5 ลำดับชั้น เขารอไม่ไหวแล้ว ขอแค่ฆ่าแก ร่วมมือกับฉัน ชายชราพวกนั้นก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย เขาก็ขึ้นรับตำแหน่งได้เร็วขึ้นอีก 20 ปี จะเอาอะไรกับชายแก่แค่หนึ่งคนล่ะ?” ัดำมองสำรวจเ้าพ่อเหมือนกับมดเพียงตัวหนึ่ง
“ัดำ...ฉันแพ้แล้ว...แพ้อย่างราบคาบ...” เ้าพ่อหยุดหายใจพร้อมกับน้ำตาแห่งความเศร้าโศก เขาตายด้วยน้ำมือของลูกชายคนโปรด นี่คือการแก้แค้นอันโเี้ที่สุดของัดำ
อย่างไรก็ตาม เนื้อเื่ไม่ได้เป็ไปตามที่ัดำวาดไว้อย่างสมบูรณ์ เพราะเธอประเมินค่าความโลภของปีเตอร์ต่ำไป...
“ขอโทษ ผมปล่อยให้พวกคุณรอดไปไม่ได้ คนแก่พวกนั้นคงไม่ยอมรับผมแน่ถ้ารู้ว่าผมร่วมมือกับศัตรู คิดนั่งตำแหน่งเ้าพ่อ สังหารบิดาเป็เื่ที่ทำไม่ได้” ปีเตอร์เดินเข้ามาในโถงของห้องนั่งเล่น
“นายฆ่าพวกเราแล้วจะหนีพ้นเหรอ?” ัดำกล่าวเตือน
“ทำไมจะไม่ได้? เฮลิคอปเตอร์กำลังรอผมอยู่ ฆ่าพวกคุณและหนีไปทันที ต่อให้แก๊งมาเฟียและแก๊งสกินเฮดโอบล้อมไว้ก็ตามเถอะ...คุณลืมไปหรือเปล่าว่าภรรยาผมเป็ข้าราชการระดับสูง หากต่อกรกับมาเฟีย พวกเขาคงไม่ชอบใจนัก ต้องไปขอร้องเมียที่น่าเบื่อของผมอีก ช่างน่าอึดอัด” ปีเตอร์คิดหาทางหนีเอาไว้แล้ว “พูดตามตรง ผมนึกย้อนกลับไปเมื่อสมัยก่อน ตอนที่คุณนอนอยู่ในอ้อมแขนและยิ้มให้ผมอย่างมีความสุข
แต่พอผมรู้แผนทั้งหน้ากระดานของคุณ รู้ว่าที่จริงผมเป็แค่เกมสำหรับคุณ คุณไม่เคยรักผมจริง แค่ทำให้ผมรู้สึกว่าคุณรักผมเท่านั้น
ผู้หญิงอย่างคุณ...ก็ช่างน่ากลัว เก็บไว้ไม่ได้” ปีเตอร์เอาปืนจ่อไปที่หน้าผากของัดำ
“ถ้าความรักควบคุมได้ ยังจะเรียกว่าความรักอีกหรือ? คนก็เช่นนี้ ตกหลุมรักคนที่ไม่ควรรัก คุณคิดฆ่าเธอ เพียงเพราะคุณปล่อยวางไม่ได้ บางทีคนที่คุณอยากฆ่ามากที่สุดอาจเป็ผม?” เสิ่นิกล่าวนำทาง “อย่าลืมสิ ผมคือผู้ชายคนแรกที่จูบเธอ อย่าลืมสิว่าเธอร้องไห้เพื่อผม อย่าลืมสิว่าผู้ชายที่เธอรัก...คือผม”
“จริงสิ คนที่สมควรตายที่สุดคือแก!” ปีเตอร์คำรามและเล็งปืนไปทางเสิ่นิ เวลา ณ ขณะนี้กลายเป็โหมด Slow-motion เสิ่นิถูกยิงเข้าที่ข้างไหล่ซ้าย มีดที่หลังมือของเขา เนื่องด้วยเสียงปืนทำให้นิ้วเฉไปเล็กน้อย มีดปักเข้าไปที่ไหล่ของปีเตอร์
ในขณะที่ปีเตอร์โอดครวญและคิดจะแก้มือ เขาไม่ทันได้สังเกตเห็น ัดำซึ่งขาพิการทั้งสองขาหมุนรถไปและหยิบ Desert Eagle ของเ้าพ่อขึ้นมา ก่อนจะหันไปยิงหนึ่งนัด ปีเตอร์ถูกยิงจนร่างปลิว เขาประหลาดใจและยากที่จะเชื่อ ัดำเดินได้!
แรงผลักกลับของ Desert Eagle ทำให้าแบนฝ่ามือของัดำเปิดกว้าง เืไหลหยดลงบนพื้นพรม ัดำพุ่งตัวเข้าไปหาเสิ่นิบนพื้นโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
แต่เซี่ยวอี๋กลับเคลื่อนไหวได้เร็วกว่า เธอโอบเสิ่นิไว้ในอ้อมแขน ะุทะลุไหล่เสิ่นิไป แต่ไม่ได้ทำร้ายกระดูกและอวัยวะภายใน เสิ่นิล้มตัวลงกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้า เขาต่อสู้มาอย่างยาวนานเกือบ 14 ชั่วโมงแล้ว ยิงะุไป 2,000 นัด วิ่งมามากกว่า 20 กิโลเมตร ต่อให้เขาเป็ชาวนิรวานแบบนิพพาน ก็แบตหมดเป็เหมือนกัน
“นายเป็อะไรหรือเปล่า?” เซี่ยวอี๋ถามด้วยความกังวล
“จูบผม...” เสิ่นิพูดด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว
“สมองนายกระทบกระเทือนหรือเปล่า!” เซี่ยวอี๋โกรธเกรี้ยว
“จูบผม ขอร้องล่ะ” เสิ่นิยื่นมือกอดคอเซี่ยวอี๋ไว้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ออกแรงมากนัก เซี่ยวอี๋จูบริมฝีปากของเขาโดยไร้คำอธิบาย
เซี่ยวอี๋ไม่รู้ว่าผีตนใดเข้าสิงเธอ เธอไม่ได้ต่อต้าน กระทั่งริมฝีปากประกบกัน เธอถึงได้รู้ตัวว่านี่คือจูบแรกของฉัน!
ในขณะที่ัดำวิ่งเข้ามา ก็พอดีกันกับที่ได้เห็นเ้าชายและเ้าหญิงจูบกันอย่างสุดซึ้ง เธอยืนอึ้งอยู่หลายวินาที ก่อนจะยิ้มขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ “เสิ่นิ...คุณกลัวฉันตกหลุมรักคุณขนาดนั้นเลยเหรอ? ตอนนี้ถึงได้แสดงให้ฉันดู คุณคิดว่าคุณสามารถหยุดฉันไม่ให้รักคุณได้หรือเปล่าล่ะ? "
“ไม่จริงมั้ง?” เสิ่นิปล่อยมือออกจากเซี่ยวอี๋ด้วยความฉงน
“สิ่งที่ฉัน้า ต่อให้สิบปี ยี่สิบปีก็ต้องได้มา ขอเพียงเป็ความรัก...ฉันจะไม่แย่งชิง” ในตอนนี้ัขอแค่เพียงเสิ่นิมีชีวิตรอดก็พอ นั่นทำให้เธอขาอ่อนลงบนพื้น
ความจริงแล้ว เสิ่นิกลัวัดำมาก เด็กสาวที่ใช้เวลา 14 ปีในการวางแผนอันยิ่งใหญ่ ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ทำลายอาณาจักรแก๊งมาเฟียลงได้ เพื่อการแก้แค้น เธอถึงขนาดเล่นบทคนง่อยผู้อ่อนแอได้นานถึง 14 ปี เพื่อให้ทุกคนลดความระมัดระวังตัวลง ยังมีเื่อะไรอีกที่เธอทำไม่ได้?
เธอน่าจะเป็ผู้หญิงที่อันตรายพอๆ กันกับแม่มด ไม่สิ! เธออันตรายยิ่งกว่าแม่มด เพราะถ้าแม่มดอยากได้ เธอจะบอกคุณ แต่ถ้าเธออยากได้ เธอจะทำให้คุณหมดทางเลือก...