สวี่ฮุ่ยถาม “ที่บ้านมีมีดปอกผลไม้ไหม?”

        เด็ก ๆ ส่ายหน้าพร้อมกัน

        ลูกคนกลางที่เป็๞เด็กผู้ชายพูด “ผมมีมีดเหลาดินสอที่เพื่อนให้มา เป็๞ของใหม่ด้วยครับ”

        สวี่ฮุ่ยให้เขาล้างมีดแล้วเอามาให้เธอ

        เด็กชายรีบทำตามที่สวี่ฮุ่ยสั่ง

        สวี่ฮุ่ยหยิบเงินออกมาสองสามหยวน ให้เด็กคนโตไปซื้อยาเจนตามัยซิน ทิงเจอร์ไอโอดีน ผ้าก๊อซ สำลีก้านและของจำเป็๲อื่น ๆ ที่สถานีอนามัย

        เด็กหญิงคนโตถือเงินวิ่งกุลีกุจอออกไป

        สวี่ฮุ่ยเอามือแตะหน้าผากคุณปู่ ร้อนผิดปกติ

        เธอจึงบิดผ้าขนหนูชื้น ๆ ผืนหนึ่งมาวางไว้บนหน้าผากคุณปู่

        รอประมาณหนึ่งเค่อ[1] เด็กหญิงคนโตก็กลับมาพร้อมกับของที่สวี่ฮุ่ยให้ไปซื้อ

        สวี่ฮุ่ยให้เด็กชายจุดเทียนเล่มหนึ่ง จากนั้นเธอเอามีดเล่มเล็กที่ล้างสะอาดแล้วไปลนไฟหลายครั้ง

        เมื่อมีดเย็นลง สวี่ฮุ่ยก็ใช้มีดกรีดลงบนตุ่มหนองของคุณปู่ หนองสีเหลืองข้นก็ไหลทะลักออกมาดูน่าขยะแขยง

        เด็ก ๆ ต่างเบือนหน้าหนีด้วยความสะอิดสะเอียน แต่ก็อดหันกลับมามองต่อไม่ได้

        แม้สวี่ฮุ่ยจะรู้สึกขยะแขยงเหมือนกัน แต่เธอยังทนไหว

        เธอบีบหนองออกมาเรื่อย ๆ จนได้หนองออกมาเกินครึ่งชาม ถึงจะกลายเป็๞เ๧ื๪๨สีดำ

        สวี่ฮุ่ยตกตะลึง หนองเยอะขนาดนี้ ทำให้เกิดไข้สูงมานาน โชคดีที่คุณปู่ยังทนได้!

        หลังจากบีบเ๧ื๪๨สีดำออกหมดแล้ว สวี่ฮุ่ยก็ยังคงบีบต่อ ต้องบีบจนกว่าเ๧ื๪๨สดไหลออกมาถึงจะหยุด

        ไม่งั้นอาจทำให้เกิดการอักเสบและเป็๲หนองซ้ำได้

        เพื่อจะบีบเ๧ื๪๨สีดำให้หมด สวี่ฮุ่ยจึงออกแรงมากขึ้น

        คุณปู่ที่หมดสติไปครางออกมาด้วยความเ๽็๤ป๥๪ แล้วลืมตาขึ้น

        สวี่ฮุ่ยเข้าใจว่าหนองน่าจะถูกบีบออกเกือบหมดแล้ว ไข้ลดลง ชายชราอาการดีขึ้น เลยฟื้นขึ้นมา

        สวี่ฮุ่ยพูดเสียงอ่อนโยน “คุณปู่ อดทนอีกนิดนะคะ”

        คุณปู่หลับตาแล้วลืมตาขึ้น เป็๞การบอกว่าเขาจะอดทน

        หลังจากบีบต่ออีกหลายนาที ในที่สุดเ๣ื๵๪สดก็ไหลออกมา สวี่ฮุ่ยถึงหยุดมือ

        เธอทำความสะอาดและพันแผล จากนั้นก็เอามือแตะหน้าผากคุณปู่ ตอนนี้ไม่ร้อนเท่าไหร่แล้ว

        คุณปู่จึงมีแรงพยุงตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง

        สวี่ฮุ่ยให้คุณปู่กินยาแก้อักเสบ แล้วกำชับเด็กคนโตว่าต้องเปลี่ยนผ้าพันแผลและทายาให้คุณตาทุกวัน รวมถึงวิธีการกินยาด้วย

        หลังจากที่เด็กหญิงคนโตจำได้หมดแล้ว สวี่ฮุ่ยก็ให้เธอแบ่งน้ำแกงไก่ออกเป็๲สามชามสำหรับพวกเธอสามพี่น้อง

        เด็กหญิงคนโตพูดอย่างประหม่า “หนูไม่กินค่ะ หนูจะเอาให้คุณปู่กิน”

        เด็กอีกสองคนพูด “เอาของหนูไปให้คุณตากินด้วย”

        สวี่ฮุ่ยมองเด็กสามคนที่ลอบกลืนน้ำลายเอื๊อก ๆ แล้วพูด “น้ำแกงไก่เป็๞ของแสลง ต้องรอให้แผลของคุณปู่หายสนิทก่อน คุณปู่ถึงจะกินได้ ไม่อย่างนั้นแผลจะอักเสบ พวกเธอกินน้ำแกงไก่นี่ไปเถอะ”

        คุณปู่สงสารหลานทั้งสาม เลยพูด “พวกเธอกินของพวกเธอไปเถอะ ไม่ต้องห่วงปู่”

        เด็ก ๆ จึงแบ่งน้ำแกงไก่กันกิน

        สวี่ฮุ่ยเอาหม้อดินเปล่าไปคืนเถ้าแก่เนี้ยร้านอาหารเหอเซิ่ง แล้วกลับบ้าน

        สวี่เยว่ สวี่ต้าซานและลูกชายกลับมาจากสถานีอนามัยตำบลนานแล้ว ตอนนี้ทั้งสามคนกำลังกินข้าวเย็นอยู่

        สวี่ฮุ่ยเห็นว่าสวี่เยว่พันผ้าพันแผลที่ศีรษะเหมือนเธอ

        แต่ไม่เหมือนตรงที่เธอพันแค่สองรอบ สวี่เยว่พันอย่างน้อยเจ็ดแปดรอบ จนเหมือนผ้าโพกหัวของชนกลุ่มน้อย ทำให้เธออึ้งไปพักหนึ่ง

        ถึงแม้ว่าสวี่เยว่จะหัวแตก แต่สวี่ฮุ่ยประเมินจากปริมาณเ๣ื๵๪ที่ไหลออกมาแล้วว่าไม่ร้ายแรง แค่ทายาก็พอ ไม่ต้องพันแผลด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับเย็บแผล

        ถ้าต้องพันแผลจริง ๆ แค่ใช้ผ้าก๊อซพันรอบแผลนิดหน่อยก็พอแล้ว ไม่เห็นจำเป็๞ต้องพันผ้าพันแผลรอบหัวตั้งหลายรอบ ไม่กลัวแผลอักเสบเพราะอากาศร้อนหรือไง?

        แต่แผลของสวี่เยว่จะอักเสบหรือไม่เกี่ยวอะไรกับเธอล่ะ!

        สวี่ฮุ่ยละสายตาอย่างไม่ใส่ใจ

         [1] เค่อ เป็๞หน่วยวัดเวลาของจีน เท่ากับ 15 นาที