34

         สภาพความเป็๞อยู่ของชาวบ้าน เหยาเหยารับไม่ได้กับเ๹ื่๪๫นี้ เธอจะต้องทำอันใดสักอย่างเพื่อให้หมู่บ้านไร้นามแห่งนี้ฟื้นฟูกลับมาเหมือนเดิม แต่ก่อนหน้าเธอต้องหาข้อมูลเสียก่อน

         (คนที่พอจะพูดคุยกับเราได้ จะมีไหมนะ)

         เหยาเหยาหาคนพอที่จะพูดคุยกับเธอได้ ดูเหมือนว่าจะมีเด็กน้อยผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังนั่งก้มหน้าใช้กิ่งไม้เขี่ยดินอย่างกับเด็กที่ไม่รู้ว่าตนเองจะทำอันใดดี

         “นี่เ๽้าน่ะ กำลังทำอันใดรึ”

         “…”

         เหยาเหยาถามเด็กน้อย แต่เด็กน้อยไม่สนใจ สิ่งที่ทำให้เด็กน้อยคนสนใจนั้นคงจะเป็๲การเอากิ่งไม้เขี่ยดินอยู่อย่างนั้น

         (จากข้อมูลของระบบ เด็กน้อยคนนี้ชื่อฉาง อายุสิบสองปี)

         ระบบสุดเทพที่อยู่กับเหยาเหยา นอกจากมันจะแสดงข้อมูลของเหยาเหยา มันยังสามารถแสดงข้อมูลของผู้อื่นได้ ทำให้เธอรู้ชื่อและอายุของเด็กน้อยคนนี้

         ในเมื่อถามธรรมดาเด็กน้อยก็ไม่คิดจะสนใจ เหยาเหยาจึงเรียกชื่อของเขา เผื่อว่าเด็กน้อยคนนี้จะพูดบ้าง

         “ฉาง เ๽้ากำลังทำอันใดรึ”

         ดูเหมือนว่าจะได้ผล

         เด็กน้อยชื่อฉางหันหน้ามองเหยาเหยาหลังจากเธอเรียกชื่อของเขา

         “ท่านเป็๞ใคร ทำไมท่านถึงรู้จักชื่อของข้า”

         “ข้าเป็๲นักผจญภัยชื่อเหยาเหยา”

         “ท่านน่ะรึนักผจญภัย ผอมกะหร่องดูไม่มีเรี่ยวแรงจะเป็๞นักผจญภัยได้อย่างไร ข้าไม่เชื่อท่านหรอก”

         (เด็กไร้มารยาท)

         เหยาเหยาไม่ได้โกรธที่ถูกเด็กน้อยมันด่าว่า เธอพยายามหาเ๹ื่๪๫พูดคุยกับเขาเผื่อจะได้ข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้น

         ถึงจะไม่ได้โกรธเคืองแต่อย่างใด แต่ความอดทนของหญิงสาวร่างบางเองก็มีอยู่อย่างจำกัด

         “ฉาง ถ้าเ๯้าตอบคำถามของข้า ข้ามีของจะให้กับเ๯้า”

         “ของอะไรของท่าน”

         เหยาเหยาหยิบเนื้อแห้ง 1 ชิ้น ออกมาจากช่องเก็บของในระบบ ทำให้เด็กน้อยอายุ 12 ต้องกลืนน้ำลายลงคอดังเอือก

         การจะล่อเด็กน้อยมันต้องใช้ของกินจึงจะได้ผล เหยาเหยาคิดว่าหากทำเช่นนี้ฉางจะต้องตอบคำถามอย่างเธอแน่นอน

         “เหอะ ถึงข้าจะหิว แต่ข้าก็มีศักดิ์ศรี แล้วคนอย่างข้าไม่คิดจะรับของจากคนแปลกหน้าอย่างท่านด้วย”

         (เก่งจังเลยนะตัวแค่นี้)

         ในเมื่อเนื้อแห้ง 1 ชิ้น ยังไม่ได้ผล เหยาเหยาจึงเพิ่มเนื้อแห้ง 1 ชิ้น รวมกันเป็๞ 2 ชิ้น ต่อให้เด็กน้อยผู้นี้จะอวดเก่งสักเพียงใด หากได้มาเห็นของกินตรงหน้าก็ต้องยอมสยบทันที

         “บอกเอาไว้ก่อนนะว่าข้าไม่หิว ข้าจะรับเนื้อแห้งเอาไว้ก็แล้วกัน”

         ฉางรับเนื้อแห้งจากมือเรียวสวยของเหยาเหยาก่อนจะเก็บใส่กระเป๋าเสื้อทั้งอย่างนั้น

         “ท่านอยากถามเ๱ื่๵๹อันใดจากข้า”

         “ที่นี่ไม่สะดวก ย้ายไปที่อื่นกันเถิด”

         …