ทำไมพี่สะใภ้ต้องเกรงใจพวกมันด้วย?
ทำสีหน้ากรุ้มกริ่ม ตามองอะไรของมัน ไม่รู้จักมารยาทเสียบ้างเลย
“หลิวเทียนเฉวียนอยู่ที่นี่สินะ พวกเธอจะเรียกเขาออกมา หรือจะให้พวกเราเข้าไปหาเอง!”
หากคังเหว่ยพูดแล้วดูไม่น่าเกรงขาม ขอเพียงพานซานเลิกคิ้วแสยะยิ้มเพียงเล็กน้อย พวกที่เฝ้าประตูก็พากันตัวสั่นแล้ว ขนาดพวกนักเลงยังไม่กล้าหือกับพานซาน เพราะรอบกายเขาเต็มไปด้วยกลิ่นอายของผู้ที่ไม่ควรหาเื่ด้วย อย่างไรทุกคนก็ไม่ใช่คนโง่ คลุกคลีอยู่ในวงการนี้มานานหลายปี คนแบบไหนหาเื่ได้ไม่ได้ย่อมรู้อยู่แก่ใจ
พวกเซี่ยเสี่ยวหลานสามคนนี้ คือกลุ่มคนที่ไม่ควรมีเื่ด้วยเด็ดขาด
่ปี 1984 เด็กสาวปกติมีแต่จะหลบเลี่ยงสถานที่แบบห้องเต้นรำ ทว่าหน้าตาสวยขนาดนี้กลับมาถึงที่นี่ ถ้าไม่โง่มากก็คงมีคนหนุนหลังแน่นอน
คนที่มีรถขับก็มีไม่มากเช่นกัน
มาพร้อมคนขับรถและผู้ติดตาม หญิงสาวคนนี้คงไม่ใช่คนธรรมดา
“รอสักครู่...”
พานซานยังไม่ทันได้ลงมือ ลูกน้องที่เฝ้าประตูก็เป็ฝ่ายยอมอ่อนท่าทีก่อน
เซี่ยเสี่ยวหลานรออยู่สิบกว่านาที ก่อนจะเห็นหลิวเทียนเฉวียนเร่งฝีเท้าเดินออกมา
เมื่อเห็นเซี่ยเสี่ยวหลาน หลิวเทียนเฉวียนดูไม่ใแม้แต่น้อย “เห็นว่ามีสาวสวยหาตัวจับยากอยากพบคนแซ่หลิวอย่างฉัน ภาพแรกที่ปรากฎเข้ามาในสมองก็คือคุณผู้หญิงเซี่ย หลังเจอกับคุณผู้หญิงเซี่ย ใครหน้าไหนก็คงใช้คำว่าสวยอีกไม่ได้แล้ว!”
หลิวเทียนเฉวียนช่างเป็คนที่น่าสนใจจริงๆ เขาเรียกหลิวหย่งว่าน้องชาย แต่กลับเรียกหลานสาวของหลิวหย่งว่า ‘คุณผู้หญิงเซี่ย’
แน่นอนว่ามันไม่ใช่คำเรียกที่ผิดอะไร หลิวหย่งเป็คนแบบไหน หลิวเทียนเฉวียนย่อมอ่านออกทุกอย่าง
แต่คนที่หลิวเทียนเฉวียนอ่านเกมไม่ออกเลยคือเซี่ยเสี่ยวหลาน
รวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับนายกเทศมนตรีทัง พอคิดดูให้ละเอียด เหมือนเซี่ยเสี่ยวหลานจะเป็ตัวกลางเชื่อมโยงสายสัมพันธ์ที่ว่าสินะ
ถึงอย่างไร คนที่นายกเทศมนตรีทังทักทายต่อหน้าผู้คนก็คือเซี่ยเสี่ยวหลาน หาใช่หลิวหย่ง อีกทั้งขณะที่หลิวเทียนเฉวียนอยากเข้าสู่วงการธุรกิจค้าวัสดุตกแต่งภายใน ก็เห็นเซี่ยเสี่ยวหลานปรากฎตัวอยู่บนจอทีวี เื่ของหลิวหย่งนั้นสามารถสืบได้ไม่อยาก แค่มอมเหล้าก็รู้ทุกอย่างแล้ว แต่หลิวหย่งไม่เคยเล่าเื่หลานสาวเลยสักครั้ง หลิวเทียนเฉวียนรู้แค่ว่า ‘คุณผู้หญิงเซี่ย’ คนนี้ปัจจุบันกำลังศึกษาเล่าเรียนอยู่ที่เมืองหลวง และมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนก็คือหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดของจีนแผ่นดินใหญ่
หากใช้สายตาของหลิวเทียนเฉวียนในการประเมิณ เซี่ยเสี่ยวหลานดูเหมือนคุณหนูในแวดวงสังคมไฮโซของฮ่องกงเสียมากกว่า
เธอไม่ใช่คุณหนูที่เกิดในตระกูลมีชื่อเสียง แต่กลับเหมือนดอกไม้งามที่คนใหญ่คนโตส่งเสียเลี้ยงดูเพื่อใช้ผูกมิตรในวงสังคม... เหตุผลก็เพราะเธอหน้าตาสะสวยถึงเพียงนี้น่ะสิ
หากเซี่ยเสี่ยวหลานรู้ความคิดของหลิวเทียนเฉวียน คงขอให้พานซานเอากระสอบทรายคลุมหัวตาแก่อ้วนนี่แล้วซ้อมเขาสักรอบ เธอมองไปด้านหลังหลิวเทียนเฉวียนทว่ากลับไม่พบหลิวหย่ง จึงถามหลิวเทียนเฉวียนตามตรงว่า “เถ้าแก่หลิว ฉันได้ยินว่าคุณเรียกลุงของฉันมาคุยงาน ทำไมไม่เห็นเขาเลยล่ะ”
หลิวเทียนเฉวียนทำท่าเหมือนอยากพูดอะไรแต่ก็หยุดกลางคัน
“ลุงของคุณอยู่ที่นี่จริง แต่ตอนนี้เขาไม่ค่อยสะดวกนัก... คุณผู้หญิงเซี่ย คุณก็รู้ว่าบางครั้งผู้ชายก็มีปัญหาส่วนตัวที่ต้องสะสาง น้องหลิวหย่งเป็ญาติผู้ใหญ่ของคุณ เื่พวกนี้คงไม่เหมาะให้คุณรู้ลึกนัก”
ฟังคำพูดของเขาแล้ว นี่ลุงเธอคงไม่ได้พลั้งพลาดแล้วจริงๆ ใช่ไหม?
เซี่ยเสี่ยวหลานขมวดคิ้ว “ฉันก็ไม่อยากก้าวก่ายเื่ส่วนตัวของลุงหรอกค่ะ แต่ฉันยังไม่อยากมีป้าสะใภ้คนใหม่ ความสัมพันธ์ของชายหญิงที่จีนแผ่นดินใหญ่ไม่ซับซ้อนเหมือนที่ฮ่องกง วิธีการชั่วร้ายอย่างการใช้ผู้หญิงเป็เครื่องมือเพื่อทำให้บรรลุเป้าหมาย เถ้าแก่หลิวอาจจะเคยประสบความสำเร็จในด้านนี้ แต่ขออภัยที่ฉันต้องพูดตามตรงว่า ตลาดที่จีนแผ่นดินใหญ่ไม่ได้ใหญ่อย่างที่เถ้าแก่หลิวคิดหรอกค่ะ พวกเรากำลังอยู่ระหว่างการปฏิรูป ดังนั้นการทำธุรกิจอย่างตรงไปตรงมาต่างหากที่จะก้าวหน้าไปได้ไกล... ขออภัยที่มารบกวน ที่จริงฉันนัดทานข้าวกับนายกเทศมนตรีทังเอาไว้ และอยากชวนลุงไปด้วยกันถึงได้มาหาเขา”
พอเซี่ยเสี่ยวหลานกล่าวถึงทังหงเอิน หลิวเทียนเฉวียนก็หัวเราะเสียงแห้งออกมาทันที
ไม่รู้ทำไม หลิวเทียนเฉวียนถึงรู้สึกได้ว่าคำพูดของเซี่ยเสี่ยวหลานมีความหมายแฝง อะไรคือการบอกว่าเขาหลิวเทียนเฉวียนคนนี้เคยประสบความสำเร็จในด้านนี้?
แต่เซี่ยเสี่ยวหลานกลับตัดจบบทสนทนาเสียก่อน หลิวเทียนเฉวียนจึงจำเป็ต้องสั่งลูกน้องให้ไปตามหลิวหย่งออกมา
ผ่านไปสิบกว่านาที หลิวหย่งก็เดินออกจากห้องเต้นรำ
สีหน้าของเขาบอกบุญไม่รับ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้ม ราวกับตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
เมื่อเห็นเซี่ยเสี่ยวหลาน ใบหน้าเขาก็แสดงออกถึงความใ
“เสี่ยวหลาน มาได้อย่างไร”
เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้หักหน้าหลิวหย่งต่อหน้าทุกคน
เธอไม่พูดเื่อื่น นอกจากเอ่ยด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย “ฉันอาศัย่สุดสัปดาห์แวะมา และพาเทาเทากับป้าสะใภ้มาเที่ยวด้วยกัน พวกเขากำลังรอลุงอยู่ที่ร้านวัสดุ”
พอหลิวหย่งได้ยินว่าลูกเมียมาหา มีหรือจะว่างใส่ใจเื่วุ่นวายทางนี้อีก
เขารู้สึกร้อนตัวเล็กน้อย ทั้งที่เขาไม่เคยมีสัมพันธ์กับหญิงอื่น แต่หลานสาวมาหาถึงห้องเต้นรำเช่นนี้ จะไม่ให้หลิวหย่งรู้สึกผิดได้อย่างไร
โชคดีที่หลานสาวเขาไม่ได้พาหลี่เฟิ่งเหมยมาด้วย มิเช่นนั้นแม้หลิวหย่งมีสิบปากก็อธิบายไม่ถูก!
“ไปๆๆ รีบกลับกันเถอะ”
เซี่ยเสี่ยวหลานใช้สายตาถามเก่อเจี้ยนที่ยืนอยู่ด้านหลัง เก่อเจี้ยนส่ายหน้าเล็กน้อย เซี่ยเสี่ยวหลานจึงโล่งใจไปเปราะหนึ่ง ลุงของเธอยังไม่พลาดท่า
“น้องหลิว น้องไปทั้งอย่างนี้ แล้วคนข้างใน...”
เสี่ยวโหรวอะไรนั่น เวลานี้หลิวหย่งว่างสนใจที่ไหนกัน!
แต่หลิวเทียนเฉวียนกลับพูดมันออกมา หลิวหย่งหน้าแดงก่ำ เขารู้สึกอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี
“พี่เทียนเฉวียน ผมบอกแล้วว่าผมจัดการเื่นี้ไม่ได้จริงๆ เสี่ยวโหรวเป็คนน่าสงสาร แต่ผมมีเมียแล้ว...”
หลิวเทียนเฉวียนแสร้งทำหน้าตกอกใ “ฉันพูดผิดไปเอง คุณผู้หญิงเซี่ยอย่าเข้าใจผิดเลยนะครับ”
เห็นหลิวเทียนเฉวียนเสแสร้งเช่นนี้ กลับทำให้เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกสนใจมากยิ่งขึ้น
เธอไม่ได้อยากเจอเด็กนั่งดริงก์อะไรนั่นสักนิด แต่หากได้ปัดเป่าดวงความรักห่วยๆ ของหลิวหย่งไปด้วยก็คงไม่เลวเลยทีเดียว
“เถ้าแก่หลิว ตอนนี้ฉันชักสนใจในตัวคนที่ชื่อเสี่ยวโหรวแล้วสิ ช่วยเชิญเธอออกมาเจอฉันหน่อยได้หรือเปล่า”
หลิวหย่งอ้าปากค้าง หัวใจของเขาร้อนรุ่มดั่งถูกไฟเผา หลานสาวเขาคงไม่ได้จะพังห้องเต้นรำแห่งนี้ใช่ไหม ทว่าเขาก็ไม่กล้าพูดอะไรออกไป ถูกเซี่ยเสี่ยวหลานเจอตัวที่ห้องเต้นรำ หลิวหย่งยังมีหน้ามาอ้างสิทธิของความเป็ลุงอีกหรือ
“คุณผู้หญิงเซี่ยอยากเจอใคร อีกฝ่ายมีหรือจะกล้าปฏิเสธ ไปเรียกเสี่ยวโหรวมาสิ”
หลิวเทียนเฉวียนให้เกียรติเซี่ยเสี่ยวหลานมากเหลือเกิน
แต่คังเหว่ยคิดในใจ พี่สะใภ้ยอมเจอเด็กนั่งดริงก์คนนี้ ช่างให้เกียรติเถ้าแก่ฮ่องกงเหลือเกิน เถ้าแก่ชาวฮ่องกงคนนี้ดูก็รู้ว่าคิดไม่ซื่อ หากสั่งให้คนตรวจสอบห้องเต้นรำแห่งนี้ เถ้าแก่ฮ่องกงคงไม่กล้าก่อเื่อีกแน่นอน
เพราะเผิงเฉิงเป็เมืองสำคัญของการปฏิรูป ภูตผีปีศาจถึงได้โผล่หน้ามาก่อเื่ไม่หยุด ถ้าลองอยู่ที่ปักกิ่ง คังเหว่ยจะทำให้เถ้าแก่ฮ่องกงรู้ว่าของจริงมันเป็อย่างไร!
หลังรอสิบกว่านาที คนของห้องเต้นรำก็วิ่งออกมา แต่กลับไม่เห็นเสี่ยวโหรวเดินตามออกมาด้วย
“เถ้าแก่หลิว เสี่ยวโหรวไม่ยอมออกมาครับ”
เซี่ยเสี่ยวหลานแค่นหัวเราะ ใจกล้าแค่นี้เองหรือ
เสียงแค่นหัวเราะของเซี่ยเสี่ยวหลาน ทำให้หลิวเทียนเฉวียนรู้สึกเสียหน้า
จนกระทั่งพวกเซี่ยเสี่ยวหลานก้าวขึ้นรถ เขาจึงสั่งให้คนพาตัวเสี่ยวโหรวมา ครั้งนี้เสี่ยวโหรวแสดงออกว่าหวาดกลัวจากใจจริง ไม่เหมือนตอนเล่นละครเมื่อ่เช้าแม้แต่น้อย
“เถ้าแก่ ฉะ ฉันไปเจอเธอไม่ได้ค่ะ... อย่าสั่งให้ฉันยั่วยวนหลิวหย่งคนนั้นอีกเลย ฉันไม่รู้ว่าหลานสาวของหลิวหย่งคือเซี่ยเสี่ยวหลาน... ฉันไม่กล้ามีเื่กับเธอจริงๆ ”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้