สองหนุ่มสาวยังคงขยับซอยสะโพกแทงท่อนเอ็นใหญ่ใส่กันอย่างเมามัน สองมือใหญ่แหวกสาบเสื้อออกกว้าง ดึงสองเต้าอวบออกมาบีบเคล้นจนเนื้อนุ่มล้นง่ามนิ้วยาว ทั้งยังไม่ลืมบี้ขยี้จุกสีชมพูเพิ่มความเสียวซ่านให้หญิงสาวด้วยไปพร้อมกัน
ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ
"อ๊าา อ๊าา เสียวรูสุด ๆ อืมมม เร่งหน่อยข้าจะเสร็จแล้ว อะ อ๊าา อร๊างงง"
"อู๊ยยย รูศิษย์พี่ตอดท่อนข้าดีจริง อ้าา ข้าก็จะแตกแล้วเช่นกัน อะ อ๊าาา" ร่างหนาเร่งสอบสะโพกแทงท่อนเอ็นเข้ารูสวาทถี่รัวตามความ้าของหญิงสาว จนร่างเล็กกระตุกเสร็จสมปลดปล่อยน้ำรักหวาน เขาถึงเตรียมจะกระตุกท่อนเอ็นปลดปล่อยน้ำกามออกมาบ้าง
ทว่าร่างเล็กกลับยกสะโพกตนออกให้ท่อนเอ็นหลุดออกจากรูสวาท ก่อนจะหันมาใช้มือจับสาวรูดท่อนเอ็นใหญ่รัวเร็ว ให้ปลดปล่อยน้ำกามขุ่นใส่ปากเล็กที่อ้ารออยู่แทน
"ข้าไม่ได้บอกศิษย์น้องก่อนหรอกหรือ ว่าให้หลั่งด้านนอก"
"บอกแล้วขอรับ ข้าขอโทษด้วยที่ลืม อารมณ์มันกำลังพาไปเลยห้ามไว้ไม่อยู่"
หญิงสาวดูดเลียท่อนเอ็นให้จนสะอาด ก่อนจะช่วยกันแต่งกายให้เรียบร้อยดังเมื่อครู่ไม่ได้เกิดเหตุการณ์อันใดขึ้น เสร็จแล้วทั้งคู่จึงต่างแยกย้ายกัน เดินจากไปคนละทางเหมือนคนไม่รู้จักกัน
"หึ นางคงให้เ้าปล่อยข้างในหรอกนะ คนก่อน ๆ ก็เป็เช่นนี้" ไป๋ฉานมองหนุ่มสาวทั้งสองเดินจากไปแล้วถึงเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน
นางแอบดูสตรีนางนั้นมานับครั้งไม่ถ้วน จนรู้ดีว่าเป็สตรีเช่นไร
"อาจารย์แอบดูเช่นนี้ ไม่อยากทำเองบ้างหรือขอรับ"
"นี่เ้า ปล่อยข้าได้แล้ว" จนคนที่อยู่ด้านหลังเอ่ยขึ้นมา ไป๋ฉานถึงรู้สึกตัวว่านางกำลังโดนโอบกอดอยู่ด้านหลัง
ร่างเล็กใช้แรงสุดกำลังกลับยังสลัดให้หลุดจากอ้อมแขนไม่ได้ ยิ่งนางขยับหนีรอบแขนกลับยิ่งรัดแน่นขึ้น ริมฝีปากร้อนก้มมาแนบชิดกับลำคอระหง จนนางรู้สึกขนลุกไปทั้งกาย
"อาจารย์ยังไม่ตอบศิษย์เลย ไม่อยากทำบ้างหรือขอรับ"
"อยากทำหรือไม่อยากทำแล้วเกี่ยวอันใดกับเ้าด้วย ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ"
"ก็หากอาจารย์คิดอยากจะลองทำบ้าง ศิษย์ได้..."
"นี่เ้า กลับไปคัดกฎสำนักมาร้อยจบ จะได้ไม่มีใจคิดอกุศลเช่นนี้" ไป๋ฉานใช้กำลังเฮือกสุดท้ายจนแกะลำแขนที่กอดนางไว้แน่นดังงูรัดออก นิ้วเรียวชี้คาดโทษลูกศิษย์ลามก ก่อนจะรีบะโทะยานหนีไปอย่างรวดเร็ว
เถียนอวี่มองหญิงสาวที่ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ ไม่รู้ว่าโกรธจัดหรือกำลังเขินอายอยู่กันแน่ ทะยานหนีหายขึ้นต้นไม้ใหญ่ไปอย่างไม่คิดจะหันกลับมา
ััผิวกายเนียนนุ่ม กลิ่นหอมที่ติดอยู่ปลายจมูก ช่างคุ้มค่ากับการคัดกฎสำนักร้อยจบยิ่งนัก
ในสำนักอันเฉิงจะมี่เวลาที่ทุกคนต้องเรียนรู้วิชาขั้นพื้นฐานพร้อมกัน ส่วนนอกเนื่องจากนั้นจะขึ้นอยู่กับการสอนของอาจารย์แต่ละบุคคล ว่าจะสั่งสอนลูกศิษย์ตนให้เก่งกล้าได้มากน้อยเพียงใด
"เป็อันใดถึงทำหน้าตาเช่นนั้น" ลั่งอิงมองศิษย์น้องตนเองที่ยืนนิ่งมองไปที่ห้องเรียนด้านในอาคาร ทำสีหน้าเหมือนกำลังโกรธแค้นสิ่งใดอยู่
"ไม่อันใดเ้าคะ แล้วนี่ศิษย์พี่จะไปไหนหรือเ้าคะ" ไป๋ฉานเงยหน้ามองศิษย์พี่ตนที่มีความสูงต่างจากนาง
ข้างกายชายหนุ่มมีสตรีร่างเล็กในชุดอาภรณ์สีขาวบริสุทธิ์ คลุมทับด้วยเสื้อคลุมประจำสำนักอันเฉิง ลูกศิษย์ของศิษย์พี่ผู้นี้ ภายนอกดูสง่างามอ่อนหวานสูงส่ง ผู้ใดจะคาดคิดว่าเป็สตรีนางเดียวกัน กับที่รูดน้ำกามบุรุษใส่ริมฝีปากเล็กนั้นด้วยความชำหนิชำนาญ
ไม่รู้ว่าศิษย์พี่รู้หรือไม่ ว่าแท้จริงลูกศิษย์ตนนั้นเป็สตรีเช่นไร
"จะไปหอคัมภีร์เสียหน่อย อาจารย์ลู่ว่ามีตำราที่น่าสนใจเข้ามาใหม่ เลยจะลองไปดูเผื่อว่าจะเจอตำราดี ๆ ไปด้วยกันไหมเล่า เ้าก็ไม่มีอันใดทำอยู่แล้วไม่ใช่หรือ"
ดวงตากลมโตส่งสายตาค้อนวงใหญ่ให้ศิษย์พี่ ก่อนจะยอมรับความจริงว่าตนก็ไม่มีอันใดทำจริง ๆ เลยจำยอมเดินตามร่างสูงไปด้วยอีกคน
และเป็อีกครั้งที่มีสายตาคมจับจ้องการกระทำของนางอยู่ไม่วางตา รอบมองมาจากทางอาคารเรียนที่นางเพิ่งละสายตามาเมื่อครู่
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้