ในตอนที่ผู้าุโอวี้และหลงอวี้ตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต ลูกศิษย์พิเศษอันดับหนึ่งของลัทธิสยบฟ้า ปู้สิง ก็ปรากฏตัวพร้อมกับิญญาแท้อินทรีย์ฟ้า ช่วยชีวิตของทั้งสองคนเอาไว้!
แต่กระนั้น ิญญาแท้อินทรีย์ฟ้าที่โจมตีคู่กับมหาพลังสยบฟ้าก็ไม่สามารถทำลายเงาดาบสะบั้นของอีกฝ่ายได้ในทันที เห็นได้ชัดว่าระดับพลังของอีกฝ่ายนั้นสูงสุดขีด!
“ปู้สิง! พวกเราถอยก่อน!”
เสียงพูดอันเ็าได้ดังจากความมืด จากนั้นเงาดำสามสายก็ปรากฏใกล้ๆ กับหลงอวี้อีกครั้ง แยกกันหนีไปทางป่าไผ่คนละทาง
“ต่อให้เ้าจะขวางการเคลื่อนไหวของพวกเราในครั้งนี้ได้ ครั้งหน้าพวกเราก็จะเคลื่อนไหวอีกอยู่ดี! ไอ้แก่อวี้ไม่มีทางรอดชีวิตแน่!”
เสียงพูดสามเสียงดังมาจากสามทิศทาง!
“ศิษย์น้อง เ้าดูแลผู้าุโอวี้ไว้นะ ข้าจะไล่ตามไป!”
ปู้สิงไม่มีเวลาพูดกับหลงอวี้มากนัก เขารีบใช้วิชาก้าวประชิดขอบฟ้าไล่ตามเงาดำที่อยู่ในระดับิญญาแท้ไปด้วยความเร็วสูงทันที!
หลงอวี้ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้า ถือหอกั์มุ่งหน้าไปทางกระท่อมของผู้าุโอวี้อย่างรวดเร็ว
ถึงแม้ว่าจะถูกยอดฝีมือระดับิญญาแท้ทำร้ายจนาเ็ แต่เพราะเขามีวิชากายาพิชิตมารช่วยลดทอนความเสียหาย ทำให้ไม่ได้าเ็ถึงขั้นสาหัส เพียงนั่งพักโคจรลมปราณรักษาตัวครู่หนึ่งก็ไม่เป็อะไรแล้ว
เพียงแต่ว่า ตัวเขาตอนนี้ย่อมไม่มีเวลานั่งพักอยู่แล้ว
“ผู้าุโอวี้”
หลงอวี้เข้าไปในกระท่อมที่พังถล่มลงมา หาร่างของผู้าุโอวี้ในชุดสีดำ จากนั้นก็แบกไว้ที่หลังก่อนจะออกมาจากกระท่อม
ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นถูกคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังมุ่งหน้ามาตามเสียงพบเห็นพอดี!
“ใครบังอาจกล้าแตะต้องอาจารย์ข้า!”
เสียงะโอย่างเกรี้ยวกราดเดือดดาลพลันดังเข้ามาในหูของหลงอวี้ จากนั้นเงาร่างหลายสายวิ่งเข้ามาล้อมหลงอวี้ไว้อย่างรวดเร็ว!
หลงอวี้เงยหน้าขึ้นมอง ก็พบว่าเป็ลูกศิษย์ลัทธิสยบฟ้าหลายคน แต่ละคนต่างก็ล้อมเขาไว้ตรงกลางด้วยสีหน้าที่ไม่เป็มิตร
หนึ่งในนั้นเป็ชายหนุ่มหน้าตาบึ้งตึง รูปร่างกำยำ เขาคือผู้ที่ส่งเสียงตะคอกออกมาเมื่อครู่นี้ น่าจะเป็ลูกศิษย์ของอวี้สุ่ยอวิ๋น นามว่า ‘หลู่กวนิ’
คนกลุ่มนี้มีทั้งหมดห้าคน พวกเขารีบมาที่นี่เพราะได้ยินเสียงวุ่นวาย พอมาถึงก็เห็นหลงอวี้แบกร่างของผู้าุโอวี้ออกมาจากในกระท่อมไผ่ที่พังถล่มพอดี!
พวกเขาจึงคิดไปเองแล้วว่าหลงอวี้เป็คนทำลายกระท่อมจนถล่มลงมา และคิดจะทำร้ายผู้าุโอวี้!
“มันคือหลงอวี้ ข้าเคยเห็นมันที่ลานประลอง”
หนึ่งในนั้นชี้นิ้วมาทางหลงอวี้ มันพูดพร้อมกับระวังไม่ให้หลงอวี้หนีออกไปได้
“หลงอวี้!”
อีกสี่คนที่เหลือก็พลันตื่นตระหนก ส่วนลูกศิษย์ของอวี้สุ่ยอวิ๋น หลู่กวนิพลันตะคอกออกมา
“ที่แท้ก็คือหลงอวี้นี่เอง ไอ้โจรชั่วต่ำช้า ที่อาจารย์ข้าาเ็ก็เพราะปกป้องเ้า แต่เ้ากลับตอบแทนด้วยการแทงข้างหลังอย่างนั้นหรือ ไอ้เนรคุณ ต่ำช้ายิ่งกว่าเดรัจฉาน!”
“ศิษย์พี่ทั้งหลายอย่าเพิ่งวู่วาม”
หลงอวี้ขมวดคิ้วแน่น เตรียมตัวป้องกันพลางอธิบายไปด้วย
“แต่เดิมแล้วข้าเพียง้ามาเยี่ยมผู้าุโอวี้เท่านั้น แต่ตอนที่มาถึงดันเจอกับมือสังหารสามคนของลัทธิดาบสะบั้นที่คิดจะลอบสังหารผู้าุโเข้าพอดี! กระท่อมหลังนี้ก็เป็ฝีมือของมือสังหารของสำนักสะบั้นดาบที่ฟันประกายดาบออกมาทำลายจนถล่ม!”
“เหลวไหลทั้งเพ!”
ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นเผยแววตาดูถูกออกมา กล่าวขึ้นด้วยเสียงแหลมสูง
“มือสังหารจากสำนักสะบั้นดาบ? อย่างนั้นเ้าบอกมาสิว่ามือสังหารที่ว่าอยู่ที่ไหน?”
“ศิษย์พี่ปู้มาช่วยได้ทันเวลาพอดี ตอนนี้เขาไล่ตามไปแล้ว”
หลงอวี้พูดเสียงเรียบ
“ศิษย์พี่ปู้?”
ทั้งห้าได้ยินเช่นนั้นก็พากันชะงักไปทันที
ปู้สิง!
ศิษย์พี่ปู้มาถึงก่อนแล้วหรือ
แต่กระนั้นนี่เป็เพียงคำพูดปากเปล่าของหลงอวี้เท่านั้น ทั้งห้าคนนี้ย่อมไม่เชื่อคำพูดของเขาอยู่แล้ว!
“อย่าไปฟังมันพูดจาเหลวไหล ห้ามปล่อยมันหนีไปเด็ดขาด”
อีกคนหนึ่งก็ได้พูดขึ้นพร้อมกับชักกระบี่ที่เป็ยุทธภัณฑ์ของตัวเองออกมาจ่อไปทางหลงอวี้อย่างดุร้าย!
“หลงอวี้ ยังไม่รีบวางอาจารย์ข้าลงอีก?”
ชายหน้าบึ้งหลู่กวงินั้นถือยุทธภัณฑ์ค้อนเหล็กั์อันหนึ่งไว้ในมือ จ้องเขม็งหลงอวี้อย่างเกลียดชัง เขาตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด
“หากอาจารย์ข้าเป็อะไรขึ้นมา ต่อให้ต้องแลกชีวิตข้าก็จะทำให้เ้าต้องชดใช้!”
หลู่กวนิเป็ลูกศิษย์ระดับพิเศษอันดับสามสิบห้าเท่านั้น ส่วนคนอื่นๆ ที่เหลือก็ห่างจากหลู่กวนิไม่เท่าไรนัก ทั้งหมดต่างเป็แค่ผู้มีวรยุทธ์ขั้นแปด
ต่อให้ร่วมมือกันก็ไม่แน่ใจว่าจะต่อกรกับหลงอวี้ได้ จุดนี้ พวกเขาทั้งห้าคนต่างก็รู้ดี
ถึงอย่างไรหลงอวี้ก็เป็ผู้ที่สามารถโค่นฮว๋าอี้หลุนที่เคยอยู่อันดับหกได้ เื่นี้เป็ที่พูดถึงไปทั่วทั้งลัทธิ
ถึงแม้จะสู้ไม่ได้ แต่พวกเขาก็ไม่มีทางปล่อยให้หลงอวี้จากไปเฉยๆ แน่!
“เชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่พวกเ้า”
หลงอวี้กวาดตามองรอบด้านอย่างเยือกเย็น พูดด้วยความมั่นใจ
“พวกเราแค่รออยู่ที่นี่เฉยๆ ก็เพียงพอแล้ว ทันทีที่ศิษย์พี่ปู้กลับมา ความจริงจะกระจ่างเอง!”
ส่วนเื่การส่งมอบผู้าุโอวี้ที่หมดสติอยู่ หลงอวี้ย่อมไม่มีทางทำเื่โง่ๆ แบบนั้นอยู่แล้ว
แม้เขาจะดูออกว่าเ้าหลู่กวนิเป็ห่วงความปลอดภัยของอวี้สุ่ยอวิ๋นจากใจจริง แต่อีกสี่คนที่เหลือนั้นเขาไม่แน่ใจ!
หากหลงอวี้ส่งตัวผู้าุโไปแล้วถูกทั้งสี่คนเกิดเล่นตุกติกทีหลัง เช่นนั้นพวกมันก็จะมีข้ออ้างในการเปิดฉากโจมตีหลงอวี้ทันที!
หากผู้าุโอวี้เป็อะไรไป ต่อให้ปู้สิงจะกลับมาก็ไม่อาจล้างมลทินให้กับหลงวี้ได้!
ดังนั้น หลงอวี้จึงได้แต่ต้องปกป้องผู้าุโอวี้ให้ดีที่สุดจนกว่าปู้สิงจะกลับมาเท่านั้น!
ที่นี่มีลูกศิษย์ของลัทธิสยบฟ้าอยู่มากขนาดนี้ มือสังหารอีกสองคนที่เหลือของสำนักดาบสะบั้นย่อมไม่กล้าปรากฏตัวขึ้นอีก แต่หลงอวี้กลับต้องเตรียมตัวรับมือการโจมตีจากคนในอย่างกะทันหันแทน
จะว่าไปก็น่าขันดีเหมือนกัน แต่หลงอวี้เองรู้ดีว่าในสถานการณ์แบบนี้ ลำพังแค่เขาคนเดียวย่อมไม่สามารถทำให้พวกหลู่กวนิเชื่อใจได้
“เกิดเื่อะไรขึ้นที่นี่น่ะ?”
ทันใดนั้นเอง เสียงตำหนิอันเคร่งขรึมก็ดังขึ้นจากหน้าทางเข้าป่าไผ่!
พวกหลู่กวนิทั้งห้าคนรวมถึงหลงอวี้พากันมองไปทางต้นเสียง เห็นชายฉกรรจ์ตัวเตี้ย ร่างกำยำที่หน้าตาบูดบึ้งคนหนึ่ง เขาก็คือผู้าุโที่ทำหน้าที่มอบรางวัลให้กับลูกศิษย์ระดับพิเศษ ผู้าุโอู่เจี้ยนซิน!
แม้อู่เจี้ยนซินจะมีร่างกายล่ำสันกำยำ แต่กลับมีรูปร่างค่อนข้างเตี้ย ดูแล้วคล้ายกับก้อนหินลูกหนึ่งก็ไม่ปาน!
เขาเดินมาจากทางขอบป่าไผ่ ใช้แววตาดุร้ายจ้องมองมาทางหลงอวี้
พอเห็นว่าหลงอวี้กำลังแบกร่างของผู้าุโอวี้ ดวงตาของอู่เจี้ยนซินก็ประกายอำมหิตขึ้นมาทันทีก่อนจะกลับมาเป็เหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่กระนั้นหลงอวี้ก็จับสังเกตได้!
‘เ้าอู่เจี้ยนซินมันตั้งใจจะทำอะไรกันแน่?’
หลงอวี้รู้สึกหวั่นใจ พริบตานั้นเขาก็รู้แล้วว่าเ้าอู่เจี้ยนซินต้องแอบวางแผนทำอะไรอยู่แน่!
เพียงแต่ตอนนี้หลงอวี้ยังไม่สามารถพูดออกไปได้ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็เพียงการคาดเดาเท่านั้น ไม่มีหลักฐานอะไรสักอย่าง และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจุดประสงค์ของเ้าอู่เจี้ยนซินคืออะไร
อู่เจี้ยนซินค่อยๆ ก้าวเข้ามาพร้อมกับปล่อยมหาพลังฟ้าดินออกมาจากตัว ปกคลุมผู้คนทั้งหมดไว้ภายใน
หลงอวี้ที่แบกอวี้สุ่ยอวิ๋นอยู่ััได้ชัดเจนว่าเ้าอู่เจี้ยนซินพุ่งเป้ามาที่เขาโดยเฉพาะ!
เ้าอู่เจี้ยนซินที่เป็ถึงผู้าุโ กลับใช้มหาพลังฟ้าดินของยอดฝีมือระดับิญญาแท้กับเขาโดยตรง!
ด้านหลังของอู่เจี้ยนซินยังมีผู้าุโอยู่อีกสองคนเดินตามมาด้วย แต่หลงอวี้ไม่รู้จักทั้งสองคนนั้น เคยเห็นแค่ตอนมาที่หอผู้าุโครั้งแรก
ผู้าุโทั้งสามมาถึง อู่เจี้ยนซินที่อยู่ในกลุ่มนั้นได้ปล่อยมหาพลังฟ้าดินออกมาสะกดหลงอวี้ไว้ได้แล้ว!
หลงอวี้ในตอนนี้แค่จะกระดิกนิ้วก็ยังทำไม่ได้ เหงื่อแตกเต็มตัว ได้แต่กัดฟันฝืนประคองร่างของอวี้สุ่ยอวิ๋นไว!
“หลงอวี้ เ้าเป็ลูกศิษย์ของลัทธิสยบฟ้า แต่กลับคิดจะทำร้ายผู้าุโของลัทธิที่เคยช่วยชีวิตเ้าไว้อย่างนั้นหรือ ความผิดนี้ร้ายแรงพอให้เ้าตายได้หนึ่งหมื่นครั้ง!”
อู่เจี้ยนซินพูดอย่างเ็า ยืนห่างจากหลงอวี้ไปราวๆ สิบจ้าง
“คิดจะใส่ร้ายป้ายสีกัน... อย่างนั้นหรือ”
หลงอวี้กัดฟันแน่น ปล่อยมหาพลังฟ้าดินออกมา ต้านทานแรงกดดันของอู่เจี้ยนซินไว้ เขาฝืนเงยหน้าเอ่ยพูดอย่างยากลำบาก
“ข้าแค่ขวางมือสังหารของลัทธิดาบสะบั้นและปกป้องผู้าุโอวี้เท่านั้น! เื่นี้ เพียงรอให้ศิษย์พี่ปู้กลับมาก็จะกระจ่าง!”
“ยังกล้าปากแข็งพูดปดอีก!”
อู่เจี้ยนซินตะคอกกลับ
“ถ้าเ้ายอมรับผิดั้แ่ตอนนี้ ยังพอลดโทษเหลือแค่ทำลายวรยุทธ์แล้วขับออกจากลัทธิสยบฟ้า แต่ถ้าเ้ายังดึงดันไม่ยอมรับผิด ข้าอู่เจี้ยนซินในฐานะผู้าุโแห่งลัทธิสยบฟ้าก็คงต้องกำจัดเ้าั้แ่ตอนนี้ เพื่อเป็การเชือดไก่ให้ลิงดู ไม่ให้ผู้อื่นเอาเป็เยี่ยงอย่าง!”
“ฮ่า... ฮ่า!”
หลงอวี้หัวเราะอย่างยากลำบาก
“หากเ้าไม่กล้ารอให้ศิษย์พี่ปู้กลับมาก่อน ก็เท่ากับว่าเ้ากินปูนร้อนท้อง!”
“ข้าอู่เจี้ยนซินเป็ถึงผู้าุโ ต้องให้เ้ามาสอนว่าต้องทำอะไรอีกหรือ?”
อู่เจี้ยนซินกระแทกเสียงเ็า พลันก้าวเท้าออกมาหนึ่งก้าว หลงอวี้ััได้ถึงแรงกดทับของมหาพลังสยบฟ้าที่ทรงพลังมากยิ่งขึ้น
ในตอนนี้ หลงอวี้แค่จะเปิดปากพูดก็ไม่อาจทำได้!
เสียงก้าวเท้าค่อยๆ ดังมาจากทางป่าไผ่ ลูกศิษย์ของลัทธิสยบฟ้าที่ได้ยินข่าวพากันมาดูมากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้มีจำนวนมากถึงร้อยคนแล้ว!
ในนั้นมีหลิ่วซู่เฉิง ลูกสมุนของอี้เหยียนที่ถูกหลงอวี้ข่มขวัญจนหนีเตลิดอยู่ด้วย มันพาคนกลุ่มหนึ่งมาดูด้วยท่าทีได้ใจ
“ทุกคนดูสิ นั่นแหละเ้าหลงอวี้ ตอนนี้มันบังอาจเนรคุณ คิดจะทำร้ายผู้าุโอวี้ที่เคยช่วยชีวิตมัน ช่างเลวทรามต่ำช้ายิ่งกว่าเดรัจฉานเสียอีก!”
หลิ่วซู่เฉิงชี้มาทางหลงอวี้ราวกับกำลังวางท่าใส่หลงอวี้ พร้อมพูดจาดูถูกเหยียดหยาม !
พอได้ยินคำพูดของหลิ่วซู่เฉิงแล้ว พวกลูกศิษย์นับสิบคนที่มันพามาก็พากันชี้นิ้วซุบซิบนินทาหลงอวี้ทันที เห็นได้ชัดว่าพวกมันกำลังด่าทอว่าหลงอวี้เป็คนต่ำช้าเนรคุณคน!
กลุ่มคนที่ไม่รู้ความจริงมักจะเชื่อข่าวลือง่ายๆ อยู่แล้ว โดยเฉพาะตอนนี้ที่ผู้คนเห็นหลงอวี้ยืนแบกร่างของผู้าุโอวี้ไว้บนหลังหน้ากระท่อมที่พังถล่มลงมา!
“บัดนี้ ข้าอู่เจี้ยนซิน ขอทำหน้าที่ในฐานะผู้าุโ สังหารลูกศิษย์เนรคุณอย่างหลงอวี้”
อู่เจี้ยนซินได้ก้าวออกไปอีกก้าว ส่งเสียงะโอย่างกราดเกรี้ยว
“มีใครคัดค้านอะไรอีกไหม ถ้ามีก็ก้าวออกมาได้เลย!”
“ฆ่ามัน ฆ่ามัน!”
ลูกศิษย์ทั้งหมดต่างก็ส่งเสียงะโ พร้อมกับมองไปทางหลงอวี้ด้วยสายตาดูแคลน
หลงอวี้ที่เนรคุณ ทรยศหักหลังผู้มีพระคุณเช่นนี้ จะต้องถูกลงโทษอย่างแสนสาหัส!
“ในเมื่อเป็เช่นนั้น ข้าก็จะลงมือล่ะ!”
อู่เจี้ยนซินกระแทกเสียงเ็า มองไปทางหลงอวี้พร้อมกับก้าวเท้าออกไปทีละก้าว!
หลงอวี้รู้สึกได้ว่ายิ่งอู่เจี้ยนซินขยับใกล้ มหาพลังฟ้าดินของอีกฝ่ายก็ทรงพลังมากยิ่งขึ้น เมื่อเผชิญหน้ากับผู้าุโระดับิญญาแท้ได้นานหลายปีแล้วเช่นนี้ เขาย่อมไม่มีพลังที่จะสามารถต่อกรได้
‘ปู้สิงยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาเลย ถ้าอย่างนั้น คงเหลือแค่...’
หลงอวี้หัวใจเต้นเสียงดัง แม้แต่ตันเถียนก็เริ่มเต้นตาม ลมปราณในตัวเขาถูกบังคับให้ไหลเวียน
ในที่สุดเมื่อตันเถียนเริ่มทำงาน ลมปราณเริ่มไหลเวียน ร่างกายของเขาที่ถูกสะกดไว้ก็พอจะฝืนขยับตัวได้บ้างแล้ว!
“ขยับตัวได้แค่ครู่เดียวเท่านั้น จะพลาดโอกาสไปไม่ได้เด็ดขาด!”
หลงอวี้ตัดสินใจเด็ดขาด กำหอกั์ในมือแน่น!
ฉัวะ!
เขาพลันแทงหอกเข้าใส่สัญลักษณ์ัปรภพบนหน้าอกของตัวเอง เืสดๆ สีดำมืดที่ราวกับมาจากปรภพภูมิหลั่งไหลออกมา!
