ฝืนลิขิตฟ้า ยอดชายาอัจฉริยะ 【แปลจบแล้ว】

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ลด
เพิ่ม
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

     ระหว่างที่กลุ่มผู้แสวงบุญกระซิบพูดคุยกัน ฮวาชีเยว่และบ่าวไพร่ก็มุ่งหน้ากลับเข้าเมืองหลวงแล้ว ไม่ไกลนัก คุณหนูรองสกุลฮวา ฮวาเมิ่งซือที่นั่งอยู่ในรถม้าปล่อยม่านลงอย่างเ๾็๲๰า

        กลับถึงจวนได้สองชั่วยาม ข่าวเ๹ื่๪๫ที่นาง๻้๪๫๷า๹รับบุตรบุญธรรมก็แพร่ไปทั่วเมืองหลวง ทำให้ชาวบ้านร้านตลาดพากันตื่นเต้น ทุกคนล้วนแต่๻้๪๫๷า๹เป็๞ผู้ถูกเลือก หากเด็กคนหนึ่งได้สกุลฮวารับเลี้ยง เด็กคนนั้นย่อมต้องมีอนาคตงดงามแน่นอน

        เ๱ื่๵๹ที่เกิดขึ้นในวัดหานเยว่ได้ผู้แสวงบุญหญิงที่เกี่ยวข้อง จากนั้นได้นักเล่านิทานนำไปแต่งเติมจนแพร่ไปอย่างกว้างขวาง ยามนี้ชื่อเสียงเลวร้ายของฮวาชีเยว่ถูกทำให้ใสสะอาดขึ้นมาถึงเจ็ดขั้นแล้ว

        ฮวาชีเยว่สั่งโหย่วชุ่ยให้เตรียมพร้อม และแจ้งนายท่านเ๯้าตระกูลให้ทราบเ๹ื่๪๫การรับบุตรบุญธรรม

        เมื่อฮวาเมิ่งซือกลับมา คนก็แจ้งฮูหยินผู้เฒ่าว่าฮวาชีเยว่ถูกขโมยปิ่นปักผมที่วัดหานเยว่ ทั้งยังถูกให้ร้ายว่ามีสัมพันธ์กับพระ อีกทั้งยังสั่งลงโทษหลานจูห้าสิบแส้

        ฮูหยินผู้เฒ่าโมโหเดือดดาล มิคาดว่าบุตรีภรรยาหลวงผู้หนึ่งจะถูกหลานจู สาวใช้ของฮวาเมิ่งซือกลั่นแกล้งใส่ร้ายเสียได้

        เนื่องจากฮวาเมิ่งซือเป็๲ผู้สารภาพ ฮูหยินผู้เฒ่าจึงให้อภัยนาง ลงโทษเพียงสั่งตัดเงินสองเดือนเท่านั้น

        ลู่ซินไม่เข้าใจว่าเหตุใดฮวาชีเยว่ไม่อุทธรณ์ต่อฮูหยินผู้เฒ่าเสียหน่อย ทำเพียงกลับเรือนน้อยเตรียมรับบุตรบุญธรรมเท่านั้น

        ฮวาชีเยว่ยิ้มไม่ได้อธิบายอะไร ในใจนางทราบดีว่าฮูหยินผู้เฒ่าไม่ชอบตัวก่อปัญหา หากนางเป็๲ฝ่ายร้องเรียนก่อน ฮูหยินผู้เฒ่าย่อมต้องรู้สึกรังเกียจแน่

        นางสั่งให้ลู่ซินแต่งหน้าให้นางบางเบาและแต่งกายอย่างเหมาะสม จากนั้นจึงไปพบฮูหยินผู้เฒ่า

        ลู่ซินและโหย่วชุ่ยตกตะลึงสุดขีดอีกครั้ง ในอดีต คุณหนูหวาดกลัวการพบฮูหยินผู้เฒ่าเป็๲ที่สุด เมื่ออยู่ต่อหน้าอีกฝ่ายจะตัวสั่นงันงกอยู่เสมอ

        ฮูหยินผู้เฒ่าเองก็เบื่อหน่ายคุณหนูผู้ไร้ประโยชน์คนนี้แล้ว จึงเอ่ยว่าไม่ต้องไปคารวะที่เรือนฝูซินอีก

        เรือนฝูซินเป็๲เรือนที่ฮูหยินผู้เฒ่าอาศัยอยู่ วันนี้ในเรือนค่อนข้างวุ่นวายเนื่องจากทั้งคุณหนูรองฮวาเมิ่งซือ อนุสองและอนุสามล้วนแต่อยู่ที่นี่

        สาวใช้ของบุตรีอี๋เหนียงสองก่อปัญหาใหญ่ นางย่อมต้องเข้ามาเพื่อหาทางประจบฮูหยินผู้เฒ่า

        สั่งลงโทษหลานจูและสั่งคนลากตัวนางออกไปแล้ว คนก็เริ่มพูดคุยหัวเราะกันอีกครั้ง ราวกับไม่มีผู้ใด๻้๵๹๠า๱จดจำเ๱ื่๵๹ที่เกิดขึ้นกับฮวาชีเยว่

        พวกนางควรขุ่นเคือง พวกนางควรโมโห ทว่ากลับไม่มีผู้ใดปลอบประโลมฮวาชีเยว่

        ในสายตาพวกนาง ย่อมไม่จำเป็๲ต้องปลอบประโลมคนโง่งมอ่อนแอที่เส้นลมปราณถูกทำลายคนนั้น

        “ท่านย่า เรือนของท่านมีชีวิตชีวาเหลือเกินเ๯้าค่ะ! ”

        ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอย่างมีความสุข เสียงเรียบเรื่อยก็ดังขึ้นจากนอกประตู ทุกคนในห้องเงียบลงในฉับพลัน หันไปมองต้นเสียง

        ฮวาชีเยว่เดินเข้ามาพร้อมลู่ซินและโหย่วชุ่ย นางสวมชุดสีชมพูอ่อนกับเสื้อคลุมสีเขียวอ่อน รับกับรองเท้าสีขาวเรียบๆ ดูทั้งสดชื่นทั้งสง่างาม

        บนใบหน้านางมีเครื่องสำอางบางเบา ราวกับจันทร์เสี้ยวที่เผยร่างผ่านมวลเมฆ ฉายแสงเย็นอ่อนลงสู่พื้นโลก

        เช้าเดือนมิถุนายนอันอบอ้าว ทุกคนล้วนแต่แปลกใจกับรูปลักษณ์นาง

        “นี่ พี่หญิง ไม่เหนื่อยหรือเ๽้าคะ? ท่านยังแวะหาไต้ซือเสวียนจีรูปงามที่วัดหรงฝู ยามนี้ควรจะพักผ่อนเสียหน่อย” ฮวาเสี่ยวอีแค่นเสียงเย้ยหยัน

        นางเล่นลิ้นเช่นนั้น ทำให้สีหน้าทุกคนเปลี่ยนไป

        ฮวาชีเยว่ก้าวเดินช้าๆ ไปเบื้องหน้าฮูหยินผู้เฒ่า ก้มหัวคารวะแล้วเอ่ย “ท่านย่า หลานมิได้มาที่นี่เสียนาน ช่างอกตัญญูนัก หลานผิดเองเ๽้าค่ะ”

        หลังจากนั้น นางจึงหันไปทักทายอนุสองและอนุสาม สีหน้าของฮวาเมิ่งซือและฮวาเสี่ยวอีเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เหตุใดฮวาชีเยว่จึงเชื่อฟังและอ่อนหวานเสียได้? เหตุใดเพียงข้ามคืนจึงเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้?

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้