บนเขางูขาวเกิดความจลาจลหนักมาก ลูกไม้บนต้นไม้พิสดารสุกงอม ทำให้มนุษย์พิเศษเข้าต่อสู้แย่งชิงกัน
การต่อสู้ระหว่างเทพวัชระและเทพปีกเงินรุนแรงหนักหน่วง!
มนุษย์พิเศษจำนวนไม่น้อยพะวักพะวน อยากจะวิ่งเข้าไปคว้าลูกสนสีม่วงทองก็อยาก แต่ก็ต้องผ่านด่านสองสุดยอดนั่นก่อน
ใครมันจะไปกล้า? จะไปเป็คู่มือคนทั้งคู่เนี่ยนะ
ฉู่เฟิงเองก็ลงมือเช่นกัน แต่ไม่ได้เข้าร่วมการแย่งชิง กลายเป็ว่าเขาวิ่งตะบึงไปยังเขาลูกที่อยู่ห่างออกไป เป้าหมายของเขาคือมู่ มาเจอกันหน่อย
หลายคนเห็นว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ถึงกับตกตะลึง
การปะทะเมื่อครู่แม้หยุดชะงักกะทันหัน แต่ว่าเขาถึงกับใช้กระบี่สั้นสีดำสร้างาแให้เทพปีกเงินได้ คิดว่าจะไม่เป็จุดสนใจคงเป็ไปไม่ได้
“นั่นเขาจะทำอะไรน่ะ?” ใครๆ ก็ไม่เข้าใจ
ฉู่เฟิงรวดเร็วอย่างยิ่ง แค่ขยับตัวก็พุ่งไปร่วมสิบเมตร รวดเร็วดั่งสายลมบ้าคลั่ง ดินทรายรอบตัวเขาปลิวว่อน เป็ฉากอันน่าตื่นตะลึง
เขาพุ่งตัวไปยังเขาอีกลูก
ระหว่างทาง มีคนคิดสังหารเขา ลูกะเิอาร์พีจีพุ่งเข้ามา กะจะะเิฝังเขาจมดิน
สัญชาตญาณของฉู่เฟิงเฉียบคมเป็อย่างยิ่ง สามารถััล่วงหน้าได้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น ท่ามกลางเสียงะเิรุนแรง ท่ามกลางแสงเพลิงแผดจ้า เขาทะยานข้ามผ่านไป
ภาพนี้ทำให้ทุกผู้คนสั่นสะท้าน เขาหาได้เกรงกลัวการโจมตีปูพรมนี้แม้แต่น้อย
ถึงแล้ว!
ด้วยความเร็วดั่งพายุคลั่ง ฉู่เฟิงทะยานถึงเขาลูกนี้
ตอนนี้ เขาเห็นมู่แล้ว นอกจากนี้หลินนั่วอีเองก็อยู่บนยอดเขานี้เช่นกัน เธอสวยสดงดงาม กำลังมองมาทางเขา
“ฆ่ามันซะ!” มู่บันดาลโทสะ วันนี้ตระกูลมู่เสียหายหนักหนาแสนสาหัส ทั้งหมดล้วนเป็เพราะคนคนนี้สังหารมนุษย์พิเศษสิบหกคนที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาในรวดเดียว
ตอนนี้ คนผู้นี้ยังเป็ฝ่ายจู่โจม เดินหน้าสังหาร อย่างนี้คงกะจะคิดบัญชีกับเขา
มู่ไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป วันนี้หลังจากที่เดินเกมผิดพลาด ทั้งยังถูกคนผู้นี้กดดันบีบคั้น เขายังมีหน้าไปพบผู้คนอีกหรือ? เขาอยากจะฆ่าคนคนนี้จนแทบจะทนไม่ไหว
โครม!
บนยอดเขา กระบอกปืนใหญ่สีดำมะเมื่อมเล็งลงไป ะเิใส่ฉู่เฟิงไม่หยุด อานุภาพรุนแรงไร้เทียมทาน เบื้องล่างถูกเผาไหม้จนกลายเป็ตอตะโก
ทว่า เพียงพริบตาฉู่เฟิงก็หายตัวไปแล้ว เขาหลบหลีกะเิทั้งหมด พุ่งทะยานขึ้นเขา
ฟึ่บฟึ่บฟึ่บ...
บนเขา มีเงาคนทะยานลงมาอีกสิบกว่าคน ล้วนแล้วแต่เป็มนุษย์พิเศษ นอกจากนี้ทุกคนยังแบกปืนอาร์พีจีไว้บนบ่า พวกเขาไม่เชื่อว่าฝีมือความสามารถของพวกเขาจะไม่สามารถสังหารคนผู้นี้ได้
ในเวลาเดียวกัน มู่ออกอาการเหี้ยมโหด เขาปีนขึ้นเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ ใบหน้าเต็มไปด้วยแววสังหาร เอ่ยว่า “ฉันจะฆ่าแกด้วยมือของฉันเอง!”
การเคลื่อนไหวทางนี้ดึงความสนใจจากเหล่ามนุษย์พิเศษอยู่ไม่น้อย ผู้คนล้วนแตกตื่น มู่ถึงกับใช้เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธเพื่อสังหารหนิวเสินหวัง
คนคนหนึ่งต่อให้แข็งแกร่งเพียงใดก็ยังมีขีดจำกัด จะอย่างไรร่างกายก็คือเืเนื้อ หนิวเสินหวังสามารถหลบหลีกลูกะุได้ แต่เขาจะหลบการยิงถล่มจากเฮลิคอปเตอร์พ้นหรือ?
“ฉันไม่สนว่าแกเป็ใคร แล้วก็ไม่แคร์ด้วยว่าแกมาจากไหน วันนี้ แกต้องตาย!” มู่ะโอย่างเกรี้ยวกราด ใบหน้าบิดเบี้ยว
สำหรับเขาแล้ว เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้หยามเกียรติเขาเป็อย่างยิ่ง หากไม่ฆ่าหนิวเสินหวังล่ะก็ จะกู้หน้าตระกูลมู่ได้อย่างไร? วงศาคณาญาติย่อมสงสัยว่าเขาไร้ซึ่งความสามารถอย่างแน่นอน
ตึง!
เฮลิคอปเตอร์เปิดฉากยิง เริ่มด้วยกราดะุราวกับห่าฝนะเิไปทั่วเขา ต้นไม้หักโค่นไปเป็แถบ ต้นไม้โบราณสูงชะลูดถูกะเิจนล้มโค่น
มู่วิปลาสไปแล้ว เขาสาบานว่าจะต้องกำจัดฉู่เฟิงให้ได้
ในเวลาเดียวกัน มนุษย์พิเศษเ่าั้ต่างก็แบกปืนอาร์พีจีกระโจนลงมาจากยอดเขา ระดมยิงถล่มใส่ฉู่เฟิงไม่ขาดสาย
พวกเขาเองก็รู้สึกหวาดหวั่น ไม่กล้าใช้วิธีสังหารแบบประชิดตัว ได้แต่ยึดตำแหน่งที่ได้เปรียบ แล้วเริ่มโจมตี
เขางูขาวเกิดการจลาจล มนุษย์พิเศษทั้งหมดล้วนแตกตื่น การเคลื่อนไหวทางนี้วุ่นวายเป็อย่างมาก ไหนจะะเิปืน ไหนจะเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ นี่มันคือสนามรบดีๆ นี่เอง
ฉู่เฟิงวิ่งห้ออยู่บนพื้นดิน หลบหลีกอย่างช่ำชองท่ามกลางะเิที่ยิงใส่
“หนิวเสินหวัง แกตายซะเถอะ!” มู่ะโก้อง ถึงแม้ว่าเ้าตัวจะอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ที่ลอยอยู่ ทว่าเสียงร้องที่อัดแน่นได้ด้วยเพลิงโทสะ ดังก้องจนได้ยินกันถ้วนทั่วทุกคน
ทุกคนรู้ว่า เขาอาฆาตแค้นรุนแรง จนแทบจะคลั่งอยู่แล้ว ความพ่ายแพ้ที่เผชิญในครั้งนี้ทำให้เขาสูญเสียการควบคุมตัวเอง ตอนนี้ไม่ว่าจะอย่างไรเขาต้องฆ่าหนิวเสินหวังให้ได้
ฉู่เฟิงแววตาเย็นเยียบ แหงนหน้ามองเบื้องบน
วินาทีนี้ เขาสำเหนียกได้ถึงอันตราย อีกทั้งทั่วร่างก็รับรู้ได้ถึงความเ็ปรุนแรง บอกได้เลยว่ามีเหตุร้ายแรงอย่างยิ่งกำลังโอบล้อมเข้ามา เมื่อรับรู้สัญญาณเตือนได้ล่วงหน้า เขามุดเข้าแนวป่าอย่างรวดเร็ว
ตูม!
เบื้องล่าง พื้นดินถูกถล่มจนราบเรียบ อะไรก็ไม่เหลือหลอ ต้นไม้ใบหญ้ากลายเป็เถ้าถ่าน ก้อนหินถูกเผาจนหลอมละลาย ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตโดยสิ้นเชิง
เป็จรวดนำวิถีโจมตีพื้นดินขนาดเล็ก!
มู่คลั่งอย่างยิ่ง เพื่อจะรับมือคนที่มีเืเนื้อคนหนึ่ง ปืนอย่างอื่นเขาไม่ใช้ กลับงัดอาวุธร้ายแรงชนิดนี้ออกมาเพื่อกวาดล้างทันที
ถึงแม้ว่าเขากำลังโกรธ หากบุคลิกยังคงเด็ดขาด แต่ไหนแต่ไรเขาละเอียดรอบคอบอย่างยิ่ง แต่มาครั้งนี้ต่อให้รู้ว่าสิ้นเปลืองแค่ไหน ก็ยังคงลงมือ
เขาจะต้องสังหาร กำจัดคนผู้นี้ให้สิ้นซาก เพื่อไม่ให้เกิดเหตุไม่คาดฝันต่อไปในภายหลัง
“นี่มันาหรือเปล่าเนี่ย?!”
ห่างออกไป มนุษย์พิเศษจำนวนมากต่างก็หน้าเปลี่ยนสี เหตุการณ์ตอนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว ใครมันจะไปรับจรวดนำวิถีได้ ต่อให้เป็เทพปีกเงินกับเทพวัชระก็ไม่กล้าใช้ร่างกายเข้าฝืนชน?
เพื่อจะสังหารคน มู่กลับใช้อาวุธนี้
“อะไรกัน เขา...ยังอยู่!”
“พระเ้า หนิวเสินหวังยังมีชีวิตอยู่!”
ผู้คนต่างแตกตื่นตะลึงงัน เพ่งมองไปยังพื้นที่ที่ดำเป็ตอตะโก
ฉู่เฟิงทะลึ่งพรวดขึ้นมาทันที พลางปัดฝุ่นดินตามร่าง ไร้ซึ่งรอยาเ็ จะมีก็แต่รอยขาดวิ่นเล็กน้อยของชุดหนัง
หนิวเสินหวังยังมีชีวิตอยู่จริงๆ ด้วย!
บนเขางูขาว เสียงอึกทึกวุ่นวายดังขึ้นทันที เื่อย่างนี้มันน่าแตกตื่นเกินไปแล้ว
“เป็ไปได้ยังไงกัน?!” มู่ตาค้าง นี่มันปีศาจหรือคนกัน? แม้แต่จรวดนำวิถียังหลบพ้น นี่มันยอดมนุษย์ชัดๆ
บนเขา มนุษย์พิเศษสิบกว่าคนที่แบกปืนอาร์พีจีอยู่ล้วนใบ้กินไปตามๆ กัน นี่มันไม่ใช่คนแล้ว ขนาดมู่ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ถล่มยิ่ง ก็ยังไม่อาจสังหารเขาได้อีกงั้นหรือ?
บนเขางูขาว ยากที่จะสงบลงได้ มนุษย์พิเศษต่างสั่นสะท้าน รู้สึกว่าหนิวเสินหวังผู้นี้ห้าวหาญอย่างยิ่ง
ก่อนหน้านี้ไม่นาน หนิวเสินหวังสร้างาแให้เทพปีกเงิน ที่หนักกว่าตอนนี้คือ หลบะุนำวิถีพ้น แล้วยังจะใช้อาวุธพวกนี้กับเขาได้อีกหรือ? มหัศจรรย์ไปแล้ว!
“เทพจริงๆ!”
มีคนะโโห่ร้อง ต่างก็รู้สึกว่า ต่อให้เป็เทพผู้พิทักษ์แผ่นดินก็ยังไม่ร้ายกาจเช่นนี้
ในบรรดาคนเหล่านี้ ที่ตื่นเต้นที่สุดก็คือโจวอี่เทียน เขาจับตาดูฉู่เฟิงมาตลอด ระหว่างที่ถ่ายเก็บภาพ กล้องถ่ายทำสุดล้ำตามติดเก็บภาพฉู่เฟิงตลอดเวลา
นาทีนี้ เขาถือหางถูกข้างแล้ว
“แกไม่รอดแน่!” มู่คำราม ใบหน้าที่แรกเริ่มเดิมทีหล่อเหลางดงาม บัดนี้กลับบิดเบี้ยว เขารู้สึกถูกหยามหน้า
ขนาดเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธยังสังหารหนิวเสินหวังไม่ได้ เขาจะแบกหน้ากลับไปพบคนในตระกูลได้อย่างไร?
นี่แทบไม่ต้องพูดถึงความพ่ายแพ้ของเขาที่เห็นได้อย่างชัดเจนต่อหน้าหลินนั่วอี มันน่าสมเพชเสียนี่กระไร งัดอาวุธออกมาขนาดนี้แล้วก็ยังฆ่าไอ้หมอนั่นไม่ได้
ฉู่เฟิงไม่พูดอะไร มีแต่เพ่งมองไปทางเขา ไอสังหารคุกรุ่น แผ่กระจาย
เขาเองก็เต็มไปด้วยเพลิงโทสะ ที่ผ่านมาเมื่อครู่อันตรายยิ่งกว่าอันตราย คนอื่นมองว่าเขามีความสามารถสูงส่ง สามารถหลบพ้นอย่างง่ายดาย แต่ว่า หากเขาพลาดเพียงนิดเดียว ย่อมถูกจรวดนำวิถีนั่นพุ่งใส่อย่างแน่นอน
“มู่ หมาบ้าอย่างแก ฉันจะเชือดแกเอง!” ฉู่เฟิงะโเสียงเย็นเยียบ
เสียงเขาแหบแห้ง กดต่ำ แต่กลับแผ่กระจายไปทั่วอาณาบริเวณ สำแดงให้เห็นถึงโทสะและแรงอาฆาตของเขา
บนเขางูขาว มนุษย์พิเศษจำนวนมากต่างก็ตะลึงงัน เขาจะใช้ไม้ไหนมาโจมตีมู่ที่อยู่ในเฮลิคอปเตอร์ที่ยังลอยอยู่กลางอากาศ?
หรือว่าเมื่อหนิวเสินหวังกลายพันธุ์แล้ว มีปีกงอกออกมา แต่ซ่อนไว้ภายใต้ชุดหนังหนาเทอะทะนั่น?
ผู้คนต่างสับสนวุ่นวาย ล้วนมองไปทางเขาเป็ตาเดียวกัน
มู่ถูกยั่วโมโห ดวงตาแดงฉาน แต่เล็กจนโต เขาเติบโตมาอย่างสะดวกสบายเพียบพร้อม จะมีไอ้หน้าไหนกล้ามาเรียกเขาว่าหมาบ้า?
“ไอ้ปีศาจวัว ฉันจะขยี้แกเดี๋ยวนี้!” เขาคำรามด้วยโทสะ
แต่ว่า วินาทีต่อมา เขาต้องตะลึง ชะงักการโจมตี ได้แต่ตาค้างเพ่งมองเบื้องล่าง
ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น คนอื่นๆ ก็ด้วย ทุกคนล้วนตัวแข็งเป็หินกันไปหมด
ฉู่เฟิงคว้าธนูคันใหญ่ที่พาดหลังไว้ หยิบลูกธนูออกมาหนึ่งดอกแล้วเล็งขึ้นไปบนท้องฟ้า
นี่มันอะไรกัน?
เอาธนูออกมายิงเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธเนี่ยนะ?
นี่กำลังเล่นตลกอยู่หรือเปล่า?
ในยุคหลังความรุ่งเรือง เฮลิคอปเตอร์ขนาดใหญ่ที่ใช้ในกองทัพอย่างนี้ ล้วนประกอบมาจากวัสดุพิเศษอย่างยิ่ง แล้วลูกธนูจะทะลวงผ่านไปได้อย่างไร? ถ้าเป็ปืนทั่วๆ ไปก็ว่าไปอย่าง!
แล้วนี่เป็คันธนูหน้าตาบ้านๆ ใช้คันธนูยิงเฮลิคอปเตอร์ มันจะไม่ฮาไปหน่อยหรือ
มู่ ตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“แกมันไอ้โง่ โดนอาร์พีจีถล่มจนบ้าไปแล้วล่ะสิ กล้าเอาธนูพังๆ นี่มาสู้กับฉัน ไอ้งั่ง!” เขาชักจะสงสัย หรือไอ้หมอนี่จะมุดออกมาจากป่าลึก จะยุคไหนก็ไม่รู้จัก
“ฮ่าฮ่า...”
มนุษย์พิเศษสิบกว่าคนที่แบกปืนอาร์พีจีต่างก็หัวเราะลั่น ไม่เข้าใจจริงๆ คนที่องอาจห้าวหาญขนาดนั้น ทำไมถึงทำเื่ไร้สมองน่าหัวร่อได้อย่างนี้
บนพื้นดิน เหล่ามนุษย์พิเศษต่างก็ตะลึงงัน หนิวเสินหวังเป็อะไรไป หรือว่าเมื่อกี้โดนะเิกระแทกสมองเบลอไปแล้ว?
คนทั้งกลุ่มต่างก็มองดูเขาอย่างไร้คำพูด
ในพริบตา ที่ตรงนี้กลับกลายเป็เงียบงันในบัดดล
“ผู้กำกับเอาไงดี?” มนุษย์พิเศษที่แบกกล้องถ่ายทำคนหนึ่งกลั้นหัวเราะ ถามโจวอี่เทียน
โจวอี่เทียนกัดฟันกรอด บอกว่า “ไม่ต้องสน ตอนนี้รวบรวมข้อมูลไปก่อน ตามติดถ่ายเก็บเขาให้หมดนะ ทุ่มสุดตัวเลย!”
ตอนนี้ ลูกน้องของมู่ต่างก็หัวเราะลั่น
ครืน!
วินาทีต่อมา ไม่ว่าใครต่างก็หัวเราะไม่ออก
ฉู่เฟิงยืนอยู่ตรงนั้น เสียงลมเสียงฟ้าครั่นครื้น สายฟ้ากระจัดกระจาย เขารั้งสายธนูจากนั้นปล่อยลูกธนูออกไป
เปรี้ยง!
เหมือนกับสายฟ้าฟาดจากกลางอากาศ เสียงะเืลั่นแก้วหู หินดินรอบกายฉู่เฟิงปลิวว่อน สายฟ้าแลบแปลบปลาบ ลูกธนูพุ่งออกจากแล่งพาเอาโค้งสายฟ้าพุ่งเข้าใส่เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธลำนั้น
ทุกคนต่างก็ตาค้าง นี่มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้น?
โครม!
ส่วนหางของเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธะเิในทันที แสงะเิสว่างวาบ ควันไฟพวยพุ่ง จากนั้นร่วงหัวปักลงกลางป่า
มู่หน้าถอดสี สีหน้าเต็มไปด้วยแววตื่นตระหนก เขาแทบไม่อยากเชื่อ ไอ้หนิวเสินหวังนั่นท่าทางแบบคนยุคดึกดำบรรพ์ง้างคันธนูใส่เขา จากนั้น...ก็ยิงเฮลิคอปเตอร์ตกจริงๆ
“ไม่!” เขากู่ร้องอย่างน่าหวาดกลัว
มนุษย์พิเศษสิบกว่าคนที่แบกปืนอาร์พีจี หัวเราะลั่นๆ เมื่อครู่ ตอนนี้หุบปากเงียบกริบ แต่ละคนงงเป็ไก่ตาแตก
เขางูขาวตกสู่ความเงียบงันทันที มนุษย์พิเศษทั้งหมดต่างกำลังตะลึง นี่มันจะพิสดารไปไหน เหลือเชื่อเกินไปแล้ว
ใบหน้าของโจวอี่เทียนค้างแข็ง มีแววไม่เชื่อว่าสิ่งที่ตัวเองเห็นนั้นเป็เื่จริง
“ผู้กำกับ ถ่ายเก็บไว้หมดแล้ว” มนุษย์พิเศษที่แบกอุปกรณ์อยู่ะโบอกเขาอย่างตื่นเต้น
ห่างออกไป คนอื่นๆ ต่างก็อึ้งอยู่เป็นาน สุดท้ายเสียงพูดคุยก็ะเิเซ็งแซ่ โคตรน่ากลัวเลย นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ!
“แม่ง ผีหลอกโว้ย!”
“โว้ย ตกลงหนิวเสินหวังทำอะไรลงไปวะ? คือ...เล่นของเหรอ!”
...
ฉู่เฟิงออกตัว ไล่ตามเฮลิคอปเตอร์ไป เมื่อครู่เขาจงใจยิงใส่ส่วนหาง เปิดโอกาสให้มู่หลบหนี ดูหน่อยซิ ว่ามันจะฉวยจังหวะนี้ได้หรือเปล่า
แน่นอน มู่ไม่ใช่คนธรรมดา ก่อนที่เฮลิคอปเตอร์จะตกกระแทกลงในป่า เขาพุ่งตัวออกมาไปทางต้นไม้ใหญ่ก่อนแล้ว
ต่อมา เฮลิคอปเตอร์ลำนั้นก็ร่วงลงกระแทกพื้น เสียงะเิดังสนั่น เปลวไฟลุกท่วม
หมับ!
ชั่วพริบตาฉู่เฟิงก็พุ่งตัวไปถึง คว้าคอเสื้อของมู่แล้วยกตัวเขาลอย
บัดนี้ แม้ว่ามู่จะยังมีชีวิต แต่การตกลงมาจากที่สูง ทำให้กระดูกหัก แม้จะมีต้นไม้ใหญ่รองรับ หากก็ได้รับาเ็ไม่น้อย
“อย่าฆ่าฉันนะ!” วินาทีนี้มู่หวาดกลัวสุดกำลัง จะความหนักแน่นมั่นคง หรือความเืเย็น เขาโยนมันทิ้งไปหมด ใบหน้าเขาซีดเผือด
“โคตรโหดเลยอ่ะ หนิวเสินหวังน่ากลัวจริงๆ!” เสียงบนเขางูขาวเซ็งแซ่ ผู้คนต่างใจเต้นไม่เป็ส่ำ คนผู้นี้ร้ายกาจเกินไปแล้ว
ทุกการกระทำของหนิวเสินหวังมันช่างเหลือเชื่อจริงๆ
ฉู่เฟิงยกตัวมู่ ก้าวยาวๆ ไปทางลานกว้างบนเขา เขาเหลือบตาดูลูกน้องพวกนั้นของมู่ แล้วมองไปทางยอดเขา
บนเขา หลินนั่วอีกำลังมองลงมา ท่าทีเ็า ดวงตางามฉายแววลึกล้ำ
“ปล่อยฉันเถอะ!” มู่ร้องขอชีวิตเสียงแ่เบา เขายอมแพ้แล้ว
ฉู่เฟิงไม่สนใจเขา
“ฉันบอกพวกแกเลยนะ อย่ามาก่อกวนฉันอีก ไม่อย่างนั้น จะมีจุดจบอย่างนี้!” ฉู่เฟิงะโ มองกราดใส่ทุกคน
จากนั้น เขาก้มลงมองมู่แวบหนึ่ง ดึงกระบี่สั้นสีดำออกมาอย่างมั่นคง ต่อหน้าทุกคน เสียงฉัวะดังขึ้น ศีรษะของมู่กระเด็นร่วง!
“ไอ้หมาบ้าอย่างแก ทำให้คันศรฟ้าคำรามของฉันต้องเผยตัวก่อนเวลาอันควร!” ฉู่เฟิงกดเสียงต่ำ
จากนั้น เขาสะบัดหน้าขึ้น ในเมื่อเปิดตัวไปแล้ว ก็ไม่ต้องปกปิดกันอีกต่อไป!
ฉู่เฟิงวิ่งตะบึงไปยังสนามต่อสู้ที่อยู่อีกด้านของเขางูขาว
ทุกคนต่างก็รู้ทันที เขาจะเข้าไปแย่งลูกสนสีม่วงทองนั้น
ยังห่างอีกไกล แต่ฉู่เฟิงหยิบคันศรออกมา ขึ้นลูก ง้างสาย เล็งไปทางเทพปีกเงิน!
นั่นเขาจะทำอะไร จะสังหารยอดฝีมือสูงสุดที่อยู่บนยอดพีระมิดอย่างนั้นหรือ?
บัดนี้ ทุกผู้คนต่างสั่นสะท้าน
ก่อนหน้านี้ เทพปีกเงินจะสังหารเขา แต่ด้วยความประมาทจึงไม่สำเร็จ ตอนนี้ หนิวเสินหวังลงมือสังหารแล้ว!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้