สายใยร้อยใจรัก เล่มที่ 2
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
ภายในห้องของพาย พายวางแพรวาไว้บนที่นอนของตนแล้วเข้าไปอาบน้ำ อนันทิตาก็เปิดประตูเดินเข้าไปหาคุณพายข้างในห้อง แต่ไม่พบเจอมีแต่แพรวาที่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียงมีเพียงผ้าห่มผื่นเดียว ปิดร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอเอาไว้ อนันทิตาเดินไปนั่งลงข้างเตียง ก็พอทำให้แพรวาสะดุ้งตื่นขึ้นมาได้ เธอมองไปยังห้องนอนที่ไม่คุ้นเคย มองไปรอบๆ และค่อยๆ ประมวลเื่ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เธอก็กระชับผ้าห่มจนแน่นลุกขึ้นนั่งน้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสายเพราะเธอจำทุกอย่างได้ทั้งหมด แถมยังใจง่ายตามคนที่ข่มขืนเธอกลับมาถึงบ้านของเขาอีก
พออนันทิตาเห็นหญิงสาวตรงหน้าร้องไห้และมีแววตาที่เ็ป ก็พอจะเข้าใจว่าลูกสาวของตนน่าจะทำเื่แย่ๆ กับเธอ ถึงได้ร้องไห้เสียใจขนาดนี้ อนันทิตาดึงหญิงสาวเข้ามากอดและลูบหลังปลอบใจ
“เล่าให้ฉันฟังได้มั้ยหนู ว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้”
แพรวากอดอนันทิตาไว้เพราะรับรู้ถึงความอบอุ่นและน้ำเสียงที่นุ่มนวลมีแต่ความจริงใจ เธอร้องไห้อย่างหนักแต่ไม่มีเสียงสะอื้น อธิบายทุกอย่างกับอนันทิตา ทำเอาอนันทิตาใจหายไม่น้อย
“แม่ขอโทษแทนพายด้วยนะหนูแพร ลูกแม่ทำผิดกับหนูมากจริงๆ ทั้งๆ ที่หนูแพรหวังดีช่วยเหลือ แต่กลับทำแบบนั้นลงไป”
“แพรเกลียดเขาที่สุดเลย ทำไมต้องข่มขืนแพรด้วย ทำไมคะ แล้วแพรจะบอกแม่พลอยกับแม่แพทยังไงคะ”
“เดียวนะหนูแพร หนูบอกว่าแม่พลอยกับแม่แพท อย่าบอกนะว่า แม่เลี้ยงพลอยนริน เ้าของไร่ทับตะวัน กับ คุณหมอมนันยา เ้าของโรงพยาบาล”
“ค่ะ คุณน้ารู้จัก คุณแม่ของแพรด้วยหรือคะ”
“โถ่ พาย ทำอะไรลงไปนี่ แล้วแม่จะสู้หน้าแม่เลี้ยงยังไงละทีนี้ ใช่ค่ะหนูแพร น้ารู้จักแม่เลี้ยงพลอย เราเป็เพื่อนรักกันและทำธุรกิจด้วยกัน และไร่ทับตะวันน้าก็เคยเป็เ้าของจนขายให้แม่เลี้ยง รวมถึงบริษัททางเชียงใหม่น้าก็ขายให้ ก่อนจะย้ายตามสามีมาอยู่ภูเก็ตอย่างเต็มตัว”
“คุณน้าอนันทิตาใช่มั้ยคะ คุณแม่เคยเล่าให้แพรฟังมาตลอด ว่าถ้าไม่มีคุณน้าคอยช่วยเหลือ และขายทุกอย่างให้ถูกๆ เราคงไม่มีเหมือนทุกวันนี้ ขอบคุณมากค่ะคุณน้า”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกหนูแพร เพราะน้าเปลี่ยนสายงานมาทำเกี่ยวกับโรงแรม น้าเลยบอกขายกิจการของน้าให้แม่เลี้ยงดูแลเองทั้งหมดของทางเชียงใหม่ เพราะน้ารู้ว่าคนที่เหมาะที่สุดคือแม่เลี้ยง แต่เื่นั้นช่างมันเถอะ น้ากลุ้มใจเื่ที่พายทำกับหนูแพรมากกว่า ไปรังแกใครไม่ว่า ดันไปรังแก คนใกล้ตัว”
พายที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ยกร่างของแม่ตัวเองล่อยขึ้นมาและกอดเอาไว้
“ใครหรือคะคุณแม่ คนใกล้ตัว พายคิดถึงคุณแม่ที่สุดเลย”
“พายปล่อยแม่ลงเลยนะ โตขนาดนี้แล้วยังอุ้มแม่แบบนี้อีก คนอื่นเห็นเข้าเดี๋ยวก็เข้าใจผิดกันหมด”
“ใครจะเข้าใจผิดก็ช่างสิคะ แม่ลูกเขาจะกอดกัน และขอแค่แม่เวย์ไม่เข้าใจผิดลูกตัวเองก็พอ”
“เรานี่นะ วางแม่ลงเลยพาย เราต้องคุยกัน”
พายวางแม่ลงและมองไปทางแพรวาที่ตอนนี้เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้ อนันทิตาหยิกลงไปที่แขนลูกสาวตัวแสบของเธอ
“โอ๊ย คุณแม่ พายเจ็บ”
“เจ็บก็ดีแล้ว พายลูกจะมีอะไรกับใครแม่ไม่เคยว่านะคะ แต่ไม่ใช่วิธีแบบนี้ ลูกไปขืนใจพี่แพรแบบนั้นได้ยังไง พายรู้มั้ยว่าทำร้ายจิตใจพี่แพรมากแค่ไหน ลูกตอบแทนพระคุณคนที่ช่วยลูกไว้แบบนั้นได้ยังไงพาย”
“คุณแม่คะ ใจเย็นๆ ฟังพายอธิบายก่อน คุณแพรด้วยฟังพายหน่อย”
“คุณแพรจำได้มั้ย ตอนเจอพาย พายอยู่ในสภาพไหน พายโดนผู้หญิงคนนั้นวางยาปลุกเซ็กส์ พายควบคุมตัวเองไม่ได้ พายยังไม่ได้ผ่าตัดที พอคุณแพรยื่นมือเข้ามาช่วย พายเลยคิดว่า ถ้ามีอะไรกับผู้หญิงที่ช่วยเหลือ ดีกว่าเสียตัวให้กะเทย พายขอโทษนะที่ไม่ได้บอก และยังขืนใจคุณแพรอีก แต่พายพร้อมที่จะรับผิดชอบคุณแพรทุกอย่าง พายจะให้คุณแม่ไปสู่ขอคุณแพร พายเป็คนแรกของคุณแพร พายต้องรับผิดชอบ พายไม่ได้คิดจะทิ้งคุณแพรนะคะ พายถึงได้พาคุณแพรกลับมาหาคุณแม่ที่บ้าน ไม่ได้พาไปคอนโด”
แพรวาเงยหน้าขึ้นมามองพาย “แพรไม่ได้้าให้คุณมารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น แพรไม่มีวันแต่งงานกับคุณ แพรอยากกลับบ้าน แล้วแพรขอร้อง อย่าพูดถึงเื่เมื่อคืนอีก และอย่ากลับมาให้แพรเห็นหน้าอีก แพรเกลียดคนฉวยโอกาสแบบคุณที่สุด”
“แต่คุณแพร เป็เมียของพายแล้ว”
แพรวา ตบหน้าพิมพ์มาดาจนหน้าชา “เมียงั้นหรือ แพรไม่ใช่เมียคุณ คุณข่มขืนแพร แพรไม่ได้เต็มใจเลยด้วยซ้ำ ถึงคุณจะบอกว่าโดนวางยา แต่ทำไมแพรต้องมาเจอเื่เลวร้ายแบบเมื่อคืนด้วย คุณคงจำได้ใช่มั้ย เมื่อคืนแพรทรมานมากแค่ไหน แต่คุณเคยมั้ยที่จะเมตตาแพร การกระทำแบบนั้นมันใช่การกระทำของคนที่บอกว่าแพรเป็เมียงั้นหรือคะ รุนแรงและป่าเถื่อนที่สุด ออกไปจากชีวิตแพรเถอะค่ะ แพรจะถือซะว่าเราไม่เคยเจอกันมาก่อน”
แพรวาลุกลงจากเตียงอย่างหุนหันโดยที่ลืมไปว่าร่างกายตัวเองปวดร้าวมากแค่ไหน เธอถึงกับทรุดลงไปนั่งกับพื้นและเอามือไปจับที่ตรงกลางหว่างขาด้วยความเ็ปกับความรุนแรงที่ได้รับจากพาย เธอน้ำตาไหลพรากและลุกไม่ขึ้นอีก พายก้มลงไปจะอุ้มแพรวากลับไปนอนแต่แพรวากลับผลักออกไปอย่างแรง จนพายล้ม
“อย่ามาแตะต้องตัวแพรอีก พอแล้วแพรเจ็บ” เวราที่เดินตามเข้ามายืนฟังอยู่พักใหญ่ก็เดินเข้าไปแตะไหล่ลูกสาวส่งสายตาห้ามปราม ก่อนที่จะเดินเข้าไปอุ้มว่าที่ลูกสะใภ้ตัวเองกลับไปนอนบนเตียง
“พักผ่อนให้หายก่อนนะหนูแพร อย่ากังวลอะไร แล้วไม่ต้องหนีไปไหนด้วยนะคะ น้าจะไม่ให้พายเข้ามายุ่งกับหนูแพรตลอดเวลาที่หนูแพรรักษาตัวที่นี่ ตกลงมั้ยลูก ให้โอกาสน้าสองคนได้ดูแลหนูแพร เป็การไถ่โทษที่เราเลี้ยงลูกไม่ดี จนไปทำร้ายหนู น้าขอโทษนะคะลูก”
แพรวามองหน้า น้าสาวทั้งสองที่มีแต่แววตาที่จริงใจและอ่อนโยน เพราะเธอในตอนนี้ ลุกไปไหนไม่ไหวจริงๆ ยิ่งเวราและอนันทิตามองสำรวจร่างกายของหลานสาวเห็นร่องรอยมากมายก็รู้ได้ว่า เมื่อคืนพายทำรุนแรงขนาดไหนกับแพรวา เวราลุกขึ้นไปดึงมือพายให้ลุกขึ้นตามออกไปจากห้องปล่อยให้อนันทิตาอยู่ดูแลแพรวา
“พี่ทิตา เวย์ฝากหลานด้วยนะ”
“คุยกับลูกดีๆ นะคุณเวย์ ใจเย็นๆ ด้วย พายก็นิสัยเหมือนคุณ คุณเวย์น่าจะเข้าใจลูกมากกว่าทิตา พายห้ามชวนแม่เวย์ทะเลาะเข้าใจมั้ย คุยกันแบบมีเหตุผล เื่นี้ต้องใช้เหตุผลอย่าทำตัวเป็เด็กนะ”
“ค่ะ คุณแม่ ถ้าแม่เวย์ใจเย็นแล้วฟังลูกนะคะ ลูกก็จะไม่ชวนทะเลาะ”
เมื่อสองคนแม่ลูกเดินออกไปจากห้อง อนันทิตามองไปทางแพรวาก็เห็นว่าเธอยังนั่งที่หัวเตียงและเสียน้ำตาอยู่ อนันทิตาจึงต้องหาคนช่วย เธอโทรตามลูกฝาแฝดคนพี่ของพายให้กลับมาบ้าน
“เพ กลับมาหาแม่ที่บ้านได้มั้ยลูก พายก่อเื่ใหญ่แล้ว แม่้าให้เพ ช่วย รีบกลับมาตอนนี้เลยนะ”
“ค่ะ คุณแม่ เพจะกลับไปเดียวนี้ 10 นาทีเจอกันคะ”
ภายในห้องที่มีแต่ความเงียบ อนันทิตานั่งลงข้างแพรวาและจับให้แพรวาเอาหัววางลงบนตักของตัวเองและลูบหัวเบาๆ
“พักผ่อนซะนะลูกแพร ตื่นขึ้นมาจะได้รู้สึกดีขึ้น และแม่ขอร้อง อย่าหนีไปไม่บอกกล่าวกันนะคะ ถึงยังไงลูกก็เป็ลูกสาวของเพื่อนรัก ของแม่ แม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันลืมยาก แต่แม่อยากให้แพรทำใจให้สบาย เื่ที่เกิดขึ้นแม่ไม่ขอให้แพรให้อภัยน้องหรอกนะ แต่ขอโอกาสให้พวกเราได้ไถ่โทษบ้างนะคะ หลับซะเถอะ ต่อไปนี้แม่จะดูแลแพรให้เหมือนลูกแท้ๆ ของแม่อีกคน”
แพรวามองสบตาอนันทิตาที่ส่งยิ้มมาให้ เป็รอยยิ้มที่อบอุ่นเหมือนที่แม่เลี้ยงพลอยนรินยิ้มให้กับเธอ
“คุณแม่ ปกป้องแพรด้วย แพรเจ็บมาก เขาไม่เมตตาแพรเลย แพรปวดร้าวไปทั้งตัวเลย”
อนันทิตาถอนหายใจก็เข้าใจว่า พายทำรุนแรงกับร่างกายแพรวามากขนาดไหน ถึงกับทรุดลงไปนั่งกองกับพื้นก็เข้าใจแล้ว อนันทิตาปลอบโยนจนแพรวาหลับไป พิมพ์ชนกหรือน้องเพ ก็เปิดประตูห้องเข้ามา ก็เห็นว่ามีสาวสวยนอนอยู่บนตักคุณแม่ของตนจริงๆ เพราะก่อนที่จะขึ้นมาเห็นเวราและพายคุยกันเื่การขอขมาและสู่ขอแพรวาให้มาเป็ลูกสะใภ้
“เป็ความจริงหรือคะนี่คุณแม่ แล้วไหนบอกเพ ว่าเื่ใหญ่ เห็นสองคนแม่ลูกคุยกันเื่สู่ขอ เพจะได้ผู้หญิงบนตักคุณแม่เป็น้องสะใภ้หรือคะ”
“นั่งลงก่อนเพ เื่มันไม่ง่ายอย่างที่คิดนะสิเพ ลูกไม่รู้หรอกว่าแม่เลี้ยงพลอย รักลูกสาวคนโตมากขนาดไหน ถ้าเป็เด็กสาวคนอื่นที่ไม่ใช่หนูแพร เราจะสู่ขอได้ง่ายหรอก และยิ่งหนูแพรไม่ได้เต็มใจด้วย ต่อให้เราเอาเงินทั้งหมดที่มีไปสู่ขอ แม่เลี้ยงก็ไม่ยกให้หรอก พายเล่นไปข่มขืนลูกสาวคนโตที่แม่เลี้ยงรักยิ่งกว่าชีวิตตัวเองซะอีก”
“ฮะ! นี้ถึงขั้นไปข่มขืนเลยหรือคะ เื่ใหญ่จริงด้วย งั้นรถที่ลูกเห็นจอดอยู่ในโรงรถก็คือ รถของคุณแพร อืมยากสุดๆ เลย ฐานะดีไม่ต่างกัน ยุ่งยากแล้วสิ แต่ถึงยังไงก็เป็เมียพายมันแล้ว คงปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็สะใภ้บ้านเรา เพราะถ้าพายมันไม่จริงจังด้วย มันคงไม่พามาบ้านหรอก มีแต่ฟันแล้วทิ้งตลอด”
“หยุดพูดเื่เมียก่อนเถอะ ให้หนูแพรยอมรับ พายให้ได้ก่อนดีกว่า รายนั้นก็เ้าชู้ไม่ใช่ย่อย จะทำให้หนูแพร เชื่อใจได้หรือเปล่านี่สิ ปวดหัวแทน”
“นั่นสิคะ คุณแม่ พายมันไม่เ้าชู้อะไรๆ ก็คงง่ายกว่านี่ แต่ถึงยังไงเราก็ควรแจ้งให้ทางครอบครัวคุณแพรทราบว่าตอนนี้คุณแพรอยู่กับเรา จะได้ไม่ผิดใจกัน”
“จริงด้วยแม่ลืมสนิทเลย เพหยิบโทรศัพท์ กดไปที่ไร่ทับตะวันให้แม่หน่อยลูก ปานนี้แม่เลี้ยงคงเป็ห่วงแย่ละ หนูแพรไม่กลับบ้านทั้งคืน น่าจะไม่มีใครส่งข่าวด้วย”
พิมพ์ชนกเดินไปหยิบโทรศัพท์และโทรไปหาพลอยนริน
“ยัยแม่เลี้ยง จำเราได้มั้ย พอดีเรามีเื่สำคัญจะบอก แต่แม่เลี้ยงใจเย็นๆ นะ แล้วฟังเรา ตอนนี้หนูแพร อยู่กับเราที่ภูเก็ต ถ้าเป็ไปได้เราอยากให้เธอบินมาหาเราที่ภูเก็ตตอนนี้เลย แต่ไม่ต้องเอาสามีมานะ เรากลัวพายจะโดนกระทืบตาย”
“อืม ยายหนูพายสินะ ที่พาลูกสาวเราหายไปทั้งคืน เข้าใจละ แต่ช้าไปนะทิตา พี่แพทนั่งฟังอยู่ ยังไงก็หาคำตอบที่ดีๆ ให้พี่แพทด้วยนะ รายนั้นตามใจแพรวามากกว่าเราหลายเท่า”
“เฮ่อ แย่แน่ลูกสาวฉัน ยังไงก็บอกให้คุณแพทใจเย็นละกัน แล้วเราค่อยมาหาทางแก้ไขด้วยกัน เรายินดีรับผิดชอบทุกอย่าง เราพูดแค่นี้แม่เลี้ยงคงเข้าใจใช่มั้ย”
“เข้าใจสิ หายไปทั้งคืน ได้ข่าวอีกรอบก็ไปอยู่บ้านทิตาที่ภูเก็ต บอกตรงๆ ถึงจะทำใจยาก แต่ก็ยังดีที่เป็ครอบครัวของทิตา เราสบายใจมากกว่าไปอยู่บ้านของคนที่ไม่รู้จัก บอกให้คนขับรถที่ชื่อลุงเอกไปรอรับเราที่สนามบินด้วย เดี๋ยวเรากับพี่แพทจะเช่าเครื่องบินเล็กไปไม่เกิน 2 ชั่วโมงเจอกัน เตรียมคำตอบให้ดี ถ้าแพรวาปฏิเสธ เราก็ไม่ตกลงอะไรด้วยทั้งนั้น เข้าใจนะทิตา”
“เข้าใจ เราก็รู้จักกันมานาน แม่เลี้ยงรักลูกสาวแบบไหน เราก็รักเพ แบบเดียวกัน”
เมื่อวางสายไป เพก็รับโทรศัพท์มาและบอกแม่ไปว่า
“ถ้าเพเป็ พี่แพร เพก็รับไม่ได้ค่ะ ดูสิ นอนตัวงอเลย คงปวดมากจริงๆ”
“มากเลยค่ะ ถึงกับเข่าอ่อนจนแม่เวย์ต้องอุ้มกลับขึ้นมานอนบนเตียง ผลักยายพายจนหงายหลังไป น่าจะไม่ใช่แค่โกรธ น่าจะเกลียดไปเลยมากกว่า เล่นแทนคุณด้วยการข่มขืน สมควรโดนปฏิเสธ ครั้งแรกแม่ก็ปฏิเสธแม่เวย์ของเพเหมือนกัน ทำแบบเดียวกัน แต่แม่ก็หนีไป ไม่ยอมฟังคำอธิบายอะไรแบบหนูแพร”
แพรวาที่นอนฟังอยู่น้ำตาไหลไม่หยุดมือก็ยังคงจับจุดสงวนของตัวเองที่มีเืซึมออกมาเล็กน้อยเมื่อเอามือขึ้นมาดูก็ถึงกับร้องไห้และงอขาเข้ามาด้วยความเ็ป ทำให้เพที่ยืนดูอยู่เดินเข้ามาอุ้มทำให้แพรวามองเห็นหน้าก็ถึงกับโมโหและกัดลงไปที่ไหล่พิมพ์ชนกอย่างแรงจนเธอถึงกับเืออก แต่ก็ทนเจ็บไม่ได้พูดอะไร แพรวาที่ดิ้นสุดแรงเท่าที่มีเพื่อให้คุณเพปล่อยเธอเพราะคิดว่าคือพาย
“ปล่อยแพร แพรขอร้อง อย่ารังแกกันอีกเลยแพรเจ็บมากจริงๆ ได้โปรดเมตตาแพรด้วยถ้าคุณพายคิดว่าแพรเป็เมียจริงๆ อย่าข่มขืนแพรอีกเลย แพรกลัวแล้ว”
แพรวากอดรอบคอคุณเพแล้วร้องไห้ขอร้อง คุณเพจึงกระชับกอดว่าที่น้องสะใภ้ของตัวเองและบอกว่า
“อย่ากลัวเลยพี่แพร นี้คุณเพนะคะ ไม่ใช่พาย เดี๋ยวเพจะช่วยพี่แพรอาบน้ำนะจะได้สบายตัวขึ้น ไม่ต้องอายเพหรอก เราผู้หญิงเหมือนกันเพไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก”
แพรวาเงยหน้าขึ้นมามองให้ชัดๆ ก็ไม่ใช่จริงๆ ทั้งแววตาและกลิ่นน้ำหอมก็คนละกลิ่นกัน แพรวาจึงขอโทษ
“แพรขอโทษนะที่กัดคุณเพไปจนเืออก แพรคิดว่าเป็คนใจร้ายจะมาขืนใจแพรอีก แพรรับมากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว แพรทั้งเจ็บและแสบมากที่สุด ถ้าไม่รบกวนก็ช่วยพาแพรไปแช่ในอ่างอาบน้ำหน่อยได้มั้ย”
เมื่อแพรวาบอกแบบนั้นคุณเพก็พาแพรวาไปนอนแช่ในอ่างน้ำขนาดใหญ่และปล่อยให้แพรวาแช่น้ำตามลำพังภายในห้องน้ำโดยที่คุณเพยืนรออยู่หน้าประตูห้องน้ำเพราะกลัวว่าแพรวาจะคิดสั้นจึงป้องกันเอาไว้ก่อน จนแพรวารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาจึงลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำและเดินออกไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่และเดินออกไปหาอนันทิตา
“คุณน้าคะ แพรจะกลับก่อนนะคะ แพรไม่อยากเจอลูกของคุณน้าอีกแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นแพรจะลืมมันไปให้หมด ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรแพรหรอกค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่ให้แพรได้พัก”
“หนูแพรจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น แม่ได้โทรตามให้คุณแม่ทั้งสองของหนูแพรให้ลงมาคุยกันแล้ว แม่บอกคุณแม่เลี้ยงไปแล้วว่าพายทำอะไรไว้กับหนูแพร ยังไงหนูก็ต้องรอคุณแม่ให้พวกท่านมาถึงก่อน ถ้ายังคิดจะกลับก็ค่อยกลับพร้อมพวกท่านนะลูกอย่ากลับคนเดียวเลยมันอันตราย”
“ลุงเอกไม่อันตรายเท่ากับลูกของคุณน้าหรอกค่ะ แพรจะรอคุณแม่พลอยก็ได้ค่ะ เพราะแพรเชื่อว่ายังไงคุณแม่จะฟังแพรมากกว่าฟังคนที่ทำร้ายแพร”
อนันทิตาถอนหายใจเพราะไม่อยากให้แม่เลี้ยงพลอยนรินเข้าข้างลูกสาวตัวเองจริงๆ เพราะอนันทิตาตอนนี้อยากได้แพรวาเป็ลูกสะใภ้ของตัวเองเหมือนกัน จึงดึงว่าที่ลูกสะใภ้มานั่งลงบนตักแล้วกอดเอาไว้
“ถ้าแม่จะขอโอกาสให้น้องพายได้พิสูจน์ละคะ ว่าน้องพายจะหยุดเกเรและมีแค่หนูแพรคนเดียวจะได้มั้ย ให้โอกาสทั้งตัวเองและน้องพายจะได้มั้ยคะ ไม่ต้องแต่งงานตอนนี้ก็ได้ แต่แม่จะขอหมั้นหนูแพรให้น้องพายได้มั้ย ถ้าวันไหนหนูแพรคิดว่าก้าวไปด้วยกันไม่ได้ และอยากจะถอนหมั้น แม่ก็จะไม่บังคับและจะไม่ให้น้องพายฝืนใจหนูแพรอีกได้มั้ยลูก”
“แต่เขาขืนใจแพร รุนแรงและป่าเถื่อนที่สุด ถ้าแพรหมั้นไปแล้วเขาจะไม่หาโอกาสขืนใจแพรอีกหรือคะ”
“ถ้าพายรักหนูแพรจริง แม่ว่าพายคงไม่ทำแบบนั้นอีก เมื่อคืนน้องพายโดนวางยาไม่ใช่หรือคะ ถึงได้ทำรุนแรงลงไป แต่น้องพายก็บอกแล้วว่า่แรกทำลงไปเพราะยังมีสติ ถึงเลือกมาลงที่หนูแพร ลืมเื่เมื่อคืนแล้วลองเปิดโอกาสให้น้องพายได้จีบหนูแพรนะคะ คนดีของแม่ทิตา เปิดโอกาสมาเป็ลูกสะใภ้ของแม่ทิตาจะได้มั้ย”
“แพรไม่รับปากนะคะ ถ้าวันไหนคุณพายใช้กำลังขืนใจแพรอีก แพรจะไม่ให้โอกาสอีกเป็ครั้งที่สอง เื่เมื่อคืนแพรจะคิดว่าเพราะฤทธิ์ยาและจะยอมยกโทษให้ก็ได้ แต่ถ้าครั้งต่อไปยังทำทั้งๆ ที่มีสติ แพรจะไม่ยกโทษให้อีก แล้วคุณพายจะไม่ได้เจอแพรอีกเลย”
“เหมือนกันไม่มีผิด หนูแพรเหมือนพี่ทิตาเลยว่ามั้ยคะ”
อนันทิตามองไปทางต้นเสียงก็เห็นเวราและแม่ทั้งสองคนของแพรวา
“ใช่ค่ะ หนูแพรเหมือนทิตาเลย ถึงไม่อยากให้หนีปัญหาเหมือนทิตาหนีคุณเวย์ ทิตากลัวจะเป็เหมือนเราสองคน ที่เกือบขาดใจตายทั้งคู่ แต่ก็ยังดีที่หนูแพรเข้าใจและคุยง่ายไม่อคติเหมือนทิตา”
เมื่อแพรวาเห็นแม่ทั้งสองคนของตัวเองก็ลุกขึ้นจากตักของอนันทิตาและเดินเข้าไปกอดพลอยนรินเอาไว้และร้องไห้แทบขาดใจ ทำให้หมอแพทมองไปทางพิมพ์ชนกที่คิดว่าคือพายที่กล้ามารังแกลูกสาวคนโตของตัวเองด้วยความโมโห เพราะตอนนี้พายได้ออกไปข้างนอกตามคำสั่งเวราเพื่อไปนำเครื่องเพชรออกจากตู้เซพของธนาคาร หมอแพทเดินตรงไปยังลูกสาวคนโตของเพื่อนรักของเมียตัวเอง และดันไปติดกำแพงห้องเอามือทั้งสองข้างดักเอาไว้ไม่ให้คุณเพหนีไปไหน
“ตกลงเธอจะเอายังไงกับลูกสาวของฉันตอบมาสิ ความคิดของเธอจริงๆ ที่มีต่อน้องแพร ถ้าตอบผิดแม้แต่คำเดียว เธอจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตที่กล้ามาหยามหมอแพทถึงขนาดนี้ กล้ามาเหยียบย่ำแก้วตาดวงใจของฉัน”
คุณเพ พยายามผลักหมอแพทออกไปเพราะกลัวสายตาของเขาที่มองมาทางเธอ ทั้งๆ ที่คุณเพ ไม่ได้เป็คนที่ล่วงเกินแพรวา ทั้งๆ ที่อนันทิตาและเวราจะบอกว่านั่นไม่ใช่คุณพาย
“คือคุณแพทค่ะ นั่นแฝดคน...”
“หุบปาก ถ้าไม่อยากให้ฉันฉุดลูกของพวกเธอไปคุยตามลำพัง แต่ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยนะ”
“แต่คุณแพท ใจเย็นๆ แล้วฟังพวกเราก่อน”
“ไม่เป็ไรค่ะคุณแม่ คุณแพทคงไม่ฟังอะไรหรอก คุณแพทแค่้าคำตอบ ลูกก็จะบอก ยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง ถ้าพี่แพรยอมเปิดใจ และให้โอกาสคุณพาย คุณพายก็ยินดีจะรับผิดชอบทุกอย่าง”
“รับผิดชอบยังไง แบบนี้นะหรือ”
หมอแพทก้มลงไปจูบคุณเพอย่างลึกซึ้งต่อหน้าทุกคน ทำให้แพรวาต้องร้องห้าม
“แม่แพทคะ นั่นไม่ใช่คุณพายค่ะ นั่นคุณเพแฝดคนพี่ของคุณพาย แม่แพทปล่อยเธอไปเถอะค่ะเธอไม่เกี่ยวอะไรด้วย”
เมื่อหมอแพทได้ยินแบบนั้นก็รีบถอยออกมา ทำให้คุณเพตอนนี้น้ำตาไหลพรากก่อนที่จะตบคุณแพทเข้าไปอย่างแรง
“นี้หรือคะ วิธีแก้ปัญหาของคุณ ไม่น่าเชื่อว่าจะจบแพทย์มา ไม่มีความใจเย็นเลยสักนิดเดียว และถึงฉันจะใช่คุณพายหรือไม่ก็ตาม คุณก็ไม่ควรมาบังคับจูบกันแบบนั้น เพราะคุณพายก็คือคนที่จะมาเป็ลูกสาวของคุณอีกคน หรือคุณจูบแบบนี้กับคุณแพรด้วย”
คำพูดของคุณเพทำให้หมอแพทถึงกับหัวเสียมากจากที่จะขอโทษเธอดีๆ กลับโดนด่าว่าจูบลูกตัวเองเหมือนจูบคนรัก จึงดึงเอวคุณเพเข้ามาประกบจูบลงไปอีกรอบ คราวนี้ยิ่งลึกซึ้งและเร่าร้อนมากกว่าเดิม พลอยนรินก็ได้แต่ยืนดูไม่กล้าห้ามอะไรแม้แต่แพรวาก็ไม่กล้าเข้าไปช่วย ก็มีแต่เวราที่เดินเข้าไปจับคุณเพแยกออกจากหมอแพท และอุ้มลูกสาวคนโตของตัวเองที่ตอนนี้เป็ลมไปแล้วด้วยความโมโห เวราอุ้มคุณเพ ไปวางลงบนตักของอนันทิตา และเดินเข้าไปหาหมอแพทอย่างใจเย็นก่อนที่จะจับไหล่และตบลงไปเบาๆ
“ใจเย็นแล้วออกไปคุยกันข้างนอก เราต้องตกลงกัน พี่ทิตาก็มาด้วยนะคะ ปล่อยให้คุณเพนอนอยู่นี่ไปก่อนเดี๋ยวพายมาค่อยให้พากลับไปนอนที่ห้องของคุณเพ”
ก่อนที่จะเดินออกไป หมอแพทก็หันไปมองคุณเพที่นอนหลับอยู่ด้วยความคิดบางอย่าง และลงไปคุยกันข้างล่างจนตกเย็น หมอแพทก็เริ่มทำตามแผนที่คิดเอาไว้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
