วันรุ่งขึ้น
ตระกูลซู
ภายในห้องของประมุขตระกูล
ซูเซวียนค่อยๆตื่นขึ้นยืดกายและกำลังจะก้าวออกไปเมื่อทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้น
“ท่าน้าจับสลากประจำวันนี้หรือไม่”
“โอ้ เกือบลืมไปแล้ววันนี้มีจับสลากใหม่”
ซูเซวียนยุ่งวุ่นวายกับหลายสิ่งเมื่อเร็วๆนี้จนเกือบลืมไปว่าการจับสลากเป็กิจวัตรประจำวัน
ทันทีที่เขาคิดคำว่า ‘ใช่’ ในใจ
วินาทีต่อมาหน้าจอจับสลากที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นอีกครั้งแล้วหยุดนิ่งในทันที
“ติ้ง! ขอแสดงความยินดีที่จับได้กล่องลับคัมภีร์ะสูงสุดหนึ่งกล่อง”
“คำแนะนำ! กล่องลับคัมภีร์ะสูงสุดเมื่อใช้จะสุ่มเปิดคัมภีร์ะสูงสุดหนึ่งเล่ม”
“กล่องลับงั้นหรือระบบเ้าเล่นทันสมัยไม่เบา”
ซูเซวียนยิ้มมุมปากในชาติก่อนเขาเคยเล่นกล่องลับมาเหมือนกันแต่ส่วนใหญ่เป็กล่องลับของเล่นหรือกล่องลับของกิน
กล่องลับคัมภีร์ะนี่เป็ครั้งแรก
โดยไม่ลังเลจิตใจของซูเซวียนขยับและสายแสงพุ่งออกจากหน้าจอจับสลาก
มันหยุดลงตรงหน้าเขากลายร่างเป็กล่องอันประณีตงดงามมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
หลังจากชื่นชมครู่หนึ่งเขาคิดในใจเปิดมันออก
“ติ้ง! ขอแสดงความยินดีที่ท่านเปิดได้คัมภีร์ะสูงสุด คัมภีร์ะแห่งการสรรค์สร้างเตาหลอมฟ้าดิน”
เมื่อเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นซูเซวียนรู้สึกถึงรัศมีอันเจิดจรัสไร้ขอบเขตในทะเลจิตสำนึกของเขา
จากนั้นสัญลักษณ์คัมภีร์นับไม่ถ้วนพุ่งทะยานราวกับปลดปล่อยเสียง์ของเต๋าะทะลวงผ่านอดีตและอนาคตพร้อมการไหลเวียนของสัจธรรมอันลึกซึ้ง
ซูเซวียนอดไม่ได้ที่จะจมดิ่งลงไปราวกับกำลังฟังเสียงะและััถึงความลึกล้ำนิรันดร์
เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใดราวกับเป็นิรันดร์แต่ก็เหมือนเพียงชั่วพริบตา
ซูเซวียนค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อสายตาของเขากระพริบความหมายที่แท้จริงนับไม่ถ้วนไหลเวียนมีทั้งความลับแห่งการสรรค์สร้างสูงสุดและความลึกลับ
น่าเสียดายที่ในโลกนี้ไม่มีผู้ใดสามารถหยั่งถึงได้แม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่หากมาเห็นภาพนี้ก็คงงุนงงราวกับมองคัมภีร์์
ครู่ต่อมาทุกอย่างกลับสู่ความสงบและซูเซวียนถอนหายใจเบาๆ
“สมกับเป็คัมภีร์ะสูงสุดความลึกล้ำของมันไร้เทียมทาน”
แม้ว่าซูเซวียนจะบรรลุถึงราชันะและเชี่ยวชาญกฎราชันะแต่เขาก็เพิ่งก้าวเข้าสู่ธรณีประตูเท่านั้น
เห็นได้ชัดว่าคัมภีร์ะสูงสุดนี้ชี้ตรงไปยังจุดสูงสุดของขอบเขตราชันะ
ในบรรดาราชันะก็มีความแตกต่างซูเซวียนในตอนนี้อยู่ในระดับราชันะธรรมดาคร่าวๆคือขั้นที่1ดังนั้นการหยั่งถึงคัมภีร์นี้จึงไม่ราบรื่นนัก
ทว่าซูเซวียนไม่ใส่ใจด้วยพลังต่อสู้ของเขาในตอนนี้เขาไร้เทียมทานในโลกนี้แล้วจึงสามารถค่อยๆศึกษาได้
เมื่อคิดถึงตรงนี้ซูเซวียนนอนลงโดยตรง
แน่นอนว่าเขาไม่ได้นอนนานเพราะไม่นานผู้าุโสามท่านก็วิ่งเข้ามา
“ท่านประมุขสมาชิกทั้งหมดของสามตระกูลใหญ่ถูกกำจัดจนสิ้นและทรัพยากรทั้งหมดที่พวกเขาสะสมมาหลายปีถูกขนย้ายกลับมายังตระกูลแล้ว”
“นอกจากนี้เราได้ติดต่อสาขาย่อยและสายเืรองภายนอกแล้วและทุกคนแสดงความเต็มใจที่จะกลับมา”
“ทว่าประมุขของสาขาย่อยหนึ่งส่งข้อความมาว่าพวกเขาพบปัญหาและ้าความช่วยเหลือจากเรา”
สามผู้าุโรายงานตามลำดับและผลลัพธ์ทำให้ซูเซวียนพึงพอใจยิ่ง
เมื่อถึงประเด็นสุดท้ายสีหน้าของซูเซวียนเปลี่ยนไปเล็กน้อยและถามว่า “ปัญหาอะไร”
“ประการแรก บุตรสาวเพียงคนเดียวของเขามีร่างกายอ่อนแอโดยกำเนิดต้องใช้โอสถิญญาล้ำค่ามากมายเพื่อประคองชีวิต
ประการที่สอง มีบางกองกำลังที่มุ่งร้ายต่อพวกเขาเมื่อเร็วๆนี้”
ซูเซวียนพยักหน้าเมื่อได้ยิน “เมื่อมีปัญหาพวกเ้าจงนำคนไปจัดการด้วยตนเอง”
“รับทราบ ท่านประมุข”
สามผู้าุโรับคำสั่งและถอนตัวไปอย่างรวดเร็ว
มองร่างที่จากไปของสามผู้าุโใหญ่ซูเซวียนครุ่นคิดถึงตนเองแม้ว่าสามผู้าุโใหญ่จะมีพลังเพิ่มขึ้นมากบรรลุถึงขอบเขตเทวรูปแล้ว
พวกเขานับว่าแข็งแกร่งในดินแดนเล็กๆนี้แต่ในโลกภายนอกได้เพียงว่าธรรมดา
และครั้งนี้ที่ออกไปแก้ปัญหาของสาขาย่อยหากเจออุบัติเหตุใหญ่ใดๆอาจเกินความสามารถของพวกเขา
แม้ครั้งนี้จะไม่มีแต่ในอนาคตย่อมต้องเจอ
ท้ายที่สุดนี่คือโลกเซวียนฮวนที่ยึดถือกฎแห่งป่าอันโหดร้ายการใช้ความรุนแรงเมื่อขัดแย้งกันเล็กน้อยเป็เื่ปกติ
และซูเซวียนไม่อยากคอยจับตามองตลอดเวลา
หากเป็เช่นนั้นทางออกเดียวที่เหลือคือ
การหาผู้พิทักษ์ให้ตระกูลซูเพื่อปกป้องตระกูลซูในนามของเขา
อันที่จริงหลายตระกูลมักรับสมัครผู้แข็งแกร่งจากภายนอกมาเป็ผู้พิทักษ์เพื่อปกป้องตระกูล
เพียงแต่ตระกูลซูก่อนหน้านี้เล็กและอ่อนแอเกินไปการรับสมัครผู้พิทักษ์จึงเป็เพียงความคิด
ทว่าสำหรับซูเซวียนในตอนนี้ย่อมไม่มีปัญหา
เมื่อคิดถึงตรงนี้ซูเซวียนเงยหน้าขึ้นเขาไม่ต้องใช้พลังของทะเลจิตสำนึกเพียงสายตาก็สามารถมองเห็นทั้งโลก
ไม่มีอะไรเป็ความลับอีกต่อไป
“สถานที่นี้ดูเหมือนร้านอาหารแต่ที่แท้เป็หอนางโลมลับๆช่าง…ยอดเยี่ยมข้าจะไปดูสักหน่อย”
“์! ค่ายกลและข้อจำกัดมากมายขนาดนี้ข้าคิดว่ามีสมบัติอะไรข้างในแต่กลายเป็ชายร่างใหญ่สองคนโอ้ไม่นะดวงตาของข้าจะบอดแล้ว”
“หืม...นักบุญคนหนึ่งซ่อนอยู่ในห้องแอบอ่านหนังสือประเภทนั้นหน้าแดงก่ำชัดเจนว่าเป็หนุ่มบริสุทธิ์”
“…”
ซูเซวียนในตอนนี้ราวกับ์ที่เฝ้ามองโลกไม่มีสิ่งใดซ่อนจากเขาได้
แน่นอนว่า์คงไม่แสดงความเห็นหรือบ่นเหมือนเขา
และขณะที่เขามองซูเซวียนก็พบเป้าหมายอย่างรวดเร็ว
วินาทีต่อมาเขาหายไปจากจุดเดิม
…
ห่างจากเขตคุนไปในระยะที่ไม่รู้เท่าใดในพื้นที่อันกว้างใหญ่และมืดมิด
ที่นี่มืดมิดตลอดกาลมีเพียงแสงสลัวไม่กี่สายสาดลงมา
ราวกับโลกวันสิ้นโลกมองออกไปว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย
และในพื้นที่ใจกลางมีร่างหนึ่งนั่งอยู่ร่างกายผอมแห้งอย่างยิ่งพลังปราณอ่อนแอราวกับจะสิ้นลมได้ทุกเมื่อ
แต่เขายังยึดมั่นในลมหายใจด้วยความมุ่งมั่นอันแน่วแน่จนถึงบัดนี้
ทันใดนั้น
พื้นดินสั่นะเืและจากใต้พื้นดินฝูงอสูรนับไม่ถ้วนผุดขึ้นคำรามและพุ่งเข้าหา
อสูรเหล่านี้มีรูปลักษณ์หลากหลายแต่มีสิ่งหนึ่งเหมือนกันร่างกายทั้งหมดประกอบด้วยสายฟ้าอันรุนแรง
กล่าวอีกนัยหนึ่งนี่คืออสูรที่ก่อตัวจากสายฟ้า
และเมื่ออสูรเหล่านี้ปรากฏพื้นที่ที่นี้กลายเป็ความโกลาหลในทันทีแปลงเป็ดินแดนแห่งสายฟ้า
เมื่อเห็นภาพนี้ร่างที่นั่งอยู่ใจกลางชินชาแล้ว
เขาคือเย่ชิงหยุน
ั้แ่เขาตกลงมาในสถานที่นี้เมื่อหลายร้อยปีก่อนและไม่สามารถออกไปได้เขาเผชิญหน้ากับอสูรเหล่านี้เป็ครั้งคราวในตอนแรกเขาสามารถจัดการได้ด้วยพลังของตัวเอง
แต่เมื่อจำนวนพวกมันเพิ่มขึ้นทุกครั้งบวกกับสถานที่นี้ตัดขาดจากโลกภายนอกไม่สามารถดูดซับพลังแห่ง์เพื่อฟื้นฟูเมื่อเวลาผ่านไปเขาก็อ่อนแอลง
แม้ว่าเขาจะยืนหยัดมาจนถึงตอนนี้ด้วยพลังอันแข็งแกร่งแต่เขาก็ถึงขีดจำกัดแล้ว
บัดนี้อสูรเหล่านี้ปรากฏอีกครั้งเขาไม่สามารถใช้พลังแม้เพียงเสี้ยวเพื่อต่อต้านได้
“ให้มันจบลงเช่นนี้”
เย่ชิงหยุนถอนหายใจเบาๆพร้อมที่จะตาย
ทว่าขณะนั้นเหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งเกิดขึ้น
อสูรที่พุ่งเข้ามาคำรามทั้งหมดถูกแช่แข็งอยู่กับที่ไม่สามารถขยับได้แม้แต่ปลายนิ้ว
ขณะที่เย่ชิงหยุนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นทันใดนั้นมีเสียงดังขึ้นข้างหูเขา
“เ้า้าทำข้อตกลงหรือไม่”