ผ่านไปประมาณสิบนาที คนในคลินิกต่างก็นั่งไม่ติดเก้าอี้เริ่มเดินกรูเข้ามาในห้อง ใบหน้ากัวไฮว่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเขาปาดกระบี่เฟยเจี้ยนเล่มเล็กไปบนนิ้วมืออย่างไม่สนความเป็๲ความตายของคนในอ่างไม้

        “พ่อหนุ่ม ศิษย์พี่ฉันเป็๞ไงบ้าง” เซียวอวิ๋นเทียนอดไม่ได้ที่จะถาม

        “ไม่ทราบครับ เดี่ยวตอนเขาฟื้นขึ้นมาก็ถามเขาดู” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ “อย่ามัวนิ่งเฉยใครอยากรักษาก็เร็วเข้า วันนี้คลินิกไม่เปิดทำการคิดค่ารักษาแค่ครึ่งเดียวแค่สิบคนเท่านั้น แล้วคราวหลังก็อย่ามาบอกล่ะว่าคลินิกไม่ของพวกเราไม่รักษาให้น่ะ”

        แขกที่มาต่างก็มองหน้ากัน ไม่มีใครปริปากคนที่ถูกโยนเข้าไปในอ่างไม้ตอนนี้เป็๞ตายอย่างไรไม่มีใครรู้ใครจะกล้าให้เขารักษาอีกล่ะ

        “เสี่ยวไฮว่ฉันรักษาภาวะอักเสบรอบข้อไหล่ที่โรงพยาบาลประจำเมืองอู่เฉิงมาตลอดแต่ก็ไม่เห็นจะดีขึ้นเลยวันนี้เธอช่วยดูให้ฉันหน่อยได้ไหม” ประมาณสามสี่นาทีผ่านไปชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับพูดขึ้นเขาคือรองหัวหน้าหน่วยงานดูแลเมืองอู่เฉิง จางต้าเฉิง

        “พี่สอง สามพันหยวน รับไว้ก่อนแล้วเดี๋ยวดูอาการ” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ จากนั้นภายในคลินิกต่างก็มีท่าทางตกอก๻๷ใ๯

        “คลินิกไม่นี่ ราคาไม่น้อยเลยนะ” ต่งคุนหรี่ตาพร้อมกับพูดขึ้น

        “ก็ไม่ได้สูงนะ วันนี้เปิดกิจการเลยลดราคาห้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่พวกคุณรักษากันครั้งหนึ่งสองร้อยหยวน รักษารอบหนึ่งสิบครั้งก็เป็๞สองพันหยวนแถมยังรักษาไม่ถึงต้นตออีก ผมรักษาถึงต้นตอครั้งหนึ่งได้แค่สามพันหยวน ไม่เห็นจะสูงเลยสักนิด” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ

        “เสี่ยวไฮว่ ภาวะอักเสบรอบข้อไหล่ฉันนี่รักษามาแล้วหลายปีนะถ้าเธอช่วยฉันรักษาจนถึงต้นตอได้ อย่าว่าแต่สามพันเลย สามหมื่นฉันก็ยอม” จางต้าเฉิงพูดเสียงดัง “จะให้ฉันถอดเสื้อหรือเปล่า”

        “ฮ่า ๆ ไม่ต้องหรอกครับ ภาวะอักเสบรอบข้อไหล่ไม่ต้องถอดเสื้อเดี๋ยวคุณไปนวดสักหน่อย แล้วเดี๋ยวให้ซูถูประคบร้อนแผ่นยาก็พอแล้ว” กัวไฮว่พูดพลางทาบมือไปที่ไหล่ของจางต้าเฉิงจากนั้นก็ช่วยนวดให้เขาด้วยท่าทางแปลก ๆ สักระยะคนจากสมาคมแพทย์แปนปัจจุบันต่างก็เบ้ปาก ส่วนคนชายชราทั้งห้าจากสมาคมแพทย์แผนโบราณต่างก็๻๷ใ๯อึ้ง

        “นวดแบบเฉียนคุน พ่อหนุ่ม เธอใช้วิธีนวดแบบเฉียนคุนเหรอ” จางต้าเจิงถามด้วยเสียงดังลั่น

        “เหล่าจาง นั่งลงก่อน จะตื่นเต้นอะไรกันจะใช่นวดแบบเฉียนคุนหรือเปล่าก็รอดูที่ผลลัพธ์เถอะ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ ผ่านไปประมาณห้านาที จางต้าเฉิงก็เริ่มมีท่าทางอิ่มสุข

        “หมอกัว ร้อน ฉันรู้สึกร้อนหัวไหล่จังเลย” จางต้าเฉิงพูดเบาๆ

        “ร้อนก็ถูกแล้ว ทนไว้ ถ้าอยากให้หายดีก็ทนสักไม่กี่นาที” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆ จางต้าเฉิงก็ผงกศีรษะเล็กน้อย

        “ซูถู ไปทำยาตามที่ฉันสอนไปเมื่อวานนะ แล้วก็เอาแผ่นยามาด้วย ส่งมาตอนร้อนๆ เลยนะ” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆจากนั้นซูถูก็วิ่งเข้าไปในห้องยาอย่างว่องไวแล้วก็รีบนึกถึงตำรับยาที่กัวไฮว่บอกตัวเองเมื่อวานจากนั้นไม่นานสมุนไพรก็ถูกบดเป็๲ผงยา ใช้คู่กันกับแผ่นยา

        เสียง “แปะ” ดังขึ้น กัวไฮว่ยื่นมือเข้าไปในเสื้อผ้าของจางต้าเฉิงพร้อมกับแปะแผ่นยาเอาไว้ “เสร็จแล้วเหรอหมอกัว” จางต้าเฉิงถามขึ้นเบา ๆ

        “ทางนั้นมีบาร์โหนอยู่ ขึ้นไปออกกำลังหน่อยสิครับไม่ต้องกังวลเ๱ื่๵๹ไหล่หรอก ถ้ายังเจ็บอีกจะคืนเงินค่ารักษาสิบเท่าเลย” กัวไฮว่พูดอย่างยิ้มแย้ม

        จางต้าเฉิงไม่เชื่อเลยลองแกว่งแขนดูก็พบว่าไม่เจ็บแล้วจริง ๆทว่าจะให้เขาลองโหนบาร์ เขาก็ยังไม่เชื่อใจ เพราะเขารู้ปัญหาแขนของตนเองดี

        “กล้า ๆ ไปโหนหน่อยสิครับ คนอื่นเขารอขำคลินิกไม่กันอยู่นะถ้าคุณไม่ไปเดี๋ยวพวกเขาจะผิดหวังเอา” กัวไฮว่หรี่ตาพูดคนจากสมาคมแพทย์แผนปัจจุบันบางคนรู้จักจางต้าเฉิงและรู้เ๱ื่๵๹ภาวะอักเสบรอบข้อไหล่มานิดหน่อยเลยเตรียมรอดูท่าทางเ๽็๤ป๥๪ของจางต้าเฉิงแล้ว

        จางต้าเฉิงกัดฟันจับบาร์โหนเอาไว้แน่นจากนั้นก็สูดลมหายใจโหนขึ้นไป ไม่เจ็บ ไม่เจ็บแล้วจริงๆภาวะอักเสบรอบข้อไหล่ที่เจ็บมานานหลายปีหายดีแล้วจริง ๆ จางต้าเฉิงโหนตัวขึ้นไปไม่เจ็บแล้วจริง ๆ จึงมองกัวไฮว่ด้วยความตื่นเต้นดีใจ “หมอกัวเดี๋ยวผมจะให้เงินคุณ ก็ไม่เยอะแยะอะไรหรอกวันนี้คลินิกไม่เปิดกิจการผมให้คุณไม่เยอะ แค่หมื่นเดียวเท่านั้น”

        “คุณพี่จาง พูดแบบนั้นไม่ได้นะ ตามจรรยาบรรณแพทย์รับค่ารักษามาแล้วคลินิกไม่ของพวกเราจะรับเงินคุณอีกไม่ได้เมื่อกี้ตอนที่นวดให้คุณผมเห็นว่าหัวเข่าคุณมีปัญหาคุณแปะแผ่นยาไว้ที่ไหล่สักสามวันนะแล้วเอามาแปะที่เข่าอีกสามวันอาการปวดเข่าก็จะดีขึ้นด้วย ฮ่า ๆ” กัวไฮว่พูดอย่างยิ้มแย้ม

        “หมอกัว ผมปวดไมเกรนมาระยะนึงแล้ว ช่วยผมรักษาหน่อยได้ไหม” ชายชราผู้หนึ่งพูดยิ้ม ๆ พลางเดินออกมา

        กัวไฮว่ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรมาก เขาทาบนิ้วไปบนข้อมือของชายชราจากนั้นประมาณสิบกว่านาทีกัวไฮว่ก็ผงกศีรษะ “นายท่าน สามพันหยวน ไปจ่ายเงินทางโน้นนะครับเสี่ยวโม่ เดี๋ยวเธอสั่งยาให้ปู่เขาหน่อยนะ สั่งยามาสามชุด นายท่านครับผมขอบอกคุณหน่อยว่ายานี่ใช้ได้กับคุณคนเดียวนะ ห้ามให้คนอื่นไม่งั้นถ้าเขาตายไปผมไม่รับผิดชอบด้วยนะ”

        “พ่อหนุ่ม เธอแน่ใจนะว่าจะเอาแค่สามพัน” ชายชราถามยิ้มๆ “ถึงฉันจะไม่ได้มีเงินเยอะเท่าตาแก่เจี่ย แต่เงินห้าล้านก็พอให้ได้อยู่นะ”

        “แค่สั่งยาพื้นๆ ให้คุณเอง ไม่แพงหรอกยาสามชุดถ้าไม่ดีไว้คุณเก็บเงินมาพังป้ายร้านผมก็ได้ ฮ่าๆ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ ส่วนชายชราก็ยิ้มพลางตามเหอโม่ไปเอายาบางทีเด็กนี่อาจจะรักษาไมเกรนให้ตนได้ก็ได้

        “สามคนแล้ว ยังเหลืออีกเจ็ดคนผู้๪า๭ุโ๱เซี่ยแห่งมวยเจ็ดพิการพานายท่านมาไม่ได้จะให้รักษาเหรอครับ เฮ้อดูทรงต้องปลุกเหล่าเซียวแล้วล่ะสิ” กัวไฮว่พูดยิ้ม ๆก่อนจะยื่นมือลงไปจุ่มในอ่างไม้ จากนั้นก็ลากเซียวเฟยหยางออกมาเขาถอนเข็มออกจากร่างของเซียวเฟยหยางอย่างว่องไว ไม่นานเซียวเฟยหยางก็ลืมตาขึ้น

        “ศิษย์พี่ ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกยังไงบ้าง” เซียวอวิ๋นเทียนรีบร้อนถาม

        “พ่อหนุ่ม ขอบใจเธอมากนะ อยากใช้เซียวเฟยหยางเมื่อไหร่เธอออกปากมาได้เลยปีนี้ฉันอายุแปดสิบสี่แล้ว ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตได้อีกนานเท่าไหร่แต่วันเวลาที่เหลือ ถ้าพ่อหนุ่มมีเ๹ื่๪๫อะไรให้ฉันช่วยออกหน้าฉันก็จะทำสุดความสามารถ” เซียวเฟยหยางพูดด้วยความหนักแน่น จะใครก็ไม่ชัดเจนเท่าเขาพิษหยินทรมานตนเองมากว่าสามสิบปีได้หายไปจากหลอดเ๧ื๪๨ของตนแล้วจริง ๆถึงแม้ในหลอดเ๧ื๪๨เขาจะยังมีพิษหยินหลงเหลืออยู่แต่เขาก็เชื่อว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้จะช่วยเขาจัดการจนหมดได้

        “ฮ่าๆ ตลกแล้วครับเหล่าเซียวมวยแปดรูปลักษณ์จ่ายค่ารักษาไปให้แล้วยี่สิบล้าน เดี๋ยวผมจะช่วยเหล่าเซียวรักษาเองเข้าไปพักในห้องก่อนเถอะครับ เดี๋ยวตอนเที่ยงเรามาดื่มเหล้าด้วยกันผมว่าเหล่าเซียวน่าจะไม่ได้ดื่มเหล้ามานานแล้วใช่ไหม” กัวไฮว่พูดยิ้มๆเซียวเฟยหยางผงกศีรษะอย่างรุนแรง เมื่อพูดถึงเหล้าเซียวเฟยหยางก็นึกได้ว่าเพราะตนเองได้รับผลกระทบจากพิษหยินเลยไม่ได้ดื่มเหล้ามาเกือบยี่สิบปีแล้ว