เหลยอวิ๋นถิงจับมือเหลยชิงโหรวแล้วเดินมาข้างหน้าช้าๆ เหลยอู่ที่อยู่ด้านข้างก็เช่นกัน แม้คะแนนของคนทั้งสามจะห่างกันมาก แต่ก็ยังเป็สามอันดับแรก
เหลยเหมี่ยวมองคนทั้งสามด้วยใบหน้ายิ้มบางๆ
แต่ดวงตาเคร่งขรึม
กดหัวมาหลายปี ยังให้พวกเขาผุดขึ้นมาจนได้
จากนั้นเอ่ยช้าๆ “คราวนี้ หมู่บ้านเหลยถิงจะมอบยาทะลวงฐานคนละเม็ดและสมุนไพริญญาขั้นหกสองต้นให้แก่ผู้ที่ได้สามอันดับแรกเป็รางวัล หวังว่าพวกเ้าจะพยายามเพื่อความรุ่งโรจน์ของหมู่บ้านเหลยถิงเราต่อไป”
“ขอบคุณหัวหน้าหมู่บ้าน!”
คนทั้งสามโค้งคำนับและเอ่ยโดยพร้อมเพรียงกัน
เหลยเหมี่ยวผงกศีรษะ จากนั้นกล่าวว่า “นอกจากสามอันดับแรก หมู่บ้านเหลยถิงก็ให้ความสำคัญกับสิบอันดับแรกเช่นกัน หวังว่าพวกเ้าจะเหมือนสามอันดับแรกที่นำพาเกียรติยศมาสู่หมู่บ้านเหลยถิงเรา”
ผู้ที่ได้สิบอันดับแรกต่างมีสีหน้าปีติยินดี
“ขอบคุณหัวหน้าหมู่บ้าน!”
แม้เหลยเหมี่ยวจะมีสีหน้ายินดีปรีดา แต่ในใจกลับเห็นเซียวเฉิน เหลยอวิ๋นถิง และเหลยชิงโหรวเป็หนามตำตา โดยเฉพาะเหลยอวิ๋นถิงและเหลยชิงโหรวที่มักจะทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
ก่อนหน้านี้เขาดูแคลนสองพี่น้องจึงไม่ลงมือสังหาร แต่ตอนนี้กลับสังหารไม่ได้แล้ว เพราะมีบุคคลเช่นองค์ชายแห่งแคว้นชางหวงคอยหนุนหลังคนทั้งสองอยู่ เื่นี้ทำให้เหลยเหมี่ยวทำอะไรไม่สะดวก
“แยกย้ายเถอะ”
เหลยเหมี่ยวเอ่ยช้าๆ จากนั้นนำผู้าุโในตระกูลจากไป ระหว่างทางเหลยเหมี่ยวมีสายตาอำมหิต บอกกับเหลยเทียนซินว่า “ไปตรวจสอบความเคลื่อนไหวของแคว้นชางหวงและลั่วเฉินอวี่คนนั้นให้ข้าหน่อย”
เหลยเทียนซินผงกศีรษะ
อีกด้านหนึ่ง หลังจากเหลยอวิ๋นถิงและเหลยชิงโหรวได้ยาสมุนไพรและยาทะลวงฐานมาแล้วก็ติดตามเซียวเฉินจากไป เมื่อกลับถึงเรือน เซียวเฉินก็บอกเหลยชิงโหรวว่า “ชิงโหรว ข้าอยากใช้สมุนไพริญญาขั้นหกสองต้นแลกกับยาเม็ดในมือเ้า ได้หรือไม่?”
เหลยชิงโหรวมองสีหน้าท่าทางจริงจังของเซียวเฉินก็ยิ้ม จากนั้นยื่นยาเม็ดให้ถึงมือของเซียวเฉิน กล่าวว่า “อ้อ พี่ใหญ่เซียว ข้าให้ท่านแล้วกัน”
เซียวเฉินยิ้ม ไม่บ่ายเบี่ยง
“เซียวเฉิน ถ้าอย่างไรข้าก็ให้ด้วยดีหรือไม่?” เหลยอวิ๋นถิงเอ่ยเช่นกัน
เซียวเฉินส่ายศีรษะ เอ่ยว่า “ยาทะลวงฐานสามารถทำให้คนบรรลุหนึ่งขั้นได้ทันที ตอนนี้ข้าอยู่ขั้นเสวียนฟ้าเก้าชั้นฟ้าระดับสูงสุด หากมียาทะลวงฐานก็สามารถอาศัยมันเพื่อย่างสู่ขั้นเสวียนเต๋า ถ้าเป็แบบนี้ก็จะมีโอกาสชนะเหลยเหมี่ยวมากขึ้น ส่วนเ้าก็ต้องรีบทะลวงขั้นเสวียนฟ้า ยาทะลวงฐานเม็ดนี้จึงสำคัญมาก เ้าเก็บไว้กินเองจะดีกว่า”
เหลยอวิ๋นถิงผงกศีรษะ
คนทั้งสามต่างเริ่มฝึกวิชา เซียวเฉินกลืนยาทะลวงฐานทันที เขาจำเป็ต้องรีบยกระดับความสามารถโดยเร็ว ไม่เพียงเพื่อพวกเหลยอวิ๋นถิง ที่สำคัญกว่านั้นคือเพื่อตนเอง
ความสามารถของเขายังอ่อนด้อยเกินไป
เขาจำเป็ต้องแข็งแกร่งขึ้น ภาระที่กดทับบนตัวเขาหนักหนาเกินไป ทำให้เขาหายใจไม่ออก
ตูม!
ยาทะลวงฐานเปลี่ยนเป็พลังเสวียนทะลักเข้าสู่ร่างของเซียวเฉิน หากเป็เมื่อก่อน เซียวเฉินต้องโคจรพลังเสวียนเพื่อดูดซับพลังของยาทะลวงฐาน แต่ตอนนี้เขาไม่จำเป็ต้องทำเช่นนั้นเลย
หลังจากเซียวเฉินผ่านการสืบทอดจากเผ่าาเทียนฮวง แม้ไม่เคยย่างสู่ขั้นเสวียนเต๋า แต่เขามั่นใจว่าคนที่อยู่ระดับต่ำกว่าขั้นเสวียนเต๋าห้าชั้นฟ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน
นี่คือความเชื่อมั่นในตนเอง
อีกทั้งเขาทะลวงชีพจริญญาสิบแปดเส้นแล้ว เรียกได้ว่าเป็อัจฉริยะเทียมฟ้าในดินแดนเทียนเสวียน ฝึกวิชาได้รวดเร็วสุดขีด ดังนั้น เซียวเฉินใช้เวลาเพียงหนึ่งวันก็บรรลุย่างสู่ขั้นเสวียนเต๋าทันที
ตูม!
หงสาเวียนวนอยู่ด้านหลังของเซียวเฉิน กู่ร้องสะท้านฟ้า
มีพลังแห่งดาราร่วงลงมาจากเวิ้งนภาปกคลุมเซียวเฉินไว้ภายในทันใด พลังแห่งดาราหล่อเลี้ยงร่างกายของเซียวเฉิน เขาใช้เวลาเพียงหนึ่งวัน ระดับขั้นก็เสถียร
“ขั้นเสวียนเต๋าแล้ว...”
เซียวเฉินลุกขึ้น มุมปากมีรอยยิ้ม
เวลานี้ เขาสามารถเรียกตนเองว่าเป็ผู้เข้มแข็งได้แล้ว
ความแตกต่างระหว่างขั้นเสวียนเต๋าและขั้นเสวียนฟ้าไม่ใช่แค่เล็กน้อย ต่อให้อยู่ขั้นเสวียนเต๋าหนึ่งชั้นฟ้าระดับต้นก็สามารถกำราบขั้นเสวียนฟ้าระดับสูงสุดสามถึงห้าคนได้
บัดนี้ เซียวเฉินย่างสู่ขั้นเสวียนเต๋าแล้ว เขามั่นใจว่าสามารถสังหารเหลยเหมี่ยวได้อย่างแน่นอน
อีกด้านหนึ่ง เหลยอวิ๋นถิงก็ย่างสู่ขั้นเสวียนฟ้า สมุนไพริญญาขั้นหกสองต้นทำให้เขาอยู่ขั้นเสวียนฟ้าหนึ่งชั้นฟ้าระดับสูงสุดทันที ส่วนเหลยชิงโหรวอยู่ขั้นเสวียนฟ้าห้าชั้นฟ้าระดับกลาง ความสามารถเช่นนี้ก็เพียงพอแล้ว
“ไม่เลว” เซียวเฉินยิ้มกล่าว
“อวิ๋นถิง ให้ผู้าุโสองท่านนั้นปรากฏตัวได้”
เมื่อสิ้นเสียงของเซียวเฉิน ผู้าุโทั้งสองท่านก็มาอย่างกะทันหัน
คนทั้งสองสวมชุดสีขาวเรียบง่าย แต่มีความสามารถของผู้เข้มแข็งขั้นเสวียนฟ้าเก้าชั้นฟ้าระดับสูงสุด ใบหน้าของคนทั้งสองพลุ่งพล่าน นับจากเหลยอวิ๋นถิงบอกว่าจะชิงหมู่บ้านเหลยถิงคืนมา คนทั้งสองก็เพียรฝึกวิชามาโดยตลอดเพื่อแก้แค้นให้นายท่านและนายหญิง พวกเขาอดกลั้นมาสิบกว่าปีแล้ว
ในที่สุดวันนี้ก็สมปรารถนา
“นายน้อย คุณหนู” คนทั้งสองเอ่ยกับเหลยอวิ๋นถิงและเหลยชิงโหรวอย่างเคารพ ในสายตาของพวกเขา มีแต่เหลยอวิ๋นถิงและเหลยชิงโหรวเท่านั้นที่เป็ผู้สืบทอดอันชอบธรรม พวกเขาจึงมีความแค้นและเจตนาสังหารต่อเหลยเหมี่ยว
เลวเสียยิ่งกว่าเดรัจฉาน ถึงกับสังหารพี่ชายแท้ๆ และพี่สะใภ้เพื่อให้ได้หมู่บ้านเหลยถิง คนแบบนี้ไม่คู่ควรที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกอีกต่อไป
“ท่านอาจาง ท่านอาซุน” เหลยอวิ๋นถิงเอ่ยอย่างสนิทสนม คนที่เขาเชื่อใจได้อย่างเต็มเปี่ยมในโลกนี้คือสองคนตรงเบื้องหน้า
สองคนนี้คือองครักษ์ที่ท่านพ่อให้ความสำคัญและเคยเป็บุคคลระดับผู้าุโของหมู่บ้านเหลยถิง แต่เมื่อท่านพ่อกับท่านแม่ของพวกเขาถูกสังหาร คนทั้งสองก็ถอนตัวจากหมู่บ้านเหลยถิงไปเร้นกาย รอโอกาสแก้แค้นและแอบคุ้มครองเขากับชิงโหรวอยู่ลับๆ
เหลยอวิ๋นถิงได้แต่ใช้ชีวิตมาตอบแทนน้ำใจของพวกเขา
“ท่านนี้คือ...” คนทั้งสองหันไปมองเซียวเฉิน แต่กลับมีสีหน้าพรั่นพรึง เพราะพวกเขารู้สึกถึงกลิ่นอายที่เหนือกว่าจากร่างของเซียวเฉิน ระดับขั้นเสวียนเต๋า!
จึงอดเกิดความหวาดระแวงไม่ได้!
“ท่านอาจาง ท่านอาซุน นี่คือสหายสนิทของข้า ข้ากับน้องสาวมีวันนี้ได้เพราะเซียวเฉิน”
“ขอบคุณสหายน้อยเซียวเฉินที่ช่วยเหลือนายน้อยและคุณหนู ต่อไปหาก้าเรียกใช้ ข้าจางอวิ๋นเทียนจะไม่ปฏิเสธเด็ดขาด” จางอวิ๋นเทียนเอ่ยช้าๆ ดวงตามีรอยยิ้ม
“ข้าซุนรั่วไห่ก็เช่นกัน”
เซียวเฉินกล่าว “ท่านอาจาง ท่านอาซุน ในเมื่อเป็เช่นนี้แล้ว ข้าจะไม่เห็นท่านเป็คนนอก ข้าคือสหายของอวิ๋นถิงและชิงโหรว ย่อมไม่้าสิ่งตอบแทนในการช่วยเหลือพวกเขา แต่คราวนี้พวกเราจะให้เกิดข้อผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด”
คนทั้งสี่ได้ยินดังนั้นก็มองเซียวเฉิน
จางอวิ๋นเทียนเอ่ย “สหายน้อยเซียวเฉิน บอกมาเถอะ”
เซียวเฉินกล่าว “ในเมื่อทุกท่านเชื่อใจข้า ข้าก็จะไม่ปฏิเสธ พวกเราจะชิงหมู่บ้านเหลยถิงคืนมา แม้ไม่ยากแต่ก็ไม่ง่ายเช่นกัน ด้วยความสามารถในปัจจุบันของพวกเราทำได้อย่างสมบูรณ์แบบแน่นอน แต่ถ้าสังหารทั้งหมด ความแข็งแกร่งของหมู่บ้านเหลยถิงจะลดฮวบ อาจไม่เป็ผลดีต่อหมู่บ้านเหลยถิงในอนาคต ดังนั้น ข้าคิดจะให้ผู้าุโทั้งสองท่าน บวกกับเหลยอวิ๋นถิง เหลยชิงโหรวและสัตว์ผลึกเสวียนไปถ่วงเวลาผู้าุโของหมู่บ้านเหลยถิง ทำให้าเ็ได้แต่อย่าทำร้ายถึงชีวิต”
เอ่ยถึงตรงนี้ มุมปากของเซียวเฉินก็โค้งขึ้นเป็รอยยิ้ม
“สำหรับเหลยเหมี่ยว ข้าคนเดียวก็พอ”
แววตาของจางอวิ๋นเทียนและซุนรั่วไห่ลึกล้ำ จากนั้นกล่าว “สหายน้อยคิดจะรับพวกเขาไว้ ให้พวกเขาเป็ผู้าุโของหมู่บ้านเหลยถิงและรับใช้อวิ๋นถิงต่อไปหรือ?”
เซียวเฉินผงกศีรษะ “ถูกต้อง”
คนทั้งสองไม่พูดอะไรอยู่เนิ่นนาน เพราะพวกเขาเคยมีส่วนในการก่อฏในตอนนั้นด้วย ดังนั้น ข้อเสนอของเซียวเฉินทำให้พวกเขารับไม่ค่อยได้ ทว่าคนทั้งสองได้แต่ผงกศีรษะเพื่อหมู่บ้านเหลยถิง
ถึงอย่างไร เหลยอวิ๋นถิงและเหลยชิงโหรวยังไม่เติบใหญ่พอที่จะควบคุมหมู่บ้านเหลยถิง ต่อให้บวกพวกเขาสองคนเข้าไปก็ยังมีความสามารถจำกัด
“ไม่ทราบว่าสหายน้อยมีวิธีการใดให้พวกเขารับใช้นายน้อย?” จางอวิ๋นเทียนถามด้วยสายตาซักไซ้
“วางใจเถอะ ท่านอาจาง ข้ามีวิธีการมากมาย”
คนทั้งสองเห็นเซียวเฉินมั่นใจในตนเองขนาดนี้ก็ไม่ถามอีก
“อีกสามวัน พวกเราจะลงมือ!” เหลยอวิ๋นถิงกล่าว ดวงตามีประกายเย็นเยียบ “ใช้กำลังชิงหมู่บ้านเหลยถิงคืนมา สังหารเหลยเหมี่ยวทิ้ง!”