มือของเฉินเนี้ยนหรานค่อยๆ ลูบท้องนูนกลมของหนิวซื่อ ข้างในนี้มีชีวิตน้อยๆ อยู่ ช่างเป็เื่แปลกนัก
ในยุคปัจจุบัน นางเคยคบหามีคนรัก แต่ไม่เคยตั้งครรภ์มาก่อน ตอนนี้ภายใต้สถานการณ์ที่คาดไม่ถึง ในท้องของนางกลับมีชีวิตน้อยๆ อยู่
“ข้าจะคลอดออกมา ์มอบเด็กคนนี้ให้กับข้า ในเมื่อเป็เช่นนี้ ทำไมข้าจะไม่คลอดเขาออกมาล่ะ”
หนิวซื่อมองแววตามุ่งมั่นของนาง สุดท้ายก็ไม่มีคำพูดอะไรออกมา อย่างไรตอนนี้ก็ไม่สามารถทำแท้งเด็กได้แล้ว เช่นนั้นการคลอดออกมาถือเป็สิ่งที่ต้องทำอยู่แล้ว
วันต่อมา ตามที่ได้รับปากว่าจะสอนวิธีทำหัวบุกแก่คนในหมู่บ้าน พวกตัวแทนจึงมารวมตัวกัน หนึ่งในนั้นมีแม่นางฟางอยู่ด้วย
เฉินเนี้ยนหรานไม่ได้ตระหนี่นางทำการสาธิตว่าต้องทำอย่างไรกับหัวบุก ใช้ขี้เถ้าอย่างไรก็บอกกับทุกคนจนหมด ตอนที่จะแยกจากกัน ก็ไม่ลืมกำชับทุกคนว่า หากในเรือนมีคนเจ็บ ให้กินผักสดเอาไว้เป็ดี
เมื่อได้วิธีทำแล้วทุกคนจึงกลับเรือนไปทดลองอย่างตื่นเต้น
หลังจากทุกคนกลับไปแล้ว เฉินเนี้ยนหรานก็เก็บของไปหาเสี่ยวเฟิงในเขต
เฉินเนี้ยนหรานให้คนส่งจดหมายไปหาเสี่ยวเฟิง ก่อนที่จะไปรอนางในโรงน้ำชาที่นางเคยมาก่อนหน้านี้
สักครู่หนึ่ง เสี่ยวเฟิงก็รีบเข้ามา
พอเสี่ยวเฟิงเจอนางก็เข้ามาทุบหนึ่งที “เ้าตัวแสบ ระยะนี้เ้าทำให้ข้าคิดถึงมากเลยนะ รีบพูดมาว่าก่อนหน้านี้เ้าไปทำอะไรที่ใด? นานถึงเพียงนี้กลับไม่มาหาข้าเลย ไม่รู้หรืออย่างไรว่าข้าคิดถึงเ้ามาก?”
เห็นผิวที่ขาวผ่องขึ้นของนาง ทั้งยังเรือนร่างอวบเล็กน้อย เฉินเนี้ยนหรานรู้ว่าใน่นี้นางจะต้องมีชีวิตความเป็อยู่ที่ดีมากแน่ จึงพูดหยอก “่นี้ยังกินเก่งขนาดนี้เลยหรือ! หากเป็เช่นนี้ต่อไป ระวังเอวจะเปลี่ยนเป็ถังน้ำเสียก่อน เห็นแม่นมหวังในจวนหรือไม่? เ้ายิ่งเหมือนนางเรื่อยๆ แล้ว”
เสี่ยวเฟิงได้ยินเช่นนั้น ก็ไม่พอใจ ทำหน้าคว่ำ “ไม่เอานะ ข้าไม่อยากอ้วนแบบแม่นมหวัง เป็เช่นนั้นจะยังมีใครกล้าชอบข้าเล่า? แต่ว่าข้าไม่ค่อยได้กินเท่าไรนะ กินอาหารตามที่สาวใช้กินปกติ เฮ้อ อาหารของสาวใช้ระดับสองน่ะดีมากเลย ทำเอาข้าที่กินอาหารเช่นนี้มาหลายเดือนมีเนื้อเยอะขึ้นขนาดนี้ อ้อ จริงสิ ครั้งนี้เ้ามาหาข้า...คงไม่ได้มีเื่อะไรหรอกใช่หรือไม่?”
เสี่ยวเฟิงหรี่ตามองนาง สำหรับเฉินเนี้ยนหรานแล้ว นางยังพอเข้าใจอยู่บ้าง ตอนนี้เป็่เวลาที่นางอยู่เรือนอย่างสงบ ไม่มีเื่อะไรจะหาเวลามาหานางทำไม แถมยังให้มาเจอในร้านน้ำชาเช่นนี้
“ไม่มีเื่อะไรหรอก ข้าแค่มีเื่อยากจะถาม ก่อนหน้านี้ใครเป็คนดูแลเื่จิปาถะในเรือนหรือ?”
เสี่ยวเฟิงหรี่ตามองนางอย่างสงสัย “เ้ามาถามหาคนเช่นนี้ทำไม? คนดูแลเื่จิปาถะ? เป็คนสกุลจั่วคนนั้น แต่ว่าก่อนหน้านี้...ข้าขอคิดก่อน...ก่อนหน้านี้เหมือนสกุลจั่วคนนั้นจะป่วย เลยให้ลูกชายของเขามาดูแล คงไม่เกิดเื่อะไรขึ้นหรอก”
เมื่อพูดถึงเื่นี้ เฉินเนี้ยนหรานพอจะจำได้เล็กน้อย สกุลจั่ว ว่าไปแล้วตาเฒ่าคนนั้นนับเป็คนใช้ที่ซื่อสัตย์ แต่บุตรชายของเขาไม่ได้เป็เช่นนั้น
จากที่ได้ยินมาเขาทั้งกินเหล้าเคล้านารีเล่นพนันทุกอย่าง ไม่มีเงินก็มักจะคิดหาวิธีชั่วร้ายออกมา
คาดว่าเื่น้ำแกงคุมกำเนิดของนางก็คงจะเป็บุตรชายของสกุลจั่วก่อเื่ไว้
“อ๋อ เช่นนี้นี่เอง ข้าแค่ถามไปอย่างนั้น ่นี้ในจวนสกุลโจวไม่ได้เกิดเื่ใหญ่อะไรใช่หรือไม่?”
“เื่ใหญ่หรือ มีนะ ทั้งยังไม่ใช่เื่เล็กด้วย” พูดถึงเื่ซุบซิบนินทา เสี่ยวเฟิงก็ตื่นเต้นจนหน้าแดง
ยกมือขึ้นมานับ “เื่ใหญ่เื่แรก ตอนนี้คุณชายห้ากุมอำนาจแล้ว จุ๊จุ๊ เ้าไม่รู้ใช่หรือไม่ ตอนนี้คุณชายกุมอำนาจ พวกเราเหล่าสาวใช้พลอยมีหน้ามีตาตามไปด้วย ตอนนี้สาวใช้ของคุณชายห้าจะทำอะไรก็ดีที่สุด หลายคนต่างอยากเข้ามา น่าเสียดาย ที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ คุณชายห้ายุติธรรมมาก ไม่มีทางให้ปล่อยให้คนใช้คนใดสร้างเื่ คนที่ทำงานข้างกายเขา หากมความคิดชั่วร้ายจะถูกเตะออกไปทันที มีแค่พวกที่ทำงานอย่างซื่อสัตย์จึงจะสามารถทำงานอยู่ข้างกายเขาได้”
เฉินเนี้ยนหรานเติมชาให้นางจนเต็มแก้ว ฟังนางบ่นด้วยรอยยิ้มสดใส นางเข้าใจว่าเสี่ยวเฟิงพูดถึงโจวอ้าวเสวียนต่อหน้านางอย่างไม่ได้ตั้งใจ
แต่ว่านางเองก็ไม่ได้ปฏิเสธที่จะรับฟังข่าวของบุรุษผู้นี้
“พูดถึงเื่ที่คุณชายห้ากุมอำนาจ เื่นี้ก็อันตรายจริงๆ รายละเอียดอย่างไรข้าไม่รู้แน่ชัด จากที่ผ่านเื่ราวมามากมาย พวกคุณชายคนอื่นๆ ก็หาเื่อยู่พักหนึ่ง สุดท้ายเป็คุณชายห้าของพวกเราที่กุมอำนาจไว้ได้ แน่นอน นี่คือกุมอำนาจเบื้องหน้านะ จากที่ได้ยินมา หากจะนั่งในตำแหน่งนี้ได้อย่างมั่นคง จะต้องดูความสามารถของคุณชายห้า คุณชายเองก็คงต้องใช้เวลาหนึ่งปีถึงจะได้ นี่ก็คือเื่ใหญ่เื่แรก”
พูดถึงเื่ที่สอง ดวงตาของเสี่ยวเฟิงปรากฏความลังเลเล็กน้อย
ท่าทางของนางเช่นนี้ ทำให้เฉินเนี้ยนหรานเกิดลางสังหรณ์ไม่ดี นางยิ้มออกมานิ่งๆ “มีคนหมั้นหมายสตรีให้กับคุณชายห้าใช่หรือไม่ หรือ...มีคนมาหาเขาถึงเรือน คุณชายห้าของเ้าจะแต่งงานอะไรทำนองนี้?”
สามารถทำให้เสี่ยวเฟิงแสดงสีหน้าเช่นนี้ได้ ก็ต้องเป็เื่นี้แหละ เฉินเนี้ยนหรานไม่ใช่คนโง่ แค่คิดก็คิดออก
เสี่ยวเฟิงทำหน้าสลด “แม่นาง เ้าอย่าฉลาดเช่นนี้ได้หรือไม่! ใช่ ตอนนี้ในจวนมีสตรีนางหนึ่งมาแล้ว ทั้งยังมีประวัติความเป็มาไม่เล็กเลย ได้ยินมาว่าเป็หลานสาวห่างๆ ของภริยาขุนนางปกครองเขต ครั้นอยากจะหาคนดีๆ ไม่รู้ว่าอย่างไร ไปสืบจนมาได้ยินเื่คุณชายของพวกเรา”
“ดังนั้น คนพวกนี้จึงเชิญฮูหยินเฒ่าไปกินดื่มกัน จากนั้นตอนที่กลับมา ก็ได้พาลูกสาวทูนหัวคนนี้กลับมาด้วย ตอนนี้สตรีนางนี้ก็อาศัยอยู่เรือนข้างๆ คุณชายห้า”
เสี่ยวเฟิงพูดถึงสตรีคนนั้น คิ้วก็ขมวดเข้าหากันแน่น
“เ้าไม่รู้หรอก สตรีผู้นั้นหน้าทนมาก คุณชายห้าไม่สนใจนาง นางก็หาเื่ไปพบคุณชายห้าทั้งวัน จะอย่างไรก็เป็ถึงหลานสาวของภริยาขุนนางปกครองเขตเชียวนะเหตุใดจึงไร้ยางอายเช่นนี้ เฮ้อ หน้าตานางก็แย่ ยังจะหาเื่ออกมาทำให้คนใ ทำเช่นนี้จะเหยียดหยามพวกข้าหรือ”
เฉินเนี้ยนหรานได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมาพลางส่ายหน้า “นางจะหน้าตาแย่เพียงใด คงไม่ถึงกับทำให้เ้าใหรอกกระมัง”
เกรงว่าเพราะเข้าใจว่าเฉินเนี้ยนหรานโกรธแล้ว สาวใช้คนนี้ถึงจงใจพูดเช่นนี้ออกมา
“ฮ่าๆ แม่นาง เ้าไม่โกรธก็ดีแล้ว แต่ข้าพูดจากใจนะ สตรีนางนั้นไม่ได้น่าเกลียดมาก อย่างน้อย มองแล้วก็พอมีเสน่ห์อยู่บ้าง แต่พวกข้าต่างไม่ชอบนาง ต่อหน้าฮูหยินเฒ่าเป็แบบหนึ่ง ทำเป็คนน่ารัก เข้าใจเื่ราว ลับหลังกลับดุร้ายกับพวกข้าที่เป็ทาส ท่าทางเ้ายศเ้าอย่างพวกนั้น จุ๊จุ๊...”
“คนที่ไม่รู้ยังคิดว่านางเป็องค์หญิงจริงๆ ความจริงก็แค่หลานสาวของภริยาขุนนางปกครองเมือง ได้ยินมาว่าที่เรือนเป็เพียงครอบครัวค้าขายเล็กๆ เอาอะไรมาทำท่าทางเ้ายศเ้าอย่างเช่นนั้น”
“พูดเื่คุณชายห้าจบแล้ว ตอนนี้ข้าพูดถึงเื่จิปาถะในเรือนบ้าง เื่แรกก็คือเรือนคุณชายรองมีคุณหนูเกิดใหม่ ถึงแม้จะไม่ใช่คุณชาย แต่ฮูหยินเฒ่าก็รักมาก ว่าไปแล้วก็แปลก คุณชายสกุลโจวทั้งห้าคน จนถึงตอนนี้ มีลูกแล้วสามคนล้วนแต่เป็สตรี ไม่มีลูกชายสักคน เ้าว่าหากมีใครคลอดลูกชายได้คนแรก ไม่ว่าจะเป็อนุ หรือว่าสาวใช้ข้างห้องคลอดออกมา คาดว่าฮูหยินเฒ่าคงจะรักมากแน่นอน”
คำพูดนี้เอ่ยออกมา มือของเฉินเนี้ยนหรานกำแน่น ดูเหมือนว่าจวนสกุลโจวจะขาดหลานนะ
“ยังมีอีกเื่หนึ่ง ถือว่าเป็เื่ใหญ่ในจวน่นี้เลย”
“เ้าว่ามันแปลกหรือไม่ ที่เรือนคุณชายใหญ่มีอนุภรรยามาใหม่ ทั้งๆ ที่ถูกแม่นมของคุณชายใหญ่บังคับให้ดื่มน้ำแกงคุมกำเนิด แต่คนคนนั้นกลับตั้งครรภ์ขึ้นมา”
“ดังนั้นชีวิตอนุภรรยาคนนี้จึงน่าอนาถนัก แม่นมคุณชายใหญ่พูดไปทั่ว คุณชายใหญ่โกรธขึ้นมา ทำร้ายอนุที่เพิ่งจะแต่งใหม่คนนั้นจนตาย เฮ้อ พูดไปแล้วอนุที่มาใหม่คนนี้ก็หน้าตาสวยจริงๆ ราวกับดอกไม้เลย เวลาเพียงไม่กี่เดือนก็ตายเสียแล้ว แต่เื่นี้ก็ต้องโทษนาง ใครให้นางมีชู้กันเล่า!”
จนกระทั่งเสี่ยวเฟิงพูดจบ ถึงได้พบว่าสีหน้าของเฉินเนี้ยนหรานแปลกไป ทั่วทั้งร่างสั่นน้อยๆ
“แม่นาง เ้าเป็อะไร?” เสี่ยวเฟิงใเขย่าตัวนาง
“ไม่ ไม่มีอะไร ข้ามีเื่ด่วน ขอตัวกลับเรือนก่อน เสี่ยวเฟิงวันหลังข้าจะมาหาเ้าใหม่”
“อืม เ้าอย่าเพิ่งไป ข้ายังมีเื่ที่ไม่ได้บอกเ้าเลย ข้าอาจจะตามคุณชายออกไปทำงานด้านนอก ไม่แน่ว่าจะอยู่ในเรือนนะ เื่ที่ให้ข้าออกไปทำงานด้านนอกนั้นคุณชายยังไม่ได้บอกรายละเอียดแก่ข้า แต่ต่อไป หากมีเื่ด่วนหาข้าจริงๆ ก็ไปหาเสี่ยวตงที่เรือนแรงงาน เขารู้ว่าข้าไปที่ใด”
มองเฉินเนี้ยนหรานที่เหมือนิญญาหลุดออกจากร่างเสี่ยวเฟิงก็ส่ายหน้า แม่นางนี่ ดูเหมือนิญญาจะหลุดออกไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น นางเป็อะไรไป?
แน่นอนว่านางไม่รู้ในใจของเฉินเนี้ยนหรานคิดอะไร ตอนนี้นางแค่รู้สึกโล่งใจที่ตนเองออกมาจากจวนสกุลโจวโดยเร็ว
ดูจากจวนสกุลโจวที่เห็นชีวิตคนราวกับสุนัข หากนางยังอยู่ในเรือน เกรงว่ารอจนกระทั่งโจวอ้าวเสวียนหมดความลุ่มหลงแล้ว จุดจบของนางคงเป็เช่นอนุภรรยาคนนั้นอย่างที่เสี่ยวเฟิงเล่าในวันนี้
ทั้งๆ ที่คนในเรือนก่อเื่ เปลี่ยนยาคุมกำเนิด แต่กลับใส่ร้ายผู้อื่นว่ามีชู้
“เด็กคนนี้ ข้าเลี้ยงเองดีกว่า” วินาทีนั้นเอง เฉินเนี้ยนหรานได้ตัดสินใจแล้วว่า เด็กคนนี้จะให้คนในจวนสกุลโจวรู้ไม่ได้เด็ดขาด
เมื่อตัดสินใจแล้ว เื่นี้จึงไม่คิดมากอีก แต่นางก็ต้องหงุดหงิดใจเื่หนึ่ง ว่าจะอุ้มท้องเด็กคนนี้อย่างไร ไม่ให้คนนอกรู้ว่าเด็กคนนี้คือลูกของนาง
ไม่ใช่เพราะว่าไม่กล้าเลี้ยงเอง แต่เด็กคนนี้นางจะต้องป้องกันไว้ หนึ่ง สถานะของนางในตอนนี้คือแม่ม่ายที่ออกมาจากเรือน
และเื่ก็ผ่านไปสองเดือนกว่าแล้ว หากพูดออกไปว่านางท้องแล้ว เื่นี้จะถูกคนครหา
นางที่เป็สตรีตัวคนเดียวไม่กลัวหรอก แต่ลูกนั้นไม่เหมือนกัน จะให้คลอดออกมาแล้วถูกคนพูดถึงได้หรือ?
อีกอย่าง หากจวนสกุลโจวรู้ถึงการมีอยู่ของเด็กคนนี้ ไม่ต้องเดาเลย นางจะต้องเลี้ยงไม่ได้แน่ จากอำนาจของจวนสกุลโจวในตอนนี้ การจะรับเด็กไปเลี้ยงนั้นเป็เื่ง่ายดาย
