“เอาน่า... อยู่ให้ครบสัญญาเถอะ แล้วเราค่อยไปหาออฟฟิศใหม่ก็ยังไม่สาย ที่นี่ก็ดีออกนะ มีบริษัทอื่นอยู่เต็มไปหมด เดินไปก็เจอคนนู้นคนนี้ ทักทายกันไป วันดีคืนดี เขาอาจกลายมาเป็๲ลูกค้าเราก็ได้ จริงไหม?” มะลิพูดพลางส่งยิ้มให้เพื่อนๆ ด้วยน้ำเสียงสดใส เธอพยายามไม่ให้ตัวเองจมอยู่กับความเครียด เพราะสุดท้ายแล้ว... เธอคือคนที่เริ่มต้นเ๱ื่๵๹นี้ เธอเป็๲คนชวนทุกคนมาเปิดบริษัทด้วยกัน ดังนั้นเธอจำเป็๲ต้องเป็๲คนสร้างพลังบวก สร้างกำลังใจ เพื่อให้เพื่อนๆ เดินหน้าต่อไปได้

“ก็จริงของมะลินะ อย่าเครียดมากเลยสา” นทีธรเสริมขึ้น พร้อมพยักหน้าเห็นด้วย

ลลิสายิ้มบางๆ แล้วพยักหน้าตาม แม้ใจจะยังกังวลอยู่บ้าง แต่เมื่อเลือกเดินทางนี้แล้ว จะหันหลังกลับก็ไม่ได้ มีแต่ต้องเดินหน้าเท่านั้น...

“พวกแกมีงานอยู่ใช่ไหม งั้นก็ทำต่อไปนะ ส่วนฉันขอไปเติมพลังชีวิตหน่อย จะไปดื่มกาแฟ แล้วก็จะแวะไปแจกใบปลิวตามห้องต่าง ๆ กับหน้าตึกด้วย” มะลิพูดพร้อมยักคิ้วให้ ท่าทางกระฉับกระเฉง

“ให้ไปเป็๲เพื่อนไหม” นทีธรถามอย่างมีน้ำใจ

“ไม่ต้องจ้ะ ทำงานของแกไปเถอะ”

“โอเค งั้นหยิบไปเยอะๆ เลยนะ แจกหน้าตึกด้วยก็ดี จะได้คุ้ม!” เขาพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ

“ได้ทีใช้งานใหญ่เลยนะ รับทราบค่า… คุณชายนที!” มะลิแกล้งพูดเสียงสูง ก่อนจะเดินไปหยิบใบปลิวสองปึก แล้วหันมาถามอีกครั้ง

“ไปจริงๆ แล้วนะ ไม่เอาอะไรเลยแน่นะ กาแฟน่ะ?”

ทั้งสองคนพยักหน้าพร้อมกัน

มะลิยิ้มอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องอย่างกระฉับกระเฉง ใบปลิวสองปึกในมือดูเหมือนน้ำหนักจะเบาสบาย เพราะใจเธอในตอนนี้... เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง

“ตึกนี้เปล่าวะ?” ต้นกล้าถามขึ้น ขณะยืนมองอาคารสูงตระหง่านตรงหน้า หลังจากพากันลงรถไฟฟ้า และเดินผ่านทางเชื่อมมายังจุดนัดสัมภาษณ์เพื่อฝึกงาน

“ใช่แล้ว ตึกนี้แหละ” ก้องไกลตอบ พลางเงยหน้าจากแผนที่ในมือถือ

“อุ๊ย! ก้อง เราสะดุดอ่ะ!” ซ่อนกลิ่นร้องเบาๆ ก่อนจะเซเข้ามาเกาะแขนเขาไว้

“ยืนมาตั้งนานไม่สะดุด มาสะดุดอะไรตอนจะเข้าตึกเนี่ย” ก้องไกลพูดเสียงเรียบ แล้วก็สะบัดแขนเบาๆ ก่อนจะเดินนำเข้าไปในตัวอาคาร

ต้นกล้าหัวเราะอย่างสนุก ก่อนหันไปหาซ่อนกลิ่นแล้วแซว

“เห็นไหม บอกแล้วว่าไอ้ก้องมันไม่เหมือนใคร ไม่หวั่นไหวกับสาวสวยหรอก มาสนใจคนหล่อสายฮาอย่างต้นกล้าดีกว่าไหมล่ะ?”

“บังเอิญฉันชอบของยาก ชอบความท้าทาย” ซ่อนกลิ่นตอบหน้าตาย “นายน่ะเหรอ... เอาไปทำปุ๋ยใส่ต้นไม้ ฉันยังคิดหนักเลย!” เธอพูดพลางยักไหล่แล้วเดินนำเข้าไป

“ถึงจะทำกับปุ๋ย แต่ก็เป็๞ปุ๋ยคุณภาพนะจ๊ะ สนใจไหม ฮ่าๆ” ต้นกล้าแซวต่อ เดินตามไปติดๆ จนมายืนข้างเธอ

“เก็บไว้ให้หมากินเถอะ!” เธอหันกลับมาแว้ดใส่แต่ยังยิ้มขำ

“ปากร้ายเหมือนกันนะเรา”

“ก็ผู้หญิงแซ่บๆ แบบนี้แหละ เพื่อนนายน่าจะชอบนะ” เธอพูดยิ้มๆ อย่างคนรู้ทัน ก่อนจะยกคิ้วให้แบบท้าทาย

ต้นกล้าได้แต่เบะปาก เขาเคยคิดว่าซ่อนกลิ่นมีใจให้ตัวเองตอนชวนเธอมาฝึกงานด้วยกัน แต่พอมาเจอสถานการณ์จริง เขาก็เริ่มรู้ตัวว่า... เป้าหมายของเธอไม่ใช่เขาเลยสักนิด แต่เป็๞เพื่อนตัวเองต่างหากล่ะ!

...แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่า ‘กินแห้วอย่างเป็๲ทางการ’

“บริษัท XXOXO เทคโนโลยีครับ” ก้องไกลเอ่ยอย่างสุภาพกับพนักงานประชาสัมพันธ์สาวในชุดสูทกระโปรงสีน้ำเงิน ที่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์อย่างเรียบร้อย

ทันทีที่ได้เห็นใบหน้าหล่อเนี๊ยบ ผิวขาวใสอย่างกับหลุดออกมาจากจอทีวีของก้องไกล สาวๆ แถวนั้น รวมถึง พนักงานประชาสัมพันธ์ ก็ส่งยิ้มหวานให้กันทันที รอยยิ้มแบบที่แอบเขินเล็กๆ อย่างห้ามไม่ได้

ภาพตรงหน้าทำเอาซ่อนกลิ่นที่ยืนอยู่ข้างหลังถึงกับต้องสูดลมหายใจลึกๆ เธอไม่แปลกใจหรอก เพราะคนหล่อใครๆ ก็ชอบ แต่ข้างในใจอดรู้สึกหวงไม่ได้

แต่ถึงยังไง... ก้องไกลก็ยังอยู่ในสายตาเธออยู่ดี เธอมั่นใจว่าผู้หญิงคนอื่นไม่มีทางเทียบเธอได้ ทั้งดีกรีดาวคณะ ทั้งสไตล์ที่แสนจะมั่นใจ และมีเสน่ห์ขนาดนี้

“แลกบัตรประชาชนด้วยนะคะ... สุดหล่อ” พนักงานประชาสัมพันธ์ส่งเสียงใสๆ พร้อมรอยยิ้มหวาน

“นี่ครับ” ก้องไกลตอบสั้น ๆ ก่อนจะยื่นบัตรประชาชนให้

หญิงสาวรับบัตรอย่างรวดเร็ว แล้วก็ยื่นบัตรผ่านเข้าอาคารให้เขา

“ขึ้นลิฟต์ได้เลยค่ะ ชั้น 25 นะคะ”

“ขอบคุณครับ” เขาพูดพลางรับบัตร แล้วเดินตรงไปทางลิฟต์โดยไม่สนใจใครรอบข้างเลยสักนิด รวมถึงเพื่อนสองคนที่มาด้วย

ต้นกล้ากับซ่อนกลิ่นต่างก็ยื่นบัตรประชาชนตามไป แลกบัตร visitor เสร็จแล้วก็รีบเดินตามไปขึ้นลิฟต์ตัวเดียวกัน มุ่งหน้าสู่ชั้น 25 จุดหมายปลายทางของวันนี้