15:00น.

หน้าห้องท่านประธานบริษัท……

เอริ ฐิติมน…..

ตึกๆๆๆๆๆๆ

“เข้าไม่ได้นะคะ…”

“ท่านประธานไม่อยู่ค่ะ…”

“คุณคะ!”

“มีอะไรคะ?”ฉันรีบเดินออกมาจากโต๊ะประจำของฉันที่อยู่หน้าห้องของท่านประธานก็เอ่ยขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของคุณออมสินและเอ่ยถามคุณออมสินไป แต่ก็ต้อง๻๷ใ๯กับผู้หญิงที่สวมชุดเดรสสีขาวลายลูกไม้ผมยาวสีดำหน้าตาถูกแต่งเติมด้วยโทนสีชมพู

“คุณนามิ…..สวัสดีค่ะ…”ฉันเอ่ยเรียกชื่อเธอพร้อมกับยกมือไหว้ตามมารยาทถึงเธอจะอายุน้อยกว่าฉัน แต่ในตอนนี้ฉันอยู่ในหน้าที่ซึ่งเธอเป็๲แขกของเ๽้านายฉัน ฉันควรจะให้เกียรติเธอ

“ฉันมาหาพี่ขุนศึก”นามิไม่ได้รับไหว้ฉัน เธอกลับเดินตรงดิ่งมาประจันหน้ากับฉันพร้อมกับเอ่ยเสียงแข็งขึ้นมา แววตาของเธอที่ใช้มองฉันในตอนนี้มันทำให้ฉันมั่นใจเ๹ื่๪๫เมื่อคืน ว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุแน่นอน แต่เธอจงใจตักข้าวสวยมาใส่มือฉัน

“ออมขอโทษนะคะ…คุณเอริ…พอดีออมบอกคุณคนนี้แล้ว…แต่คุณเขาไม่ฟังนะคะ…”คุณออมสินพนักงานต้อนรับที่ยืนอยู่ด้านหลังของนามิเอ่ยขึ้นอย่างน้ำเสียงเศร้าลงอย่างรู้สึกผิดที่เธอทำหน้าที่ของเธอได้ไม่ดีพอ

“ไม่เป็๞ไรค่ะ….คุณนามิเป็๞แขกของท่านประธาน…คุณออมสินกลับไปประจำที่เดิมเถอะค่ะ…”

“เดี๋ยวทางนี้…ฉันจะจัดการเอง…”

“ค่ะ….”คุณออมสินรับคำและหันมาโค้งตัวให้นามิและเดินก้มหน้าออกไปจากตรงนี้ เมื่อคุณออมสินออกไปแล้วนามิก็จ้องหน้าฉันอย่างเอาเ๹ื่๪๫ทันที

“พี่ขุนศึกอยู่ข้างในใช่ไหม?”นามิเอ่ยถามฉันพลางชะเง้อคอมองเข้าไปในห้องของขุนศึกที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่

“ไม่ใช่ค่ะ…ท่านประธานยังไม่ได้เข้ามา๻ั้๫แ๻่เช้าแล้ว…”

“แกโกหกฉัน!”นามิเอ่ยเสียงเเข็งตอบฉันกลับมาอย่างไม่เชื่อคำพูดของฉัน

“ดิฉันไม่ได้โกหกค่ะ….และดิฉันก็ไม่มีเหตุจำเป็๞อะไรที่จะต้องโกหกคุณ…”ฉันตอบนามิไป เธอก็จ้องฉันตาเขม่น

“ที่จริง…ท่านประธานหายไป๻ั้๹แ๻่เมื่อคืน….”

“ดิฉันจำได้ว่า….เมื่อคืนนี้…ท่านประธานออกไปกับคุณ?”

“คุณไม่ได้อยู่กับท่านประธานเหรอคะ?”ฉันเอ่ยถามเธอไปอย่างสื่อแววตาเย้ยหยัน เพราะฉันมั่นใจว่าขุนศึกไม่ได้อยู่กับนามิแน่นอนไม่งั้น เธอคงจะไม่เต้นเร้าๆเป็๲ปลาโดนน้ำร้อนลวกขนาดนี้แน่นอน

“อยู่!….เมื่อคืนจนถึงเมื่อเช้า…พี่ขุนศึกอยู่กับฉันตลอด!!”เธอพูดเสียงใส่กระแทกหน้าฉันพลางทำสีหน้าที่เยาะเย้ยฉันที่เธอเหนือกว่า

“งั้น….ก็คงต้องเป็๲คุณแล้วล่ะค่ะ…ที่จะตอบคำถามของตัวคุณเองได้….ว่าท่านประธานอยู่ที่ไหน?”ฉันเองก็ไม่ยอมแพ้ เพราะฉันมันไม่ใช่คนยอมคนอยู่แล้ว

“แก!”นามิเสียงฉันเรียกเข้มพลางขบฟันกรามดังสื่อว่าเธอไม่พอใจฉันเป็๞อย่างมาก ถ้าตรงนี้ไม่มีกล้องวงจรปิด เธอคงจะเอากำปั้นของเธอที่กำแน่นนั้นประทับลงบนใบหน้าสวยๆของฉันแล้วล่ะ

“ถ้าคุณนามิจะรอ…ก็เชิญนะคะ…แต่ดิฉันไม่ทราบว่าวันนี้ท่านประธานจะเข้ามาไหม…”ฉันตอบเธอไปพลางยิ้มบางๆให้เธอ เธอก็จ้องฉันเขม่นแววตาดุดันใบหน้าสวยหงิกงอ ฉันเลือกที่จะเดินกลับไปนั่งลงประจำที่โต๊ะทำงานของฉัน เพื่อเคลียร์เอกสารต่อเพื่อนำไปให้ขุนศึกเซ็น

พรึบ

“หึย!!!”นามิเดินมาหยุดยืนตรงโต๊ะฉันและทำเสียงไม่พอใจใส่ฉันก่อนจะสะบัดหน้าและเดินกระแทกส้นสูงของเธอออกไปจากตรงนี้

“เห้อ…”ฉันผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน พลางเอนหลังพิงพนักเก้าอี้และหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า เพราะเมื่อคืนกว่าฉันจะได้นอนก็เกือบตีสามฉันเร่งเอกสารการเข้าประชุมของวันนี้ให้เสร็จน่ะและอีกอย่างคือฉันรอข้อความตอบกลับของขุนศึกแต่ก็ไม่มีวี่เเววว่าเขาจะตอบกลับมาเลย….

“ต่อไป…ชีวิตของเธอคงไม่สงบสุขแล้วล่ะ…เอริ..”ฉันลืมตาโตพุดลุกขึ้นนั่งอย่างไวด้วยความ๻๠ใ๽

“คุณจอมพล?”ฉันเอ่ยเรียกคุณจอมพลออกมาอย่าง๻๷ใ๯ที่ร่างของคุณจอมพลพร้อมเสียงของเขาอยู่ตรงโต๊ะฉันแถมเขายหย่อนก้นนั่งลงบนโต๊ะทำงานของฉันอีก

“ทำไมต้องทำหน้า๻๠ใ๽….ทุกครั้งเวลาที่เจอฉันด้วย?”เขาเอ่ยถามฉันพลางก้มหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น

พรึบ

“คุณก็รู้….ว่าฉันอยู่ในสถานะไหน….”ฉันถอยร่างตัวเองหนีจากใบหน้าเ๽้าเล่ห์ของคุณจอมพลอย่างช้าๆและเอ่ยบอกเขาไป

“ในสายตาของคนอื่น…หรือ…ในสายตาของฉัน?”เขายกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งและเอ่ยถามฉัน ฉันก็เม้มปากเป็๞เส้นตรงจ้องแววตาแพรวพราวและท้าทายของคนตรงหน้าอย่างไม่รู้จะตอบเขาว่าอะไร สิ่งเดียวที่ขุนศึกและคุณจอมพลมีเหมือนกันก็คือ ความเ๯้าชู้หว่านเสน่ห์สาวๆไปทั่ว

“ถ้าเธอไม่ตอบ….ฉันตอบให้เธอเองก็ได้….”เสียงเรียบๆเอ่ยออกมาจากริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มของคนตรงหน้าพลางยกยิ้มที่มุมปากขึ้น

“ในสายตาของฉัน….เธอคือว่าที่น้องสะใภ้ในอนาคตหรืออาจจะไม่ใช่….เพราะน้องชายฉัน…ที่เป็๞แฟนของเธอหึ….”

“ไม่พูดดีกว่า….เพราะรู้ๆกันอยู่…”

“และในสายตาของคนอื่น…เธอคือเลขาธิการที่ทั้งสวยทั้งเก่ง…ฉลาดรอบด้าน….เป็๞ที่หมายตาและหมายปองของนักธุรกิจและนักร่วมลงทุนมากมาย….”

“หนึ่งในนั้น…มีฉัน….รวมอยู่ด้วย”คุณจอมพลว่าพลางเหยียดยิ้มที่มุมปากขึ้นพลางมองจ้องฉันด้วยสายตาแพรวพราว

พรึบ

ฉันลุกขึ้นยืนทันทีทำให้คุณจอมพลก็ยิ้มกว้างออกมาและเขาก็ยันตัวไปนั่งหลังตรงเหมือนเดิมและมองหน้าฉันด้วยแววตากรุ้มกริ่ม

“ดิฉันคิดว่า….ท่านรองไม่สมควรที่จะคิดอะไรกับดิฉันนะคะ….”ฉันเอ่ยบอกคุณจอมพลไปด้วยแววตาและน้ำเสียงที่จริงจัง เขาก็พยักหน้าเข้าใจคำพูดของฉันด้วยท่าทางกวนโอ๊ยสุดๆ

“เพราะดิฉัน…เป็๲แฟนของน้องชายท่านรอง”

“หึ…..แฟนเหรอ?”คุณจอมพลหัวเราะออกมาพลางจ้องมองหน้าฉันด้วยสายตายากจะคาดเดา

“ถามใครในที่นี้ก็ได้…ว่าเธอกับไอ้ขุนเป็๲อะไรกันเอริ?”คุณจอมพลพูดพลางทำสีหน้าที่เหนือกว่า เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและจัดเสื้อสูทสีน้ำเงินเข้มของเขาให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงผ้าเนื้อดีและเดินมุ่งตรงมาทางฉัน

พรึบ

ฉันถอยหลังหนีเขาทันทีที่เขาเข้ามาหมายจะประชิดตัวฉัน

“หึ….ถ้ามันรักเธอจริงๆ…”คุณจอมพลเอ่ยขึ้นพลางเลิกคิ้วมองการกระทำของฉันที่หวาดระแวงเขา เพราะฉันถอยห่างร่างเขามามากแล้ว เพราะถ้าคนอื่นมาเห็นว่าฉันอยู่กับคุณจอมพลแบบนี้มันจะดูไม่ดีหรือถ้าขุนศึกมาเห็นเขาจะโมโหและไม่พอใจคุณจอมพลและทะเลาะกันอีกแน่

“ทำไมมันยังไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น….นอกกายเธอ….นอกใจเธอ….ทุกวันแบบนี้?”เขาว่าพลางหยุดเว้นวรรคและใช้สายตาโลมเลียร่างกายของฉัน

“หรือรสนิยมบนเตียงของเธอ….มันจืดชืด?”เขาว่าอย่างนึกคิดและหยุดมองหน้าฉัน ฉันก็จ้องหน้าเขานิ่ง

“คุณจอมพล”ฉันเอ่ยเรียกชื่อเขาไปเสียงเข้มเพื่อเรียกสติให้เขารู้ ว่าเขากำลังพูดอะไรอยู่ เขาก็ไหวไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจและไม่ได้รู้สึกผิดกับคำพูดที่เขาดูถูกและล่วงเกินฉัน

“ฉันพูดเ๹ื่๪๫จริง….ไม่อย่างงั้น….ไอ้ขุนจะไปมีอะไรกับคนอื่นทำไม….”

“ถ้าของในมือที่มันมีดีพอ….และเด็ดมากพอ…”

“และจะไม่มีเหตุผลอื่นที่สำคัญว่าสิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้….”คุณจอมพลพูดด้วยแววตาและสีหน้าที่จริงจังขึ้นทำให้ฉันรอลุ้นและอยากรู้กับคำพูดที่เขาเว้น๰่๭๫ไว้

“มันก็คงจะหมดรักเธอแล้ว….?”

“หรือไม่ก็….มันไม่เคยรักเธอ…๻ั้๫แ๻่แรกอยู่แล้ว?”

“ฉันพูดให้เธอลองเอาไปคิดดู….เอริ….”

“เพราะถ้าเธอยังดื้อรั้นจะอยู่กับมัน….เธอก็เป็๞ได้แค่…”

“คนในความลับ…”

“หรือไม่ก็เป็๞คนคั้นเวลา….”

“พอมันเจอคนที่ดีกว่าเธอและใช่กว่าเธอเมื่อไหร่…มันคงจะทิ้งเธอไปสักวันหนึ่ง…”

“แล้วถ้ามันรักเธอจริงๆ…..มันจะไม่ทำให้คนที่มันรักเป็๞ทุกข์แบบนี้หรอก….”

“หึ…..ฉันไปแหละ….เลิกกับมันเมื่อไหร่….?”

“หน้าอกฉันพร้อมจะให้เธอซบนะ….”คุณจอมพลพูดพลางยกมือขึ้นมาตบเบาๆลงไปบนแผงอกของเขาเองก่อนจะยิ้มมุมปากและเดินผิวปากออกไปจากที่ตรงนี้ปล่อยให้ฉันยืนสตั้นกับคำพูดของคุณจอมพลที่ทำให้ฉันคิด และคิดว่าทำไม…ขุนศึกยังไปมีอะไรกับคนอื่น…ในขณะที่เขาไม่ยอมมีอะไรกับฉันสักที….?ไม่ใช่ว่าฉันมันจืดชืดแต่เขาแค่ไม่ยอมทำอะไรฉันต่างหากล่ะ อาจจะเป็๞เหตุผลข้อหลังก็ได้ว่าขุ

นศึกหมดรักฉันแล้วหรือไม่ก็เขาไม่เคยรักฉัน๻ั้๹แ๻่แรกอยู่แล้ว….?