หลังจากที่ไป๋หลีแห่งยอดเขาาเลือกเย่หลินเป็ศิษย์สายตรงของเขา แต่เย่หลินปฏิเสธ เขาก็ไม่ได้เลือกคนอื่นต่อ ดังนั้นการคัดเลือกศิษย์ของปรมาจารย์ยอดเขาคนอื่นๆ ก็ยังคงดำเนินต่อไป
ยอดเขาที่สอง ยอดเขาจักรพรรดิดาบ เลือก หลิวซิงเฉิน เด็กหนุ่มผู้มีร่างกายพิเศษระดับจักรพรรดิ ผู้ถือครองร่างดาบแห่งความว่างเปล่า แม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกผนึกพลังไว้ แต่ศักยภาพของเขาก็โดดเด่นเกินพอที่ยอดเขาจักรพรรดิดาบจะให้ความสนใจแถม เฉินซิงเทียน ยังได้รับคำแนะนำจาก หลัวหยุนไห่ และได้รับยาปลดผนึกร่างกายจากหานิมาแล้วด้วย
ยอดเขาที่สาม ยอดเขาแสงบริสุทธิ์ ซึ่งมีเพียงหานิเป็ผู้นำ เขาไม่ได้เลือกศิษย์เพิ่ม ทุกคนต่างรู้ดีว่าเงื่อนไขการเข้าร่วมยอดเขาของหานินั้นโหดหินเพียงใด และหานิ้าเพียงคนที่เชื่อใจได้เท่านั้น
ยอดเขาที่สี่ ยอดเขา 5 ธาตุศักดิ์สิทธิ์ ไม่ได้เลือกศิษย์แม้แต่คนเดียว ผู้นำของพวกเขายังคงมองหาคนที่เหมาะสมไม่เจอ แม้ว่าจะมีคนที่มีร่างกายจักรพรรดิหลาย 10 คนก็ตาม
ยอดเขาที่ห้า ยอดเขาราชันย์ยา ปรมาจารย์ หลัวหยุนไห่ ได้เลือก เจียงจือเหยา เป็ศิษย์สายตรงของเขา หญิงสาวผู้ถือครองร่างเพลิง์นิรันดร์ แม้ว่าต้นกำเนิดพลังของนางจะได้รับความเสียหาย แต่ด้วยพร์ด้านการบ่มเพาะและความเชี่ยวชาญในด้านสมุนไพรของนาง ทำให้หลัวหยุนไห่มั่นใจว่าเขาสามารถฟื้นฟูร่างกายของนางพร้อมปลุกพลังของร่างเพลิง์ให้กลับคืนมาได้ และยังสามารถสอนให้นางเป็นักปรุงยาระดับนักบุญได้อีกด้วย
ยอดเขาที่หก ยอดเขาหลอม์ ปรมาจารย์ จ้าวหงหลง ได้เลือก เฟิงหยาน เด็กหนุ่มที่ถือครองร่างกายต้นกำเนิดเพลิงศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าพลังของเขาจะได้รับความเสียหาย แต่ศักยภาพของร่างกายจักรพรรดิของเขานั้นถือว่าแข็งแกร่งและ หานิได้มอบยารักษาให้กับ จ้าวหงหลงแล้วแลกกับอาวุธระดับนักบุญแล้วด้วย
ยอดเขาที่เจ็ด ยอดเขารูปแบบะ ปรมาจารย์ ไป๋จิงเซิน ได้เลือก หลิวเฟิงเยว่ เด็กสาวที่ถือครองร่างกายจักรพรรดิอาคม แม้ว่าพลังของนางจะถูกผนึกอยู่ แต่หากได้รับการฝึกฝนอย่างถูกต้อง นางจะกลายเป็หนึ่งในผู้ที่มีพลังอาคมแข็งแกร่งที่สุด และเขาก็ได้แลกหินิญญากับยาปลดผนึกร่างกายของหานิมาเช่นกัน
ยอดเขาที่แปด ยอดเขาเทพยันต์ ไม่ได้เลือกศิษย์ในครั้งนี้
ยอดเขาที่เก้า ยอดเขา์ลี้ลับ ก็ไม่ได้เลือกศิษย์เช่นกัน
ยอดเขาที่สิบ ยอดเขาไผ่์ ซึ่งครั้งนี้ตัวแทนของปรมาจารย์ยอดเขาเป็ผู้ทำการเลือก นางได้เลือก หลานซิงเยว่ และ เย่หลิน ให้เข้าร่วม
ศิษย์ทุกคนที่ไม่ได้ถูกเลือกจากปรมาจารย์ยอดเขาหรือผู้าุโหลักต่างกลายเป็ ศิษย์ภายนอกของดินแดนศักดิ์สิทธิ์สายน้ำะ ซึ่งพวกเขายังคงสามารถฝึกฝนและไต่เต้าไปยังตำแหน่งที่สูงกว่าได้หากมีความสามารถมากพอ
หลังจากการคัดเลือกเสร็จสิ้น ศิษย์และอาจารย์ทุกคนต่างกล่าวคำอำลาต่อกันก่อนที่แต่ละยอดเขาจะนำศิษย์ของตนกลับไป
หานิวาร์ปตัวเองและเล่ยเฉินมายังยอดเขาแสงบริสุทธิ์ในทันที
เมื่อร่างของเล่ยเฉินปรากฏขึ้นบนยอดเขา เขาก็ต้องตกตะลึงในทันที
“นี่มัน...!”
เขารู้สึกถึง พลังิญญาที่หนาแน่นอย่างน่าเหลือเชื่อ ที่แผ่กระจายอยู่ทั่วทั้งยอดเขา
แม้ว่าจะเคยได้ยินมาว่าแต่ละยอดเขาในดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะมีพลังิญญาเข้มข้นต่างกันไป แต่พลังิญญาของยอดเขาแสงบริสุทธิ์ในตอนนี้กลับ หนาแน่นกว่าที่อื่นๆ ที่เขาเคยััมา
“ท่านอาจารย์... ที่นี่...”
หานิยิ้มเล็กน้อย ไม่นานนัก หานิก็กล่าวขึ้น
“มาทำพิธีบูชาอาจารย์กันก่อน”
เล่ยเฉินไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เขาคุกเข่าลงและก้มกราบหานิสามครั้ง
"ศิษย์เล่ยเฉิน คารวะท่านอาจารย์!"
หานิยิ้มพึงพอใจ ก่อนจะกล่าวขึ้นในใจ
"ระบบ เปิดกล่องของขวัญสำหรับรับศิษย์ซะ"
[ติ้ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับ... อาวุธจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ กระบี่ไร้ขอบเขต+1, หยดโลหิตจักรพรรดิ โลหิตัศักดิ์สิทธิ์+1, วิชาระดับจักรพรรดิ กายาเทพศักดิ์สิทธิ์ลึกลับ+1]
หานิพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตรวจสอบของที่ได้รับ
อาวุธจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ กระบี่ไร้ขอบเขต เป็อาวุธจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่ไม่มีรูปลักษณ์ตายตัว มันสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้ตามเจตจำนงของผู้ถือครอง และดูเหมือนว่ามันจะถูกสร้างขึ้นมาเพื่อ เล่ยเฉินโดยเฉพาะ
หยดโลหิตจักรพรรดิ โลหิตัศักดิ์สิทธิ์ เป็หยดโลหิตที่สามารถฟื้นฟูร่างกาย ซ่อมแซมาแ และกระตุ้นพลังแฝงของร่างกายให้ถึงขีดสุด
วิชาระดับจักรพรรดิ กายาเทพศักดิ์สิทธิ์ลึกลับ เป็วิชาระดับจักรพรรดิที่สามารถดึงศักยภาพของร่างกายจักรพรรดิของเล่ยเฉินออกมาใช้ได้อย่างเต็มที่
หานิครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามระบบ
“ข้าสามารถใช้ของที่เ้ามอบให้ในการลงทุนกับศิษย์ได้หรือไม่?”
[ได้เฉพาะสิ่งที่ออกมาจากกล่องของขวัญรับศิษย์เท่านั้นโฮสต์ และถ้าเป็ของที่มาจากกล่องของขวัญสำหรับรับศิษย์ โฮสต์สามารถมอบให้ได้เลย มันจะไม่นับรวมในการลงทุนต่อวัน]
ขณะนั้น หานิที่นั่งอยู่บนเก้าอี้มองไปยังเล่ยเฉินด้วยสายตาสงบนิ่ง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“เ้าพอจะเล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่ ว่าทำไมกระดูกและดวงตาของเ้าจึงถูกขุดออกมา?”
เล่ยเฉินที่ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ กำหมัดแน่นราวกับ้ากดความรู้สึกทั้งหมดของเขาไว้ เขาก้มตัวต่ำลง ก่อนจะเอ่ยตอบด้วยเสียงที่แ่เบา
“ท่านอาจารย์ ข้าเคยมีทุกอย่าง… ข้าเคยถูกเรียกว่าอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ ข้าเป็ความหวังของตระกูล ข้ามีคู่หมั้นที่สวยงามและเชื่อใจได้ แต่ข้าไม่รู้เลยว่าตัวเองไปทำสิ่งใดให้บุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งตระกูลอู๋โกรธ”
เมื่อพูดถึงชื่อนั้น ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านเล็กน้อย แต่เขากัดฟันข่มมันไว้ ก่อนจะพูดต่อ
“เขาแย่งทุกอย่างไปจากข้า ฐานะของข้า คู่หมั้นของข้า กระดูก ดวงตา และเหยียบย่ำศักดิ์ศรีความเป็มนุษย์ของข้า ข้า… ถูกฆ่าตายไปแล้วจริงๆ แต่ท่านพ่อของข้า… ท่านพ่อของข้าได้เสียสละชีวิตของตนเอง ใช่วิชาต้องห้ามดึงเอาาแส่วนใหญ่ของข้าไปแทน ข้าถึงรอดมาได้”
เล่ยเฉินกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ เืไหลซึมออกมาเล็กน้อย ดวงตาที่ว่างเปล่าของเขาเงยขึ้นช้าๆ
“แต่ว่า…ท่านพ่อของข้า ไม่สามารถทนต่อาแเ่าั้ได้ ท่านจากไปพร้อมรอยยิ้ม… และก่อนสิ้นลม ท่านบอกข้าว่าให้มีชีวิตต่อไป และไม่จำเป็ต้องแก้แค้นให้เขา”
ความเงียบกระจายตัวไปทั่วห้อง เสียงของลมที่พัดผ่านเบาๆ ทำให้บรรยากาศยิ่งหนักอึ้ง หานิมองไปที่ศิษย์ของตนโดยไม่พูดอะไร เขารู้ดีว่าเื่ราวที่เล่ยเฉินบอกออกมานั้นเป็ความจริง ตอนที่เล่ยเฉินอยู่ในรูปแบบของเขา เขาได้ตรวจสอบความทรงจำของเล่ยเฉินก่อนจะรับเป็ศิษย์ เขาได้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ความทรมานที่เด็กคนนี้ได้รับ มันมากกว่าที่เขาเอ่ยออกมาเสียอีก
“แล้วเ้าอยากแก้แค้นหรือไม่?” หานิถาม น้ำเสียงของเขาไม่ได้บังคับ หรือชี้นำ เป็เพียงคำถามที่เปิดกว้างให้เล่ยเฉินตอบจากใจจริง
เล่ยเฉินเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยเสียงแ่เบา “ข้า…ไม่..รู้..ท่านอาจารย์”
เล่ยเฉินกำหมัดแน่น “แต่ภายในใจของข้า…ข้าโกรธแค้นขนาดที่บางครั้งแค่หายใจ ข้าก็รู้สึกว่ามันเ็ป ข้าฝันถึง่เวลานั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฝันร้ายเ่าั้มันตามหลอกหลอนข้าจนต้องทนทุกข์ ฝันถึงใบหน้าของมันที่ยิ้มเยาะข้า…..ฝันถึงเสียงหัวเราะของชายคนนั้นมันก็ทำให้หัวใจของข้าเต็มไปด้วยความโกรธ”
เขาสูดลมหายใจลึก “แต่… ท่านพ่อของข้า สั่งเสียเอาไว้ ว่าให้ข้ามีชีวิตต่อไป.. ไม่จำเป็ต้องแก้แค้น.. ข้า… ข้า..”
หานิยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดขึ้น
“ไม่มีใครบอกให้เ้าต้องแก้แค้น และก็ไม่มีใครบอกว่าเ้าจะต้องปล่อยวาง ถ้าเ้ายังลังเล เช่นนั้นเ้าก็ไม่ต้องเลือกตอนนี้ หลังจากข้าตรวจสอบเ้าแล้วตอนนี้เ้ามีปีศาจภายในจิตใจแล้วแต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร”
เล่ยเฉินเงียบ ฟังคำพูดของอาจารย์ของเขา
“จงแข็งแกร่งขึ้นก่อน และเมื่อถึงวันที่เ้าแข็งแกร่งพอ เ้าจะสามารถเลือกเส้นทางของตัวเองได้ ไม่ว่าจะเดินหน้าล้างแค้น หรือจะปล่อยวาง เ้าจะเป็คนเลือกเส้นทางเอง”
ดวงตาของเล่ยเฉินสั่นไหว “ข้า…”
“แต่จงจำไว้” หานิพูดต่อ "ในโลกแห่งการบ่มเพาะ ความอ่อนแอไม่ใช่เพียงความผิด แต่มันคืออาชญากรรม เ้าจะถูกเหยียบย่ำ ถูกลิดรอนทุกสิทธิ์ แม้แต่ชีวิตของตนเอง เ้าจะไม่มีสิทธิ์เลือก ไม่มีสิทธิ์ร้องขอ และไม่มีใครยื่นมือช่วยเหลือ โลกนี้ไม่มีความยุติธรรม ไม่มีความเท่าเทียม มีเพียงกฎของผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะตัดสินทุกอย่าง นี่คือโลกที่มีเพียงผู้ล่าและเหยื่อ เ้าจะเป็อะไรนั้น ขึ้นอยู่กับว่าเ้ามีเขี้ยวเล็บที่แหลมคมพอจะฉีกมันหรือไม่"
เล่ยเฉินรู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างจุดประกายในหัวของเขา
“ดังนั้น…” หานิลุกขึ้นยืน ก้าวเดินไปหาเล่ยเฉินก่อนจะโยนขวดบรรจุโลหิตสีทองผสมแดงให้เล่ยเฉิน
“ดื่มซะ”
เล่ยเฉินรับขวดนั้นมาอย่างมึนงง เขามองของเหลวภายในขวด แม้ดวงตาจะมองไม่เห็น แต่เพียงแค่เปิดขวด พลังมหาศาลก็แผ่กระจายออกมา
“นี่คือ…?”
“โลหิตัศักดิ์สิทธิ์” หานิกล่าว “มันจะช่วยซ่อมแซมร่างกายของเ้า ไม่ใช่เพียงทำให้ร่างกายเ้าหายจากอาการาเ็และมันยังฟื้นฟูดวงตาและกระดูกของเ้าด้วย”
เล่ยเฉินเม้มปากแน่น นี่เป็ของล้ำค่าอย่างยิ่ง แม้แต่ตระกูลของเขาในอดีตที่รุ่งเรืองยังไม่มีโอกาสได้ของเช่นนี้
“แต่ท่านอาจารย์… ข้า…”
“เ้าคือศิษย์ของข้า” หานิกล่าวเสียงเรียบ “ั้แ่วินาทีที่เ้ากราบข้าเป็อาจารย์ ชะตาของเ้าก็ได้เปลี่ยนไปแล้ว มันจะถูกกำหนดโดยตัวเ้าเอง เ้าเป็คนที่เลือกข้าในตอนที่ข้าอยู่ในจุดต่ำสุด นี้คือสิ่งข้ามอบให้เ้าเพื่อเป็การตอบแทน”
เล่ยเฉินสั่นสะท้านไปทั้งร่าง “ขอบคุณท่านอาจารย์…” เขากำขวดในมือแน่น ก่อนจะกลืนน้ำอมฤตศักดิ์สิทธิ์เข้าไปทันที
ทันใดนั้นเอง พลังอันมหาศาลก็ะเิออกจากร่างของเขา!
ลำแสงสีทองสว่างจ้าออกมาจากร่างของเล่ยเฉิน แผ่กระจายไปทั่วทั้งยอดเขาแสงบริสุทธิ์ พื้นดินสั่นะเื อากาศโดยรอบหมุนวนราวกับเกิดพายุพลังิญญา
ร่างของเล่ยเฉินที่ผอมบางและาเ็ ค่อยๆ ถูกแปรเปลี่ยน กล้ามเนื้อของเขาถูกซ่อมแซมใหม่ กระดูกของเขาที่เคยถูกขุดออกไป กำลังถูกสร้างขึ้นใหม่โดยพลังของโลหิตัศักดิ์สิทธิ์
“อ๊ากกกกกก!!”
เสียงร้องด้วยความเ็ปดังขึ้นจากเล่ยเฉิน ราวกับว่าร่างกายของเขากำลังถูกเผาผลาญจากภายใน
หานิยืนกอดอกมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาสงบนิ่ง
เล่ยเฉินกัดฟันแน่น เขาไม่ต้องที่จะแพ้อีกต่อไป! โลหิตของัศักดิ์สิทธิ์ไหลเวียนไปทั่วร่างของเขา ทะลวงเส้นชีพจรที่เสียหาย สร้างเส้นชีพจรใหม่ที่แข็งแกร่งกว่าเดิม
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้