27
วันเวลาผ่านพ้นไปหลายวัน ดาบที่ถูกสร้างด้วยวัตถุดิบของเหยาเหยาก็เสร็จเรียบร้อย ทำให้เธอมีอาวุธเป็ของตนเองตามที่เธอ้า
“ตรงตามที่ข้า้าเลย ขอบคุณมากนะชุน แล้วนี่ก็ค่าแรงของเ้า”
เหยาเหยาส่งเงินค่าแรงให้ชุนจำนวน 1,000 หยวน มันเป็เงินที่มากเกินไปสำหรับเขา
“เหยาเหยา เ้าให้เงินข้ามากเกินไปแล้ว ข้ารับเอาไว้ไม่ได้หรอก”
“เอาไปเถิด ชุนต้องอดหลับอดนอนไม่ได้พักผ่อนสร้างอาวุธให้กับข้า แค่นี้ถือว่าไม่เยอะหรอก เอาไปเถิดนะ”
สุดท้ายชุนก็ต้องรับเงินเอาไว้ ทั้งที่เขาเคยพูดกับเหยาเหยาแล้วว่าจะให้เท่าไหร่ก็ได้แล้วแต่จะให้
“นี่ชุน เ้าเองก็เป็นักผจญภัยรึ”
“ทำไมเ้าถึงคิดเช่นนั้น”
“เพราะเ้ารู้เื่ของเต่ากระดองเหล็กและเ้าก็รู้ว่ามันอยู่ที่ใด”
ชุนไม่ได้คิดที่จะปิดบัง แต่เขาก็ไม่คิดว่าหญิงสาวร่างบางอย่างเหยาเหยาจะถามถึงเื่นี้ ใช่แล้ว ชุนเป็นักผจญภัยที่มีอาชีพหลักเป็ช่างตีดาบและขายอาวุธยุทธภัณฑ์ ั้แ่ที่ชุนยึดอาชีพนี้เป็หลักก็ไม่ค่อยได้รับงานจากทางสมาคมสัตว์อสูร
“แบบนี้นี่เอง เ้าก็เลยผันตัวมาเป็ช่างตีดาบ”
“ใช่แล้วแหละ แล้วเ้าล่ะเหยาเหยา”
“ข้ายึดอาชีพนักผจญภัยเป็หลัก”
หลังจากรับอาวุธที่สร้างขึ้นมาใหม่เรียบร้อย เหยาเหยาก็มีเื่สงสัยเกี่ยวกับการแปรสภาพพลังิญญาให้กลายเป็ธาตุ เธอก็เลยลองถามชุนเผื่อเขาจะรู้เื่นี้
“ชุน เ้ารู้เื่เกี่ยวกับการแปรสภาพพลังิญญาให้กลายเป็ธาตุรึไม่”
“อืม ข้ารู้เื่นี้”
“แล้วมันทำอย่างไร”
“นั่นสิ”
ชุนทำท่าทางเหมือนคนกำลังครุ่นคิด เขาเป็นักผจญภัยที่สามารถแปรสภาพพลังิญญาให้กลายเป็ธาตุได้ แต่เขาไม่รู้จะอธิบายให้เหยาเหยาหญิงสาวร่างบางคนนี้อย่างไรดี
“เหยาเหยา อีกสองชั่วยามหลังจากนี้เ้าสะดวกรึไม่”
“อืม ข้าเองก็ไม่มีอันใดให้ทำ”
“เ้ากลับมาหาข้าที่ร้านจะได้รึไม่”
“ได้สิ”
เหยาเหยาไม่ได้สงสัยทันทีว่าทำไมต้องเป็ 2 ชั่วยาม แต่ดูจากที่มีลูกค้าเข้ามากันหลายคนก็พอจะเดาได้ว่างานของเขายุ่งอยู่ เอาไว้ไม่มีลูกค้าจะสะดวกมากกว่า
ในระหว่างนี้เหยาเหยาจึงเข้าไปยังสมาคมสัตว์อสูรเพื่อไปดูใบประกาศภารกิจ แล้ววันนี้ก็มีใบประกาศภารกิจอยู่ด้วยกันหลายใบ
จากคำพูดของหญิงสาวเ้าหน้าที่ของทางสมาคมสัตว์อสูร เธอบอกว่าวันนี้จะมีใบประกาศภารกิจอยู่เยอะ เหตุผลก็เพราะพวกนักผจญภัยที่รับภารกิจไปก่อนหน้านี้ยังไม่กลับมาเลย หรืออาจจะไม่กลับมาอีกเลยก็ได้ ถ้าหากว่าผ่านไปหลายวันแล้วยังไม่กลับ ให้สันนิษฐานเอาไว้เลยว่าพวกเขาอาจจะตายกันหมดแล้วก็ได้
“วันนี้เ้าไม่รับภารกิจไปทำรึ”
หญิงสาวเ้าหน้าที่ถามเหยาเหยา
“ไม่ดีกว่าเ้าค่ะ วันนี้ข้าก็แค่อยากมาดูใบประกาศภารกิจ”
“งั้นรึ”
หลังจากนั้นหญิงสาวเ้าหน้าที่ก็ไปทำหน้าที่ของตนเองต่อ
เหยาเหยายังพอมีเวลาเหลืออยู่ เธอก็เลยกลับไปยังห้องเช่าของโรงเตี๊ยมรอให้ถึงเวลาแล้วกลับไปหาชุนอีกครั้ง
...
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้