“โกหก!”
เสียงหนักถูกเค้นออกมาจากลำคอ ใบหน้าของคาร์ลอสเข้มจัดและเครียดหนัก เขาแทบสะกดความคั่งแค้นไว้ไม่ได้จนลืมตัวบีบคางมนของรชนิชลเหมือนอยากจะให้ความจริงหลุดออกมาจากปากจิ้มลิ้มที่เผยออก แต่เสียงที่ลอดออกมาจากปากของหญิงสาวกลับเป็เสียงร้องแห่งความเ็ปหากนั่นก็หาได้ทำให้ชายหนุ่มยับยั้งความรุนแรงในการกระทำหยาบเถื่อนได้ไม่ เขาโน้มใบหน้าลงไปจนเกือบชิดดวงหน้าหวานที่ดวงตาคู่งามเต็มไปด้วยความหวั่นกลัว
“นีนี่...ผมว่าคุณนั่นล่ะที่รู้อะไรดีมากกว่าใคร หยุดปกป้องพี่สาวของคุณแล้วพูดความจริงออกมา!”
“ไม่...ไม่”
หญิงสาวส่ายหน้าทั้งน้ำตาพร้อมส่งเสียงปฏิเสธที่ฟังแทบไม่เป็ศัพท์เพราะสันกรามปวดเกร็งจากการที่เขากดคางเธอไว้แน่น รชนิชลตัวสั่นเหมือนลูกนก หัวใจเต้นเหมือนกลองรัวไม่เคยกลัวอะไรมากเท่านี้มาก่อนในชีวิต คาร์ลอสเหยียดมุมปากแต่ดวงตาสีอำพันเป็ประกายแข็งกล้าด้วยความคับแค้นก่อนคลายนิ้วที่ล็อคปลายคางมนเอาไว้ และเมื่อเป็อิสระร่างบางก็ขยับถอยไปข้างหลังทำให้ชุดเ้าสาวแสนสวยแบบเกาะรั้งลงต่ำยิ่งเผยให้เห็นเนินอกอิ่มที่ไหวกระเพื่อมด้วยแรงหอบหายใจ
“คาร์ล...คุณก็ได้ยินที่ป้าแววบอกกับคุณเื่พี่วีแล้วนี่คะ ทั้งป้าแววและฉันพวกเราไม่รู้เื่ที่เกิดขึ้นนี้มาก่อนล่วงหน้า”
“แต่คุณก็ยังกล้าเอาจดหมายบัดซบนั่นมาให้ผมอ่าน! คุณคงทำใจไว้แล้วหรือไม่ก็อาจจะคิดว่าผมจะปล่อยให้เื่ทุกอย่างผ่านไปง่าย ๆ อย่างนั้นใช่มั้ย”
“ไม่...พวกเราไม่เคยคิดอย่างนั้น”
“ถ้าอย่างนั้นพวกคุณคิดอะไร!”
คาร์ลอสทำให้หญิงสาวใเมื่อเขาโถมร่างตามลงไปและจับไหล่บางไว้แน่น เขาบีบไหล่จนหญิงสาวคู้ตัวด้วยความเ็ป น้ำตายังคงร่วงไหลลงอาบใบหน้าของรชนิชล เขาช่างดิบดันและป่าเถื่อนอย่างที่เธอคาดไม่ถึง
“ผมจะบอกอะไรให้นะนีนี่ แค่ได้อ่านจดหมายหลอกลวงฉบับนั้นมันก็ทำให้ผมแทบจะอาเจียนอยู่แล้ว แล้วยิ่งต้องมาทนฟังเื่ตลบตะแลงจากพวกคุณอีกมันก็ทำให้ผมแทบบ้า คุณคงไม่เคยเห็นเวลาผมบ้า เพราะพวกคุณเคยเห็นแต่เวลาที่ผมเป็ไอ้งี่เง่า ยอมให้ผู้หญิงคนหนึ่งหลอกให้ผมจัดงานแต่งงานแล้วเชิดเงินค่าสินสอดไปแบบหน้าด้าน ๆ ห้าสิบล้านดอลล่าห์”
“เื่นั้นเราไม่รู้กันจริง ๆ นะคะ แม้แต่ป้าแววก็ยังไม่รู้เลยว่าคุณให้อะไรกับพี่วีบ้าง”
“คิดว่าผมโง่กว่าพวกคุณรึไง!”
เขาตวาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าและเสียงนั้นเหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงลงกลางแสกหน้าหญิงสาว รชนิชลแทบจะกลั้นใจตายแต่สิ่งที่ทำได้ก็แค่เป็ที่รองรับอารมณ์ดิบของผู้ชายที่ิญญาอันแท้จริงของเขาโหดร้ายยิ่งกว่าจอมซาตาน คาร์ลอสขบกรามเสียงดัง กระดูกแก้มของเขานูนขึ้นเป็สันและมันสั่นประสาทของรชนิชลแทบกระเจิง
“จะบอกให้ว่าห้าสิบล้านดอลล่าห์นั่นมันแค่เศษเงินที่ผมจะโยนลงทะเลเป็อาหารปลาไปเสียก็ได้ แต่ความเชื่อใจกับศักดิ์ศรีของผมถูกพวกคนเลว ๆ ย่ำยีจนหมด และผมจะไม่ยอมสูญเสียมันไปโดยไม่ได้อะไรกลับคืน”
“คาร์ล...คุณจะทำอะไร”
รชนิชลเสียงหวิวเมื่อใบหน้าคมคร้ามโน้มลงไปจนเกือบชิด หญิงสาวเห็นความหื่นหิวฉายอยู่ในแววตาสีอำพันคู่นั้น ประกายแข็งกล้าฉาบด้วยความอำมหิตร้าย ถึงแม้เธอจะเคยแอบรักเขาแต่รชนิชลรู้ดีว่าตอนนี้เลื้อดเนื้อของคาร์ลอส อเล็กซานเดอร์แปรเปลี่ยนไปจนหมดสิ้น แววตาของเขาน่าครั่นคร้าม ความกระหายอยากที่จะแก้แค้นระอุร้อนอยู่ในลมหายใจของเขา รอยปากหยัดเหยียดเย้ยอย่างน่ากลัว
“ผมก็จะเอาสิ่งที่ผมสูญเสียไปกลับมา...ถึงจะเอาคืนจากวีไม่ได้แต่คุณก็ยอมเข้ามาเป็ตัวตายตัวแทนให้พี่สาวคุณแล้วนี่ไม่ใช่หรือ”
“ไม่...คาร์ล...คุณจะทำอะไร”
“ผมรู้ว่าคุณจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ หน้าที่ของคุณมันยังต้องดำเนินต่อไป นั่นก็คือการเป็เ้าสาวของผมโดยสมบูรณ์!”
ควาก!!
“กรี๊ด!!”
รชนิชลกรีดร้องเมื่อชุดแต่งงานแสนสวยบนร่างบางถูกกระชากจนมันขาดออกจากกันแต่เสียงแหลมเล็กของเธอกลับไม่ระคายสำนึกของคาร์ลอสเลยแม้แต่น้อย เ้าของใบหน้าเหี้ยมเกรียมกระชากชุดเ้าสาวปักเลื่อมแพงระยับอีกครั้ง คราวนี้เศษผ้าชิ้นเล็กชิ้นน้อยหลุดติดมือหนาใหญ่ก่อนเขาจะเขวี้ยงมันลงไปข้างเตียง ร่างกลมกลึงที่ชุดเกาะอกขาดวิ่นเผยให้เห็นเนื้อนวลขาวผ่องขณะหญิงสาวพยายามเอาแขนทั้งสองปิดป้องเนินทรวงกลมกลึงอย่างทุลักทุเล
“คาร์ล!...คุณบ้าไปแล้ว...อย่าทำอะไรฉันนะ!”
“ใช่! ผมบ้าไปแล้ว...ก็ในเมื่อคุณเป็เ้าสาวของผม ผมก็ต้องทำหน้าที่เ้าบ่าวให้คุ้ม...มานี่!”
คาร์ลอสกระชากร่างน้อยที่ท่อนบนเปลือยเปล่าเข้าหาอกกว้าง เขาเหมือนคนขาดสติ กระทำต่อหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง ทั้งขย้ำบนเนื้อตัวของเธอและกดร่างเล็กไว้เบื้องล่าง ใบหน้าคร้ามเข้มโฉบลงไปพร้อมทั้งฉกลิ้นหนาเข้าไปในปากเล็กที่พยายามเม้มไว้จนสนิทแต่กลับต้านทานแรงของคนตัวใหญ่ไม่ไหว เมื่อเขาอยู่เหนือตัวเธอ