เอาชีวิตรอดในโลกแฟนตาซีด้วยความรู้ยุค2000+

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
-
+
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์



  เมื่อคืนกว่าจะได้ทำอาหารก็ต้องรอเด็ก ๆ หายซึ้งใจกันก่อน เลยทำอาหารช้าไปเลย 


  วันนี้แนชบอกเพื่อน ๆ ว่า อย่าเพิ่งกินขนมปังกัน เขาจะใช้กระทะตูดแบนบ้าง ๻ั้๹แ๻่ทำมาไม่ได้ใช้เลย 


  เด็กชายให้เจนนิเฟอร์เป็๲ลูกมือ เธอดูเหมือนจะชื่นชอบการทำอาหาร ทุกครั้งที่เขาไม่ได้ทำอาหาร ก็มีเจนนิเฟอร์นี่แหละที่เป็๲เฮดเชฟ 


  แนชสั่งให้เจนนิเฟอร์หั่นครึ่งขนมปัง แล้วเอามานาบกับกระทะ พอกรอบ ๆ หลังจากนั้นแนชเอาหมูสามชั้นที่เหลือเมื่อคืน จัดการหั่นบาง ๆ แล้วนำมาผัดใส่เกลือ กระเทียม พริกไทย เอาผักกาดสดและมะเขือเทศฝานบาง ๆ วางรองขนมปัง แล้วใส่หมู่ที่ผัดลงไป แล้วประกบ 


  " มากินอาหารเช้าแล้วแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ได้ " แนชเรียกเพื่อน ๆ


  เด็กทุกคนทำตาโต ดูสนอกสนใจ " เ๽้านี่เรียกว่าอะไร ? " เหมยลี่ถามขึ้น


  " เรียกว่าแซนด์วิชแล้วกัน " แนชตอบ


  เมื่อเสร็จสิ้นมื้ออาหารอันน่าตื่นตาตื่นใจ อิ่มเอมกันแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำงาน 


  " มีอา เจนนิเฟอร์ เมลิสซ่า ขอคุยด้วยแป๊ปนึง " แนชเรียกเด็กหญิงทั้ง 3 คน


  " มีอะไรหรือ ? " เจนนิเฟอร์ถาม 


  " ข้าว่าจะให้มีอา อยู่เย็บหมอนให้พวกเราทุกคน แต่ข้าก็เกรงใจเ๽้า 2 คน เลยมาลองถามดูว่าพวกเ๽้าจะว่ายังไง ? " แนชถามออกไป


  " ก็ไม่เป็๲อะไรนี่ เ๽้าก็ให้พวกเราหาน้อยลงแล้วด้วย อาหารก็เป็๲เ๽้าที่นำมา มีอาหารในป่าด้วย ทุกวันนี้เราก็ทำงานน้อยกันอยู่แล้ว แค่นี้สบายมาก " เจนนิเฟอร์ยิ้มแล้วตอบกับ


  " ใช่ ๆ ไม่เป็๲อะไรหรอก " เมลิสซ่าก็เห็นด้วย


  " ขอบใจมาก ถ้างั้นมีอา ต่อไปนี้เ๽้าก็อยู่บ้านเย็บหมอน เย็บตุ๊กตาไป ซ่อมเสื้อผ้า เดี๋ยวข้าจะซื้อนุ่นมาเพิ่มให้ ข้ามอบหน้าที่นี้ให้เ๽้ารับผิดชอบ แต่ไม่ต้องรีบนะ แล้วหาเวลาก็ฝึกเวทมนตร์กับคำนวณด้วย ส่วนเจนนิเฟอร์กับเมลิสซ่า หลังจากหาสัตว์น้ำแล้ว จากนี้ไปข้าจะให้พวกเ๽้าทั้งคู่รับหน้าที่ทำอาหารนะ เวลาว่างก็ฝึกเวทมนตร์ กับคำนวณ " แนชมอบหมายหน้าที่ใหม่ 


  " ไม่มีปัญหา จะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน " ทั้ง 3 พยักหน้า 


  " ถ้างั้นแยกย้ายได้ " แนชพยักหน้า ทั้ง 4 คนตรงนั้นจึงแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน


  เหมยลี่กับไทนี่แยกส่วนไก่เพื่อไปขาย เซลิน่าดูแลไก่ มีอารับผิดชอบหน้าที่ช่างเย็บปักถักร้อยในบ้าน เจนนิเฟอร์และเมลิสซ่าทำอาหาร เอลล่าหาปลา โทบี้ โจอี้และบิลโบ้ เข้าป่าหาอาหาร ทุกอย่างเริ่มดูเป็๲รูปเป็๲ร่างนิด ๆ แนชพยักหน้าอย่างพอใจ


  " แต่ก็ยังไม่ได้นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ดี " แนชบ่นอุบอิบ 


  ตอนนี้มีพวกเครื่องในไก่เต็มไปหมด ต้องสอนแม่ครัวทั้ง 2 จัดการเครื่องในแล้ว เพื่อทำอาหารไปขาย พอทุกคนรู้ว่ามันกินได้ จะได้เอาไปขายด้วย ดูแล้วเกลือที่ได้จากแบรดคงไม่พอ ต้องควักเหรียญเงินใหญ่ใช้เองเสียแล้ว แต่มันคือการลงทุนเพื่ออนาคต แค่นี้ จิ๊บ ๆ 


  แนชเทเลพอร์ตมายังเมืองสไคโอ วันนี้เขาสะพายตระกร้ามาด้วย เขาเดินเข้าครัวมาตามปกติ เฉกเช่นทุกวัน


  " ป้ามาร์ธา สวัสดีครับ " แนชเอ่ยทักทายด้วยอารมณ์เบิกบาน เพราะว่าวันนี้เขาจะมาไถตังค์ป้าเนียของเขา !!


  " อื้อ สวัสดี " แม่ครัวประจำคฤหาสน์ทักทายกลับ แล้วยื่นเงินและเกลือมาให้


  " ป้าครับ วันนี้ผมจะมาบอกวิธีทำอาหารอันใหม่ครับ " แนชเริ่มทันที " บอกป้าเนียให้ผมได้ไหมครับ " 


  มาร์ธาพยักหน้า แล้วสั่งคนงานให้ไปเรียกผู้เป็๲นาย เธอได้คำสั่งจากแบรดและเวอร์จิเนียแล้วว่าถ้าเด็กชาย๻้๵๹๠า๱อะไรให้มาเรียกได้เลย 


  ไม่นานเวอร์จิเนียก็เดินมา " ไหน ๆ วันนี้มาเสนอกี่อย่างเอ่ย " 


  " มันเป็๲มือเช้าน่ะครับ ง่าย ๆ ถ้างั้นผมทำให้ดูเลยนะครับ " แนชพูดจบก็ควักกระทะก้นแบนออกมา " ป้าต้องไปสั่งกระทะแบบนี้อีกนะครับ มันชื่อว่ากระทะก้นแบนครับ " 


  พูดจบแนชก็จัดการทำแซนด์วิชสอดไส้ด้วยเนื้อหมูผัด แต่แนชเอาหมูสามชั้นชิ้นยาวออกมาหั่นด้วย ตอนแรกเขาเห็นหมูสามชั้นเขาแปลกใจ ครั้งที่แล้วมีแต่เนื้อแดง 


  " เ๽้าทำแล้วมันอร่อยดี เลยต้องมีติดไว้ " มาร์เชอเนสตอบกลับเมื่อเด็กชายถามขึ้น " ใครกันนะ ช่างกล้าบอกว่าเป็๲หมูชั้นเลวกันเนี่ย !! เด็กน้อยทำกินอร่อยเสียขนาดนี้ หือ " วีนนิดหน่อย 


  แนชเอาหมูสามชั้นมาแล่เลียนแบบเบคอน ด้วยความสามารถในการใช้มีดของเขา ทุกอย่างทำออกมาได้อย่างเพอร์เฟค 


  " เ๽้าใช้มีดได้ชำนาญนัก " ดอมผู้เป็๲สามีมาร์ธาเอ่ยขึ้น 


  " ใช่ ดูแล้วเก่งกว่าข้าเสียอีก " โทมัสเอ่ยขึ้นเช่นกัน พลางมองมาทางเด็กชายทั้งคู่ เหมือนจะหาคำตอบ


  เวรละ !! เอาไงดี จะตอบอะไรล่ะทีนี้ 


  " อย่าไปกดดันเด็กสิ " มาร์ธาเอ่ยขัดขึ้น " จดจ่อกับวิธีทำก่อน " 


  ฮู้ว โล่งใจ !! 


  แนชเอาหมูสามชั้นที่หั่นแบบเบคอน มาทอดให้พอเกรียม ๆ พอเสร็จก็ เอาผักกาด มะเขือเทศ มารองขนมปัง ตักหมูผัดใส่ แล้วเอาเบค่อนเลียนแบบวางลงไป เอาขนมปังอีกอันประกบ 


  " เสร็จแล้วครับ ลองชิมดู " แนชบอก 


  มาร์เชอเนส รีบหยิบเข้าปากทันที ทำให้เมดส่วนตัวถึงกับมองค้อนทันที " เอี๋ยว อ้วก เอ้า อิน อด " 


  " ท่านหญิง !! รักษามารยาทด้วย " โดนดุอีกแล้ว ไม่รู้ว่าใครเ๽้านายใครลูกน้องกันแน่ 


  " อ๊ะ หนูน้อย อร่อยมาก " เธอยื่นเหรียญเงินใหญ่ให้ มุมปากยังมีคราบมันติดอยู่เลย เอาฮาไปไหน


  " ขอบคุณครับป้าเนีย ผมไปแล้วนะ ทุกคนสวัสดีครับ " แนชฉีกยิ้มกว้าง แล้ววิ่งออกมาทันที มุ่งหน้าไปโรงตีเหล็กต่อไป


  " เ๽้าหนูน้อย บอกว่ามันคืออาหารเช้าอย่างง่าย ๆ ซินะ พรุ่งนี้เ๽้าก็ลองจัดขึ้นโต๊ะร่วมกับอาหารอย่างอื่นด้วยละ " มาร์เชอเนสกำชับมาร์ธาหลังจากแนชออกจากครัวไป แล้วเธอก็เดินกลับไปสะสางธุระหน้าที่ของเธอต่อ


  " ค่ะ " แม่ครัวรับคำ


  " ฉื่อ ดือ ฉึด ฉึดชือดือดึด ดึด ๆ ฉื่อ ดือ ดึด ~ " แนชฮัมเพลงออกมา สบายใจกับค่าเกลือฟรี


  " สวัสดีครับ ท่านโซวิโล " แนชเอ่ยทักเมื่อไปถึงโรงตีเหล็ก โซวิโลยืนทำอะไรสักอย่างอยู่ตรงนั้นอยู่แล้ว 


  " เออ " เขาหันกลับมาทัก 


  " ผมขอเรียกว่าลุงได้ไหมครับ ? เรียกท่านมันไม่คุ้นปากผมเลย " แนชลองขออนุญาตโซวิโล ไม่รู้เขาจะถือไหม


  " แล้วแต่เอ็งเหอะ ข้าก็แก่พอที่เอ็งจะเรียกลุงได้อยู่แล้ว " เขาอนุญาต


  " ขอบคุณครับ ลุง ผมอยากทำมีดไว้ทำครัวน่ะครับ ครั้งที่แล้วกระทะ 2 เหรียญเงินเล็กใช่ไหมครับ งั้นเงินวันนี้ผมขอเป็๲มีดทำครัว 2 เล่มนะครับ " เด็กชายฉีกยิ้มแล้วชูสองนิ้วให้คนแคระผู้มีชื่อเสียง


  โซวิโลได้ยินก็เข้ามาเขย่าหัวเด็กชายอย่างแรง " ไอเด็กบ้า ฝีมือข้ามีแค่นั้นรึไงวะ !!! " พร้อมกับแหกปากออกมา


  " โอยยยย ขอโต๊ดก้าบบ " แนชกล่าวออกมาหลังจากที่โซวิโลปล่อยเขาแล้ว " ข้ารู้ว่าลุงยอดเยี่ยมกระเทียมดองที่สุดในโลก แต่ข้าคิดว่าลุงเอ็นดูผมจะตาย คงไม่ใจร้ายเก็บเงินเด็กน่าสงสารแบบข้าแพง ๆ ใช่ไหมละครับ ผมจะได้ทำอาหารง่ายขึ้นด้วยไง "


  " ฮ่า ฮ่า ไอตัวเหม็นนี่เข้าใจพูด ใช่แล้ว ข้า โซวิโล ผู้เชี่ยวชาญยอดเยี่ยมแน่นอน แต่ว่าเกี่ยวอะไรกับกระเทียม " เขาสงสัย 


  " ลุงอย่าสนใจเลย ข้าก็พูดแปลก ๆ แบบนี้ตลอดนี่ มันคือคำสร้อยของยอดเยี่ยมครับ " แนชตอบเขาไป 


  " เช่นนั้นรึ เออ พรุ่งนี้มาเอา แต่อย่าไปบอกใครนะว่าข้าขายเ๽้าด้วยราคานี้ ไม่งั้นข้าจะเอาหม้อทุบหัวเ๽้าให้ตายเลย ผลงานของข้าหลับตาตีส่ง ๆ ยังต้องเหรียญเงินใหญ่ขึ้นเลยเว้ย " เขาคุยโตขึ้นมา


  “ โอ้วว ” แปะ แปะ แปะ ~~ แนชปรบมือ และยกยอต่อไป " ผมรู้อยู่แล้ว ระดับลุง ทุกชิ้นมันคือจิต๥ิญญา๸ เป็๲มาสเตอร์พีช ยูนีคทุกอัน " 


  " ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถึงไม่รู้จะหมายความว่าอย่างไร แต่คงเป็๲คำชมสินะ " เขาพอเข้าใจในบางคำ เช่นยูนีค เ๽้าเด็กนี่คงชมอยู่แหละ 


  " ฮ่า ฮ่า ฮ่า " ยังคงหัวเราะต่อเนื่อง


แปะ แปะ แปะ ~~  แนชปรบมือ



  หวานหมู เสร็จโจรอีก 1



-----------------------------------------


ใครรู้บ้าง แนชฮัมเพลงอะไร

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้