การล่าสัตว์นั้นสนุกน้อยกว่าที่คิดไว้มาก ในป่ามีความชื้นค่อนข้างสูง ความหนาวเย็นเสียดแทง เพื่อความคล่องตัวอย่างสูงสุด ไพรจึงได้สวมใส่เสื้อผ้าที่บางมาก แต่หนาวขนาดนี้ ต่อให้ฝึกวิทยายุทธ์มาก็ไม่ได้ช่วยอะไร ขยับแข้งขาก็แทบจะไม่ไหว รำไทเก๊กก็คงไม่ออกมาเป็ท่า
แต่เสิ่นิกลับขอให้ไพรเดินให้ช้าที่สุด ทำให้การเคลื่อนไหวของร่างกายลดลง เคลื่อนตัวน้อย ก็ยิ่งทำให้ไพรหนาวสะท้าน ในทางกลับกันไอ้บ้าเสิ่นิกลับห่อตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอำพราง เดินไปใต้ความอบอุ่นราวกับเป็ซุ่นลิว1
ระยะห่างระหว่างพวกเขาทั้งสองค่อยๆ เพิ่มขึ้นจาก 5 เมตรในตอนแรก เมื่อเริ่มเห็นโครงร่างของหมู่บ้านเบเลอร์รางๆ ไพรก็แทบจะมองไม่เห็นเสิ่นิเพื่อนร่วมทีม แม้ว่าพวกเขาจะห่างกันแค่ 30 เมตร แต่เมื่อเสิ่นิหยุดลงก็ราวกับเขาล่องหนได้ ไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจ
ผู้ที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้จะให้ความสนใจกับพลังชี่ ผู้เชี่ยวชาญเชื่อว่าผู้คนมีพลังชี่ การสังหารคนจะเปล่งพลังสังหารออกมา ไม่ว่าจะเป็ศัตรูหรือเพื่อนก็สามารถตัดสินได้จากพลังของลมหายใจ ถ้ามีมือสังหารอยู่ในระยะ 100 เมตรนั้นจะต้องััได้
แต่เสิ่นิเป็เหมือนกับสัตว์ประหลาดที่ไม่มีร่องรอยของพลังชีวิต เขาบูรณาการตัวเองให้กลมกลืนกับสิ่งแวดล้อม ราวกับว่าเขาเป็ต้นไม้ต้นข้างๆ เป็ถนนใต้ฝ่าเท้า เป็ก้อนหินอันเย็นชืด เป็สายลมที่มองไม่เห็น แม้ในขณะที่เขาเคลื่อนไหว แมลงก็ยังคงคลานเข้าไปในผ้าห่มอำพรางได้โดยที่ไม่รู้ตัว
ด้วยความสามารถนี้ ไพรผู้ถูกเขาเห็นเรือนร่างอันเปลือยเปล่า สูญเสียพรหมจรรย์ให้กับเขา แม้หญิงสาวจะไม่พอใจเขา แต่เธอก็ต้องยอมรับว่าเสิ่นินั้นเป็ยอดฝีมือ ต่อให้เขาอยู่ในตระกูลเฝิง ไพรก็เชื่อว่าคนที่มีทักษะเช่นเขานั้นมีไม่ถึง 20 คน
และโดยที่ไม่รู้ตัว พวกเขาทั้งสองคนก็เดินเตร็ดเตร่ไปตามูเาและป่าไม้ั้แ่เช้าจนจรดค่ำ คำนวณจากพื้นทีู่เาที่พวกเขาค้นหาแล้ว พวกเขาสำรวจไปได้แค่เพียงไม่ถึงหนึ่งในห้า สิ่งที่น่าหงุดหงิดใจก็คือหมู่บ้านเบเลอร์ซึ่งสร้างขึ้นท่ามกลางหุบเขานั้นล้อมรอบไปด้วยูเา เป็จุดซุ่มยิงได้จากทุกหนแห่ง เดินดุ่มๆ เข้าไปในป่าแห่งนี้ ก็เหมือนกับการเทน้ำลงในมหาสมุทร
ในขณะที่ไพรกำลังจะเข้าสู่ภูมิประเทศที่เป็โขดหิน ทันใดนั้น เสิ่นิก็เอ่ยขึ้นในหูฟัง “ช้าก่อน”
“นายพบเขาแล้วเหรอ!” ไพรไหวตัวทันและหมอบตัวลงกับพื้นทันที เธอกล่าวอย่างระแวดระวัง
“เงยหน้าขึ้นที่ 11 นาฬิกา” เสิ่นิกระซิบ
“11 นาฬิกาคือทางไหน” ไพรเกรี้ยวกราด นักกำลังภายในไม่เข้าใจศัพท์ทางเทคนิค
“มุมบนด้านซ้าย...เบี่ยงไป 2 กิโลเมตร”
ไพรเงยหน้าขึ้นช้าๆ ด้วยภูมิประเทศที่เต็มไปด้วยแง่งหินทำให้ตรงนี้เกือบจะเป็พื้นที่เปิดโล่ง มีต้นไม้เพียงไม่กี่ต้น ไม่มีที่กำบัง ท่ามกลางป่าหิน ปากกระบอกปืนสีดำถูกยื่นออกมาเล็กน้อยประมาณ 2 เิเ
สิ่งนั้นยากจะตรวจพบได้ ขนาดเสิ่นิชี้ช่องไว้ให้แล้วก็ตาม แต่ไพรก็ยังต้องเพ่งอย่างตั้งอกตั้งใจ กว่า 10 วินาที ก่อนเธอจะมองเห็น เธอหดคอโดยอัตโนมัติ
“หาเจอแล้วยังไม่ยิงอีก ที่นายถืออยู่นั่นคือคบเพลิงหรืออย่างไร?” ไพรโกรธจัดคำรามเสียงใส่หูฟัง
“ไม่ต้องรีบร้อน มันเกินระยะยิงของผม ไม่รู้ว่าเป็กับดักหรือเปล่า ภูมิประเทศที่เป็หินตรงหน้าคุณนั้นเป็ตำแหน่งที่ดี เหมาะที่จะเป็สถานที่ที่จะวางปืน” เสิ่นิกำลังขยายกล้องโทรทรรศน์สี่เท่ามองไปยังตำแหน่งของสไนเปอร์ซึ่งปราศจากสุ้มเสียง
“ให้ฉันลองดู” ไพรมาเพื่อการณ์นี้
“ไม่ ผมเอง” เสิ่นิลุกขึ้นจากพุ่มไม้ในขณะที่พูดพร้อมเคลื่อนตัวไปข้างหน้า
“นายบ้าไปแล้วหรือเปล่า? ฉันต่างหากที่มาเป็เหยื่อ!” ไพรมองไปที่เสิ่นิซึ่งอยู่ห่างออกไป 30 เมตรด้วยความใ
“ไม่เห็นเหยื่อก็ไม่มีเหยื่อ คุณเป็อาวุธลับของผม คุณอยู่ที่นี่ อย่าขยับ” เสิ่นิโหย่งตัวออกจากป่าทึบ
เขาถอดผ้าอำพรางบนตัวออก โยนสัมภาระอันหนักทิ้ง เขาถือแค่ Mosin-Nagant แล้วะโขึ้นไปบนแนวหิน ก่อนจะวิ่งเหยาะๆ ไปยังตำแหน่งสไนเปอร์ซึ่งอยู่ห่างออกไป 2 กิโลเมตร
แม้ว่าไพรจะอยากให้เสิ่นิตายก็จริง แต่เสิ่นิซึ่งกำลังวิ่งเข้าไปหาความตายเช่นนั้นกลับทำให้เธอลนลานอย่างอธิบายไม่ถูก
“คู่ต่อสู้คนนี้ไม่ง่าย...” เลนส์สไนเปอร์ของปีศาจเล็งไปที่เสิ่นิ นิ้วของเขาอยู่ห่างจากไกปืนเพียง 1 มม. แค่เบนกระบอกปืนเพียงเล็กน้อย ะุที่ยิงด้วยความเร็วเหนือเสียงก็จะสามารถสังหารเขาได้
แต่เพียง 1 มม.นั้น มือปืนก็ลังเลอยู่นาน ไม่ยิงสักที เสิ่นิดูเหมือนว่าจะขยับเข้ามาใกล้อย่างหยิ่งผยองมากขึ้นเรื่อยๆ เขาก้าวย่างไปยังบริเวณอันวุ่นวาย ไม่มีหญ้าที่เท้าของเขาเลยสักต้น เขาไม่สามารถกะทิศทางลมได้ นอกจากนี้ยังเป็ไปไม่ได้ที่จะแก้ไขวิถีะุด้วยตาเปล่า
ในทางตรงกันข้าม มีความหดหู่มากมายอยู่ข้างกายเขา แง่งหินมากมายรอบทิศ หากเขาสะดุดล้มเมื่อใด ร่างของเขาคงได้เข้าไปอยู่ในโลงศพเป็แน่
ผีูเารู้ว่าเขาจงใจ จงใจหลอกล่อให้ตนเองยิงนัดแรก เพราะนั่นนับว่าเขาตายแล้ว เพราะเขาจะไม่มีโอกาสได้ปรับวิถีะุอีก โอกาสยิงโดนในนัดแรกนั้นแทบเป็ศูนย์
การลอบยิงเช่นนี้เป็เื่ที่พูดไม่ออก เห็นๆ อยู่ว่าเป้าหมายของคุณอยู่ในระยะยิงที่มีประสิทธิภาพ เทคโนโลยีของคุณเป็อันดับหนึ่งของโลก แต่คุณไม่สามารถกดทริกเกอร์ได้ ไม่อาจควบคุมศัตรูได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว
“น่าจะประมาณนี้นะ” เสิ่นิหยุดยืนอยู่บนที่โล่ง ตำแหน่งห่างจากสไนเปอร์ 1,600 เมตร น่าจะเป็ตำแหน่งที่เหมาะแก่การล่อลวงปีศาจ ในระยะนี้เอง ที่ทำให้ปีศาจมีความหวังในการประเมินอัตราการโจมตีสูงสุดในปัจจุบันของการยิงครั้งแรก โอกาสของความสำเร็จและความล้มเหลวลดทอนลงไปครึ่งหนึ่ง เขาจงใจทำให้ผีขึ้นเขียง...
ด้วยระยะห่างนี้ มันทำให้ปีศาจมีความหวังว่าจะยิงถูกั้แ่นัดแรก โอกาสของความสำเร็จและความล้มเหลวลดลงเหลือครึ่งต่อครึ่ง เขาจงใจทำให้ผีูเาสองจิตสองใจ…
“ชายชราไปพบสัตว์ประหลาดโรคจิตตัวนี้จากที่ไหน?” ผีูเารอคอยด้วยความหดหู่ แม้เสิ่นิจะไม่ยิง และแค่วิ่งเหยาะๆ ไปบนเส้นทางนั้น 400 เมตร ก็แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของทักษะการต่อสู้อันน่าหวั่นเกรง
ผีูเามั่นใจว่าคู่ปรับนั้นเป็มือปืนชั้นยอดจากสนามรบอย่างแท้จริง ผู้ชายคนนี้เป็เหมือนกับมือปืนระดับเทพที่สามารถควบคุมการต่อสู้ได้ ปั่นหัวฝ่ายตรงข้ามระหว่างเสียงปรบมือ
ผีูเาคิดว่าเขาเป็นักล่าท่ามกลางป่าเขาแห่งนี้ แต่จากพฤติการณ์แล้ว เสิ่นิบอกได้เลยว่า ตัวเขาเองไม่ใช่เหยื่อ...
“ไม่กล้าเสี่ยงงั้นเหรอ? ช่างเป็โอกาสอันหวานหมูสำหรับการซุ่มยิง ฉันจะไม่ให้โอกาสแบบนี้กับแกอีกแล้วนะ” เสิ่นิถอนหายใจและชูสามนิ้วขึ้นบนท้องฟ้า นับเป็วินาที เขาค่อยๆ ลดนิ้วลงทีละหนึ่ง นี่เป็โอกาสสุดท้ายแล้วที่เขาจะให้แก่ผีูเา
ในขณะที่มืออยู่ในรูปกำปั้น โอกาสที่เสิ่นิมอบให้ก็หายวับไป
ชายหนุ่มยืนอยู่ใต้แผ่นฟ้าและถอดอุปกรณ์เก็บเสียงออก เขายก Mosin-Nagant ขึ้นด้วยมือทั้งสองข้าง เล็งไปยังตำแหน่งของปากกระบอกปืนของสไนเปอร์ซึ่งโผล่พ้นออกมา มันช่างงดงามหมดจด เป็อิสรเสรี แต่ไม่อืดอาด
่ที่มีประสิทธิภาพของอาวุธปืนต่างๆ สำหรับนักแม่นปืนที่ดีแล้วนั้น ต้องคำนึงถึงสูตรทางคณิตศาสตร์ –ไม่ว่าจะปรับเปลี่ยนปืน Mosin-Nagant อย่างไรก็เป็เพียงแค่ปืนเก่าๆ จากสมัยาโลกครั้งที่สอง ระยะยิงที่มีประสิทธิภาพที่สามารถยิงทลายฟ้าได้ก็คือ 1,500 เมตร
“ปัญญาอ่อน...” ในขณะที่เสิ่นิเหนี่ยวไกคำนี้ก็ผุดขึ้นมาในหัวสมองของผีูเา
แต่ 2 วินาทีหลังจากนั้น เมื่อะุกระทบเข้ากับก้อนหินซึ่งอยู่ห่างจากปากกระบอกปืนไปเพียง 20 เิเ คำที่ผุดขึ้นในสมองของปีศาจผีูเาก็เปลี่ยนเป็ “อสุรกาย!” ในทันที
อะไรคือระยะยิงที่มีประสิทธิภาพ มันคือระยะที่สามารถควบคุมการยิงได้อย่างมีประสิทธิภาพ ระยะที่ะุจะเข้าเป้า หากพ้นจากระยะยิงที่มีประสิทธิภาพไปแล้ว วิถีะุก็เป็เื่ของโชคชะตาเท่านั้น แต่มีอสุรกายประเภทหนึ่งซึ่งควบคุมได้แม้กระทั่งโชคชะตา!
เสิ่นิเป็อสุรกายประเภทนี้ ตามความเห็นของผีูเา ต่อให้เขาไปยืน ณ ตำแหน่งเดียวกัน ภายใต้เงื่อนไขการยิงเดียวกันก็ตาม ใกล้ที่สุด ะุจะตกลงห่างจากจุดซุ่มยิงมากกว่า 1 เมตรเป็อย่างน้อย แต่ชายผู้นี้กลับสามารถคุมวิถีะุให้ย่นระยะจนเหลือเพียง 20 เิเเท่านั้น ถ้าไม่ใช่อสุรกายแล้วจะเป็อะไรไปได้?
ด้วยระยะใกล้เช่นนี้ เป็ไปไม่ได้ที่จะไม่ยิงโต้ แต่ปากกระบอกปืนยังคงนิ่งไม่ไหวติง
“เหอๆ ที่แท้ก็ของปลอม” เสิ่นิเปลี่ยนะุนัดใหม่ในขณะที่เหินบิน หลังจากไม่เห็นการเคลื่อนไหวที่จุดซุ่มยิง เขาก็เริ่มมองหาตำแหน่งอื่นในระยะเดียวกันทันที
ผีูเาทำตามสัญชาตญาณโดยสมบูรณ์ ในขณะที่ปากกระบอกปืนของเสิ่นิกำลังส่องไปที่ก้อนหินก้อนอื่นอยู่ เขาก็เหนี่ยวไกปืนไรเฟิล L115A3 ในมือ
ะุสไนเปอร์ขนาด 8.59 มม. คำรามเสียงแหวกว่ายมา ปุ ะุเจาะเข้าที่ก้อนหินซึ่งห่างจากเท้าของเสิ่นิไปไม่ถึง 30 เิเ รูะุขนาดเท่ากำปั้น หากมันโดนขาขึ้นมา ชาตินี้เสิ่นิคงไม่ต้องคิดที่จะลุกขึ้นยืนอีกเลย
“ตรงนั้นเอง” แม้ว่าผีูเาจะติดตั้งอุปกรณ์เก็บเสียง แต่ด้วยสภาพอันผิดรูปของะุที่ตกลงใกล้เท้าของเสิ่นินั้นได้ช่วยระบุตำแหน่งที่ถูกต้องของปีศาจตนนั้น เขาอยู่ห่างออกไป 1,610 เมตร ด้านหลังโขดหินรูปมีด!
เสิ่นิยิงแบ็กแฮนด์ไปหนึ่งนัด ผีูเาเพิ่งจะเปลี่ยนะุและเตรียมเล็ง L115A3 ในขณะที่เพิ่งจะโหลดะุเสร็จ เสียงตูมก็ดังขึ้น ก้อนหินตรงหน้าเขาที่เป็เนินนั้นถูกะุของเสิ่นิกะเทาะเข้า กรวดแตกกระจายเพราะโดนะุ มันกระเด็นมาใส่มือเขา
เสิ่นิโต้กลับไปในทันทีด้วยระยะซึ่งมีประสิทธิภาพสูง ความแม่นยำสูงพอๆ กับการมีเลเซอร์ชี้เป้า เป็ไปได้ไหมที่เขาจะติดตั้ง GPS ไว้ที่ลูกะุทั้งหมด?!
เขาปรับวิถีะุอย่างไร? ทักษะแม่นปืนไม่ใช่คำอธิบายอีกต่อไป!
หัวสมองของผีูเาเต็มไปด้วยข้อสงสัยนับไม่ถ้วน เมื่อถึงเวลากดทริกเกอร์ครั้งที่สอง เสิ่นิก็เกือบจะก้าวหน้าขึ้นมาเพื่อให้คำตอบแก่ปีศาจผีูเาทั้งหมด
นี่เป็นัดที่สองหลังจากปรับวิถีะุ เป็ไปไม่ได้ที่จะพลาดอีกครั้ง แต่เขาก็ยังพลาด...ะุบินผ่านมาซึ่งเดิมทีมันควรจะพุ่งเข้าศีรษะของเสิ่นิ แต่มันกลับปะทะเข้าที่โขดหินด้านหลังเขา
เ้าอสุรกายตัวนี้ดูทางะุออก เขาอาศัยการยิงนัดแรกของผีูเา ปรับพารามิเตอร์ที่จำเป็ในการยิงของตนเอง ั้แ่การยิงนัดที่สอง เขาก็คาดการณ์ล่วงหน้าว่าผีูเาจะจู่โจมไปทิศทางใด
ด้วยระยะห่าง 1,610 เมตร ทำให้ะุของคนทั้งสองต้องใช้เวลานานกว่า 1 วินาทีกว่าจะปะทะกัน ผีูเาได้เปรียบอยู่นิดหน่อย เพราะความเร็วะุของเสิ่นินั้นสู้เขาไม่ได้ ทำให้ผีูเามีเวลาตอบสนองที่นานกว่า แต่เสิ่นิซึ่งมีเวลาเพียงหนึ่งวินาทีกว่า ชายหนุ่มกลับเคลื่อนตัวไปด้วยความเร็วสูง พร้อมกันนั้นก็ยังโหลดและเล็งอีกด้วย
เสิ่นิราวกับเต้นรำ เขาสับเท้าไปเรื่อยๆ หลบหลีกไปเรื่อยๆ และยิงไปเรื่อยๆ
การปรับวิถีะุนั้นนับกันเป็หน่วยมิลลิเมตร เพื่อรักษาเสถียรภาพให้ทั้งสองอยู่ในสถานะปิดโดยสมบูรณ์ ในเวลาแค่ 10 วินาที ะุทั้งห้านัดถูกยิงออกไปจนหมด ในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็หยุดเต้นและเริ่มเปลี่ยนะุแม็กใหม่
ในการประมือกันรอบแรก ถือว่าเสมอ ผีูเาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเสิ่นิจะสามารถหลบ 4 นัดสุดท้ายของเขาได้
และยิ่งไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เสิ่นิใช้ะุไปหมด “เกลี้ยง” แล้ว ทำเอาโขดหินที่เป็เกราะอยู่ตรงหน้าตนแตกทะลุ อีกสองนัดก็เกือบจะพุ่งเข้าที่ศีรษะเขา
“อย่าล้อเล่นน่า!” ผีูเาใช้อาวุธปืนและลูกปืนสมัยใหม่ แต่ประสิทธิภาพของมันกลับเท่ากับะุที่เสิ่นิปรับแต่งขึ้นมาเอง พวกเขายกปืนขึ้นพร้อมกัน
“ไพร ถึงเวลาออกโรงแล้ว เข้ามาทางูเาด้านหน้าระยะ 2,500 เมตร คุณต้องใช้เวลานานแค่ไหน?” เสิ่นิพูดใส่หูฟัง
“ไม่เกิน 6 นาที ฉันจะเต็มที่ให้นายดู!” ไพรอดใจรอแทบไม่ไหว ในขณะที่พูด หญิงสาวก็รีบวิ่งไปที่ด้านข้างอย่างกระตือรือร้น
***************************
1 ซุ่นลิว คือ ตัวละครในละครทางทหารเื่ My brother’s name is